Σπούδασε Ιστορία-Αρχαιολογία και Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1955 ως το 1985 δίδαξε φιλολογικά μαθήματα σε ιδιωτικά κυρίως σχολεία της μέσης εκπαίδευσης. Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε για χρόνια ένα από τα σημαντικότερα στελέχη των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων της ΟΙΕΛΕ. Σημαντικό επίσης είναι το μεταφραστικό έργο της. Μετέφρασε σημαντικούς συγγραφείς από τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα αγγλικά (Τζ. Σουίφτ, Σ. Σαβαρέζε, Ν. Μάνεα, Ο. Σκοτ, Χ. Κ. Άντερσεν, Καζανόβα κ.ά.). Θεωρείται ότι δημιούργησε τομή στις μεταφράσεις των βυζαντινών χρονογράφων (Άννα Κομνηνή, Προκόπιο, Μιχαήλ Ψελλό) στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Κατόρθωσε να αλλάξει τον τρόπο πρόσληψης αυτών των κειμένων φέρνοντάς τα κοντά στο σύγχρονο αναγνωστικό κοινό. Έχει επίσης μεταφράσει Όμηρο, Ηρόδοτο, Ξενοφώντα, Αριστοτέλη, Ιπποκράτη, Λουκιανό, Ηλιόδωρο καθώς και τις “Συλλογές των θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου” του Αρχιεπισκόπου Ιωάννου του Ανωνύμου. Η Αλόη Σιδέρη έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, μια συλλογή διηγημάτων, χρονογραφήματα, φιλολογικές μελέτες και μια δίτομη ιστορική πραγματεία. Ποιήματα και δοκίμιά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά και πολιτικά περιοδικά. Είχε επίσης συνεργαστεί επανειλημμένως με το Κρατικό Ραδιόφωνο και την Κρατική Τηλεόραση σε εκπομπές λογοτεχνικού αλλά και κοινωνικού περιεχομένου. Υπήρξε μέλος του διοικητικου συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων.
Έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 2004, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.
Φορείο (1974), Κέδρος
Έως θανάτου (1978), Δεσμώτης
Πλήρης ημερών (1980), Άγρα
Όψεις ονείρων (1984), Άγρα
Το όνειρο της γάτας (1990), Άγρα
Το πιο τρομαχτικό (1999), Άγρα
Ανάμεσα στο μακριά και στο πιο μακριά (2019), Άγρα
Διηγήματα-Πεζά
Ο Τσάγκ (1990), Άγρα
Η κυρία με το γατί (1990), Γνώση
Συλλογικά έργα
Η αρχαία ελληνική και βυζαντινή γραμματεία στον σύγχρονο κόσμο (2002), Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου
Ανάμεσα στο μακριά και στο πιο μακριά – Αλόη Σιδέρη
Ποιήματα και διηγήματα. Συγκεντρωτική έκδοση
ΣΑΝ ΤΗ ΓΑΤΑ
Δεν ξέρω πώς βρέθηκα εδώ
ίσως ήρθα με τη μυρωδιά σαν τη γάτα
ή το φάντασμα μιας γάτας που επιστρέφει
Σαν γάτα περνώ τις κάμαρες από τοίχο σε τοίχο
οσμίζομαι αναζητώντας ενθύμια
βγαίνω στον εξώστη
βηματίζω ώς το στηθαίο
βηματίζω και πέρα απ’το στηθαίο στον αέρα
Στο τρίτο μου βήμα ζυγιάζομαι όπως οι δύτες
σαν να είναι το βήμα αυτό η άκρη της σανίδας
ύστερα αφήνομαι στο κενό
Ποίηση, Διηγήματα, Άγρα, 2019, 240 σελ.
Το πιο τρομαχτικό – Αλόη Σιδέρη
Εκεί που νόμιζα πως είχα πει την τελευταία μου λέξη
μου έρχονται φωνές παιδιών απ’ την πλατεία
– φωνές ζωής;
και αχ! έτσι παράξενα το φως
έρχεται μες στο βράδυ αυτό
λίγο προτού παραδοθώ στην άλλη λάμψη
Το βράδυ είναι ζεστό και τα παιδιά σαν τα τζιτζίκια
νομίζουν πως ακόμα είναι μέρα
Ποίηση, Άγρα, 1999, 29 σελ.
Ο Τσάγκ – Αλόης Σιδέρη
Ήταν ίσως η μόνη εποχή της ζωής μου που κοιμόμουν χωρίς χάπια -συχνά στην ίδια εκείνη καρέκλα μπροστά στο γραφείο- και τα όνειρά μου ήταν γεμάτα από όλα τα εξαίσια πλάσματα που δεν μπορούσα να δω μέσα στον κόσμο των ακουστικών εντυπώσεων όπου ήμουν αποκλεισμένη: θαυμάσια ζώα κοιμισμένα και ήσυχα, που τώρα πια μού είναι αδύνατο να πω με βεβαιότητα αν ήταν του ονείρου ή της φαντασίας. Θυμάμαι ότι τους μιλούσα και κείνα μου αποκρίνονταν μ’ ένα αδιόρατο νεύμα, όπως κάνουν πάντα τα ευγενικά αυτά πλάσματα όταν είναι κουρασμένα και ράθυμα. Ακόμα και τώρα, που ζω όπως όλοι ανάμεσα στους ανθρώπους, θυμάμαι με νοσταλγία εκείνη την εποχή της σχεδόν φυτικής μου ζωής και δεν μπορώ να περάσω χωρίς συγκίνηση το δρόμο όπου άλλοτε ήταν το μικρό μου δωμάτιο. Κάποτε μάλιστα, μέσα σε ανιαρές και μάταιες συναναστροφές, όταν όλα γύρω μου είναι τόσο αφόρητα πραγματικά, κατορθώνω σαν ασκημένο ζώο να ξαναβρίσκω το είδος εκείνο της απομόνωσης μέσα στη ρέμβη.
Θυμάμαι καλά ότι καθόμουν όπως πάντα στο μισοσκόταδο, στη μόνιμη εκείνη κατάσταση σαν ανάμεσα στον τελευταίο ελαφρότατο ύπνο και στο ηδονικό ξύπνημα, όταν χτύπησε το κουδούνι και μπήκε μέσα η Σύλβια και ο σκύλος…
Απόσπασμα από τη “Σύλβια”
Διηγήματα, Άγρα, 1990, 59 σελ.
Η κυρία με το γατί – Αλόης Σιδέρη
Τα χρονογραφήματα που περιέχονται στο βιβλίο αυτό γράφτηκαν για μια ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο «Τι δεν αρέσει στην Αλόη Σιδέρη» που ανέλαβα τον Οκτώβριο του 1989 στο σταθμό «902 αριστερά στα FM». Η εκπομπή συνεχίστηκε με ολοένα αυξανόμενη επιτυχία ώς τον Μάρτιο του 1990, οπότε, εντελώς ξαφνικά, μου ανακοινώθηκε ότι διακόπτεται. Το γιατί δεν το έμαθα ποτέ. Εξάλλου και οι άνθρωποι που μου είχαν προτείνει να αναλάβω την εκπομπή, σε λίγο δεν υπήρχαν πια στο σταθμό. Το πιθανότερο πάντως είναι ότι η αιτία της διακοπής βρίσκεται ακριβώς στα κείμενα που περιέχονται εδώ.
Α.Σ.
Πεζά, Γνώση, 1990
Το όνειρο της γάτας – Αλόης Σιδέρη
Η μάνα μου είχε μια μαύρη ομπρέλα για τη βροχή
να μην της χαλάει τα μαλλιά της
και μια χρωματιστή ομπρέλα για τον ήλιο
να μην της καίει το δέρμα της
Το πρόσωπο της το πρόσεχε
ήξερε πως θα το χάσει.
Ποίηση, Άγρα, 1990, 30 σελ.
Όψεις ονείρων – Αλόη Σιδέρη
ΣΥΓΓΟΝΟΝ ΕΜΟΝ ΚΑΤΑΚΛΑΙΟΜΕΝΑ…
Στεκόταν έτοιμος στο κεφαλόσκαλο
γερμένος λίγο σαν να ήταν να κατέβει
ή από το βάρος αβάσταχτης λύπης
της δικής του και της δικής μου σαν να ήταν μία
που μας σκέπαζε πλάκα
Έβλεπα μόνο το περίγραμμα του σώματός του
καθώς στεκόταν μπροστά από τη μεγάλη τζαμόπορτα
των παιδικών δωματίων
στη σκοτεινή του όψη έμενε μόνο ο πόνος του
ανταπόκριση στη δική μου, που σπάραζε, επίκληση…
Ποίηση, Άγρα, 1984, 33 σελ.
Πηγές: Biblionet, Άγρα, wikipedia.org
