Αννα Γρίβα

Αννα Γρίβα

Ελληνες λογοτέχνες
Η Άννα Γρίβα γεννήθηκε στην Αθήνα.
Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στην Αθήνα και Ιστορία της Λογοτεχνίας στη Ρώμη. Είναι υποψήφια διδάκτωρ Ιταλικής Φιλολογίας. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές. Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Ποιήματά της και πεζά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά, τούρκικα.
Μυθιστορήματα
Εξόριστες Βασίλισσες (2021), Μελάνι

Ποίηση
Η φωνή του σκοτωμένου (2010), Χαραμάδα
Οι μέρες που ήμασταν άγριοι (2012), Γαβριηλίδης
Έτσι είναι τα πουλιά (2015), Γαβριηλίδης
Σκοτεινή κλωστή δεμένη (2017), Γαβριηλίδης
Δαιμόνιοι (2020), Μελάνι

Διηγήματα
Τα ζώα θεοί (2021), Κίχλη

Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2010 (2011), Κοινωνία των (δε)κάτων
Ποιητές στη σκιά (2012), Γαβριηλίδης
Εικονοποίηση (2012), Γαβριηλίδης
Λόγος και εικόνα (2014), Γαβριηλίδης
Ανθολογία ποιητικών διαλόγων (2015), Εκδόσεις Γκοβόστη
Τα ποιήματα του 2015 (2016), Κοινωνία των (δε)κάτων
Ο ταχυδρόμος φέρνει γράμματα: Ποιήματα (2017), Ελληνικά Ταχυδρομεία
35 under 35 (2018), Υπουργείο Πολιτισμού. Διεύθυνση Γραμμάτων
Μικρόν εγκόλπιον για τον ποιητή Μάρκο Μέσκο (2018), Εκδόσεις του Φοίνικα
Ο ποιητής Ορέστης Αλεξάκης (2018), Κουκκίδα
Ηρωίδες (2020), Συρτάρι

Μεταφράσεις
Pozzi, Antonia, Λέξεις (2013), Γαβριηλίδης
Di Morra, Isabella, Μέσα από δρόμους έρημους (2014), Κουκούτσι
Stampa, Gaspara, Το σώμα μου όλο ή φωτιά ή πέτρα (2015), Κουκούτσι
Cinnella, Ettore, Ο άλλος Μαρξ (2019), Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων

Εξόριστες Βασίλισσες – Άννα Γρίβα

Εξόριστες


Κωνσταντινούπολη του 462 μ.Χ. Η Ευδοξία, βασίλισσα του δυτικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μετά το τέλος της αιχμαλωσίας της από τους Βανδάλους, επιστρέφει από την Αφρική στη γενέτειρα πόλη της. Έχουν περάσει χρόνια από τότε που μικρό κορίτσι εγκατέλειψε τη Βασιλεύουσα. Τώρα αισθάνεται ξένη και μόνη. Μάταια αναζητά έναν τρόπο να συνδεθεί με τις ρίζες της, ώσπου φτάνει στα χέρια της το ημερολόγιο της μητέρας της, της Αυγούστας Ευδοκίας. Η ανάγνωση του ημερολογίου θα φωτίσει τα γεγονότα του παρελθόντος με έναν εντελώς νέο τρόπο. Η Ευδοξία θα ανακαλύψει όχι μόνο την ιστορία της οικογένειάς της, αλλά την ιστορία του ανθρώπου που αγωνίζεται να δημιουργήσει έναν αληθινό εαυτό μέσα σε έναν βίαιο και σκληρό κόσμο, εκείνου που παλεύει για τον έρωτα, τη γνώση και την ελευθερία. Μέσα στο βιβλίο οι ιστορίες των γυναικών τέμνονται και αντανακλούν η μία την άλλη: η παθιασμένη Ευδοκία, η σκληρή και φιλόδοξη Πουλχερία, η ευαίσθητη Φαύστα, η περιπλανώμενη Ευδοξία, η αθώα Πλακιδία, οι ερημίτισσες της Ανατολής, οι ζητιάνες και οι μάγισσες. Άλλες βασίλισσες, άλλες φτωχές και ανώνυμες μέσα στο ποτάμι της ιστορίας, όλες εξόριστες από την ευτυχία, όλες σε μια διαρκή αγωνία να ορίσουν την ψυχή και το σώμα τους. Απέχουν άραγε οι ιστορίες τους από το παρόν και το μέλλον κάθε ανθρώπου που παλεύει να βρει τη θέση του μέσα σε έναν αβέβαιο κόσμο;

Μυθιστόρημα, Μελάνι, 2021, 192 σελ.

Τα ζώα θεοί – Άννα Γρίβα

Τα ζώα θεοί


ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΣΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του βιβλίου οι αλήθειες άλλοτε λυτρώνουν κι άλλοτε συντρίβουν. Τα παιδικά μάτια γίνονται ενήλικα, για να μπορέσουν να καταλάβουν, ενώ τα ενήλικα επιστρέφουν στην πρώτη αθωότητα, για να ξορκίσουν το τραύμα. Τα ζώα, έντομα, πουλιά και αιλουροειδή, μεσολαβούν, θεραπεύουν ή συντροφεύουν αόρατα. Σαν μικροί θεοί. Κι όταν δεν υπάρχουν ζώα, είναι ο άνθρωπος που παίρνει τη θέση τους: κυνηγός ή θήραμα, λαβωμένος ή έτοιμος να γευτεί τις ομορφότερες νύχτες.

«Σκέφτομαι πως, όταν ο παππούς δεν φοράει τη μασέλα του, είναι τόσο γλυκός. Αθώος. Κρίμα να ξέρω την ιστορία για το τσεκούρι. Τώρα τελευταία πέσανε και τα δόντια του γιου του, πράγμα που τον κάνει να φαίνεται πολύ μεγαλύτερος απ’ όσο είναι. Σουφρώνει τα χείλη προς τα μέσα και μιλάει σαν ψευδός. Είναι τόσο γλυκός. Αθώος. Κρίμα να ξέρω την ιστορία για το τσεκούρι».
«Μεταξοσκώληκες»

Διηγήματα, Κίχλη, 2021, 74 σελ.

Δαιμόνιοι – Άννα Γρίβα

Δαιμόνιοι


Τα ποιήματα του βιβλίου αντλούν τη θεματική τους από την ιστορία. Από τη Σαπφώ μέχρι την Ιωάννα της Λωραίνης και από τον Καρτέσιο έως τον λόρδο Βύρωνα καταγράφεται το δαιμόνιο, δηλαδή το θεϊκό στοιχείο της ανθρώπινης ιστορίας, έτσι όπως εκφράστηκε μέσα από τα πιο φωτισμένα πνεύματα. Τα περισσότερα ποιήματα αφορούν την οριακή στιγμή του θανάτου, του έρωτα ή της γνώσης, των καταστάσεων δηλαδή που πάντοτε θα αλλάζουν τους ορίζοντες του κόσμου.

Ποίηση, Μελάνι, 2020, 44 σελ.

Σκοτεινή κλωστή δεμένη – Άννα Γρίβα




Το τέρας ο Αχιλλέας
δίπλα μου πάντα
ομοτράπεζος
όταν δειπνώ σκιές
κι ο Έκτωρ μου
άφαντος
σαν να μην πέθανε ποτέ.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2017, 40 σελ.

Έτσι είναι τα πουλιά – Άννα Γρίβα




«Αδέσποτα στους ωκεανούς»
Μέσα στο μάτι μου έχω ένα ψάρι
κάθε πρωί γλιστρά απ’τα βλέφαρα
και τρέχει αδέσποτο στις θάλασσες
οι ανάσες του χορεύουν
την επιφάνεια του νερού
και τα παιδιά γελούν
πως κάποιος δύτης τρελός
κυνηγά θησαυρούς σε ρηχές καλντέρες

τη νύχτα γυρνά στην καλύβη του
πάνω στην ίριδα απλώνει τα στρωσίδια
κι έτσι τα χρώματα κολυμπούν
σε σκοτεινούς υφάλους

αν βλέπω δάκρυ πια σε πρόσωπο
τραβώ κατά το κύμα:
κάποιο ψαράκι σκέφτομαι
σκαρώνει ζαβολιά
στο μάτι που το γέννησε
γι’αυτό και του αλυχτώ
και σαν χοή του κράζω
πως είχε προγόνους σε νησιά
κι αγγέλους σε ξερόνησα
ας έρθει πια να μπει στον τόπο του
μες στις καρδιές ας αλητέψει

μήπως στεγνώσει κάποτε
του ανθρώπου ο πόνος.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2015, 52 σελ.

Οι μέρες που ήμασταν άγριοι – Άννα Γρίβα




ΠΑΡΑΠΟΝΟ
Ράβω το στόμα μου
στις άκρες ξεπετιούνται οι κλωστές
σαν βλαστάρια που περίσσεψαν
από το μίσχο λουλουδιών
κανείς δεν προσέχει
τις λεπτομέρειες των φυτών
κανείς δεν προσέχει
τις λεπτομέρειες της λύπης
οι άνθρωποι ακολουθούν μόνο τη λάμψη
τα καθαρά μαλλιά κάποιας γυναίκας
γεμάτης υγεία δέσμες του ηλίου
που στριμώχνονται
και λιγοστεύουνε την όραση.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2012, 90 σελ.

Η φωνή του σκοτωμένου – Άννα Γρίβα




Η πρώτη ποιητική συλλογή της Άννας Γρίβα, συνοδευόμενη από τα σκίτσα του Μανόλη Ζουλάκη, διαβάζεται μεμιάς. Τα ποιήματα που την αποτελούν έχουν την ικανότητα να σε χαράξουν με λόγια-νύχια και με μια σωματοποιημένη έκφραση για το καθετί. Τα παιχνίδια των λέξεων και των συνηχήσεων μαλακώνουν αυτή την αίσθηση και τελικά ισορροπούν.

Eικονογράφηση: Μανόλης Ζουλάκης

Ποίηση, Χαραμάδα, 2010, 30 σελ.

Πηγές: Biblionet, Χαραμάδα, Γαβριηλίδης, Μελάνι, Κίχλη