Ασημίνα Ξηρογιάννη

Ποιήματα 2009-2017 – Ασημίνα Ξηρογιάννη

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη, μέσα στη δεκαετία που ήδη πέρασε και στη δεύτερη την οποία βαδίζει, υπηρετεί την τέχνη του λόγου μέσα από πολλές παράλληλες δράσεις, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη προσήλωση, εργατικότητα και αγάπη. Και της ευχόμαστε ολόψυχα να συνεχίσει με το ίδιο πάθος σε όλα τα πεδία: ποίηση, αφήγηση, μετάφραση, θεατρική συγγραφή, ανθολόγηση, κριτική. Εξάλλου, κανένα από αυτά δεν στεγανοποιείται πλήρως από το άλλο, καθώς το ένα προοικονομεί το άλλο, το ένα προϋποθέτει ή/και ακολουθεί το επόμενο∙ καθώς όλα αλληλοεισδύουν συναιρούμενα, διαμορφώνοντας έναν χώρο δραστικής πραγμάτωσης, όπου ηττάται η απραξία∙ απραξία η οποία δεν μπορεί παρά να είναι παθολογική για ένα πλάσμα τόσο ζωντανό, τόσο γεμάτο δύναμη.
Άννα Αφεντουλίδου

Πλήθος ανθρώπων κοντά μου και τριγύρω
μα εγώ θέλω στην άκρη μου να γείρω.
Μια γωνίτσα μια ακρούλα να κουρνιάσω
μακριά από όλους
μόνη
να ξενοιάσω.

Εξώφυλλο: Κυριάκος Γουνελάς

Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2021, 160 σελ.

Δεύτερη φύση – Ασημίνα Ξηρογιάννη

Εξηνταπέντε χαϊκού


Με εργαλείο την συντομότερη ποιητική φόρμα, με εξηνταπέντε χαϊκού χωρίς τίτλο η ποιήτρια δίνει το δικό της στίγμα αναφορικά με τον τρόπο που φιλτράρει τη ζωή και καταθέτει τις σκέψεις πάνω στις εμπειρίες της.Ο έρωτας,ο θάνατος,το θέατρο,η τέχνη γενικά,οι αντιφάσεις της ζωής παρελαύνουν ως θέματα και κινητοποιηούν τη νόηση και το συναίσθημα χωρίς να σταματούν να μας υπενθυμίζουν πως η ζωή είναι ένα ατέρμονο παίγνιο.

‘Ο, τι δυνατό,
μέσα στη φαντασία
πάντα υπάρχει.

Τον εαυτό σου
αν αποδομείς, σοφός
μπορεί να γίνεις.

Ποίηση, Χαϊκού, ΑΩ Εκδόσεις, 2018, 80 σελ.

Λίγη φθορά για γούρι – Ασημίνα Ξηρογιάννη

ΦΟΒΟΣ
Πεθαίνουν ποτέ τ’ αστέρια;
Φταίει ίσως που σχεδόν ασπρίσαν τα μαλλιά σου
Μα εγώ θα πάρω μόνο δύο φέτες της φθοράς σου
Ίσα που να τις βάλω μες στο ποίημα.
Η μαγιά μου για την αναδιάρθρωση του κόσμου
Λίγη φθορά για γούρι.
Έτσι για να ‘μαι περήφανη που παντρεύτηκα το χάος,
αλλά δεν αφανίστηκα απ’ αυτό, ωστόσο.
“Ησύχασε…μια απλή γρίπη είναι μωρό μου”, είπες.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2017, 96 σελ.

Δοκιμάζοντας το ποίημα – Ασημίνα Ξηρογιάννη

Όταν το ποίημα έχει θάρρος
Όταν το ποίημα έχει θράσος
Όταν το ποίημα ερωτεύεται τον αναγνώστη
Όταν το ποίημα δεν ερωτεύεται τον αναγνώστη, αλλά τον ποιητή
Όταν το ποίημα ξαναδιαβάζεται (πάλι και πάλι και πάλι…)

Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017, 32 σελ.

23 μέρες – Ασημίνα Ξηρογιάννη

ΠΟΙΗΜΑ ΚΟΛΑΖ
Αν η ποίηση είχε χρώμα…
Οι φιγούρες του Σαγκάλ (που πετάνε)
<<Ο καθρέφτης>> του Φοίβου Δεληβοριά
Βότανο λουίζα (για το αδυνάτισμα)
23 μέρες μόνο (;)
Ιδανικοί αυτόχειρες
Λευτέρης Βογιατζής: Θέατρο σαν ποίηση
Το κολάζ μου <<Η ιστορία της γυναίκας μέσα στους αιώνες>>
Οι ώρες (κινηματογραφική ταινία)
Σύλβια Πλαθ και Μάτση forever
Αμοργός, του Γκάτσου
Διακοπές στην πραγματικότητα του Χάρη Βλαβιανού
Παραμύθια για παιδιά και μεγάλους
Το ποδήλατό μου
Χοσέ (όνομα που μου αρέσει)
Μέριλυν (η γνωστή)

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2015, 41 σελ.

Οντισιόν – Ασημίνα Ξηρογιάννη

Σπονδυλωτό μονόπρακτο


Ένας πρώην τραπεζικός υπάλληλος από απόλυτος σταρ αναχωρητής. Μια κοκκινομυλιώτισσα χαρτορίχτρα προβλέπει το μέλλον του ηθοποιού. Η φωνή της συνείδησης επίσημη προσκεκλημένη σε πρεμιέρα και κάποιος που κυνηγά μάταια την… θεά Άρτεμη.
Οι ήρωες αυτού του σπονδυλωτού μονόπρακτου της Ασημίνας Ξηρογιάννη κεντάνε μυστικές ιστορίες και προσωπικές εξομολογήσεις σε μια Οντισιόν για το μεγαλύτερο ρόλο της ζωής τους.
Διαδρομές από την αγάπη στο μίσος. Από την καψούρα στην απόρριψη και από τον πρώτο ενθουσιασμό στην ανία. Διαδρομές που μας πάνε χεράκι – χεράκι στο… τέλος του θεάτρου ή αλλιώς στην οργισμένη δήλωση “θέατρο τέλος!” του κουρασμένου και παθητικού θεατή. Του κυνηγού του χαμένου ονείρου.

Θεατρικό, Εκδόσεις Βακχικόν, 2015, 56 σελ.

Εποχή μου είναι η ποίηση – Ασημίνα Ξηρογιάννη

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη, στην τρίτη της ποιητική συλλογή, αναλαμβάνει να υπερασπιστεί την ποίηση “στους χαλεπούς καιρούς”. Με ασπίδα τη δύναμη των λέξεων και με δόρυ τα εκφραστικά μέσα της εποχής και τον εσωτερικό κόσμο που αναταράσσεται από την αντιποιητικότητα, η ποιήτρια αντιστέκεται διατηρώντας πάντοτε την απορία του ποιητή, την αμφιβολία που ολοένα και γεννάται από τον ρευστό κόσμο. Ποιος θα νικήσει στο τέλος;

Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και βουλιάζεις μέσα στις λέξεις
αποτυπώνεις μεταφορές για το αδιέξοδο παρόν
και ρουφάς με το μολύβι σου τη θλίψη αυτού του τόπου
που τον ήξερες για πατρίδα σου.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και βυθίζεσαι σε σχήματα λόγου
γειώνεις τους στίχους σου σε λευκό χαρτί.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και κάνεις τραγούδι τις αγωνίες σου
φτιάχνεις τον δικό σου λαβύρινθο για να απομονωθείς.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
έτσι για να παρηγορηθείς που η εποχή σου σε απαρνιέται
και να εξιλεωθείς
που την απαρνιέσαι και συ.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2013, 52 σελ.

Πληγές – Ασημίνα Ξηρογιάννη

Πλήθος ανθρώπων κοντά μου και τριγύρω,
μα εγώ θέλω στην άκρη μου να γείρω.
Μια γωνίτσα μια ακρούλα να κουρνιάσω
μακριά από όλους
μόνη
να ξενοιάσω.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2011, 46 σελ.

Το σώμα του έγινε σκιά – Ασημίνα Ξηρογιάννη

Ώρες ώρες αισθάνομαι λίγο σαν την Ιζαντόρα Ντάνκαν, που στην αυτοβιογραφία της αναφέρει ότι η τέχνη της χάρισε όλες τις χαρές που της κατακράτησε ο έρωτας… Ο έρωτας που απαιτεί να του αφιερωθείς ολόψυχα κι ας τον χάσεις μετά… Να σε ταξιδέψει σ’ άλλα μονοπάτια απ’ τα ήδη γνωστά σου, να σε κάνει ένα με το σύμπαν, κι ας είναι αυτό μια αυταπάτη. Εγώ δεν γύρεψα το δρόμο του Έρωτα, αλλά το δρόμο του Απόλλωνα, του αιώνιου φωτός… Δεν άφησα κανέναν έρωτα να με πληγώσει. Θωρακίστηκα στην τέχνη μου, το άλλοθι της μοναξιάς μου.

Νουβέλα, Ανατολικός, 2010, 96 σελ.

Η προφητεία του ανέμου – Ασημίνα Ξηρογιάννη

ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ
«Προσπάθησα πολύ να σε κάνω να δεις τα χρώματα
Μακριά στον ορίζοντα
Το πέλαγος απ’ τ’ ανοιγμένο παράθυρο,
τον γλάρο που τον πάει ο άνεμος».
«Μήπως πετύχω την ένωση των αλλοπρόσαλλων βημάτων σου
με τα δικά μου σταθερά πατήματα και ευλογήσω τ’ όνειρο».

Ποίηση, Δωδώνη, 2009, 62 σελ.