Χρήστος Αρμάντο Γκέζος

Χρήστος Αρμάντο Γκέζος

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος γεννήθηκε στη Χιμάρα το 1988 και μεγάλωσε στη Σκάλα Λακωνίας.
Είναι απόφοιτος της Σχολής Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών του ΕΜΠ. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή “Ανεκπλήρωτοι Φόβοι” από τις εκδόσεις Πολύτροπον (Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2013), το μυθιστόρημα “Η Λάσπη” (υποψήφιο για το Athens Prize of Literature 2015) και τη συλλογή διηγημάτων “Τραμπάλα”, από τις εκδόσεις Μελάνι.
Μυθιστορήματα
Η λάσπη (2014), Μελάνι
Χάθηκε βελόνι (2021), Μεταίχμιο

Διηγήματα
Τραμπάλα (2016), Μελάνι

Ποίηση
Ανεκπλήρωτοι φόβοι (2012), Πολύτροπον
Ανεκπλήρωτοι φόβοι (2016), Μελάνι (Ε)
Αγόραζα πάντα διάφανες ομπρέλες (2022), Θράκα

Παιδική λογοτεχνία
Το δέντρο που είχε μια μπάλα για κεφάλι (2019), Εκδόσεις Καστανιώτη

Συλλογικά έργα
Καπνός (2015), OpenBook.gr
Ο ταχυδρόμος φέρνει γράμματα: Ποιήματα (2017), Ελληνικά Ταχυδρομεία
Passengers (2018), Free Thinking Zone
Ο πρώτος σταθμός (2018), Μεταίχμιο
Ανθολογία σύγχρονης βορειοηπειρώτικης ποίησης (2018), 24 γράμματα
Κρατικά λογοτεχνικά βραβεία, Ανθολογία: Ποίηση 2010-2018 (2020), Υπουργείο Πολιτισμού. Διεύθυνση Γραμμάτων

Βραβεία-Διακρίσεις
Ανεκπλήρωτοι φόβοι – Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2013

Αγόραζα πάντα διάφανες ομπρέλες – Χρήστος Αρμάντο Γκέζος

Αγόραζα


ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΑΙΜΑ
Κοιμάμαι
Ξυπνώ
Ανασαίνω
Σπασμένο αίμα έχω στις φλέβες μου
Δεν κυλά
Μονάχα
Κόβει

Ποίηση, Θράκα, 2022, 48 σελ.

Χάθηκε βελόνι – Χρήστος Αρμάντο Γκέζος

Χάθηκε βελόνι


Ένας άντρας που περνάει τη ζωή του στιγματισμένος από τη μοίρα στην άκρη του λόφου. Μια μητέρα που αφιερώνεται στη γεμάτη αντιξοότητες πορεία της οικογένειάς της. Ένας γιος που ψάχνει τον μικρό του αδερφό στην άλλη μεριά του κόσμου. Ένα πολυστρωματικό μυθιστόρημα που ξεκινάει από την Αλβανία των αρχών του προηγούμενου αιώνα, διατρέχει την Ελλάδα της ύστερης μεταπολίτευσης και καταλήγει στην καρδιά της αμερικανικής ηπείρου.

Το Δρεπένι: α, το Δρεπένι, τι όνομα κι αυτό! Αν θυμάται καλά, το είχε πάρει από έναν δευτερεύοντα ημίθεο της ελληνικής μυθολογίας, τον Δρέπανο, που υποτίθεται ότι είχε εξοριστεί από τον Δία για να ζήσει ολομόναχος κι αποκλεισμένος βαθιά μέσα στις αφιλόξενες κοιλότητες των βουνών της περιοχής. Γιατί αλήθεια πόσο άγονος και σκληρός ήταν ο τόπος που τον γέννησε, πόσο ασύμμετρα μοιρασμένη στον κόσμο η τρυφερότητα του χώματος.

Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2021, 320 σελ.

Το δέντρο που είχε μια μπάλα για κεφάλι – Χρήστος Αρμάντο Γκέζος

Το δέντρο που είχε


“Το δέντρο πήρε μια μεγάλη ανάσα. Άρχισε να βγάζει τις ρίζες του από το χώμα. Μόλις τα κατάφερε, αισθάνθηκε τόσο ελαφρύ! Για λίγο νόμισε ότι θα το πάρει ο αέρας. Ότι θα πάει στον ουρανό να χαθεί μέσα στα σύννεφα. Μα έμεινε στη γη. Και ξεκίνησε για την πόλη….”

Μια ιστορία αναζήτησης για τη φιλία, την αποδοχή και τη δύναμη της θέλησης.

Εικονογράφος: Βασίλης Γαλάνης

Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2019, 34 σελ.

Τραμπάλα – Χρήστος Αρμάντο Γκέζος

Τραμπάλα


Άνθρωποι που βασανίζονται εξίσου από τη μοναξιά και από τη συντροφικότητα, άνθρωποι που στέκονται αμήχανοι και αμφίθυμοι μπροστά στη ζωή όπως αυτή συντίθεται από τα αδιέξοδα των ερωτικών σχέσεων και της οικογένειας, την ανεπάρκεια του ατόμου και της κοινωνίας, τις παγίδες της μνήμης και το αναπότρεπτο του θανάτου, άνθρωποι που βιώνουν την ύπαρξη πότε με απόγνωση και πότε με απάθεια, πότε με εμπεδωμένη θλίψη και πότε με χιούμορ.

Διηγήματα, Μελάνι, 2016, 108 σελ.

Ανεκπλήρωτοι φόβοι – Χρήστος Αρμάντο Γκέζος

Ανεκπλήρωτοι φόβοι


Ο ιδιαίτερα οξύς τόνος που ενίοτε μετατρέπεται σε φωνή, εκφράζοντας τον πανικό του “δραπέτη” και “διωκόμενου”, είναι μόνο ένα και ίσως το πιο εμφανές χαρακτηριστικό στοιχείο της ποίησης του Χρήστου Γκέζου. Παρά το νεαρό της ηλικίας του ποιητή (γ. 1988) υπάρχουν συσσωρευ-μένα βιώματα από καταστάσεις ορίων ή από καταστάσεις που η φαντασία του τις έσπρωξε σε οριακό σημείο, για να αποδώσουν την επιθετική διάθεση που συνήθως έχει η επική σχέση ρήξης της νεανικής ύπαρξης με τον γύρω της κόσμο. Ένα υποβλητικό φυσικό περιβάλλον ως αρχαϊκή σκηνογραφία όπου όμως “ανεβαίνουν” εν είδει μεταφυσικού θεάτρου κολαστήριες σκηνές. Γι’ αυτό και ο γεμάτος άγχος και εσωτερική πίεση, ρητά καταγγελτικός λόγος. Από τη Χιμάρα της Βορείου Ηπείρου, έχοντας μάλλον ζήσει στο ψυχορράγημα του παλιού ολοκληρωτικού καθεστώτος της Αλβανίας, ο Γκέζος ξεχωρίζει από τις πρώτες του φράσεις για τον δυναμισμό της γραφής του. Μας θυμίζει με τον ιδιότυπο αντιλυρισμό του, με τον παλλόμενο ρυθμό της έκφρασής του, ότι προέρχεται από μια κοινότητα που παρέμεινε κλειστή ως γλωσσικός θύλακας για πολλά χρόνια, χωρίς ιδιαίτερες επικοινωνίες. Έτσι ώστε να διατηρεί πολύ έντονα ακόμα και τώρα η ποίησή του την αίσθηση μιας τραχύτητας η οποία δεν πρόλαβε να λειανθεί. Και ευτυχώς, διότι η διαπερατότητα, η ικανότητα να είναι απροσποίητα αιχμηρός ο λόγος του, κάτι που συμβαδίζει με τη δωρική απλότητά του, δίνουν μια άλλη ζωντάνια και πρωτοτυπία στην αίσθηση των ποιητικών εικόνων. Έτσι, τα τριανταοχτώ πυκνότατα στην έκφραση ποιήματα ή ποιητικές αφηγήσεις (καθώς συχνά έχουν μια δομή τριαδική, αρχής, μέσης και τέλους) συνδυάζουν την ελλειπτική αφήγηση με τη ρεαλιστική χοϊκότητα των πραγμάτων, την καταθλιπτική βύθιση με την ενορατική υπέρβαση. Και όλα αυτά, όπως είπαμε, με μια πρωτόκτητη θα έλεγε κανείς αίσθηση της γλώσσας, με αυθορμησία και τόλμη που προσελκύουν αμέσως το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Αλέξης Ζήρας, Αναγνώσεις της Αυγής, 20/3/2016

Ποίηση, Μελάνι, 2016, 56 σελ.

Η λάσπη – Χρήστος Αρμάντο Γκέζος

Η λάσπη


Ο 28χρονος Αλέξανδρος, ή Σάντο, επιστρέφει στην Αθήνα έπειτα από έναν χρόνο στο εξωτερικό αποφασισμένος να αυτοκτονήσει. Καθώς προσπαθεί να υλοποιήσει τις τελευταίες λεπτομέρειες του σχεδίου του, περιπλανάται στους δρόμους της πόλης παρα-παίοντας αδιάκοπα ανάμεσα στο παρελθόν και το αποπνικτικό παρόν, αναμετράται με τις προσωπικές του αδυναμίες και το σκληρό ανθρωπογενές περιβάλλον, παλεύοντας με τους ασθματικούς του μονόλογους να ορίσει τη θέση του στον κόσμο.

Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, βραβευμένος με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για το 2013, σκιαγραφεί στο πρώτο του μυθιστόρημα έναν ήρωα επώδυνα αληθινό, που εξεγείρεται, απογοητεύεται, οργίζεται, καταρρέει, έναν ήρωα που ισορροπεί στο όριο της θραύσης.

Μυθιστόρημα, Μελάνι, 2014, 208 σελ.

Ανεκπλήρωτοι φόβοι – Χρήστος Αρμάντο Γκέζος

Ανεκπλήρωτοι φόβοι


Τώρα που τα σωθικά μας έπεσαν
σαν γινωμένα σύκα
και τα έφαγαν τα γουρούνια οι άνθρωποι,
και ξεραμένα κλαδιά μείναν
γυμνά
να γδέρνουν από μέσα το κορμί μας.
Να πεθάνουμε;

Από το ποιήμα “και τώρα, τι;”
Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2013

Ποίηση, Πολύτροπον, 2012, 56 σελ.

Πηγές: Biblionet, Μελάνι, Πολύτροπον, Εκδόσεις Καστανιώτη, Μεταίχμιο, Θράκα