Και οι δυο γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία κι απ’ αυτούς έμαθε από πρώτο χέρι τις ιστορίες του πολέμου και της καταστροφής του 1922. Εργάστηκε σε μεγάλη εταιρία εισαγωγής και εμπορίας αυτοκινήτων και επί πολλά χρόνια ασχολήθηκε με τα θέματα των εισαγωγών. Είναι κάτοικος Πεύκης και ασχολήθηκε εντατικά με τα κοινά, ως δημοτικός σύμβουλος από το 1986 μέχρι το 1998, ενώ διετέλεσε και αντιδήμαρχος Πεύκης. Έχει συμμετάσχει σε πολλούς συλλόγους της περιοχής, κυριότερη ενασχόλησή του τον Πολιτιστικό Οργανισμό Δήμου Πεύκης, του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος και διετέλεσε αντιπρόεδρος, έχοντας ενεργή δράση μέχρι και σήμερα.
Ψάχνοντας για ένα λιμάνι (2007), Ίαμβος
Δανεικές ζωές (2008), Ίαμβος
Με το άγριο φύσημα του αγέρα (2014), Ίαμβος
Μια ζωή σαν παραμύθι (2019), Ίαμβος
Περασμένα, μα όχι ξεχασμένα (2022), Ίαμβος
Περασμένα, μα όχι ξεχασμένα – Χρήστος Χρήστου
Να περάσει το κακό. Ναι. Γι’ αυτό παλεύει. Αλλά να το ξεχάσει; Πώς να το ξεχάσει; Συχνά-πυκνά στην ξενιτιά που βρέθηκε διωγμένος, σαν εξόριστος, ξυπνάει ο Γιάννης από τον ίδιο εφιάλτη τα βράδια: το κορίτσι του που του το πήραν, τους μπράβους που τον χτύπησαν, την απειλή για τη ζωή του. Κι όλα αυτά επειδή κάποιος είχε περισσότερη δύναμη απ’ αυτόν. Όλα αυτά επειδή δεν υπάρχει δικαιοσύνη για τους ταπεινούς.
Μόνος, δίχως βοήθεια, δίχως χαρτιά, στην άλλη άκρη του ωκεανού, ο Γιάννης θα προχωρήσει. Θα φτιάξει μια νέα ζωή, ξεκινώντας από το μηδέν. Άλλες συνήθειες, άλλα ήθη, άλλες καταστάσεις. Θα αγωνιστεί σκληρά για να πάει μπροστά.
Από τα νησιά του Αιγαίου στις θάλασσες, στο Τέξας, στο Μεξικό, στην Καλιφόρνια και πίσω στην Ελλάδα… Από τα ποντοπόρα πλοία στους συνοριακούς σταθμούς, στα μπαρ, στα καταγώγια και στα μεγάλα ξενοδοχεία, στη φτώχεια και στη χλιδή, στην ανθρώπινη αναλγησία, αλλά και στην ανθρώπινη ζεστασιά…
Στο μεγάλο ταξίδι της ζωής, τα βάσανα γίνονται περασμένα. Ξεχασμένα όμως;
Μυθιστόρημα, Ίαμβος, 2022, 402 σελ.
Μια ζωή σαν παραμύθι – Χρήστος Χρήστου
Να του παίρνουν το χωράφι και να του ζητάνε να γίνει σκλάβος στα ίδια τα χώματα που καλλιεργούσε η οικογένειά του πάππου προς πάππου. Δίκαιο δεν ήταν να ορκιστεί ο Νικήτας εκδίκηση; Κι όταν η εκδίκηση αυτή παίρνει την πιο θελκτική της μορφή στην παράκληση της ατίθασης Ζανιώς, πόση σκέψη να χρειαστεί, για να μπει σ’ εφαρμογή το πιο παράτολμο σχέδιο;
Αυτό θα οδηγήσει τον Νικήτα από τα βάθη της Ανατολίας στη θάλασσα του Πόντου, κι από εκεί στην παγωμένη Ρωσία, και τελικά σ’ ένα από τα ανεμόδαρτα νησάκια του Αιγαίου.
Στον δρόμο του εμπόδια, κίνδυνοι μα και βοηθοί. Βαρυστολισμένα σαλόνια και παγωμένα χωριά, ανεμοδαρμένα ακρογιάλια, συνωστισμένες ταβέρνες, χαρές και συμφορές, αλήθειες και ψέματα. Πολλά ψέματα να βαραίνουν την αγαθή ψυχή. Όλη η ζωή του Νικήτα, από το χωράφι του πατέρα του μέχρι τον λόφο του Αγίου στο νησάκι, ένα παραμύθι.
Ένα παραμύθι δύναμης, αλλά κυρίως, ένα παραμύθι ανθρωπιάς…
Μυθιστόρημα, Ίαμβος, 2019, 344 σελ.
Με το άγριο φύσημα του αγέρα – Χρήστος Χρήστου
Τα γέλια, τα γλέντια και οι χαρές ήταν μέρος της καθημερινής ζωής στα μεγάλα αρχοντικά. Ακόμα κι όταν καραδοκούσε ο θάνατος, ο κόσμος της Σμύρνης και των παραλίων της Μικράς Ασίας, τον δεχόταν, τον μαλάκωνε και συνέχιζε τη ζωή του.
Μέχρι τη στιγμή που ο άνεμος φύσηξε κι αναζωπύρωσε έχθρες και μίση, εθνικιστικά πάθη κι εκείνη τη μεγάλη καταστροφική φωτιά του 1922.
Σαν τα φύλλα του φθινοπώρου παρασύρθηκαν οι ξεριζωμένοι, έγιναν πρόσφυγες από τόπο σε τόπο, πέρασαν από το μαχαίρι του εχθρού στη χλεύη και την εκμετάλλευση του συμπατριώτη, για ν’ ανορθώσουν τελικά το κεφάλι και να κερδίσουν με μόχθο και ιδρώτα μια νέα θέση στην καινούργια τους πατρίδα. Αλλά ο αγέρας που φύσηξε και τους έδιωξε από τα μέρη τους, δεν έφερε μαζί του μόνο στάχτη και καπνό. Έφερε μαζί με τους ανθρώπους και τον πολιτισμό τους, νέο αίμα, νέο φως, νέες ιδέες. Μια νέα Ελλάδα για όλους.
Μυθιστόρημα, Ίαμβος, 2014, 442 σελ.
Δανεικές ζωές – Χρήστος Χρήστου
Πώς είναι να βιώνεις μια ζωή που δε σου ανήκει, έχοντας το όνομα, τα χαρτιά και την καταγωγή κάποιου άλλου; Πώς είναι να ζεις μέσα σε μια παρεξήγηση, πιστεύοντας άλλα απ’ αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα; Πώς είναι, όταν το ψέμα γίνεται τρόπος ζωής κι όλα περιστρέφονται γύρω απ’ αυτό;
Ψέματα και μισές αλήθειες, απάτες αλλά και αγάπες, πάθος και αδιαφορία, συνθέτουν το μωσαϊκό μιας ιστορίας, όπου τα κομμάτια της αλήθειας αποκαλύπτουν τις δανεικές ζωές των πρωταγωνιστών.
Μυθιστόρημα, Ίαμβος, 2008, 331 σελ.
Ψάχνοντας για ένα λιμάνι – Χρήστος Χρήστου
Ο Αλέξης Χρηστίδης εργάζεται σ’ ένα νοσοκομείο της Αθήνας, όταν ξεκινάει η γερμανική κατοχή. Πολλοί μέσα στο νοσοκομείο, ο καθένας με τον τρόπο του, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο ριψοκίνδυνα, προσφέρουν τις υπηρεσίες στην Αντίσταση, κυρίως φυγαδεύοντας συμμάχους. Και φυσικά, κάπου ανάμεσά τους ο προδότης καραδοκεί…
Καθώς η μια μέρα μετά την άλλη βυθίζουν τη χώρα σε όλο και βαθύτερο σκοτάδι και δυστυχία, παρακολουθώντας τον Αλέξη και την οικογένειά του, αλλά και όσους τους περιβάλλουν, φίλους και εχθρούς, ήρωες και προδότες, βλέπουμε να ξετυλίγεται η ιστορία της Ελλάδας του εικοστού αιώνα, από τη Μικρά Ασία, την κατοχή και τον εμφύλιο, έως τις μέρες της ανοικοδόμησής της. Οι περισσότεροι ήρωες είναι οι κοινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ο ίδιος μας ο εαυτός, που αναζητά ένα λιμάνι από την κακοκαιρία και τη δυστυχία.
Ανθρωπιά και απανθρωπιά σμίγουν αξεδιάλυτα σε μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι η ιστορία της οικογένεια του καθενός μας.
Μυθιστόρημα, Ίαμβος, 2007, 339 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ίαμβος
