Ύστερα υπηρέτησε το Ελληνικό Δημόσιο με στολή και πηλίκιο κοντά τριάντα χρόνια. Ξαναγύρισε στον τόπο του όπου και ζει. Από το 2009 και μετά δημοσιεύει κείμενα-χρονογραφήματα σε εφημερίδες της Κέρκυρας και σε ιντερνετικά σάιτ της Αθήνας λογοτεχνικού ενδιαφέροντος. Έχουν εκδοθεί το μυθιστόρημα “Με την Αναράιδα” (2015) και η συλλογή διηγημάτων “Εσύ είσαι, Χρήστο;” (2018).
Με την Αναράιδα (2015), Οδός Πανός
Διηγήματα
Εσύ είσαι, Χρήστο; (2018), Φιλύρα
Εσύ είσαι, Χρήστο; – Χρήστος Ι. Δούλης
Τα διηγήματα του Χρήστου Δούλη είναι στην πραγματικότητα κινηματογραφικές σκηνές από την αληθινή ζωή σε μια παλιότερη, αλλιώτικη, σκληρή και αδυσώπητη Ελλάδα: ασπρόμαυρες και έγχρωμες ιστορίες έρωτα, πόνου, τυφλού πάθους, ενοχής, τιμωρίας, τραγωδίας και περιπέτειας. Οι ήρωες είναι σκοτεινοί, τις περισσότερες φορές βασανισμένοι , θυμίζουν τους ήρωες του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη – ίσως βοηθάει σε αυτό και το ύφος της γραφής του Δούλη, ίσως να μην οφείλεται η σκοτεινιά μόνον στους (ειλικρινά Παπαδιαμαντη-κούς) χαρακτήρες τους.
Το ύφος της γραφής είναι μαγικό. Νοσταλγικό αλλά ταυτόχρονα γρήγορο σαν καινούργιο, περιγραφικό και εσωστρεφές μαζί, σταμπάρει στο μυαλό του αναγνώστη εικόνες που δύσκολα ξεθωριάζουν. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τις λέξεις με μια ενστικτώδη άνεση και τις εικόνες σαν να τις κουβαλάει πολλά χρόνια μέσα του. Τις παραδίδει, ζωηρές και ολοζώντανες, στον αναγνώστη, o οποίος είναι χαμένος από χέρι – δύσκολα θα ξεκολλήσει από την στιγμή που θα αρχίσει να διαβάζει κι ύστερα…
Μανίνα Ζουμπουλάκη
Διηγήματα, Φιλύρα, 2018, 176 σελ.
Με την Αναράιδα – Χρήστος Ι. Δούλης
“Μια σκοτεινή Ελλάδα γεμάτη μυστήριο, με οπτασίες να περνάνε μέσα από τις σελίδες σαν φαντάσματα. Οι Σουλιώτισσες χορεύουν ανέκφραστες, οι γυναίκες ζούνε έρωτες και χαμούς καθώς περνάνε έναν αιώνα στις άκρες της χώρας με βλέμματα χαμηλωμένα… Μυθοπλασίες, ιστορίες λίγο spooky και βαθιά μεταφυσικές, σε μια ροή που δεν σε αφήνει να σηκώσεις κεφάλι, ίσως ούτε καν να κοιμηθείς τη νύχτα. Το βιβλίο του Χρήστου δεν είναι ανάλαφρο αλλά ούτε η Ελλάδα είναι, δεν ήταν ποτέ: την ανατέμνει σαν να προσπαθεί να την αναστήσει, μια και δεν γίνεται να την εξηγήσει…”
Μανίνα Ζουμπουλάκη
“Διαβάζοντας το βιβλίο του Χρήστου Δούλη είδα τις θειάδες μου να κάθονται στο τραπέζι της κουζίνας και να ψιθυρίζουν μέσα στα ταψιά και τα ανοιγμένα φύλλα πίτας τα μυστικά τους για τη ζωή… για την αγάπη… για τον έρωτα… για τα όνειρά τους… για τα μικρά και τα μεγάλα… Ο λόγος του σχεδόν προφορικός αλλά με την τεχνική ενός εμπνευσμένου γραφιά… με παύσεις, με σιωπές, με αόρατα σουφρώματα και πεταρίσματα βλεφάρων… Οι σελίδες κυλάνε αβίαστα και οι εικόνες του γίνονται σαν κάτι από κομμένα καρέ ενός φιλμ που δεν έχει γίνει ακόμα και περιμένει να πάρει χρώμα και κίνηση μέσα από το σινεμά. Στο βιβλίο του Χρήστου Δούλη δεν υπάρχει καλό, δεν υπάρχει κακό. Στο τραπέζωμα που μας προσκαλεί το τραπεζομάντηλο μπορεί να είναι λίγο φθαρμένο… μπορεί να έχει τσαλακώματα… αλλά είναι ζωντανό… κουβαλά μνήμη… Κουβαλά συγκίνηση.”
Χρήστος Δήμας
Μυθιστόρημα, Οδός Πανός, 2015, 254 σελ.
Πηγές: Biblionet, Φιλύρα, Οδός Πανός
