Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1961, όπου και τελείωσε τη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος (MTh) στη Θρησκειολογία και υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Δυτικής Μακεδονίας. Έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά ειδικού τύπου. Γράφει ποίηση, δοκίμια, μελέτες και διηγήματα. Ποιήματα και δοκίμια του έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες και παρουσιαστεί σε πολλά λογοτεχνικά έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, ενώ πολλά ποιήματά του έχουν δραματοποιηθεί από τους θεατρικούς θιάσους «ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ΕΞ ΑΜΑΞΗΣ» και «ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ». Επίσης, ο Χρήστος Ντικμπασάνης έχει συμπεριληφθεί στη ΜΕΓΑΛΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ των εκδόσεων ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ, καθώς και στο «WHO’S WHO» των δημοσιογράφων. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (Ε.Λ.ΘΕ.). Επιπροσθέτως, έχει τιμηθεί με σημαντικά πανελλήνια και παγκόσμια βραβεία.
Νόγκα, Το ξύπνημα του εφιάλτη (2017), Συμπαντικές Διαδρομές
Ποίηση
Η αποστροφή και το προσκύνημα (2011), Συμπαντικές Διαδρομές
Φυγή στο ανέφικτο (2020), Εκδόσεις Βακχικόν
Ο θεριστής της άνοιξης (2021), Σαιξπηρικόν
200 βήματα μακριά (2022), Εκδόσεις Κέφαλος
Δοκίμια-Μελέτες-Θρησκείες-Φιλοσοφική ανθρωπολογία-Αποκρυφισμός-Παραφυσικά φαινόμενα
Οφιολατρεία (2002), Αρχέτυπο
Ηθοκυβερνητική (2003), Ερωδιός
Απόκρυφος Αδάμ (2005), Ερωδιός
Τέρατα και δράκοι (2011), Άγνωστο
Ζώα-θεοί, ζώα ιερά (2012), Ερωδιός
Οφιολατρία (2022), Δαιδάλεος
Συλλογικά έργα
Μυστικά της διατροφής (2003), Αρχέτυπο
200 βήματα μακριά – Χρήστος Ντικμπασάνης
200 χρόνια πέρασαν από την Επανάσταση του 1821. Αμέτρητοι οι ήρωες που πρόσφεραν τα πάντα ακόμη και τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό. Αυτούς και άλλους πολλούς ήρωες τιμούμε το 2021 και οφείλουμε να εμπνεόμαστε από το μεγαλειώδες έργο τους. Οφείλουμε να γινόμαστε καθημερινά μιμητές τους στο θάρρος, στην ανδρεία, στην υπομονή, στο κουράγιο, στην αυτοθυσία. Ιδιαίτερα σήμερα που η χώρα μας βρίσκεται σε μια δύσκολη και επώδυνη οικονομικά, υγειονομικά και κυρίως ηθικά καμπή της ιστορίας της.
Σήμερα η χώρα μας έχει ανάγκη από συνειδητοποιημένους πολίτες, οι οποίοι να είναι αγωνιστές της προόδου, της ευμάρειας, της ψυχολογικής και ηθικής ανάτασης, της απόδρασης από τα στείρα στερεότυπα της στασιμότητας και της αδυναμίας για την επίλυση των παντοειδών κρίσιμων προβλημάτων, που ωθούν την πατρίδα μας στην τελμάτωση, στην πολύμορφη φθορά και στην μονόπλευρη φτώχεια ή και την ανέχεια.
Σήμερα, που τα πράγματα στη χώρα μας και όχι μόνο είναι τόσο δυσοίωνα, συνυπολογίζοντας και την τόσο επικίνδυνη για την υγεία μας πανδημία, οφείλουμε όλοι μαζί ν’ αγωνιστούμε για την αληθινή ανάπτυξη του ιδανικού της παιδείας, γιατί μόνο αυτή δίνει δυνατές και καίριες απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα των ανθρώπων. Όλοι μας οφείλουμε να παλέψουμε για την απελευθέρωση της παιδείας από τα δεσμά του ψέματος και της υποταγής. Όλοι μαζί οφείλουμε να καταβάλουμε τεράστια προσπάθεια για την απελευθέρωση της παιδείας από τη φυλακή του στείρου οικονομισμού και επαγγελματισμού. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται τη μόρφωση και την παιδεία μόνο για την επαγγελματική του αποκατάσταση. Ούτε ο νέος έχει ανάγκη την εκπαίδευση μόνο και μόνο για να τον εξοπλίσει με τις «κατάλληλες» για την εξεύρεση εργασίας ικανότητες. Αντίθετα, του είναι απαραίτητη, γιατί συμβάλλει στη διαμόρφωση ελεύθερων, κριτικά σκεπτόμενων και ανήσυχων προσωπικοτήτων, γιατί απελευθερώνει από την άγνοια του ίδιου του ανθρώπου και του κόσμου από τις προλήψεις και την άκριτη σκέψη. Αυτός ο ρόλος της μόρφωσης, η αυταξία της, δεν μπορεί να εγκλωβιστεί απλά και μόνο στην προσφορά κάποιων επαγγελματικών δεξιοτήτων. Οι νέοι, και όχι μόνο αυτοί, έχουν ανάγκη την γνώση για την αποτίναξη από κάθε αποξένωση, καταπίεση, κίνδυνο και απειλή και όχι μόνο ως «εφόδιο για δουλειά». Αυτό, άλλωστε, υπογραμμίζει και η λαϊκή θυμοσοφία: «Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο».
Όλες αυτές τις σκέψεις παλεύω να τις αποδώσω ποιητικά σε αυτήν την συλλογή μου, επιζητώντας την αποδοχή της ζωής με τις όποιες αντιξοότητές της και των σκληρών αγώνων που οφείλουμε να δώσουμε όλοι μας για την καλυτέρευσή της, τιμώντας τους νεκρούς μας, που πάλεψαν γενναία για να κερδίσουν αυτήν και την ελευθερία. Οφείλουμε να προσπαθήσουμε όλοι μας με όποια δύναμη διαθέτει ο καθένας, προκειμένου να μη γίνει πραγματικότητα αυτό που τόνισε ο ανυπέρβλητος ποιητής μας, ο Οδυσσέας Ελύτης, λέγοντας:
«Ήδη σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ’ρχεται μεταμφιεσμένη κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του».
Χρήστος Ντικμπασάνης
Ποίηση, Εκδόσεις Κέφαλος, 2022, 232 σελ.
Οφιολατρία – Χρήστος Ντικμπασάνης
Νέα Επαυξημένη Έκδοση
Αποσυμβολίζοντας το Αρχέτυπο του Φιδιού – Ένα βιβλίο για το φίδι ως σύμβολο στη μυθολογία
Σε ολόκληρη την ιστορία των θρησκειών, δεν υπάρχει παράδοση που με κάποιο τρόπο να μην έχει θεοποιήσει ή δαιμονοποιήσει το ερπετό.
Στη μορφή του φιδιού αποδίδεται συνήθως η πρώτη ουσία της ζωής, ο πρώτος Λόγος που «έρπει» ανάμεσα στην ανθρωπότητα.
Η οφιολατρία είναι μια από τις πιο παράξενες και μυστηριώδεις χθόνιες λατρείες που εμφανίστηκαν στον πλανήτη μας. Η καταγωγή της χάνεται στα βάθη της προϊστορίας και φθάνει σε εμάς ως ένας μακρινός απόηχος της εποχής που τα ερπετά κυριαρχούσαν στη Γη.
Το μοναδικό αυτό βιβλίο –στη νέα, επαυξημένη του έκδοση- μας ταξιδεύει στον παράδοξο κόσμο της λατρείας του ερπετού στη μυθολογία και το σύμβολο που διαχρονικά συνιστά, αναζητά τη μυστηριώδη προέλευσή της, τη σχέση ανάμεσα στο φίδι και την πυρολατρία του Ζωροάστρη με την περίεργη γνωστικιστική αίρεση των οφιτών, τον ουροβόρο όφι, την Καμπαλά και τον ερπετόμορφο θεό Νάγκα της αφρικανικής ζούγκλας.
Ο Τυφωέας, ο Πύθωνας, η Λερναία Ύδρα, ο Ουράνιος Δράκος, ο Αριμάν, ο θεός των Αζτέκων Κουετζαλκοάτλ, ο σατανικός Όφις της Βίβλου, τα φίδια της Παναγίας, ο δρακοκτόνος άγιος Γεώργιος, καθώς και τα εξωτικά είδη ερπετών που αναζητούν οι κρυπτοζωολόγοι, παρελαύνουν μέσα στις σελίδες του.
Η οφιολατρία αποτελεί μια συναρπαστική περιήγηση τόσο μέσα στις υγρές και σκοτεινές ζούγκλες, όσο και στη μυθολογία, τους θρύλους και τις κοσμογονίες λαών και πολιτισμών, αναζητώντας πάντα τα ίχνη από το Μεγάλο Φίδι που μέχρι σήμερα στοιχειώνει τον κόσμο μας.
Επιμέλεια: Κώστας Μπασδάνης
Μυθολογία και θρησκεία, Δαιδάλεος, 2022, 330 σελ.
Ο θεριστής της άνοιξης – Χρήστος Ντικμπασάνης
ΞΑΦΝΙΚΑ ΒΡΑΔΥΑΖΕΙ
Καθένας στέκεται μόνος και ανυποψίαστος
απέναντι στο θάνατο
καθώς τον διαπερνούν οι αχτίδες του ήλιου
Ξαφνικά
πέφτει άσπλαχνα η νύχτα
Εικαστικές τεκμηριώσεις: Γεωργία Τρούλη
Ποίηση, Σαιξπηρικόν, 2021, 104 σελ.
Φυγή στο ανέφικτο – Χρήστος Ντικμπασάνης
Αγωνίστηκα για λάθος υποθέσεις
Επένδυσα βιαστικά
σ’ έναν πλανήτη που δε μου ανήκει
Την υγεία μου χάλασα τ’ όνομά μου
Τα νιάτα μου σύρθηκαν αιμόφυρτα
στη μέση του δρόμου
Ανάμεσα από σαρκοφάγα φυτά
κι ανήλεα βαλτοτόπια
το τέλος των άπιαστων ονείρων μου προείδα
Τώρα στα προπύλαια των εξήντα μου χρόνων
ζω σ’ έναν απόμερο πλανήτη του σύμπαντος
Ψηλαφώ τις μνήμες ηρωικών μαχών
κι ημερών γεμάτων φωτιά και προσδοκία
για ένα μέλλον εξαγνισμένο
Ονειρικός ταξιδευτής απόμακρος καταμεσής του δρόμου
Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2020, 84 σελ.
Νόγκα, Το ξύπνημα του εφιάλτη – Χρήστος Ντικμπασάνης
Μετά από ένα χρόνο περίπου επιστρέψαμε στο Άγιο Όρος. Έπρεπε να το κάνουμε όσο κι αν ένας ανείπωτος τρόμος κατοικοέδρευε στα βάθη της καρδιάς μας αμείωτος και τυραννικός απ’ την πρώτη ακόμη φορά, που ταξιδέψαμε στα λαβυρινθώδη κι επικίνδυνα σπλάχνα του Άθωνα. Εκείνο, που μας ωθούσε ν’ αντιμετωπίσουμε γι’ άλλη μια φορά το Μεγάλο Νόγκα, ήταν η σταθερή απόφασή μας να λυτρώσουμε το ιερό βουνό και κατ’ επέκταση ολόκληρο τον πλανήτη Γη απ’ τη φοβερή τιμωρία, που ο Μεγάλος Όφις ετοίμαζε γι’ αυτόν. Ο καλόγερος Δανιήλ, ο βιβλιοφύλακας της μονής Μεγίστης Λαύρας, όταν τον επισκεφτήκαμε, είχε ακόμη ένα ωχρό απ’ τον πανικό πρόσωπο, απ’ όπου έλειπε λες το αίμα. Ήταν ένα αδειανό πρόσωπο και αυτό οφειλόταν στη συνάντησή του με τον απόλυτο τρόμο. Μια συνάντηση που είχε πραγματοποιηθεί στις αρχές του Ιουλίου εκείνης της αποφράδας χρονιάς. Του ζήτησα να μας διηγηθεί εξαρχής όλη αυτήν τη φοβερή περιπέτεια που έζησε. Έπρεπε να ξέρουμε τα πάντα μέχρι την πιο ασήμαντη λεπτομέρειά τους. Και τότε εκείνος ξεκίνησε με τρεμάμενη φωνή να μας αφηγείται τα τρομερά γεγονότα, καθώς μας τοποθετούσε στα δάχτυλα τους αισθητήρες μιας υπερσύγχρονης virtual reality συσκευής, τη στιγμή ακριβώς που ένα εφιαλτικό σύρσιμο άρχισε ν’ ακούγεται απ’ το βάθος του σκοτεινού μονοπατιού, που οδηγούσε στη μονή.
Μυθιστόρημα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2017, 252 σελ.
Ζώα-θεοί, ζώα ιερά – Χρήστος Ντικμπασάνης
Η κατανόηση της αιγυπτιακής ζωολατρείας κατά την ελληνιστική και την ελληνορωμαϊκή περίοδο
Στις διάφορες αρχαίες λατρείες συναντάται ως επικρατέστερη μορφή θεοποίησης αυτή του ζώου. Χαρίζουν, δηλαδή, τη μορφή του ζώου στους δημιουργούς του κόσμου και της ζωής. Η λατρεία των ζώων είναι μία από τις πιο πανάρχαιες λατρείες. Μια λατρεία που βέβαια επιβιώνει και κατά την ελληνιστική και την ελληνορωμαϊκή εποχή και κυρίως επικρατεί στην Αίγυπτο.
Ο άνθρωπος έκανε ανέκαθεν επίκληση στα ζώα μέσω της εικόνας, της μάσκας, των διατροφικών ταμπού, του τοτέμ ή των μυθικών μεταμορφώσεων, τόσο για να εκφραστεί όσο και για να επικοινωνήσει με τους άλλους, αλλά και με τον εσώτερο εαυτό του. Το φαινόμενο αυτό από την αρχαιότητα πέρασε και διασώθηκε και στην ελληνιστική και την ελληνορωμαϊκή περίοδο και σε αυτό το σημαντικότερο ρόλο έπαιξε η αιγυπτιακή ζωολατρία. Το ίδιο το μονοπάτι της αιγυπτιακής, όπως και της ελληνικής και της ρωμαϊκής, μυθολογίας είναι γεμάτο μεταμορφώσεις, σχέσεις παρά φύσιν, αλλά συγχρόνως και εκθαμβωτικές εικόνες του “θεϊκού” ζωικού βασιλείου.
Ο συγγραφέας, ποιητής και μελετητής των θρησκειών Χρήστος Ντικμπασάνης τονίζει ότι η πίστη στα ιερά ζώα είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Ιδίως, όμως, η Αίγυπτος και οι χώρες της Εγγύς Ανατολής, της Μεσοποταμίας και η Ινδία θεωρούνται ως λίκνα των ζωόμορφων θεών. Έλληνες και Ρωμαίοι στοχαστές προσπάθησαν να εμβαθύνουν σε αυτήν τη λατρεία, να την κατανοήσουν και να την ερμηνεύσουν. Άλλοι από αυτούς τη θεώρησαν τελείως παράδοξη και άλλοι μπόρεσαν να την αντικρίσουν μόνο από την συμβολική της οπτική γωνία. Πάντως εκείνο που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι ότι δεν λατρεύεται το ίδιο το πλάσμα, αλλά η θεία δύναμη, που αποκαλύπτεται μέσα από αυτό ή συμβολίζεται από αυτό και η οποία μπορεί να πάρει ποικίλες χροιές γινόμενη από ευεργετική έως επικίνδυνη.
Θρησκευτική λατρεία-Αρχαιότητα, Ερωδιός, 2012, 240 σελ.
Τέρατα και δράκοι – Χρήστος Ντικμπασάνης
“Τέρατα: Δεν τα βλέπουμε πια»”, έγραφε ο Γκυστάβ Φλωμπέρ μέσα στο περίφημο Λεξικό των Καθιερωμένων Ιδεών. Κι όμως, τα τέρατα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Η παγκόσμια μυθολογία και οι παραδόσεις των λαών είναι γεμάτες από τέρατα και δράκους, που σήμερα υπάρχουν μόνο στη φαντασία των παραμυθιών και των μυθιστορημάτων.
Ο συγγραφέας, ποιητής και μελετητής των θρησκειών Χρήστος Ντικμπασάνης, ξετυλίγει με την ερευνητική ματιά του επιστήμονα αλλά και την ευαίσθητη γραφίδα του ποιητή, τα μυστήρια των αποτρόπαιων πλασμάτων που στοίχειωσαν το φαντασιακό της ανθρωπότητας στα μονοπάτια του χρόνου.
Γιατί τα τέρατα, με τα οποία ασχολείται η Κρυπτοζωολογία, δε ζουν μόνο στις ωκεάνιες εκτάσεις, στα ορμητικά ποτάμια, στις απρόσιτες λίμνες, στα απροσπέλαστα βουνά και στα σκοτεινά δάση. Κατοικοεδρεύουν και στις ανεξιχνίαστες εσχατιές της ανθρώπινης ψυχής, στο έρεβος του ερπετικού φλοιού του εγκεφάλου μας. Από τους εξαφανισμένους δεινόσαυρους ως τα χιμαιρικά πλάσματα που δημιουργούνται στα σύγχρονα εργαστήρια της Γενετικής τα τέρατα θα συνεχίσουν να μας συντροφεύουν…
Παραφυσικά φαινόμενα, Άγνωστο, 2011, 200 σελ.
Η αποστροφή και το προσκύνημα – Χρήστος Ντικμπασάνης
Τα ποιήματα του χάους
Αστράφτουν τα μάτια του Πήγασου.
Το βλέμμα του είναι μαχαίρι,
που κόβει το Σύμπαν φέτες να τελειώσει
και η νύχτα που όλο χάνεται από μπροστά του,
του παρατά πάντα κάτι πριν ξημερώσει.
Ζει μόνος χωρίς χρώμα στο ψεύτικο δέρμα.
Νομίζει πως άλλο πια δεν θα ταξιδέψει.
Κι όμως μετακομίζει γειτονιά τη γειτονιά
την οικογένεια και τα όνειρά του.
Χωρίς μήτρα, χωρίς πατρίδα,
ούτε καν να ζήσει παρακάλεσε,
μα μια και του έτυχε όπως όλα τ’ άλλα
κι αυτό θα το αντέξει.
Ποίηση, Συμπαντικές Διαδρομές, 2011, 58 σελ.
Απόκρυφος Αδάμ – Χρήστος Ντικμπασάνης
Ο άνθρωπος των γνωστικών κειμένων στο πέρασμα των χρόνων
Με τον όρο απόκρυφη γνωστική ανθρωπολογία ο συγγραφέας εισάγει την απάντηση που μπορεί να προσφερθεί σχετικά με την ουσία και τα προβλήματα του ανθρώπου από την πλευρά των κειμένων των γνωστικών, που καταδίκασαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι ως αιρετικά. Η δημιουργία του ανθρώπου, η ουσία της ανθρώπινης φύσης, ο δυϊσμός, η αμαρτία και τα αποτελέσματά της, η σωτηρία του ανθρώπου και η επανατοποθέτησή του στην κοινωνία του Θεού-Πατέρα μέσω της γνώσης, είναι μερικά από τα ανθρωπολογικά θέματα στα οποία δίνει απάντηση η δυϊστική αποκάλυψη των γνωστικών.
Ο συγγραφέας αναλύοντας την πεποίθηση των γνωστικών ότι ο άνθρωπος είναι δέσμιος της ύλης και γι’ αυτό είναι ένα ξεπεσμένο βιολογικό ον, φθάνει μέχρι τον ολοκληρωτικά αυτόνομο άνθρωπο του σύγχρονου βιοτεχνολογικού πολιτισμού, μέσα στα πλαίσια του οποίου η ύλη, η σάρκα, έχει δεχθεί τόσες μεταλλάξεις, γονιδιακές διαφοροποιήσεις και αλλοιώσεις, ώστε στην ουσία έχει απολέσει την πρωταρχική της οντολογική σημασία και αξία. Ο Ιησούς, όμως, ο νέος άνθρωπος, είναι η μόνη αλήθεια και το ύψιστο κριτήριο της γνωστικής ανθρωπολογίας, η οποία προσφέρει στον άνθρωπο το δρόμο προς την αποδέσμευση από την φθοροποιό ύλη, που είναι η φυλακή του πνεύματος. Με αφετηρία και τέρμα αυτήν την δυαρχική βάση, η γνωστική ανθρωπολογία εξετάζει μέσα από ένα μυστηριακό και τις περισσότερες φορές αινιγματικό φάσμα όλα τα προβλήματα, που απασχολούν ακόμη και τον σύγχρονο άνθρωπο, που βολοδέρνει ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα.
Αποκρυφισμός, Ερωδιός, 2005, 226 σελ.
Ηθοκυβερνητική – Χρήστος Ντικμπασάνης
Ο δρόμος προς τον μετάνθρωπο
Ποιες είναι οι περιπτώσεις, που ευνοούν την πρόοδο ή που μπορούν να καταλύσουν μια πολιτεία, ένα κράτος ολόκληρο;
Ποιες είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των πολιτών της μετακοινωνίας που έρχεται;
Πόσο επιζήμιο είναι για μια χώρα το να βρίσκονται οι πολίτες της στο στάδιο της φυσικής κατάστασης, ο καθένας δηλαδή να εξυπηρετεί τα δικά του πάθη και να μην πασχίζει καθημερινά για το κοινό όφελος;
Ποιες είναι οι ιδιαίτερες μορφές, που συνθέτουν την αναδυόμενη Νέα Ηθική πραγματικότητα και με βάση αυτήν ποια είναι η στάση και η συμπεριφορά του καθενός μας προς τον πλησίον του;
Ποιος ήταν ανέκαθεν ο ρόλος της πολύπλευρης εξουσίας και πως διαμορφώνεται αυτός σήμερα κάτω από το πρίσμα της παγκοσμιοποίησης;
Πώς ο άνθρωπος μπορεί ν’ αποδεσμευτεί από τα δεσμά μιας εξουσίας, που απροκάλυπτα στρέφεται εναντίον του και να ζήσει επιτέλους ελεύθερος;
Η προσπάθεια της απάντησης αυτών των ερωτήσεων από τον συγγραφέα Χρήστο Ντικμπασάνη αναμφίβολα έχει να προσφέρει κάτι το ουσιώδες σχετικά με τη στάση και τη συμπεριφορά, που αρμόζει να έχει ένας πολίτης μέσα στα πλαίσια ενός κράτους και μέσα σε μία εποχή κατά την οποία αρχίζει πλέον να αναδύεται η παγκόσμια κυριαρχία του τεχνανθρώπου και της μετακοινωνίας. Άρα επιτακτική είναι και η διαμόρφωση μίας Νέας Ηθικής πραγματικότητας, που να διαθέτει διευρυμένους ορίζοντες.
Με σκοπό να επιτευχθούν όλα αυτά, σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι απαραίτητο ο καθένας από εμάς να γίνει ένας αγωνιστής και ν’ αρχίσει να δρα με πάθος. Να μεταβληθεί σ’ έναν πολεμιστή του μετακόσμου της γνώσης που καταφθάνει.
Φιλοσοφική ανθρωπολογία, Ερωδιός, 2003, 278 σελ.
Οφιολατρεία – Χρήστος Ντικμπασάνης
Η λατρεία του μεγάλου φιδιού
Η οφιολατρεία είναι μια από τις πιο παράξενες και μυστηριώδεις χθόνιες λατρείες που εμφανίστηκαν ποτέ στη Γη. Η καταγωγή της χάνεται στα βάθη της προϊστορίας και φτάνει σε μας ως ένας μακρινός απόηχος της εποχής που τα ερπετά κυριαρχούσαν στον πλανήτη μας. Στο πέρασμα των χιλιετηρίδων η οφιολατρεία άφησε τα ίχνη της σε πολλά μνημεία, διασκορπισμένα σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο, προκαλώντας το ενδιαφέρον αρκετών ερευνητών.
Σ’ αυτήν τη μοναδική μελέτη μαθαίνουμε για τη μυστηριώδη προέλευση της οφιολατρείας, για την πύρινη θρησκεία του Ζωροάστρη, για την παράξενη γνωστικιστική αίρεση των Οφιτών, για τον Ουροβόρο Όφι, για την Καμπαλά και τη σχέση της με τον Ιερό Όφι, για τον ερπετόμορφο θεό Νόγκα της αφρικάνικης ζούγκλας, αλλά και για τα σπάνια είδη ερπετών που αναζητούν οι κρυπτοζωολόγοι…
Ο Πύθωνας, η Λερναία Ύδρα, ο Ουράνιος Δράκος, ο Αριμάν, ο θεός των Αζτέκων Κουετζαλκοάτλ, ο σατανικός Όφις της Βίβλου και ο δρακοκτόνος Άγιος Γεώργιος, παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, που ξεκλειδώνει τα μυστικά της λατρείας του μεγάλου φιδιού.
Θρησκείες, Αρχέτυπο, 2002, 304 σελ.
Πηγές: Biblionet, Αρχέτυπο, Ερωδιός, Άγνωστο, Συμπαντικές Διαδρομές, Εκδόσεις Βακχικόν, Σαιξπηρικόν, Δαιδάλεος, Εκδόσεις Κέφαλος