Είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τη μικροκοινωνιολογία του Erving Goffman και τις κοινωνιολογικές προσεγγίσεις της παιδικής ηλικίας, του σώματος και του θανάτου. Το πρώτο της λογοτεχνικό έργο ήταν η συλλογή διηγημάτων “Τάξε μου” (εκδόσεις Αλεξάνδρεια).
Τάξε μου (2016), Αλεξάνδρεια
Ποίηση
Εβδομαδιαίες καταχωρήσεις (2022), Μελάνι
Δοκίμια-Μελέτες-Κοινωνιολογία
Μικροί μάγειρες στη μικρή οθόνη (2014), Νήσος
Συλλογικά έργα
Παιδική ηλικία και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (2012), Ηρόδοτος
Η έρευνα στην κοινωνιολογία της εκπαίδευσης: Παρόν και προοπτικές (2015), Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Σύνορα / Όρια (2017), Νήσος
The Art of Compassion (2019), Νήσος
Εβδομαδιαίες καταχωρήσεις – Δήμητρα Μακρυνιώτη
Απλώνω τις λύπες μου
να στεγνώσουν στον χρόνο
εργασία επίπονη και
γεμάτη παγίδες
ειδικά αν ο ήλιος έχει αντίθετη άποψη
και η μορφή σου
–με την επιμονή του ψιλόβροχου
που βροχή δεν το λες
μα αν δεν το πάρεις υπόψη σου
φτάνει μέχρι το κόκαλο–
πεισματικά επανέρχεται
από φόβο μη γίνει ανάμνηση
και περιφέρεται άστεγη
στης λησμονιάς το στερέωμα.
Ποίηση, Μελάνι, 2022, 62 σελ.
Τάξε μου – Δήμητρα Μακρυνιώτη
Είκοσι πέντε ιστορίες για έργα και ημέρες των ανθρώπων (αλλά και των ζώων), για ζόρικα παιδικά χρόνια, άγριες εφηβείες και αναπόφευκτες οικογένειες, για πραγματικούς ή συμβολικούς θανάτους και δύσκολους αποχαιρετισμούς. Ένα πανόραμα σύγχρονων μύθων για τη χημεία και την αλλεργία των σχέσεων, για τους απρόβλεπτους ήρωες της καθημερινής ζωής στους μικρόκοσμους της επαρχίας και της πρωτεύουσας, για τους ξένους δίπλα μας και τον ξένο μέσα μας, για τα πάθη του κορμιού και της ψυχής.
Έμπειρη ανατόμος της κοινωνικής πραγματικότητας, η Δήμητρα Μακρυνιώτη στρέφει εδώ ένα άλλο βλέμμα στις λεπτομέρειες που κλείνουν μέσα τους το σύμπαν, στα μικρά συμβάντα που δίνουν στον κόσμο το ρυθμό και το λόγο (ή το παράλογό) του και στη ζωή την ασφυξία και την ανάσα της.
Διηγήματα, Αλεξάνδρεια, 2016, 168 σελ.
Μικροί μάγειρες στη μικρή οθόνη – Δήμητρα Μακρυνιώτη
Παίζοντας με τη γνώση, την απόλαυση
και τον κοινωνικό έλεγχο
Τι κρύβεται πίσω από τις γεύσεις ενός τηλεοπτικού διαγωνιστικού παιχνιδιού μαγειρικής για παιδιά; Ποια άρρητα μηνύματα διατρέχουν τη φαινομενικά ουδέτερη ενασχόληση με τη μαγειρική; Ποιες γνώσεις προκρίνονται, και ποιες δεξιότητες πριμοδοτούνται; Τι είδους διαπροσωπικές σχέσεις προάγονται και ποιος τρόπος ζωής εξυμνείται; Ποιες μορφές υποκειμενικότητας καλλιεργούνται και ποιες προσδοκίες περί παιδικής ηλικίας διατυπώνονται;
Ποιες μορφές ελέγχου ασκούνται και ποιες πειθαρχίες επιβάλλονται με πρόσχημα τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και την απελευθέρωση από τα τετριμμένα; Αυτά είναι μερικά από τα κύρια ερωτήματα τα οποία εξετάζει το βιβλίο, αναζητώντας τους παιδαγωγικούς λόγους και τις παιδαγωγικές πρακτικές που υιοθετεί το τηλεοπτικό παιχνίδι προκειμένου “οι μικροί μάγειρες” να μυηθούν στην εστιατορική μαγειρική. Όπως όμως διαπιστώνεται, η ενασχόληση με τη μαγειρική γίνεται το όχημα για να εξοικειωθούν τα παιδιά όχι μόνο με την παρασκευή “ξεχωριστών” πιάτων, αλλά και με την αναγκαιότητα της πρώιμης εξειδίκευσης και τις προσταγές μιας εργασιακής κουλτούρας, στο επίκεντρο της οποίας είναι η ατομικότητα, ο ανταγωνισμός, η αποδοτικότητα, η υπέρβαση των προσωπικών ορίων, η μέγιστη αξιοποίηση του χρόνου και η προσαρμοστικότητα.
Κοινωνιολογία, Νήσος, 2014, 154 σελ.
Πηγές: Biblionet, Μελάνι, Αλεξάνδρεια, Νήσος