Δημήτρης Κ. Αλεξόπουλος

Ο Δημήτρης Κ. Αλεξόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965.
Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στη Λάρισα και στο Strathclyde Business School στη Γλασκώβη, αποκτώντας μεταπτυχιακό τίτλο (MPhil) στην επιβίωση επιχειρήσεων.
Εργάστηκε ως σύμβουλος σε επιχειρήσεις στο Southampton, στη Γλασκώβη και στην Αθήνα.
Έχει ένα μικρό ξενοδοχείο που κατασκεύασε μαζί με τη σύζυγό του στην ορεινή Αχαΐα, το μόνο μέρος που ερωτεύτηκε μακριά από τη θάλασσα.
Οι παιδικές του αναμνήσεις έχουν την αλμύρα της θάλασσας, μια θάλασσα που παίζει μέχρι και σήμερα σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Η επαφή του μαζί της και μια βουτιά στα οικογενειακά αρχεία και μνήμες, τού έδωσαν το ερέθισμα για τη συγγραφή του διηγήματος που κρατάτε στα χέρια σας.
Έχει γράψει, επίσης, διάφορα παιδικά παραμύθια, τα οποία διαβάζει μόνο σε φίλους και στα παιδιά τους.
Έχει ταξιδέψει σε διάφορες χώρες του κόσμου αλλά δεν θα μπορούσε να ζήσει σε καμιά άλλη πέρα από την Ελλάδα.

Δύο ψάθινα καπέλα – Δημήτρης Κ. Αλεξόπουλος

Οι τρικυμίες ενός ναυτικού στη στεριά…
Προσοχή! Το διήγημα αυτό, δεν έχει σκοπό να σας ψυχαγωγήσει πρόσκαιρα ώσπου να πάρει το ρόλο συλλέκτη σκόνης σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης σας. Όχι. Σκοπός του είναι να σας ταξιδέψει, με εισιτήριο πρώτης θέσης δίπλα στο παράθυρο!
Μια ελληνική ναυτική οικογένεια πορεύεται μέσα στα χρόνια και κάθε γενιά αφήνει τα δικά της απόνερα στις θάλασσες.
Οι άντρες στις γέφυρες των καραβιών με αυλακωμένα τα μέτωπά τους από την αλμύρα και οι γυναίκες να ρίχνουν στη θάλασσα λάδι από τα καντήλια του Άγιου, να ηρεμήσουν οι θάλασσες που ταξιδεύουν οι αγαπημένοι τους.
Ο Αρίστος, είναι το καραβόσκυλο της οικογένειας. Τολμηρός, λεβέντης, σαματατζής, γυναικάς και ερωτύλος. Τα κορίτσια στο σχολείο διψάνε για ένα φιλί του, ενώ οι μανάδες τους τον αποκαλούν μαύρο γάτο. Άντρας κιμπάρης, με τη γη να δείχνει μικρή στην περπατησιά του και καπετάνιος από τους δακτυλοδεικτούμενους. Πέρασε θύελλες πολλές, μα στις μόνες που τσακίστηκε, το τιμόνι το κρατούσε ο Θεός…
Φανταστείτε τον εαυτό σας, ότι διαβάζετε τους υπότιτλους μιας ταινίας που συμμετέχετε. Στην αρχή σαν αφανής κομπάρσος που απλά παρίσταται.
Περπατήστε στα μονοπάτια της ζωής αυτών των ανθρώπων με τα δικά τους παπούτσια.
Νιώστε οικειότητα μαζί τους, και από κομπάρσος, γίνετε λαθρεπιβάτης στους ώμους των πρωταγωνιστών.