Δημήτρης Κωστόπουλος

Η κιμωλία – Δημήτρης Κωστόπουλος

Μελόδραμα


Στις 18 Απριλίου του 1938, Δευτέρα του Πάσχα για τους Ιταλούς, Μεγάλη Δευτέρα για τους Έλληνες, στην κεντρική πλατεία της Λέρου, ένας ψαράς ο Αποστόλης Νταλλαρής μαχαιρώνει χωρίς φανερό λόγο τον υπολοχαγό Σαλβατόρε Μπονάνο. Μοιάζει με «αστυνομικό», αλλά δεν είναι.

Οι ερωτικές ιστορίες είναι συνήθως προφορικές, μόνον αυτές της λογοτεχνίας παραμένουν ανεξίτηλες – το μελάνι και το χαρτί, το άρωμα των λέξεων. Παλιές εφημερίδες και τυπωμένες φωτογραφίες με τα απολιθωμένα μυστικά τους είναι αυτές που στο τέλος βγάζουν νόημα.

Η Ιστορία είναι γενικά ευρύχωρη, απλώνεται πάνω από θάλασσες και κράτη, αλλά καμιά φορά μπορεί να στριμωχτεί και σε ένα μικρό νησί όπως η Λέρος. Όλα εκεί, μέσα στα ίδια κτίρια. Δύο πόλεμοι, ο ένας Παγκόσμιος, ένας Εμφύλιος, μια Δικτατορία, το Ψυχιατρείο, και τώρα οι πρόσφυγες. Η ιστορία ενός δύσκολου αιώνα.

Εκεί στη Λέρο καταλήγουν τελικά και οι δύσκολες διαδρομές του έρωτα και της ιστορίας, οι χαρές και οι λύπες των πρωταγωνιστών αυτής της αφήγησης. Από την Αλεξάνδρεια στο Ταϊγάνιο της θάλασσας του Αζόφ και από τη Σικελία στο Χαλέπι της Συρίας. Από τη Νέα Ιωνία του Βόλου στη Νέα Ιωνία της Αθήνας και από τα Εξάρχεια στη Ζάκυνθο. Δύσκολο μελόδραμα βλέπεις η ζωή.

Πεζογραφία, Αλεξάνδρεια, 2020, 240 σελ.

Ο Φονέας και ο φονιάς – Δημήτρης Κωστόπουλος

Δέκα ποδοσφαιρικές ιστορίες για το μελόδραμα της ζωής


Η νεοελληνική ιστορία ως ποδοσφαιρική αγωνία. Ο Λάκης ο Φονιάς, ο Παντελής, που γεννήθηκε μέσα στη μεγάλη περιοχή του γηπέδου της Τούμπας, και η Βασούλα, που δεν βρήκε τον ιππότη της αλλά μια φανέλα. Ένα σεντόνι, όχι αυτό του Τσάμπιονς Λιγκ, κλεμμένο από μια μπουγάδα στο Περιστέρι. Ένας τερματοφύλακας στη φυλακή και η ποίηση της ήττας. Η μέρα που πήραμε το Ευρωπαϊκό – ο καιρός των Ελλήνων στη σέντρα. Ο Σπύρος και η Αμαλία, που η μάνα της τη φώναζε Αμελί. Η Θύρα 7 και το Λίβερπουλ, η πόλη με τους ενενήντα έξι τερματοφύλακες. Ο Κρις Ανάστος, μετανάστης στη Νότια Αφρική, και ο Νέλσον Μαντέλα γιατί η μπάλα δεν είναι πάντα στρογγυλή.
Λένε πως το ποδόσφαιρο είναι ο μόνος πόλεμος χωρίς νεκρούς. Όμως δεν είναι πάντα έτσι. Μελόδραμα βλέπεις η ζωή.

Διηγήματα, Κέδρος, 2015, 232 σελ.

Μαφία – Δημήτρης Κωστόπουλος

Η αιματοβαμμένη ιστορία της πιο διάσημης εγκληματικής οργάνωσης


Το έγκλημα είναι τόσο παλιό όσο και η ύπαρξη του ανθρώπου στη Γη. Ειδικότερα μάλιστα το οργανωμένο έγκλημα καθιστά τόσο εντονότερη την παρουσία του, όσο πιο σύνθετη είναι η δομή μιας κοινωνίας. Από τις συμμορίες της αρχαίας Ρώμης μέχρι την ιαπωνική Γιάκουζα ή τις κινεζικές “τριάδες”, καμία συγκροτημένη κοινωνία δεν κατόρθωσε να αποφύγει τη μάστιγα του οργανωμένου εγκλήματος. Πουθενά όμως αυτό δεν εκδηλώθηκε με τόση ένταση όσο στη Σικελία και στις ΗΠΑ, όπου η Μαφία εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα σε ένα διαχρονικό παράσιτο που απομυζά πολύτιμους οικονομικούς και κοινωνικούς πόρους, διαβρώνοντας τον κοινωνικό ιστό αλλά και το πολιτικό σύστημα και καταδικάζοντας τις περιοχές στις οποίες έχει επιβάλει την εξουσία της σε κοινωνική στασιμότητα και οικονομική καθυστέρηση.

Στο 18ο βιβλίο της καθιερωμένης σειράς “Παγκόσμια Ιστορία” παρουσιάζεται με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο η ιστορία της σικελικής Μαφίας και του πιο επιτυχημένου «κλώνου» της, της αμερικανικής Κόζα Νόστρα. Ο συγγραφέας, μετά από έρευνα πολλών ετών, συγκέντρωσε πλούσιο πληροφοριακό υλικό για τη σκοτεινή δράση της Μαφίας, από τις απαρχές της στην ύπαιθρο της Σικελίας (όπου κατόρθωσε να επιβιώσει παρά τον απηνή διωγμό που υπέστη από το συγκεντρωτικό καθεστώς του Μουσολίνι) μέχρι την έμμεση επιβολή της σε ολόκληρη την Ιταλία, μέσω της διάβρωσης από τα στελέχη της του μεγαλύτερου μεταπολεμικού ιταλικού κόμματος, του Χριστιανοδημοκρατικού. Το όργιο όμως του αίματος με το οποίο η ιταλική Μαφία επιχείρησε να επιβάλει ανοικτά την εξουσία της κατά τη δεκαετία του 1970 ωχριά μπροστά στη δράση της αμερικανικής Κόζα Νόστρα που κατόρθωσε κατά τη δεκαπενταετία της Ποτοαπαγόρευσης να θέσει υπό τον έλεγχό της μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές πόλεις, το Σικάγο. Αργότερα, επιδεικνύοντας παρόμοιο ζήλο, κατόρθωσε να δημιουργήσει εκ του μηδενός μια «πόλη του τζόγου» (το Λας Βέγκας) αλλά και να κυριαρχεί μέχρι σήμερα σε εκτεταμένες περιοχές της πόλης-βιτρίνας των ΗΠΑ, της Νέας Υόρκης. Οι ζωηρές περιγραφές των εγκλημάτων των αδίστακτων μαφιόζων συνοδεύονται από τη φωτογραφική αποτύπωση των προσώπων τους, σε έναν συνδυασμό που καθιστά αυτό το βιβλίο απαραίτητο ανάγνωσμα για κάθε απαιτητικό αναγνώστη!

Έκδοση του περιοδικού “Ιστορικά Θέματα”
Περιέχει Βιβλιογραφία

Ιστορία, Περισκόπιο, 2009, 84 σελ.

Ο Νταβέλης στο Σικάγο – Δημήτρης Κωστόπουλος

Το γουέστερν της ανάπτυξης


Η πρώτη παράνομη πράξη της ζωής μου έγινε όταν έφερα μια Κυριακή πρωί από ένα μακρινό περίπτερο, την “Αυγή” τυλιγμένη με την “Ακρόπολη”. Εκεί γνώρισα και τον πρώτο μου ληστή, τον Τσακιτζή. Δεκαετία του ’60 όλα αυτά, γειτονιές με βασιλικούς, ανοικτές αυλόπορτες και σκόρπιες συζητήσεις των μεγάλων για κάτι τεντιμπόηδες. Γρήγορα όμως όλα άλλαξαν και αλλάζουν. Η Καλιφόρνια του ’50 του Τζέημς Ελρόυ, όπως ξεπηδάει μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του -ένας δαίδαλος διαφθοράς, βίας, ανασφάλειας και ψευδαισθήσεων ευημερίας- μοιάζει όλο και περισσότερο με την Ελλάδα του σήμερα. Το γουέστερν της ανάπτυξης είναι εδώ.

Αυτό το βιβλίο που ξεκίνησε το 1994 ως ένα τρισέλιδο άρθρο στις “Επτά Ημέρες” της “Καθημερινής”, έγινε μια βασανιστική διαδρομή δέκα χρόνων πνιγμένη σε ένα τεράστιο όγκο εφημερίδων και περιοδικών, σε τηλεοπτικά δελτία και συζητήσεις, μαζί με ατέλειωτες ώρες μελέτης για την κατανόηση του καταγεγραμμένου παρελθόντος της βίας και της παρανομίας.

Μια διαδρομή από την εποχή του Προκρούστη μέχρι σήμερα στον καιρό των νονών που δείχνουν τον τρόπο να ζεις σαν βασιλιάς σχοινοβατώντας στο κενό. Από τα άνυδρα τοπία του Φαρ – Γουέστ στα ελληνικά βουνά της Ληστοκρατίας, γιατί ο Τζέσε Τζέημς έζησε την ίδια εποχή με το Νταβέλη. Από τη Σικελία, γενέθλια γη της Μαφίας και της ιδέας ενός κράτους μέσα στο κράτος, στο Σικάγο της γενικευμένης διαφθοράς του βασιλιά Καπόνε.

Στην ερώτηση “με ποιόν είσαι; Με το έγκλημα ή με τις αρχές και τη θεσμοθετημένη κοινωνία;” θα απαντούσα με τις αρχές χωρίς κανένα δισταγμό, αν και μέσα μου κάτι, όπως σε όλους σας φαντάζομαι, που μεταλλάσσεται σε νοσταλγία για τη χαμένη περιπέτεια, μας κάνει που και που να είμαστε με τους κυνηγημένους.

Πρόλογος: Νίκος Κωνσταντόπουλος, πρ. πρόεδρος του ΣΥΝ.
Περιέχει Βιβλιογραφία

Ιστορία, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, 2007, 305 σελ.

Βαλκάνια – Δημήτρης Κωστόπουλος

Η οικογεωγραφία της οργής


Οικολογία – Οικογεωγραφία
«Τα Βαλκάνια μπήκαν στη ζωή μου όταν σ’ ένα γήπεδο που είχε το όνομα ενός πασά, το στάδιο Μιτχάτ-Πασά της Κωνσταντινούπολης, ο Ολυμπιακός νίκησε μιαν ομάδα με το όνομα ενός Βούλγαρου επαναστάτη «Λέφσκυ» και κατέκτησε το βαλκανικό κύπελλο. Όμως στο σχολείο μπέρδεψα τον πρώτο με το δεύτερο βαλκανικό πόλεμο και οι Βούλγαροι από εχθροί γίναν σύμμαχοι μας. Αργότερα ανακάλυψα την οδό Καραγεώργη Σερβίας και Βουκουρεστίου καθώς και τους Γιουγκοσλάβους προπονητές. Τον καθηγητή μαθηματικών στο γυμνάσιο τον λέγανε Σκεμπεντάρη (Αλβανό) και ο πρώτος μου έρωτας έμενε σε μια οδό Κορυτσάς. Για χρόνια ο βορράς ήταν μια διαχωριστική γραμμή κινδύνου με συρματοπλέγματα. Όταν κάποτε τα πέρασα βρέθηκα σ’ ένα κόσμο διαφορετικό, γεμάτο κόκκινες σημαίες, νοικοκυρεμένης λιτότητας για τον πατέρα μου, εξαθλίωσης για ένα θείο μου. Την κοινή βαλκανική μας μοίρα την κατάλαβα όταν μια μονόχορδη λύρα (γκούσλα) μ’ ένα Πάνα σκαλισμένο που βρήκα στα σκουπίδια, την είδα σ’ ένα μουσείο της Φιλιππούπολης, σ’ ένα σπίτι στο Σεράγιεβο και στα χέρια ενός Σέρβου μαχητή.

Σήμερα, στον καιρό των χαρτογράφων, τα Βαλκάνια κομμάτια και θρύψαλα εισβάλλουν στο σπίτι μας σαν θολή εικόνα. Αυτό το βιβλίο δεν είναι παρά ένα καλειδοσκόπιο που προσπαθεί να καθαρίσει την εικόνα, ένα view-master στο χώρο και το χρόνο που σας γνωρίζει τη μακρινή μας γειτονιά, τα Βαλκά­νια, ένα ταξίδι στην οικογεωγραφία της οργής.»

Ιστορία, Στοχαστής, 1996, 279 σελ.