Ελένη Χωρεάνθη

Η μυστική ζωή της κυρίας Λου – Ελένη Χωρεάνθη

«…Γεμάτη αυτοπεποίθηση και φτερωτά όνειρα, ετοιμάστηκε να μετακομίσει στην Αθήνα. Μάζεψε τα συντρίμμια της πονεμένης της μυθολογίας και της ύπαρξής της, όλα τα ενθυμήματα από τη ζωή στη «Φωλιά», τα μικροσκοπικά χαρτάκια με τις αδέξια ζωγραφισμένες καρδούλες, το λεύκωμα με τις φωτογραφίες, τα κακότεχνα στιχάκια των φιλενάδων της με τις συγκινητικές, δακρύβρεχτες αφιερώσεις· τα συμπίεσε πακεταρισμένα μέσα σ’ ένα κουτάκι και τα τοποθέτησε στην κούτα με τα βιβλία της. Ελεύθερη, ωραία και μόνη, ανεξάρτητη πια η Λου, με ένα ισχυρό πτυχίο κι ένα χαρτοφύλακα γεμάτο τίτλους σπουδών, αριστεία, μια θέση που θα τη ζήλευαν πολλοί, και πολλά όνειρα στοιβαγμένα στις αποσκευές της, ακολούθησε χαρούμενη το πεπρωμένο της. Μόνο μια μικρή, ασήμαντη λεπτομέρεια δεν ήταν σε θέση τότε να προσέξει: Πως οι μνήμες και το παρελθόν που νόμιζε πως τα άφησε οριστικά όλα πίσω της με το παλιό πανωφόρι κρεμασμένα στην ντουλάπα του δωματίου στο ορφανοτροφείο, και πως τα είχε πια ξεπεράσει, την ακολουθούσαν.
Μέσα στη φούρια του φευγιού, ξεκρέμασε, ίσως, μηχανικά ή από κάποια ενδόμυχη επιθυμία ή σκέψη, και στοίβαξε στις αποσκευές της το παλιό πανωφόρι με το κρυμμένο σακουλάκι των μυστικών και δεν επρόκειτο ποτέ να τα αποχωριστεί. Θα τα κουβαλούσε πάντα μαζί της. Και δεν είχε φανταστεί πως οι μνήμες και τα βιώματα θα έπαιζαν στο μέλλον τόσο σημαντικό, καθοριστικό ρόλο στη ζωή της και, μοιραία, θα επηρέαζαν τη συμπεριφορά της…».

Φρουροί της νύχτας – Ελένη Χωρεάνθη

Ποίηση, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 2023, 56 σελ.

Οι σημαδεμένοι – Ελένη Χωρεάνθη

Αναβιώνοντας τη μεγάλη ναυμαχία της Ναυπάκτου


Ναύπακτος (Λεπάντο) 1571. Σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, αγοραπωλησίες δούλων, ναυαρχίδες, κάτεργα, πλούσια σεράγια, φαγοπότια, χανούμισσες, μυστικές συνάξεις χριστιανών, ιερείς ήρωες αφανείς, Λατερανό,
συμβούλια, διαβουλεύσεις, ποντίφικες, με κορύφωση τη μεγάλη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (Λεπάντο).
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα με συναρπαστική πλοκή, απροσδόκητες εξελίξεις και ανατροπές, έξοχες περιγραφές φυσικών και ανθρώπινων τοπίων, που αναπλάθει τη ζωή και την ιστορική πορεία της Ναυπάκτου από την αρχαιότητα, ίσαμε τη συμμετοχή της στη μεγάλη ναυμαχία, όπου χριστιανοί σκλάβοι και κρυφοί, «Οι σημαδεμένοι» και οι ενωμένες – για πρώτη και τελευταία φορά – Χριστιανικές Δυνάμεις, Ορθόδοξη Ανατολή και Καθολική Δύση (ο Σταυρός) υπό τον Δον Ζουάν τον Αυστριακό, κατατρόπωσαν τον τουρκικό στόλο του Μουεζίν Ζαδέ Αλή (το κοράνι), και απέδειξαν στην ανθρωπότητα πως η πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν ήταν αήττητη.

Μυθιστόρημα, 24 γράμματα, 2022, 274 σελ.

Η ηλικία της λήθης – Ελένη Χωρεάνθη

Ποίηση, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 2021, 96 σελ.

Αγορασμένη ζωή – Ελένη Χωρεάνθη

Ήρωες που ομορφαίνουν την καθημερινότητας, ήρωες που δεν κάνουν τον πόνο τους στεφάνι δόξας (Μπόρχες), ήρωες που ταυτίζονται με τον καθένα μας.

Διηγήματα, 24 γράμματα, 2020, 376 σελ.

Σύνθεση σε ρε ελάσσονα – Ελένη Χωρεάνθη

Ω! είναι άδικος ο χρόνος
ανελεήμων ο Θεός
για τους αθώους του αίματος
για τους τρελούς του έρωτα
και του θανάτου τους επίλεκτους…

Ποίηση, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 2019, 80 σελ.

Η συνήθεια του αριθμού – Ελένη Χωρεάνθη

Στην καινούρια ποιητική της συλλογή, η Ελένη Χωρεάνθη ιχνηλατεί την ελληνική Πατρίδα ως γεωγραφικό χώρο αλλά και ως διαχρονική σκηνή της Ιστορίας, από το λαμπρό παρελθόν της ως την «αντιηρωική» καθημερινότητα του σήμερα. Με λόγο ευθύ και καθαρό, εμπνευσμένο από την αμεσότητα των αρχαίων Τραγικών, υμνεί τον άνθρωπο σε κάθε έκφανση του είναι του, ως καθρέφτη και κινητήρια δύναμη του κόσμου που τον περιβάλλει.

Ποίηση, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 2017, 80 σελ.

Η σιωπή των αμνών – Ελένη Χωρεάνθη

Η δέκατη ποιητική της συλλογή. Είκοσι τρία ποιήματα γραμμένα τα περισσότερα το 2008 και το 2009 σε ελεύθερο στίχο.

«Το σκαρί ετοιμόρροπο οδεύει στο άγνωστο,
κωπηλάτες άπραγοι, νωθροί κι ανειδίκευτοι
κυβερνήτες ανύπαρκτοι, ανίδεοι κι άτολμοι,
αφιονισμένοι καθεύδουν στην πρύμνη
βυθισμένοι στης μακαριότητάς τους το χαύνος,
ροκανίζουν αδιάφοροι της εξουσίας το αύριο».

«Πόσες φορές ξενύχτησα μες στην ψυχή
τρέχοντας πίσω από όνειρα –φτερά στον άνεμο–
ψαύοντας τις ουλές των πληγωμένων δέντρων στα σκοτεινά των παρυφών της λύπης
σμιλεύοντας ιερογλυφικά στα κράσπεδα της αδικίας».

Ποίηση, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 2012, 78 σελ.

Γυναίκες σε υαλοπωλείο – Ελένη Χωρεάνθη

Σύγχρονο κοινωνικό μυθιστόρημα με ήρωες καθημερινούς ανθρώπους, αναγνωρίσιμους, οι οποίοι κινούνται και δρουν “μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας” ενώ στην πραγματικότητα είναι όργανα, ενεργούμενα του κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου. Μέσα και πίσω από τα επιφανειακά δρώμενα, ζωγραφούν οι ίδιοι, αυτοπροσδιοριζόμενοι δια των πράξεών τους, αλλού με αδρές και αλλού με απαλές, υποτυπώδεις πινελιές, στο μέτρο των δυνάμεών του ο καθένας, το πρόσωπο, την υφή και τη λειτουργία της σημερινής ελληνικής κοινωνίας στους κυριότερους τομείς δραστηριότητας και άσκησης κάθε είδους εποπτείας και εξουσίας, σύμφωνα με τους κανόνες της κλασικής λογοτεχνικής δεοντολογίας.
Εντελώς τυχαία, και κατά διαβολεμένη σύμπτωση, σ’ ένα ταξίδι, μπορεί το τελευταίο της, με προορισμό το Λονδίνο, η Δάφνη βρίσκεται ή νομίζει πως βρίσκεται αντιμέτωπη με τους πρωταγωνιστές μιας παλιάς προσωπικής της επώδυνης ιστορίας και ξαναζεί συνειδησιακά στο μυθιστορηματικό χρόνο τον αποθησαυρισμένο μέσα τους πόνο. Γυρίζει νοερά στο παρελθόν, βουτάει τη μνήμη στο σωρό των αναμνήσεων, ανασκαλεύοντας τα πεπραγμένα και παρακολουθεί την περασμένη της ζωή από την αρχή όπως ξετυλίγεται μπροστά της σαν κινηματογραφική ταινία. Αιωρείται στο κενό του χρόνου, μέσα σ’ ένα νεφέλωμα παρατηρώντας τα ετερόκλητα πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ή ασήμαντο ρόλο στα δρώμενα της κάθε μέρας του παρελθόντος της και ανέτρεψαν τα μεγαλεπήβολα σχέδια και τις προοπτικές ενός ευτυχισμένου ζευγαριού.
Η Δάφνη είναι μια σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα και άγαμη μητέρα. Ο Άλκης, ένας καταξιωμένος επαγγελματικά άντρας, είναι ο πρώτος και μοναδικός έρωτας της ζωής της και για πολλά χρόνια σύντροφός της, ο άντρας που λάτρεψε και την απάτησε. Είναι ο Άλεξ, ένας αμφιλεγόμενος τύπος που έπαιξε αρνητικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας του ζευγαριού. Είναι η Μαργαρίτα που όρμησε όπως “ταύρος σε υαλοπωλείο” κι έφερε τα πάνω κάτω στην ήρεμη και τακτοποιημένη ζωή του ζευγαριού, είναι και η Χαρά με το αγγελικό πρόσωπο, νέα και αντιφατική γυναίκα που παίζει τους άντρες σαν τα ζάρια.
Όλοι μαζί, γνωστοί άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, άλλοι με προορισμό το Λονδίνο κι άλλοι ενδιάμεσους σταθμούς, συναντιούνται σταδιακά και ταξιδεύουν με το ίδιο τρένο, προσπαθώντας στο ημίφως γνώσης και άγνοιας, σιγουριάς και αβεβαιότητας, παραδοχής και αμφιβολίας, να ξεδιαλύνουν τις υποψίες και να λύσουν τις απορίες τους, αλλά χωρίζουν σταδιακά κρατώντας καθένας στις αποσκευές του την αμφιβολία και το μεράδι της τύψης ή της πίκρας που του αναλογεί από το βιωμένο.

Μυθιστόρημα, Gema, 2012, 220 σελ.

Σάτυρος έρως – Ελένη Χωρεάνθη

“… Καθώς γεγονότα και περιστατικά διαδέχονταν το ένα το άλλο με κινηματογραφική ταχύτητα, άρχισαν να ζωντανεύουν οι λέξεις, οι φράσεις να γίνονται αέρινα, εξωτικά, πρόσωπα αναγνωρίσιμα, άλλα φτιασιδωμένα κι άλλα καλυμμένα με προσωπείο. Ανέβαιναν στη σκηνή, έπαιζαν κάποιο ρόλο, έκαναν τον κύκλο τους, συρρικνώνονταν ευθύς στο αιθέριο περίβλημά τους κι εξαφανίζονταν στο πουθενά.
Βρισκόμουν σε άλλη διάσταση, σε θέατρο παραλόγου, ακροατής και θεατής, εκτός τόπου και χρόνου, σ’ ένα περιβάλλον εξωπραγματικό. Έβλεπα τα διαδραματιζόμενα και άκουγα. Τίποτε άλλο δεν μπορούσα να κάνω. Ο Στρατής στο ρόλο του αφηγητή, ήταν συναρπαστικός, δίνοντας συχνά το λόγο στο φανταστικό συνομιλητή του. Αυτό κράτησε τόσα λεπτά, δευτερόλεπτα, δεν ξέρω, όσο ήταν απαραίτητο να ολοκληρωθεί μια ονειρική διαδρομή”.
Μια συνάντηση καθοριστική, μια εκ βαθέων εξομολόγηση. Το πρόσωπο και το προσωπείο του καλλιτέχνη, διττή (αυτο)προσωπογραφία διαθλασμένη απ’ την απόσταση του χρόνου και την κοινωνική προκατάληψη.
Αγιος και σάτυρος, πνεύμα ιδιοφυές και παρεξηγημένο στον καιρό του, επιστρέφει για να κλείσει ανοιχτούς λογαριασμούς, να φωτίσει άλυτα αινίγματα, ν’ αντιπαραθέσει και να συμφιλιώσει παρελθόν, μέλλον και παρόν.
Ξαναγυρίζει “ανανεωμένος” στο χώμα, στην υφή του χώματος, στην αρχή του, ολοκληρώνοντας μια μακρόχρονη, ανισόπεδη κυκλική πορεία καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Μυθιστόρημα, Φιλιππότη, 2010, 159 σελ.

Άρωμα μαστίχας – Ελένη Χωρεάνθη

Γιατί η Μυρτώ και η Κλειώ επιμένουν τόσο να περάσουν το καλοκαίρι στη Χίο, πονοκεφαλιάζοντας τη μητέρα τους, την κυρία Ερμίνα; Θέλουν μονάχα να εκπληρώσουν το τάμα τους; Ή μήπως υπάρχει και κάποιος άλλος λόγος, που κανείς δεν μπορεί να τον μαντέψει;
Οι διακοπές στο νησί της μαστίχας κρύβουν πολλές εκπλήξεις για τα κορίτσια. Το μυστηριώδες άσπρο σπίτι απέναντι από το δικό τους και ο ερχομός της οικογένειας με τα πολλά παιδιά περιπλέκουν ευχάριστα τα πράγματα. Μέσα από τη συναναστροφή των δυο οικογενειών, τις εκδρομές, τα μικρά καθημερινά περιστατικά, η Μυρτώ και η Κλειώ, ο Άγγελος, ο Αλέξανδρος, η Δεσποινούλα και η Ελένη ανακαλύπτουν τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων και παράλληλα, την ομορφιά και την ιστορία του νησιού. Μια ιστορία που όχι μόνο δεν έχει θαφτεί για πάντα σε παλιά σκονισμένα βιβλία, αλλά ζωντανεύει στο κάθε βήμα, βάζοντας τα δικά της αινίγματα και δίνοντας τις δικές της λύσεις.
Κι όλα αυτά, πλημμυρισμένα από το άρωμα της μαστίχας που σφραγίζει τις αναμνήσεις και τις πρωτόγνωρες εμπειρίες, ενώνοντας νοσταλγικά το χτες με το σήμερα και γεμίζοντας την ψυχή με ελπίδα για το αύριο.

Eικονογράφηση: Εύα Καραντινού

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Άγκυρα, 2009, 216 σελ.

Στον κύκλο του φωτός των αναμνήσεων – Ελένη Χωρεάνθη

Ποίηση, Εριφύλη, 2007, 21 σελ.

Οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων – Ελένη Χωρεάνθη

Τα βιβλία της σειράς “Διαβάζω μόνος μου” περιλαμβάνουν ευκολοδιάβαστες και διασκεδαστικές εικονογραφημένες ιστορίες. Παρουσιασμένα με τη συνεργασία της Άλισον Κέλι, Λέκτορος του Πανεπιστημίου του Σάρεϊ Ρόεχάμπτον, ή γραμμένα από γνωστούς Έλληνες συγγραφείς, απευθύνονται σε παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού.
Εικονογράφηση: Ιούλιος Μαρουλάκης

Παιδική λογοτεχνία, Άγκυρα, 2006, 48 σελ.

Οι άθλοι του Θησέα – Ελένη Χωρεάνθη

Τα βιβλία της σειράς “Διαβάζω μόνος μου” περιλαμβάνουν ευκολοδιάβαστες και διασκεδαστικές εικονογραφημένες ιστορίες. Παρουσιασμένα με τη συνεργασία της Άλισον Κέλι, Λέκτορος του Πανεπιστημίου του Σάρεϊ Ρόεχάμπτον, ή γραμμένα από γνωστούς Έλληνες συγγραφείς, απευθύνονται σε παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού.

Εικονογράφηση: Νίκος Μαρουλάκης

Παιδική λογοτεχνία, Άγκυρα, 2006, 48 σελ.

Ο Τρωικός πόλεμος – Ελένη Χωρεάνθη

Ο Πάρης, ο γιος του βασιλιά της Τροίας, έκλεψε την Ωραία Ελένη της Σπάρτης και ντρόπιασε την Ελλάδα. Ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες κι έγινε ο Τρωικός Πόλεμος που κατέστρεψε τους δυο λαούς.
Πήραν πίσω την ωραία; Άξιζε να χυθεί τόσο αίμα για την ωραία βασίλισσα

Eικονογράφηση: Νίκος Μαρουλάκης

Παιδική λογοτεχνία, Άγκυρα, 2006, 48 σελ.

Τ’ αστέρια χαμηλώνουν κάποτε – Ελένη Χωρεάνθη

“Μερικές φορές σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Βλέπω τη φάτσα μου στον καθρέφτη, απαίσια! Α, δε γίνεται, δεν πάει άλλο, θα τον σπάσω! Δε δείχνει και τίποτα καλό. Λες και το κάνει επίτηδες να μου σπάει τα νεύρα. Και το σχολείο, το πιο βαρετό πράγμα στον κόσμο. Θαρρώ πως μου φταίει όλος ο κόσμος, τον μισώ, τον βρίσκω μικρό, μίζερο. Αδύνατο να ενταχθώ στο σύνολο που μου επιβάλλουν. Ουφ! Κοντεύω να σκάσω από αηδία. Στα κομμάτια η γκρίνια της μάνας μου, που φοβάται μη φάω τον καθρέφτη. Έτσι μου ‘ρχεται να βγω στους δρόμους φωνάζοντας: Σταματήστε επιτέλους την υποκρισία! Εσείς φταίτε για όλα! Δείτε πρώτα το πρόσωπό σας στον καθρέφτη. Κι αν δεν ντρέπεστε, τότε να λέτε πως φταίνε τα παιδιά”. Η Μυρτώ τα βάζει με όλους και με τον εαυτό της, τίποτα δεν της αρέσει. Θα τα καταφέρει όμως να προσαρμοστεί σ’ έναν άλλο κόσμο αλλόκοτο; Θα χαμηλώσει άραγε κανένα αστεράκι για χάρη της;

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2005, 125 σελ.

Ένας ξένος στην οικογένειά μας – Ελένη Χωρεάνθη

Μίλιτσα, ο τέταρτος αδερφός
Ο Μίλιτσα είναι σερβόπουλο. Παιδί του πολέμου, ορφανό, βρέθηκε στην Ελλάδα σε μια οικογένεια που είχε τρία παιδιά. Δύσκολες οι πρώτες μέρες. Τα παιδιά, που είχαν τις συνήθειές τους και το χώρο τους, θα δυσανασχετήσουν. Θα καταφέρει ο Μίλιτσα να παραμείνει στην οικογένεια;

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2005, 102 σελ.

Ο ύπνος των μεσημβρινών ωρών – Ελένη Χωρεάνθη

«Μετοικεσία των ανέμων»
Την εποχή των βροχών
μετοίκησαν στην ψυχή μου αγύρτες άνεμοι
και τα πτηνά του ουρανού
το πνεύμα μου εκπόρνευσαν
Οι πολεμούντες με
την μήνιν του φωτός περιφρόνησαν
λεηλάτησαν την ευωδία των καρπών της γης
οι μισούντες με πιλατεύοντας νυν
και αεί με υλακές την αγρύπνια μου…

Ποίηση, Φιλιππότη, 2004, 63 σελ.

Ενα μοναχικό ποδήλατο στο Χάμερσμιθ – Ελένη Χωρεάνθη

… Τον έβλεπα που απομακρυνόταν, με κυρτωμένη ράχη, ένα γερμένο κυπαρίσσι, ένα παιδί πρόωρα γερασμένο, ένα σαραβαλιασμένο σώμα. Κάποτε ήταν ωραίος σαν Άδωνις. Πώς κατάντησε… Τι απόμεινε από το ρωμαλέο εφηβικό όνειρο; Μια μικρή δόση αθωότητας…
Στην κηδεία του λίγους μήνες μετά, είχε πολύν κόσμο. Όλη η αφρόκρεμα της διανόησης, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής. Τι πλήθος εξεχόντων! Τι στεφάνια και τι λόγοι και λογίδρια. Τι ύφος και τι πένθος, από επισήμους και ασήμους ομότεχνούς του ποιητές, πρυτάνεις, κυβερνητικούς κι αντιπολιτευόμενους, βουλευτές, λιβρέες και περγαμηνές… Όλοι θρηνούσαν “το δεινό δημοσιογράφο, τον έξοχο διανοούμενο, τον ποιητή, τον υποψήφιο πολιτευτή, τον ΑΝΘΡΩΠΟ!” Άκουσε, αν άκουγε, ότι στερήθηκε μια ολόκληρη ζωή, σαρανταέξι χρόνια…
Το θλιβερό γεγονός πέρασε γρήγορα στα ψηλά των εφημερίδων, έγινε ανάμνηση, μια σύντομη, μακρινή, χαμένη άνοιξη, σκόρπια μέσα σε λίγους στίχους. Ένα κιτρινισμένο τετράδιο, ένα δάκρυ βουβό πάνω σ’ ένα ξεχασμένο στίχο “Ένα Μοναχικό ποδήλατο στο Χάμερσμιθ”. Έγινε ποίημα, για να διαιωνίζει την ανθρώπινη ματαιότητα, την προσκαιρότητα των λόγων και των έργων, και τη δόξα την εφήμερη στις λεωφόρους της αδιαφορίας μας…
Περιέχονται τα διηγήματα:
– Αιτιώδεις σχέσεις
– Πρόβλημα χώρου
– Η μεταλαβιά
– Ένας μεγάλος έρωτας
– Η Αριέτα
– Η τύχη της Αγγέλως
– Η π’τάνα
– Ο καλόγερος
– Ο κουμπάρος της κουμπάρας
– Η θεια η Μοσχούλα
– Η απαγωγή
– Ο Στέλιος
– Ο καημός της Ευανθίας
– Οι γάμοι της Ευρυδίκης
– Μην υπάρχων παραλήπτης
– Ιστορία χωρίς τέλος
– Ένα μοναχικό ποδήλατο στο Χάμερσμιθ

Διηγήματα, Φιλιππότη, 2003, 171 σελ.

Η ερωμένη του Αλί Αμπά – Ελένη Χωρεάνθη

Αγοροπωλησίες δούλων, πλούσια σεράγια, φαγοπότια, χανούμισσες, γιουσουφάκια, δεξιώσεις, ναυαρχίδες, μυστικές συνάξεις χριστιανών σε υπόγεια κι αραχνιασμένες εκκλησίες, ιερωμένοι ήρωες αφανείς, σκλάβοι καταδικασμένοι στα κάτεργα, Λατερανό, συμβούλια, διαβουλεύσεις και Ποντίφικες, με κορύφωση τη Ναυμαχία του Λεπάντο…
Ένα μυθιστόρημα με συναρπαστική πλοκή, απροσδόκητες εξελίξεις και ανατροπές, έξοχες περιγραφές φυσικών και ανθρώπινων τοπίων, που αναπλάθει τη ζωή και την ιστορική πορεία της Ναυπάκτου (Λεπάντο) από την αρχαιότητα ίσαμε τη συμμετοχή της στη μεγάλη ναυμαχία, όπου για πρώτη φορά χριστιανοί σκλάβοι και κρυφοί, οι “σημαδεμένοι” και Ενωμένες Χριστιανικές Δυνάμεις (ο Σταυρός), υπό τον Δον Ζουάν τον Αυστριακό, κατατρόπωσε τον τουρκικό στόλο του Μουεζίν Ζαδέ Αλί (το Κοράνι) και απέδειξαν στην ανθρωπότητα πως η πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν ήταν αήττητη.

Ιστορικό μυθιστόρημα, Άγκυρα, 2002, 220 σελ.

Ελληνική μυθολογία – Ελένη Χωρεάνθη

Η Ελληνική Μυθολογία έρχεται από το μακρινό βάθος του ανθρώπινου χρόνου. Αποτελεί μια ποιητική αναζήτηση της ψυχής και της σκέψης του ελληνισμού από τους πρωτογενείς χρόνους, στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει το σύμπαν, να απομακρύνει το δέος που προκαλούσαν τα φυσικά φαινόμενα, να αιτιολογήσει την εξάρτηση από τους θεούς, να απαλύνει την ανθρώπινη μοίρα. Είναι μια γοητευτική προσέγγιση του κόσμου, των κανόνων δικαίου, της ηθικής, της θρησκείας.
Η Ελληνική Μυθολογία όπως αναδύεται μέσα από τους πιο αντιπροσωπευτικούς αρχαιολογικούς μύθους αυτού του βιβλίου, αφήνει στον αναγνώστη μια διαρκή αίσθηση πολιτισμικού πλούτου και γνώσης.

Eικονογράφηση: Θανάσης Καραμήτας

Μυθολογία, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 2002, 329 σελ.

Γυναίκες σε υαλοπωλείο – Ελένη Χωρεάνθη

Σύγχρονο κοινωνικό μυθιστόρημα με ήρωες καθημερινούς ανθρώπους, αναγνωρίσιμους, οι οποίοι κινούνται και δρουν “μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας” ενώ στην πραγματικότητα είναι όργανα, ενεργούμενα του κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου. Μέσα και πίσω από τα επιφανειακά δρώμενα, ζωγραφούν οι ίδιοι, αυτοπροσδιοριζόμενοι δια των πράξεών τους, αλλού με αδρές και αλλού με απαλές, υποτυπώδεις πινελιές, στο μέτρο των δυνάμεών του ο καθένας, το πρόσωπο, την υφή και τη λειτουργία της σημερινής ελληνικής κοινωνίας στους κυριότερους τομείς δραστηριότητας και άσκησης κάθε είδους εποπτείας και εξουσίας, σύμφωνα με τους κανόνες της κλασικής λογοτεχνικής δεοντολογίας.
Εντελώς τυχαία, και κατά διαβολεμένη σύμπτωση, σ’ ένα ταξίδι, μπορεί το τελευταίο της, με προορισμό το Λονδίνο, η Δάφνη βρίσκεται ή νομίζει πως βρίσκεται αντιμέτωπη με τους πρωταγωνιστές μιας παλιάς προσωπικής της επώδυνης ιστορίας και ξαναζεί συνειδησιακά στο μυθιστορηματικό χρόνο τον αποθησαυρισμένο μέσα τους πόνο. Γυρίζει νοερά στο παρελθόν, βουτάει τη μνήμη στο σωρό των αναμνήσεων, ανασκαλεύοντας τα πεπραγμένα και παρακολουθεί την περασμένη της ζωή από την αρχή όπως ξετυλίγεται μπροστά της σαν κινηματογραφική ταινία. Αιωρείται στο κενό του χρόνου, μέσα σ’ ένα νεφέλωμα παρατηρώντας τα ετερόκλητα πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ή ασήμαντο ρόλο στα δρώμενα της κάθε μέρας του παρελθόντος της και ανέτρεψαν τα μεγαλεπήβολα σχέδια και τις προοπτικές ενός ευτυχισμένου ζευγαριού.
Η Δάφνη είναι μια σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα και άγαμη μητέρα. Ο Άλκης, ένας καταξιωμένος επαγγελματικά άντρας, είναι ο πρώτος και μοναδικός έρωτας της ζωής της και για πολλά χρόνια σύντροφός της, ο άντρας που λάτρεψε και την απάτησε. Είναι ο Άλεξ, ένας αμφιλεγόμενος τύπος που έπαιξε αρνητικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας του ζευγαριού. Είναι η Μαργαρίτα που όρμησε όπως “ταύρος σε υαλοπωλείο” κι έφερε τα πάνω κάτω στην ήρεμη και τακτοποιημένη ζωή του ζευγαριού, είναι και η Χαρά με το αγγελικό πρόσωπο, νέα και αντιφατική γυναίκα που παίζει τους άντρες σαν τα ζάρια.
Ολοι μαζί, γνωστοί άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, άλλοι με προορισμό το Λονδίνο κι άλλοι ενδιάμεσους σταθμούς, συναντιούνται σταδιακά και ταξιδεύουν με το ίδιο τρένο, προσπαθώντας στο ημίφως γνώσης και άγνοιας, σιγουριάς και αβεβαιότητας, παραδοχής και αμφιβολίας, να ξεδιαλύνουν τις υποψίες και να λύσουν τις απορίες τους, αλλά χωρίζουν σταδιακά κρατώντας καθένας στις αποσκευές του την αμφιβολία και το μεράδι της τύψης ή της πίκρας που του αναλογεί από το βιωμένο.

Μυθιστόρημα, Φυτράκης Α.Ε., 2002, 267 σελ.

Η πολιτεία του νερού – Ελένη Χωρεάνθη

Το Μεσολόγγι είναι μια δόξα του Ελληνισμού. Είναι το “μικρό αλωνάκι”, όπου ο απλός λαός, σε μιαν ανεπανάληπτη στιγμή, ξεπέρασε τον εαυτό του κι έδωσε ένα μοναδικό σύμβολο θυσίας στην ανθρωπότητα. Η θάλασσα που το περιβάλλει είναι ο λόγος και η μοίρα της ύπαρξής του. Η Ελένη Χωρεάνθη, με το μυθιστόρημά της “Η πολιτεία του νερού”, που διαρθρώνεται σε τρία διαδοχικά επίπεδα (όσες και οι εποχές, στις οποίες αναφέρεται, και τα πρόσωπα που κινούνται μέσα σ’ αυτά: ο ήρωας-απολογητής μοναχός Ειρηναίος, ο τελευταίος ηγούμενος του μοναστηριού Καλλίστρατος, ο επισκέπτης-ερευνητής), μας μεταφέρει στο ιστορικό μοναστήρι, όπου μέσα σε μια υποβλητική ατμόσφαιρα ζούμε ανεπανάληπτες στιγμές μυστηρίου και αγωνίας, “καθώς το ένα παράδοξο διαδέχεται το άλλο”.
Βραβείο Μάρκου Αυγέρη

Ιστορικό μυθιστόρημα, Άγκυρα, 2001, 178 σελ.

Η σκοτεινή αποθήκη – Ελένη Χωρεάνθη

… Θα σου πώ την ιστορία απ την αρχή. Πρέπει να ξέρεις πως ζυγιάζεται ο καιρός πάνω απ τη μοίρα, να μάθεις πως αντέχει αυτή η γής και δεν βουλιάζει. Θα συνηθίσεις να κορφολογάς τον πόνο σου.
Κινήσαμε για την κορφή καιμείναμε μεσοστρατίς ανίδεοι, αξημέρωτοι και γελασμένοι. Είναι άπιαστο πουλί το όνειρο κι η λευτεριά μιά χούφτα τέφρα: ό,τι απόμεινε από την ορμή και δε χωράει σε τούτη την υγρή σπηλιά να στεγαστεί…
Βραβείο Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων 2000

Μυθιστόρημα, Δόμος, 2000, 171 σελ.

Εκεί που τελειώνει ο ουρανός – Ελένη Χωρεάνθη

Μπορούν δύο τεμπέλικα γατιά να μπουν στο ζυγό και να οργώνουν τον κήπο κάτω από το θεόρατο πουρνάρι που υψώνεται στον ουρανό; Μπορεί ένας παππούς ριζωμένος στο χώμα του χωριού να ζήσει σε ένα διαμέρισμα – κλουβί; Τι ξέρει ένα παιδί της πόλης από τις ομορφιές και τις παραξενιές του φυσικού περιβάλλοντος, για την πανάρχαια κληρονομιά μας, για το λάλημα των καναρινιών; Πώς ένας ξέμπαρκος γερο-ναυτικός χτίζει στην άμμο τον δικό του, τον «άλλο κόσμο»; Τι νιώθει ένας αρχαιολόγος όταν ξεθάβει ένα άγαλμα; Τι σημαίνουν για μας τα σημάδια στον τοίχο του σκοπευτηρίου; Ποιος δε θα ’θελε να κάνει το γύρο του σύμπαντος μ’ ένα μπαλόνι και να γίνει φίλος με τα παιδιά όλης της γης; Τι να ναι άραγε εκεί που τελειώνει ο ουρανός; Α! Και ποιος δεν ονειρεύεται να παλέψει με τα στοιχειά; Και να του σημαδέψει για πάντα τη μνήμη η ανοιξιάτικη δροσιά μιας «Γιασεμής»; Όλα μπορούν να συμβούν. Εκεί που τελειώνει ο ουρανός, στα δεκατέσσερα διηγήματα της Ελένης Χωρεάνθη.
Εικονογράφηση: Μάριον Χωρεάνθη

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Περίπλους, 2000, 139 σελ.

Βατραχοποντικοπόλεμος – Ελένη Χωρεάνθη

Σαν να μην του έφτανε η πείνα κι η τρομάρα που πήρε από τη γάτα, ο γιος του βασιλιά των ποντικών, ο Ψιχουλαρπάχτης, συνάντησε στη λίμνη το Φουσκομπούκα, το βασιλιά των βατράχων. Οι δυο γενναίοι έγιναν φίλοι. Έλα όμως που σε μια… υποβρύχια βόλτα ο στεριανός Ψιχουλαρπάχτης πνίγηκε…
Το γεγονός αυτό έγινε αφορμή ν ανάψει ένας από τους πιο φοβερούς πολέμους που συγκλόνισαν τον αρχαίο κόσμο, ο Βατραχοποντικοπόλεμος, που κράτησε μια ολόκληρη μέρα!
Εικονογράφηση: Μάριον Χωρεάνθη

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Περίπλους, 2000, 132 σελ.

Τραγούδια της γης και του ουρανού – Ελένη Χωρεάνθη

Ποιήματα για μικρά και μεγάλα παιδιά
Αυτά τα ποιήματα μιλούν απλά στο παιδί για τις σχέσεις του με το φυσικό και το ανθρώπινο περιβάλλον μέσ’ από στίχους παραδοσιακούς, ανάλαφρους και τρυφερούς, όπου οι μουσικοί τόνοι εναρμονίζονται με το νόημα που εκφράζουν. Απλά, φυσικά και αβίαστα περνούν μηνύματα που αφορούν τα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου, όπως η ρύπανση, η ειρήνη, η αγάπη. Με αφορμή τη συμπεριφορά κάποιων ζώων, σατιρίζονται με λεπτό χιούμορ καταστάσεις και συμπεριφορές καθημερινών ανθρώπινων τύπων, που δίνουν την ευκαιρία να διαμορφωθεί ένα ποιητικό γεγονός. Πρόκειται για ένα “μαγικό ταξίδι” στον κόσμο του Χτες και στον κόσμο του Σήμερα, για μια συνάντηση με το Μέλλον.
Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου

Παιδική ποίηση, Εκδόσεις Πατάκη, 1999, 55 σελ.

Το κορίτσι που μιλούσε στο φεγγάρι – Ελένη Χωρεάνθη

Το κορίτσι μιλάει στο φεγγάρι, το βλέπει ζωντανό, όπως στα παραμύθια της γιαγιάς, και το καλεί να ξαναγυρίσει στον ουρανό, πίσω στην αθωότητα, την πρώτη ποίηση της ζωής.
Εικονογράφηση: Μαρία Χωρεάνθη

Παιδική λογοτεχνία, Φυτράκης Α.Ε., 1997

Το κορίτσι με τις ζωγραφιές – Ελένη Χωρεάνθη

Η Υακίνθη βλέπει τον κόσμο με τα μάτια της αθωότητας και τον ζωγραφίζει με λουλούδια, για να δώσει μια άλλη διάσταση στη ζωή, να τη γεμίσει χρώματα και φώς.
Εικονογράφηση: Μαρία Χωρεάνθη

Παιδική λογοτεχνία, Φυτράκης Α.Ε., 1997

Τ’ αστέρια χαμηλώνουν κάποτε – Ελένη Χωρεάνθη

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 1997, 125 σελ.

Η ζωή είναι το θαύμα – Ελένη Χωρεάνθη

Ειδωμένη μέσα από τα μάτια των παιδιών, παλιά αλλά και τόσο καινούρια, η ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της είναι ένα “θαύμα”.
Εικονογράφηση: Μαρία Χωρεάνθη

Παιδική λογοτεχνία, Φυτράκης Α.Ε., 1997

Ο αναποδιάρης – Ελένη Χωρεάνθη

Η Μαρία είναι ένα κορίτσι που μεγαλώνει σε μια οικογένεια όπου οι γονείς της έχουν προβλήματα με την εργασία τους. Προσέχει μαζί με τη γιαγιά τον μικρότερο αδελφό της και τον βοηθάει στα πρώτα του μαθήματα στο σχολείου. Η ζωή κυλά ανάμεσα στις σχολικές υποχρεώσεις, στα εξωσχολικά της διαβάσματα και τις σχέσεις με τους φίλους. Το άγχος του σχολείου προκαλεί στη Μαρία τον “Αναποδιάρη”, δηλαδή ένα νευρικό πονοκέφαλο που βασανίζει την ίδια και τους γύρω της. Σιγά σιγά όμως, με τη βοήθεια του περιβάλλοντός της και μιας θείας της θ αρχίσει να βλέπει τα πράγματα διαφορετικά.

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Σύγχρονη Εποχή, 1995, 107 σελ.

Οι ώρες του ερωδιού – Ελένη Χωρεάνθη

Εδώ που τα λέμε χρειάζεται και λίγη τόλμη
και δεν την έχω
Μερικές φορές δεν έχω τι να κάνω τα χέρια μου
περισσεύουν κι από τις δυο μεριές του κορμιού μου
Σκέφτηκα να πιάσω το χέρι σου
να το χαϊδέψω
να νιώσω κάτι ζεστό και τρυφερό στην αφή μου
είναι τόσο άχαρη και κρύα η μοναξιά
Στο κάτω κάτω της γραφής
να βρουν μια απασχόληση τα χέρια μου…

Ποίηση, Πλέθρον, 1993, 53 σελ.

Μεσολόγγι – Ελένη Χωρεάνθη

Η πολιτεία του νερού

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Καλέντης, 1989, 235 σελ.

Ο άλλος κόσμος – Ελένη Χωρεάνθη

Στα διηγήματα αυτού του βιβλίου, ανάμεσα στ΄άλλα, παρακολουθούμε την προσπάθεια δυο μικρών παιδιών να χρησιμοποιήσουν γάτες για το όργωμα του κήπου, τη ζωή ενός ηλικιωμένου δίπλα στη φύση και τα ζώα και το φανταστικό ταξίδι δυο παιδιών στον ουρανό. Διαβάζουμε επίσης για το θάνατο ενός καναρινιού, την εύρεση ενός γυναικείου αρχαίου αγάλματος και για τη φιλία μεταξύ των παιδιών.
Eικονογράφηση: Υβέτ Παπαδοπούλου

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Σύγχρονη Εποχή, 1988, 103 σελ.