Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και εν συνεχεία Ψυχιατρική και Παιδοψυχιατρική στο Παρίσι, όπου ζει και εργάζεται ως ψυχίατρος και ψυχαναλύτρια. Το 1990 άρχισε ψυχανάλυση με τον Κορνήλιο Καστοριάδη και μετά τον θάνατο του, συνέχισε με τον Ζακ- Αλέν Μιλέρ. Έχει δημοσιεύσει άρθρα ψυχαναλυτικού περιεχομένου στα γαλλικά και τα ελληνικά, καθώς και μεταφράσεις. Συνεργάζεται με τα περιοδικά “αληthεια” και “FORT-Da” στην Αθήνα. Το διήγημα “Πανωλεθρία στους Αιγός Ποταμούς” δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Πλανόδιον” το 2008, και “Το βάφτισμα του αέρα και το όνομα αυτού Άβατος” στο περιοδικό “αληthεια” το 2010. Ποιήµατά της έχουν δηµοσιευτεί κατά καιρούς στα ηλεκτρονικά περιοδικά Bibliothèque -Tεθλασµένη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη και Φρέαρ. Το 2015, εκδόθηκε η συλλογή διηγηµάτων της “Ισκαριώτισσα” από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.
Τίνος παιδί είσαι εσύ; (2020), Σμίλη
Διηγήματα
Ισκαριώτισσα (2015), Γαβριηλίδης
Τίνος παιδί είσαι εσύ; – Έλφη Κιλλαχίδου
«Τα Αποµνηµονεύµατά µου» είχε καλλιγραφήσει στην ετικέτα του χαρτόδετου τετραδίου που φύλαγε σ’ ένα από τα κλειδωµένα συρτάρια της βιβλιοθήκης του ο παππούς Ιγνάτιος, και η εγγονή του το πρωτοδιάβασε υπό το βλέµµα του. «Για διάβασε εδώ!» της έλεγε και ύστερα: «Περίµενε, άσε να σου διαβάσω εγώ αυτό το κοµµάτι». Και, όπως διάβαζε τα γραπτά του, άνοιγε παρενθέσεις, έκανε παρεκβάσεις, σταµατούσε, συλλογιζόταν, την κοίταζε µε βλέµµα τρυφερό, όλο συµπαράσταση, σε µια ύστατη προσπάθεια ν’ αναχαιτίσει εικόνες και συγκινήσεις που απλώνονταν σαν µετασεισµικά κύµατα µε επίκεντρο τις λέξεις του. Άλλοτε πάλι, σε στιγµές αδυναµίας, αναστέναζε µουρµουρίζοντας: «Ποτέ δεν ξέρει ο άνθρωπος τι τον περιµένει…» – λόγια που η Άννα άκουγε λίγο σαν προειδοποίηση και λίγο σαν ξόρκι.
Μυθιστόρημα, Σμίλη, 2020, 216 σελ.
Ισκαριώτισσα – Έλφη Κιλλαχίδου
Καθένα από τα διηγήματα της συλλογής αποτελεί ένα επεισόδιο της περιόδου της ζωής της κοινής τους ηρωίδας, της Άννας. Μπορούν να διαβαστούν ως αυτοτελή, αλλά και ως κρίκοι μιας ανοιχτής αλυσίδας στην οποία μπορούν να προστεθούν κι άλλοι.
Το χαρακτηριστικό της ηρωίδας είναι ο δικός της τρόπος να βιώνει τον χρόνο και τις σχέσεις της με τους άλλους. Για την Άννα ο χρόνος είναι σαν τα πτυσσόμενα τηλεσκόπια των ναυτικών και σαν καλειδοσκόπιο. Οι σχέσεις της με τους άλλους και ειδικά με το άλλο φύλο γίνονται καταλύτες για αναδύσεις αναμνήσεων, ερωτηματικών κι αινιγμάτων στην καθημερινή της ζωή. Οι συναντήσεις της, τυχαίες, απροσδόκητες, παρορμητικές, ξεκινούν ξένοιαστες, ανέμελες και καταλήγουν σε οδυνηρές βουτιές στον ίδιο της τον εαυτό. Είναι επίμονη, γεμάτη περιέργεια για όσα συμβαίνουν γύρω της, “τοξικομανής του νοήματος”, αλλά ταυτόχρονα νωχελική, υπό την επήρεια και τη σαγήνη του σκοτεινού βυθού των πραγμάτων, που μοιάζει να αποδέχεται αλλά όταν έρχεται το δικό της πλήρωμα του χρόνου, δεν παραλείπει να “καταδύεται στα σκοτεινά και ν’αναδύεται με λέξεις-σφουγγάρια, λέξεις-κοχύλια, λέξεις-χταπόδια καμιά φορά…”
Περιλαμβάνονται τα διηγήματα:
Πανωλεθρία στους Αιγός Ποταμούς
Μαργαρίτες και χαλίκια
Το βάφτισμα του αέρα και το όνομα αυτού Άβατος
Χάρτινο ποτήρι και κουρσούμια
Κύρος και ευστάθεια
Ντουρνταμπάκ
Τριγωνική σύγχυση
Ισκαριώτισσα
Βία Ιντιπεντέντσα
Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2015, 187 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, larissanet.gr, Σμίλη
