Φρίντα Λιάππα (1948-1994)

Ελληνες λογοτέχνες


Τα χρόνια της μεγάλης ζέστης
Το τέλος του καλοκαιριού πλησιάζει. Η θερμοκρασία ανεβαίνει σε ύψη ασυνήθιστα γι’ αυτή την εποχή. Μια παρέα τουριστών φτάνει στην παραλία της Ηλέκτρας. Η Ηλέκτρα γεννήθηκε σ’ αυτή την παραλία και ζει εκεί μόνη της, χωρίς να ξέρει τίποτα για τον εαυτό της, περιμένοντας. Όταν ο Παύλος φτάνει ένα μεσημέρι, όλα τού φαίνονται ταυτόχρονα γνωστά και άγνωστα. Ένας παράξενος ιός, αποτέλεσμα της υπερβολικής ζέστης, καταστρέφει τη μνήμη του. Η ζέστη αυξάνεται. Στην παρέα των τουριστών συμβαίνουν περίεργα πράγματα – ένταση και εξάρσεις. Ο έρωτας μεταξύ του Παύλου και της Ηλέκτρας είναι αναπόφευκτος.
Έρχεται η τελευταία νύχτα, η νύχτα της μεγάλης ζέστης. Ο ζεστός αέρας από την έρημο αρχίζει να φυσά, φέρνοντας πίσω τις αναμνήσεις και τη μνήμη. Ο Παύλος και η Ηλέκτρα επανασυνδέουν τις σχέσεις τους με το παρελθόν, γνωρίζουν το δεσμό αίματος που τους ενώνει. Ο κόσμος τους αλλάζει για πάντα. Θα ζήσουν μια καινούρια ζωή, μια καινούρια αλήθεια. Θα γνωρίσουν την αρμονία, θα γλιστρήσουν στο παρελθόν και θα ζήσουν εκεί, χαμένοι στην άλλη μεριά της θάλασσας.

Ερωτηίδος Μάρτυρος
ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ ΜΑΖΙ ΚΙ Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ
Ήταν δύσκολος o Αύγουστος του ’82. Εκείνος κοιμόταν μέχρι αργά. Εκείνη καθόταν και τον κοίταζε. Κόμποι ιδρώτα η άπνοια. Σάλιο στην άκρη των χειλιών. Ύπνος παιδιού. Ξαφνικά κλαίει. Ακουμπάει στο κορμί του και κλαίει. Δάκρυα χωρίς λυγμό νοτίζουν τις σγουρές τρίχες του στέρνου, κουρνιάζουν στο σημάδι του ομφάλιου λώρου. Φρύδια σμιχτά και μαύρα τσίνουρα και χείλη κόκκινα γραμμένα. Να τον φιλήσει να ξυπνήσει. Να δει τι;
Χαντακωμένα χρόνια και τίποτε δε χάθηκε. Μακελεύτηκαν όλα μόνο.
Ψιθυρίζει, είναι ωραίο να χιονίζει, να ‘σαι με τον άνθρωπο που αγαπάς και να ‘χεις το κορμί σου στη θέση του. Παραληρεί, αγάπη μου το μυστήριο παραμένει ακατανόητο κι εμείς καθημερινά μυστηριώδεις. Εκλογικεύει, να στηρίζουμε τη ζωή μας καθημερινά, να μη με χάσεις να μη σε χάσω ποτέ…
ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ ΜΑΖΙ ΚΙ Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ, ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ Η ΠΟΛΗ, ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΣΕ ΣΠΙΤΙΑ ΦΙΛΩΝ, Η ΝΥΧΤΑ ΕΦΕΡΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ ΦΥΡΔΗΝ ΜΥΓΔΗΝ,
ΜΕΤΑ ΝΥΧΤΩΣΕ, ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Η μυστηριώδης ασθένεια
Κι όμως όφειλε να έχει αφήσει ένα σημάδι. Μπήκα στο σπίτι της όπως οι ντετέκτιβ στις ταινίες ή όπως οι νεκροί στα όνειρα. Υπήρχαν ίχνη χεριών. Πολλά ίχνη χεριών. Ακούμπησα πάνω τους κι έκλαψα σαν μωρό παιδί. Σας δείχνω ό,τι βρήκα κατά την κρίση μου ταξινομημένο. Τα χέρια της δε θα τα ξαναβρώ ποτέ. Η ίδια δε ζήτησε τίποτε από σας και προφανώς είχε τους λόγους της. Εγώ στηρίχτηκα πάντοτε στην κατανόηση των ξένων.

Σενάρια – Κινηματογράφος
Τα χρόνια της μεγάλης ζέστης (1992)
Ερωτηίδος Μάρτυρος (1994)

Διηγήματα
Η μυστηριώδης ασθένεια (2017)

Συλλογικά έργα
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1995)
Κώστας Σφήκας (2004)
Τα ποιήματα (2016)

Πηγές: BIBLIONET, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, Εκδόσεις Γαβριηλίδης