Γεσθημανή Μπερμπέρη

Ελληνες λογοτέχνες
Η Γεσθημανή Μπερμπέρη γεννήθηκε στις Σέρρες και μεγάλωσε σε ένα όμορφο χωριό που ονομάζεται Προβατάς.
Οι γονείς της ήταν βιοπαλαιστές της ζωής, αλλά πάντα φρόντιζαν να μη λείψει τίποτα από την οικογένειά τους. Έφυγε από κοντά τους για να σπουδάσει Νοσηλευτική και, μέσα από αυτή, βρήκε την ευκαιρία να εφαρμόσει όσα είχε μάθει. Την αγάπη στον συνάνθρωπο και την προσφορά στον ασθενή. Ασίγαστο το πάθος της για γνώση και εξέλιξη, γρήγορα την οδήγησε σε νέα μονοπάτια και έτσι απέκτησε δυο μεταπτυχιακά διπλώματα, στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας και στη Δημόσια Διοίκηση καθώς και άλλα εφόδια, χρήσιμα για την εξέλιξή της στην επιστήμη της.
Το κρυφό της μεράκι, όμως, έκαιγε πάντα μέσα της και δεν ήταν άλλο από τις λέξεις. Αυτές που έρχονται και σε ξυπνάνε με θράσος τις νύχτες και απαιτούν να τους δώσεις σχήμα και συνέχεια. Έτσι, γεννήθηκαν και οι πρώτες της μικρές ιστορίες, οι οποίες αθόρυβα και μελωδικά ταυτόχρονα πήραν μορφή και αγωνιούν να ταξιδέψουν. Παρακολούθησε σειρά σεμιναρίων δημιουργικής γραφής και συμμετείχε με δύο διηγήματα στο συλλογικό βιβλίο «Ιστορίες της πόλης μας» που στήριξε η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Σερρών.
Διηγήματα
Ποιος άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου; (2021), Αποστακτήριο

Ποιος άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου; – Γεσθημανή Μπερμπέρη

Ποιος άνοιξε


Είναι άραγε οι λέξεις ένας έρωτας δίχως επαφή; Προϋπάρχουν άραγε οι φράσεις των λέξεων ή μήπως τις λέξεις τις αλιεύουμε σε φράσεις διαφόρων εποχών;

Αυτή η αμήχανη ζωή μοιάζει πλέον με κινηματογραφική, απαρτίζεται από παρατεθειμένα στιγμιότυπα, μιμείται το μαχαίρι που βυθίζεται σταδιακά μέσα σε ένα ζουμερό φρούτο. Κάπου εκεί, στον πυρήνα του καρπού, έρχεται η γραφή να μας διδάξει μία εντελώς νέα γεύση, αυτή χωρίς επαφή. Γράφοντας κάνουμε τις λέξεις να υπάρχουν, να βιώνουν την έμπρακτη σχέση τους μέσα στο εσωτερικό μίας φράσης. Άλλοτε συμπλέκονται και πλέουν στις θάλασσες της γραμματικής, άλλοτε πάλι αλληλοαπωθούνται γνωρίζοντας φανταστικά τόξα έκφρασης, νέα όρια γλωσσικής συστολής και διαστολής.

Ανοίγοντας τους “ασκούς του Αιόλου” καταργούμε τη συνθετική ενότητα της γραμματικής και αφήνουμε κάθε λέξη της Γεσθημανής Μπερμπέρη να επιστρέψει στη μοναξιά της. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου οι λέξεις δε διαμελίζονται σε θραύσματα μιας ανεπικοινώνητης σημασίας, αλλά ξαναβιώνουν την ελευθερία τους, το μόνο εφικτό θεμέλιο της γλώσσας. Γίνονται “φωτογραφίες μηδενικής μνήμης” που αποθανατίζουν στο φιλμ τους “πολύχρωμα όνειρα σε ασπρόμαυρο φόντο”, “ζυγίζουν και καληνυχτίζουν” όλα τα ανοιξιάτικα αρώματα της ελληνικής επαρχίας. Η συγγραφέας εκμαιεύει από το νου της τις εικόνες και τις σκηνοθετεί επάνω στο χαρτί, έξω από τον εαυτό της, ανάμεσα σε αληθινά έπιπλα και τοίχους συνθέτοντας ένα υπέροχο κάδρο συναισθημάτων.

Διηγήματα, Αποστακτήριο, 2021, 126 σελ.

Πηγές: Biblionet, Αποστακτήριο