Γιαννακούλα Σταθοπούλου

Ελληνες λογοτέχνες
Η ποιήτρια Γιαννακούλα Χρ. Στα­θοπούλου είναι ελληνικής κατα­γω­γής (από την Ίκλαινα Μεσση­νί­ας), μετανάστρια (από το 1968) στην Αμερική, όπου ζει έκτοτε στο Σικάγο, Φλόριντα, Η.Π.Α.
Το βιβλίο «Της Νοσταλγίας και της Ξενιτειάς» είναι η δεύτερη ποι­­ητική συλλογή που εκδίδει.

Της νοσταλγίας και της ξενιτειάς – Γιαννακούλα Σταθοπούλου

«Φυγή»
Οι μανιασμένοι άνεμοι με διώχνουν απ’ τη γη μου,
το πλοίο του ξεριζωμού δεν είν’ επιλογή μου.
Δεν μ’ έφερε το όραμα στης ξένης γης τη στράτα
την αλυσίδα έσπασα που δέσμια μ’ εκράτα.
Έψαχνα για τη λύτρωση σε μια ξένη γη
κι αντί να νιώσω ελεύθερη ξανάνοιξα πληγή.
Περνούν οι μέρες σκοτεινές κι οι νύχτες χωρίς ύπνο
μόνη να παίρνεις πρωινό και μοναχή το δείπνο.
Νύχτα έφυγα απ’ τη φυλακή και βρήκα πάλι βράδυ
έχασα την πυξίδα μου και ψάχνω στο σκοτάδι.
Πώς να τινάξουν τα φτερά το χιόνι απ’ την καρδιά μου,
αλλού είναι οι ρίζες μου κι αλλού είναι τα κλαριά μου.
Στη θάλασσα του νόστου μου την πεθυμιά μου πνίγω
έχω στο νου μου τη φυγή, αλλά από πού να φύγω…
Αν έχει κάποιος να μου πει νάρθει να τον γνωρίσω
κι αν έχει κρίση λογική να μη μου πει να μείνω εκεί
κι αν θα μου πει να ξαναρθώ δεν είναι εκείνο που ποθώ.
Μα αν πάρω την απόφαση για να ξαναγυρίσω,
μισή καρδιά θάρθει κοντά, μισή θα μείνει πίσω.

Ποίηση, Λεξίτυπον, 2017, 136 σελ.

Τα κόκκινα παπούτσια – Γιαννακούλα Σταθοπούλου

και άλλα διηγήματα
Εφτά διηγήματα-καταγραφές και σπαράγματα ζωής είναι τα διηγήματα της συλλογής “Τα Κόκκινα Παπούτσια” της Γιαννακούλας Σταθοπούλου.
Τραχιά, ρεαλιστικά κι άλλο τόσο σπαραχτικά και λυρικά, τα διηγήματα της συλλογής μάς μεταφέρουν σε μιαν άλλη εποχή, αυτήν των νεανικών χρόνων της ποιήτριας Γιαννακούλας Σταθοπούλου, όπου όλα άρχιζαν μέσα στις τόσες δυσκολίες αυτής της εποχής. Με το φόβο, αλλά και τις μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον που η ίδια αλλά και όλη η γενιά της -ή και όλες οι γενιές μετά από αυτήν- είχαν σαν ελπίδα και σαν όραμα μαζί.

Διηγήματα, Λεξίτυπον, 2017, 79 σελ.

Ομοιοκατάληκτα, σατιρικά και ανομοιοκατάληκτα – Γιαννακούλα Σταθοπούλου

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ
Συνεδριάζει η Βουλή
που ’ναι του Κράτους κεφαλή
κι εκεί καμπόσα βλήματα
μπερδεύουν τα προβλήματα.
Κι ο λαός παραπονιέται
μα ’ναι βλάκας και πλανιέται.
Με το κούφιο του κεφάλι
τους ξαναψηφίζει πάλι.
Τους ψηφίζει για τη χρειά του
κι αυτοί πίνουν στην υγεία του
να τον αντιπροσωπεύουν
για να τρώνε και να κλέβουν.
Με όλα τα παθήματα
χειροκροτούν τα θύματα
τους σοφούς, τους βολεμένους
του λαού τους εκλεγμένους.
Αυτοί τους στείλαν στη Βουλή
κι η ευθύνη είναι δική τους
που μεγαλώνει η τρύπα τους
που έχουν στο βρακί τους.
Έρχεται η Κυβέρνηση
με τους καινούργιους νόμους
και ο Λαός αγανακτεί
και χύνεται στους δρόμους.
Δικό σας είν’ το φταίξιμο
κι η τρύπα στο βρακί σας.
Μας δώσατε την εντολή
κι η ευθύνη είναι δική σας…

Ποίηση, Λεξίτυπον, 2018, 77 σελ.

Ποίηση
Της νοσταλγίας και της ξενιτειάς (2017), Λεξίτυπον
Ομοιοκατάληκτα, σατιρικά και ανομοιοκατάληκτα (2018), Λεξίτυπον

Διηγήματα
Τα κόκκινα παπούτσια (2017), Λεξίτυπον

Πηγές: Biblionet, Λεξίτυπον