Γιώργος Λίλλης

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Γιώργος Λίλλης γεννήθηκε στη Γερμανία το 1974.
Ένα χρόνο αργότερα με την οικογένειά του εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Στην αρχή στην Αθήνα και μετά στο Αγρίνιο, τόπο καταγωγής του, μέχρι την επιστροφή στη Γερμανία το 1996 όπου ζει και εργάζεται από τότε. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Γερμανικά κι έχουν παρουσιαστεί σε περιοδικά και ανθολογίες του εξωτερικού. Μεταφράσεις, ποιήματα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευτεί και σε διάφορα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά (“Ποίηση”, “Μανδραγόρας”, “Δέντρο”, “Ακτή”, “Γραφή”). Επιμελείται ραδιοφωνικές εκπομπές στη Γερμανία στις οποίες παρουσιάζει Έλληνες ποιητές και μουσικούς (μεταξύ άλλων τους Νίκο Καββαδία, Νικόλα Άσιμο και Μίκη Θεοδωράκη). Έχει μεταφράσει στα ελληνικά Βισλάβα Σιμπόρσκα, Έριχ Φριντ, Λι Τάι Πε καθώς και Ινδιάνους ποιητές. “Η χώρα των κοιμωμένων υδάτων” (εκδ. “Μανδραγόρας”, 2001) πρόκειται σύντομα να εκδοθεί και στη Γερμανία.
Ποίηση
Το δέρμα της νύχτας (1999), Οδός Πανός
Η χώρα των κοιμωμένων υδάτων (2001), Μανδραγόρας
Στο σκοτάδι μετέωρος (2003), Μελάνι
Τα όρια του λαβύρινθου (2008), Κέδρος
Μικρή διαθήκη (2012), Περισπωμένη
Αρλεκίνος (2015), Περισπωμένη
Ο άνθρωπος τανκ (2017), Θράκα
Το χάπι Μούρτι-Μπινγκ (2021), Ενύπνιο

Μυθιστορήματα
Ίχνη στο χιόνι (2012), Μεταίχμιο

Παιδική λογοτεχνία
Δύο αγαπημένα ιπποκαμπάκια (2004), Εν πλω

Συλλογικά έργα
Η γεωμετρία μιας αθέατης γενιάς (2002), Μανδραγόρας
Για τον Ηλία Λάγιο (2005), Ερατώ
Karaoke Poetry Bar (2007), Futura
Hellenica: Το καινούργιο εντός ή πέραν της γλώσσας (2009), Γαβριηλίδης
Επέτειος (2010), Μικρή Άρκτος
Τα ποιήματα του 2012 (2013), Κοινωνία των (δε)κάτων
Μονόλογοι συγγραφέων (2015), Εκδόσεις Βακχικόν
Προσεγγίσεις στην ποίηση της γενιάς του ’70 (2019), Εκδόσεις Γκοβόστη
Θησαυροί της άμμου: Ποίηση της ελληνικής κρίσης (2019), ΑΩ Εκδόσεις

Μεταφράσεις
Λέξεις σαν ίχνη (2006), Γαβριηλίδης
Durs Grünbein, Του χιονιού ή ο Ντεκάρτ στη Γερμανία (2007), Κέδρος

Το χάπι Μούρτι-Μπινγκ – Γιώργος Λίλλης

Το χάπι Μούρτι

Ποίηση, Ενύπνιο, 2021, 50 σελ.

Ο άνθρωπος τανκ – Γιώργος Λίλλης




Τοποθεσία: το προαύλιο της φυλακής, το κλουβί ενός παπαγάλου, το εργοστάσιο στο Αμβούργο, το γηροκομείο της γειτονιάς, η σοφίτα του Μπέκετ, η πλατεία Τιεν Αν Μεν. Δεκαπέντε χιλιάδες μέρες στη γη. Ένας άνθρωπος στέκεται μπροστά σε ένα Τανκ. Στέκεται μόνος, ανυπεράσπιστος, μισόγυμνος. Στέκεται, αντιστέκεται μπροστά στον θάνατο, μπροστά στην εξουσία, μπροστά στον θρήνο της δύναμης. Στέκεται, αντιστέκεται, είναι εγώ και εσύ, είναι όλοι οι άνθρωποι, και αυτοί ενωμένοι μοιάζουν με παιδί.

ΣΤΙΓΜΑΤΑ
δε θα σου χαριστώ κόσμε
όσο και να με περνάς για αφελή
σύρθηκα κι εγώ κάποτε
σε αυτά τα έρημα σοκάκια
διεκδικώντας ένα κομμάτι γη
απ’ τους αναδασμούς
έχω και εγώ στίγματα στο κορμί
ένιωσα το κάψιμο
του πυρακτωμένου σίδερου

σαν πούπουλο τώρα αιωρείται
η αλλοτινή μου ομορφιά
αιφνίδια και συναρπαστική
όπως συμβαίνει συχνά
με λευκοφόρους αγγελιαφόρους
σε κήπο με τριανταφυλλιές

Ποίηση, Θράκα, 2017, 32 σελ.

Αρλεκίνος – Γιώργος Λίλλης




Να σε αγγίζω και να πέφτει στα χέρια μου η αγνότητα.
Να σε μυρίζω και να αλευθερώνεται θυμωμένος ο λίβας.
Να σε γεύομαι και να σουρουπώνουν τα χείλη μου.
Να σε ακούω και να τρίζει το στήθος σαν κατάρτι.
Να σε βλέπω και να γεμίζουν οι δεξαμενές της νοσταλγίας.

Ποίηση, Περισπωμένη, 2015, 40 σελ.

Ίχνη στο χιόνι – Γιώργος Λίλλης




Μάρτιος 1948: ο δεκάχρονος Περικλής Αδάμος γίνεται μάρτυρας της στυγνής δολοφονίας των γονιών του από τους στρατιώτες του Εθνικού Στρατού κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Έχοντας χάσει τα πάντα, διαφεύγει με τους αντάρτες στα βουνά της Ευρυτανίας. Κυνηγημένος, κάτω από αντίξοες συνθήκες, θα ζήσει από κοντά το μίσος, τον φόβο, την απώλεια, τον πόνο, τον θάνατο.
Εξήντα χρόνια αργότερα, θα αφηγηθεί την ιστορία του σ’ έναν νεαρό ερευνητή, αναζητώντας στη μνήμη του ανθρώπους, τόπους και γεγονότα.
Γραμμένο με γρήγορους ρυθμούς, σασπένς και κινηματογραφικό ρεαλισμό που καθηλώνει, το μυθιστόρημα παρακολουθεί τον αγώνα εκείνου του παιδιού να χτίσει από την αρχή τη ζωή του, παλεύοντας με τα φαντάσματα που στοίχειωσαν την ψυχή του.

Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2012, 308 σελ.

Μικρή διαθήκη – Γιώργος Λίλλης




Στη “Μικρή διαθήκη” ο Γιώργος Λίλλης γαντζώνεται στη μυθοπλασία για να αντλήσει αφανείς αλήθειες, μακριά από την επιδειξιομανία και την ανασφάλεια του μεγαλεπήβολου, συνταιριάζοντας τον λυρισμό μ’ έναν λόγο χαμηλών τόνων πλην όμως πλούσιο νοηματικά, προσπαθώντας τελικά να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα.

Ποίηση, Περισπωμένη, 2012, 49 σελ.

Τα όρια του λαβύρινθου – Γιώργος Λίλλης




«… Άκου με λοιπόν. Δεν υπήρξα ποτέ κυνηγός οραμάτων
όσα αγάπησα
πρώτα βεβήλωσαν τον εγωισμό μου κι ύστερα καταστάλαξαν μέσα μου”

Ποίηση, Κέδρος, 2008, 78 σελ.

Δύο αγαπημένα ιπποκαμπάκια – Γιώργος Λίλλης




Eικονογράφηση: Αλίκη Πατρώνα

Παιδική λογοτεχνία, Εν πλω, 2004, 17 σελ.

Στο σκοτάδι μετέωρος – Γιώργος Λίλλης




Αν τραυματίσεις το όνειρο βγάζει αίμα;
Ποιες μυρωδιές έχουν κλείσει μέσα τους οι μνήμες;
Όταν οι ήχοι δεν ταξιδεύουν πού κοιμούνται;
Τι χρώματα κρύβει ένα πεθαμένο ποτάμι στα χέρια
του καλοκαιριού;
Και πώς η μυρωδιά και μόνο της βροχής στον αέρα
το ανασταίνει ξανά μες στο φθινόπωρο;
Και γιατί όταν πεθαίνει ο άνθρωπος δεν ξαναζωντανεύει
όπως το ποτάμι;
Τι τρώει η σελήνη όταν πεινά τα μεσάνυχτα;
Ακούγονται απόηχοι μυστικών φωνών μέσα στον ύπνο σου;
Μπορούν οι λέξεις να κρατήσουν τη γεύση σου μετά το θάνατό σου;

Ποίηση, Μελάνι, 2003, 38 σελ.

Η χώρα των κοιμωμένων υδάτων – Γιώργος Λίλλης




Δεύτερη ποιητική συλλογή του Γιώργου Λίλλη, μετά “Το δέρμα της νύχτας” (1999), που γεννήθηκε (1974), ζει και εργάζεται στη Γερμανία. Μετά από μια ανιχνευτική περιπλάνηση στην Αθήνα και τον τόπο καταγωγής του, το Αγρίνιο, επέστρεψε οριστικά (;) στη Γερμανία, όπου πέραν του βιοπορισμού (σπουδάζει την τέχνη του αρτοποιού), ασχολείται με εκπομπές στο τοπικό ραδιόφωνο.
Σε έναν μακροσκελή συνήθως στίχο καταγράφει τα ποιητικά του βιώματα μέσω ενός υπερρεαλισμού της φύσης, ανάμεσα στα γυμνά δέντρα, τον καθρέφτη του νερού, το αμυδρό φως και το φυλακισμένο φιλμ του φωτογράφου… Μετά τη συλλογή “Το δέρμα της νύχτας”, ο Γιώργος Λίλλης καταθέτει μια ωριμότερη σκέψη, σημάδι της ποιητικής του εξέλιξης.

“Ούτε στην έρημο δεν σ’ αφήνουν να ζήσεις. Φοβούνται τον παλιό χρησμό:
τον ποιητή όπου κι αν τον στείλεις θ’ ανθίσει.”

Ποίηση, Μανδραγόρας, 2001, 45 σελ.

Το δέρμα της νύχτας – Γιώργος Λίλλης



Ποίηση, Οδός Πανός, 1999, 62 σελ.

Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Εκδόσεις Κέδρος, Μανδραγόρας, Μελάνι, Ενύπνιο