Μεγάλωσε στο Παγκράτι. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο (M.Sc.) στην Αλιευτική Βιολογία από το Πανεπιστήμιο του Χαλ (Hull) της Μεγάλης Βρετανίας. Έχει εργαστεί στον χώρο της έρευνας στον τομέα της βιολογικής ωκεανογραφίας (Εθνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών), καθώς και στη φαρμακευτική βιομηχανία (διεθνείς κλινικές μελέτες). Έχει επίσης ασχοληθεί επαγγελματικά με εναλλακτικές θεραπείες (παραδοσιακό ταϊλανδικό μασάζ). Σήμερα εργάζεται σε ιατρικό τμήμα φαρμακευτικής εταιρείας. Μοιράζεται την αγάπη του για τη μαύρη μουσική (soul και jazz) παίζοντας περιστασιακά σαν dj.
Το σπίτι (2014), Κίχλη
Νουβέλες
Τα δύο δώρα (2021), Στερέωμα
Διηγήματα
Ιστορίες του Χάλ (2011), Κίχλη
Βραβεία
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα, Περιοδικό “Διαβάζω” – Ιστορίες του Χαλ (2012)
Συλλογικά έργα
Υπό σκιάν, 20 καλοκαιρινά διηγήματα (2015), Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων
Στον ίσκιο του βασιλιά (2017), Κλειδάριθμος
Τα δύο δώρα – Γιώργος Μητάς
Αν η ανθρώπινη ομορφιά είναι αξία φθαρτή, αν από τη γέννησή της υπόκειται στη διάβρωση του χρόνου, όσο διαρκεί, όσο θαμπώνει με τη λάμψη της τους καταδικασμένους να ζουν στη σκιά της, παραμένει ανεκτίμητη. Κι αν είναι «η αισθητή εικόνα του απείρου», όπως την αποκάλεσε ένας στοχαστής, είναι ταυτόχρονα ανελέητη, σκληρή: όποιος πόθησε αλλά στερήθηκε το δώρο της, θα ζει για πάντα με τη βεβαιότητα της έλλειψης· κι όποιος τολμήσει να την πλησιάσει, θα κινδυνέψει να κεραυνοβοληθεί, να γίνει στάχτη. Ο Αντρέας, ο νεαρός βιολόγος της ιστορίας, έχει στερηθεί την ομορφιά, κι ίσως γι’ αυτό την αποζητά με τόση επιμονή, με τόση απελπισία. Θα τη συναντήσει στο πρόσωπο της Μύρρας, σ’ ένα σκηνικό εξωτικής φαντασμαγορίας. θα νιώσει το συγκλονιστικό άγγιγμά της, θα πιστέψει για λίγο ότι του χαρίστηκε κι ύστερα θα τη χάσει οριστικά, για πάντα. Αλλά το δώρο της θα τον ακολουθεί, ισόβια ευεργεσία. Μια ιστορία για το πόσο μπορεί να καθορίσει η ζωή του σώματός μας τις επιλογές, τη δημιουργικότητα, τον ερωτισμό μας. Μια ιστορία για την αδυναμία του πνεύματος μπροστά στο κάλλος της ανθρώπινης μορφής. Μια ιστορία για την πληγή της ανεπίδοτης αγάπης, για το χάσμα που ανοίγει ο ερωτικός σεισμός, αλλά και για τη μετουσίωση της οδύνης στα άνθη που θα το γεμίσουν.
Νουβέλα, Στερέωμα, 2021, 120 σελ.
Το σπίτι – Γιώργος Μητάς
Μια παράξενη πρόσκληση, ένας εκκεντρικός συλλέκτης και ο υπηρέτης του, λάτρεις της λογοτεχνίας, ένας νέος, επίδοξος συγγραφέας, αντιμέτωπος με μια ασυνήθιστη δοκιμασία: αυτοί είναι οι αρμοί γύρω από τους οποίους αρθρώνεται η πλοκή του Σπιτιού, μιας ιστορίας που εκτυλίσσεται στη χειμωνιάτικη Ύδρα, μέσα στους τοίχους ενός απομονωμένου αρχοντικού. Ο κύριος Κάλφογλου, ο οικοδεσπότης, ο Συμεών, ο ιδιόρρυθμος μπάτλερ, και ο καλεσμένος τους, ο συγγραφέας Νίκος Βελισάρης, είναι δέσμιοι ενός αλλόκοτου παιχνιδιού με αβέβαιη έκβαση.
Συνδυάζοντας στοιχεία ιστορίας μυστηρίου, αστυνομικής πλοκής, ψυχολογικού θρίλερ, αλλά και της λογοτεχνίας του φανταστικού, το “Σπίτι” είναι μια αλληγορία για την περιπέτεια της γραφής, για τη γοητεία που ασκεί αλλά και τους κινδύνους που ενέχει.
Μυθιστόρημα, Κίχλη, 2014, 144 σελ.
Ιστορίες του Χάλ – Γιώργος Μητάς
Oι ήρωες των τριών ιστοριών του Γιώργου Μητά ζουν και κινούνται στα γερασμένα σπίτια, στους έρημους δρόμους, στις εγκαταλειμμένες αποβάθρες του λιμανιού του Χαλ, μέσα σ’ ένα σκοτεινό χειμωνιάτικο σκηνικό. Ωστόσο κάποιες μικρές φωτεινές εστίες -η Κεντρική Βιβλιοθήκη, που η πρόσοψή της ακτινοβολεί μες στο λυκόφως, η παμπ, που προβάλλει σαν φάρος μες στο σκοτάδι- αλλά και οι λιγοστές ηλιόλουστες ημέρες καταφέρνουν να ζεστάνουν τις ψυχές τους, απαλύνοντας τη μοναξιά, τον πόνο του ανεκπλήρωτου έρωτα, την υπαρξιακή αγωνία. Το κέλυφος της μοναξιάς τους όμως διαρρηγνύεται πραγματικά μόνο από την παρουσία ενός άλλου ανθρώπου στη ζωή τους: όταν η ηλικιωμένη κυρία Ρότζερς συναντήσει τον Λουίς, ο τυφλός φοιτητής Ντόναλντ τον νεαρό Έλληνα και ο Στηβ, ο ασπρομάλλης γίγαντας με την παιδική ψυχή, τον Τούρκο φοιτητή Αζίζ, οι μοναχικές τροχιές τους θα διασταυρωθούν, αφήνοντας φωτεινά σημάδια στον χάρτη της πόλης, χνάρια τρυφερότητας και ελπίδας. Θα γράψουν έτσι το δικό τους μικρό χρονικό του Γιόρκσαϊρ, τις δικές τους Ιστορίες του Χαλ.
Πίσω και πέρα από τις ανθρώπινες ιστορίες προβάλλει η πόλη του Χαλ, με το λαμπρό παρελθόν και το ξεθωριασμένο παρόν. Γκρίζα και σκυθρωπή, εκτεθειμένη στην παγωμένη ανάσα της Βόρειας Θάλασσας, υπομένει έναν βαρύ κι ατέλειωτο χειμώνα. Και κάπου στο βάθος, αδιάφορος απέναντι στο ανθρώπινο δράμα, ο ποταμός Χαλ κυλά τα σκοτεινά νερά του.
“Οι δρόμοι του Χαλ το βράδυ είναι έρημοι και παγωμένοι… Όταν ο άνεμος πέφτει και παύει ν’ ακούγεται το συριστικό βουητό του, το κρύο μοιάζει να επικάθεται βουβό και απειλητικό πάνω στις σκοτεινές προσόψεις των σπιτιών και στους ξύλινους φράχτες, επιβάλλοντας μια απόκοσμη σιωπή… Κι όταν το άγαλμα της Παρθένου ξεπροβάλλει υποβλητικό και πένθιμο μέσα από την ομίχλη, πάνω στο φωτισμένο υπέρθυρο του ναού των μεθοδιστών, βιάζεις το βήμα για να βρεθείς στη ζεστασιά του δωματίου σου το συντομότερο δυνατό, με την αλλόκοτη αίσθηση του τελευταίου ζωντανού ανθρώπου στον πλανήτη.”
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα – Περιοδικό “Διαβάζω” 2012
Διηγήματα, Κίχλη, 2011, 140 σελ.
Πηγές: Biblionet, Κίχλη, Στερέωμα
