Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα «Από την τεχνική του μοντάζ στην τεχνική του κολλάζ (στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία)». Ασχολείται κυρίως με τη σύγχρονη πεζογραφία και τη μελέτη της κριτικής. Έχει συνεργαστεί ως κριτικός λογοτεχνίας σε ποικίλα έντυπα, όπως το Διαβάζω, η Ελευθεροτυπία, η www.bookpress.gr, η Εφημερίδα των Συντακτών κ.ά. Άλλα βιβλία του: Η μεταπολιτευτική κριτική στον καθρέφτη (Πόλις, 2013) και Βιβλιογραφία για τον Νίκο Καζαντζάκη (1906-2012) (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2018).
Η μεταπολιτευτική κριτική στον καθρέφτη – Γεώργιος Ν. Περαντωνάκης
Γιατί να διαβάσω μια βιβλιοκριτική; Γιατί να εμπιστευθώ έναν κριτικό και τι παραπάνω ξέρει αυτός από εμένα; Γιατί δεν βαθμολογούν τα βιβλία με αστεράκια, όπως κάνουν στις κριτικές κινηματογράφου; Γιατί να λάβω υπόψη μου την υποκειμενική του σκοπιά; Μα δεν είναι όλοι οι κριτικοί λογοτεχνίας ξεπουλημένοι στους εκδοτικούς οίκους και στα ποικίλα συμφέροντα; Ποια κριτική ασκούν οι διάφοροι βιβλιοϊστολόγοι; Πόσο η βιβλιοκριτική παρεμβαίνει ενεργά στην πνευματική ζωή της Ελλάδας;
Σ’ αυτά και άλλα ανάλογα ερωτήματα απαντούν οι ίδιοι οι κριτικοί (ή τα προσπερνάνε) δείχνοντας έτσι την αυτοσυνειδησία τους, τον τρόπο δηλαδή που οι ίδιοι εδώ και σαράντα χρόνια βλέπουν τον εαυτό τους και γενικότερα την κριτική τέχνη. Οι βιβλιοκριτικοί, οι πανεπιστημιακοί, οι συγγραφείς κ.ά. συχνά στοχάζονται για τις λειτουργίες και τα όρια της κριτικής, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τα μειονεκτήματα που η ίδια κουβαλά, για τις ιδεολογικές της αγκυλώσεις και τις εκκρεμείς μετακινήσεις της ανάμεσα στην αντικειμενικότητα και την υποκειμενικότητα.
Αυτός ο τόμος επιχειρεί να καταγράψει και να αναλύσει τη “μετακριτική συνθήκη”, τον λόγο δηλαδή των εμπλεκομένων που θέτει ερωτήματα για την κριτική, συχνά δίνει απαντήσεις και συνομιλεί με τις απόψεις των άλλων σε πολύ γόνιμους διαλόγους που διατρέχουν όλο το φάσμα της μεταπολίτευσης.
Εν τέλει ποιο είναι το πρόσωπο της κριτικής μας όπως φαίνεται στον καθρέφτη της;
Γ.Ν.Π.
Ερμηνεία και κριτική, Πόλις, 2013, 224 σελ.
Πυθαγόρας – Γιώργος Περαντωνάκης
Γιατί ο αφηγητής έχει δέσει τον αδελφό του και του μιλά, χωρίς να περιμένει απάντηση; Τι κρύβεται πίσω από το προσωνύμιο “Πυθαγόρας”, που έχει αποκτήσει ο αμίλητος αδελφός; Ο αφηγητής είναι εξοργισμένος και λυπημένος, καθώς δυο χρόνια τώρα, τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης, αντιμετωπίζει τη σιωπή του Πυθαγόρα, ο οποίος έχει σταματήσει κάθε επαφή με τον μεγάλο αδελφό του.
Ο αφηγητής αναζητεί μια χαραμάδα να μάθει, να καταλάβει, να συνειδητοποιήσει ποιος είναι ο βαθύτερος λόγος γι’ αυτήν την αναίτια διαμάχη. Η πορεία των εικασιών οδηγεί κλιμακωτά στην αποκάλυψη ότι η αδελφική σύγκρουση αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη κοινωνική διπολικότητα.
Η ιστορία του Πυθαγόρα είναι η προσωπική πλευρά ενός κοινωνικού διχασμού, ενός αδελφικού εμφύλιου που υποκρύπτει επαγωγικά μια πολιτική διάσταση. Πίσω από την εξιστορούμενη απόσταση, κρύβεται η αποστροφή προς έναν ρατσιστικό, εθνικιστικό λόγο και πράξεις, η ντροπή για μια στάση ζωής που εχθρεύεται τους άλλους και εκδικείται τη διαφορετικότητα.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2020, 216 σελ.
Πυθαγόρας (2020), Εκδόσεις Καστανιώτη
Δοκίμια-Μελέτες-Ερμηνεία και κριτική
Η μεταπολιτευτική κριτική στον καθρέφτη (2013), Πόλις
Συλλογικά έργα
Νίκος Καζαντζάκης (2007), Ελευθεροτυπία
Βιβλιογραφία για τον Νίκο Καζαντζάκη (1906-2012) (2018), Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Πηγές: Biblionet, Πόλις, Εκδόσεις Καστανιώτη
