Είναι ο συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων: 300 Βαθμοί Κέλβιν το Απόγευμα (Αλεξάνδρεια, 2007, μυθιστόρημα), Ατμός (Κέδρος, 2011, μυθιστόρημα), Το Όριο και το Κύμα (Ποταμός, 2014, μυθιστόρημα) και Όσο πιο μακριά από το σπίτι (Στερέωμα, 2020, διηγήματα). Εκτενή αποσπάσματα των βιβλίων του δημοσιεύθηκαν στην αμερικανική λογοτεχνική επιθεώρηση InTranslation. Το μυθιστόρημά του Ατμός βρίσκεται στη μόνιμη συλλογή των βιβλιοθηκών Yale, Harvard, Princeton και Columbia. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά του εξωτερικού, ενώ παρουσιάζει μέρος των ταξιδιωτικών του κειμένων στο blog του στην ελληνική έκδοση της Huffington Post. Το 2015 ήταν προσκεκλημένος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, όπου μίλησε στην εκδήλωση “New Voices from Greece”. Το 2017 συμμετείχε ως ομιλητής στο Διεθνές Φεστιβάλ διηγήματος της Κωνσταντινούπολης. Από τον Αύγουστο του 2018 γράφει το ταξιδιωτικό μπλογκ Letters to Barbara. Ζει στο Βερολίνο.
Έχει το blog: George Pavlopoulos
300 βαθμοί Κέλβιν το απόγευμα (2007), Αλεξάνδρεια
Ατμός (2011), Κέδρος
Το όριο και το κύμα (2014), Ποταμός
Διηγήματα
Όσο πιο μακριά από το σπίτι (2020), Στερέωμα
Όσο πιο μακριά από το σπίτι – Γιώργος Παυλόπουλος
Πόσο μακριά από το σπίτι μπορεί να πάει κανείς; Κι εκεί που θα βρεθεί, με μόνη αποσκευή μία παρόρμηση φυγής, τι θα τον περιμένει; Ένας τόπος απελευθέρωσης; Ένα περιβάλλον που εξάπτει τις επιθυμίες του; Ένας περίγυρος που δαμάζει τα πάθη του; Ένας χώρος-σύμβολο της εσωτερικής του απομόνωσης; Ένας ανοίκειος ου-τόπος που δοκιμάζει τις αντοχές του;
Ο Γιώργος Παυλόπουλος δεν μας μιλάει εδώ για το ταξίδι, για τα τοπία που διατρέχει αυτός που φεύγει, για την ίδια την ανάγκη της φυγής. Διαλέγει να μιλήσει για τα ξενοδοχεία, τις ετεροτοπίες του προσωρινού. Κάθε του διήγημα είναι μια περιήγηση σ’ ένα αινιγματικό κτίσμα, που επιβάλλει στον ταξιδιώτη τους δικούς του όρους. Όμως τι είναι τα ξενοδοχεία αυτά; Αντανακλάσεις ονείρων; Ψυχικά τοπία; Ανεξιχνίαστα θραύσματα αναμνήσεων; Με επιρροές από τις Αόρατες πόλεις του Καλβίνο ή τα τοπία του Μίλοραντ Πάβιτς, ο συγγραφέας μας εισάγει σε έναν παράλληλο κόσμο ψυχολογικής αναδίφησης και σιωπηλής, ανησυχητικής ομορφιάς.
Διηγήματα, Στερέωμα, 2020, 176 σελ.
Το όριο και το κύμα – Γιώργος Παυλόπουλος
Όσο κι αν προσπαθεί να θυμηθεί τι έχει συμβεί, υπάρχει μια χαμένη δεκαετία στη ζωή του. Ή μήπως είναι παραπάνω; Ο Κ. Κοντικιάδης, ιδιοκτήτης του “Καφέ των Μόνων Ανθρώπων”, περπατάει στην Αθήνα μια μέρα γενικής απεργίας. Πρέπει να παραδώσει ένα δέμα, το οποίο δε γνωρίζει τι περιέχει. Στη διαδρομή σκέφτεται τα κείμενα που του αφήνει στο καφέ ένας άγνωστος, ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει πολλά: από τους ανθρώπους που συναναστρέφεται μέχρι τη φανταστική πόλη που χτίζει στο μυαλό του. Είναι άραγε αυτός που θα τον βοηθήσει να θυμηθεί;
Αργά το απόγευμα, ο Κοντικιάδης θ’ αποκοιμηθεί παρά τη θέλησή του. Τότε, θα βρεθεί σε μια αλλιώτικη εκδοχή της πραγματικότητας και το μόνο που θα έχει μαζί του είναι ένα πορτοκαλί σημειωματάριο. Κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής του θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει όχι μόνο ένα βαθύ προσωπικό τραύμα, αλλά κι ένα Ινστιτούτο που προσπαθεί να επωφεληθεί από την οικονομική κρίση. Προκειμένου να ερμηνεύσει τον αποσπασματικό κόσμο που εμφανίζεται σε κάθε του βήμα, καταγράφει τα πάντα στο σημειωματάριο. Όταν τελικά συνειδητοποιεί τι μπορεί να συμβαίνει, προσπαθεί με κάθε τρόπο να επανέλθει στην πραγματικότητα. Ωστόσο, μοιάζει ανήμπορος να ξυπνήσει…
Μυθιστόρημα, Ποταμός, 2014, 280 σελ.
Ατμός – Γιώργος Παυλόπουλος
Σε μια απροσδιόριστη γεωγραφικά πόλη, ο ιστορικός κινηματογράφος Ατμός κλείνει προκειμένου να οικοδομηθεί στη θέση του ένα σύγχρονο μουσείο. Μια παρέα, γαλουχημένη με τα ιδανικά της δεκαετίας του ’60, θα περάσει την τελευταία νύχτα στον κινηματογράφο ως πράξη διαμαρτυρίας. Η βραδιά θα αποτελέσει για τα μέλη της μια μοναδική ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους
στον κόσμο που αλλάζει. Για τη νεαρή Λις, τη φυσική κληρονόμο των ιδανικών τους, η νύχτα αυτή θα γίνει αφορμή να αναζητήσει την πραγματική της ταυτότητα. Με μόνη συντροφιά τη φωτογραφική της μηχανή θα προσπαθήσει να διατηρήσει ζωντανές τις εικόνες μιας εποχής που χάνεται, επιχειρώντας παράλληλα να εντοπίσει τα ίχνη του ακριβοθώρητου καλλιτέχνη Φλόγκενις, οι αναπάντεχες εμφανίσεις του οποίου θα σημαδέψουν ανεξίτηλα την πορεία της.
Ένα μυθιστόρημα για τη σύγκρουση ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, για την απαξίωση των εννοιών και για την αναπόφευκτη κρίση ταυτότητας που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος.
Ένα συναρπαστικό ταξίδι που γεννά μια σειρά από καίρια ερωτήματα:
Γιατί η Ευρώπη και οι κάτοικοί της μοιάζουν βυθισμένοι στη μελαγχολία;
Πόσο συμβατή είναι η εποχή μας με τα ερείπια του παρελθόντος;
Εντέλει, τι σημαίνει να ζεις στον σημερινό κόσμο;
Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2011, 470 σελ.
300 βαθμοί Κέλβιν το απόγευμα – Γιώργος Παυλόπουλος
Άνοιξη 1897. Δύο πλοία ξεκινούν από το λιμάνι του Γκέτεμποργκ. Επιβάτες τους ο Σάλομον Αντρέ, ο Νιλς Στρίντμπεργκ και ο Κνουτ Φράνκελ. Μαζί τους ταξιδεύουν ένα πλήθος σκεπτικών μετεωρολόγων, καχύποπτων δημοσιογράφων, αγχωμένων μηχανικών και ταλαντούχων σκιτσογράφων. Κατεύθυνση των πλοίων, η Αρκτική θάλασσα.
Μέρες μετά, η πορεία των τριών αντρών στον παγωμένο Βορρά καταλήγει σε μια αινιγματική καλύβα στην άκρη του κόσμου και σ’ ένα αερόστατο -τότε θ’ αρχίσει το πραγματικό τους ταξίδι.
Κι ενώ ο 20ός αιώνας ξεπροβάλλει και η κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη Γη μοιάζει να ολοκληρώνεται, οι τρεις τους φαίνονται αποφασισμένοι να βάλουν τη σφραγίδα τους στον κόσμο που έρχεται με ένα παράτολμο εγχείρημα που έχουν σχεδιάσει, στο οποίο όμως μονάχα οι νότιοι άνεμοι μπορούν να τους βοηθήσουν. Έπειτα από μια μεγάλη περιπλάνηση, το φθινόπωρο θα τους βρει σ’ ένα λευκό νησί.
Χρόνια αργότερα μέσα από μια διαδοχή αντικειμένων, εντυπώσεων και επισκέψεων, η ιστορία συνεχίζεται…
Eπιμέλεια σειράς: Κώστας Γ. Παπαγεωργίου
Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2007, 296 σελ.
Πηγές: Biblionet, Αλεξάνδρεια, Κέδρος, Ποταμός, Στερέωμα
