Γιώργος Πετράκης

Τις Κυριακές που πετούν τα αεροπλάνα – Γιώργος Πετράκης

Τρεις ιστορίες


Πρόκειται για τρεις αυτοτελείς ιστορίες που διαδραματίζονται στην Κρήτη του σήμερα αλλά και ταυτόχρονα στην τσαρική Ρωσία. “Ήρωες του σήμερα -μας λέει ο συγγραφέας για τους χαρακτήρες του- με ακρωτηριασμένο σώμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και με σεξουαλικότητα που δεν βρίσκει διέξοδο, συνομιλούν με πρόσωπα της τσαρικής Ρωσίας – με τον Τσάρο, τους στρατηγούς του, με μοιραίες γυναίκες… – και αναζητούν την απελευθέρωσή τους, που δεν είναι άλλη από τη συμφιλίωση με το πληγωμένο τους σώμα”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

“Το διαφορετικό στον Γιώργο Πετράκη είναι οι καταστάσεις που διαμορφώνει γύρω από τους χαρακτήρες του και πώς αυτοί τίθενται και λειτουργούν μέσα σε αυτές, πώς αντιδρούν. Ενώ οι ιστορίες του μοιάζουν ρεαλιστικές ξαφνικά εμφιλοχωρεί σε αυτές το αλλόκοτο ή το φανταστικό”. (Γιάννης Μπασκόζος, περιοδικό “Ο Αναγνώστης)

Διηγήματα, Πληθώρα, 2021, 96 σελ.

Όλα τα κακά σκορπά – Γιώργος Πετράκης

Το κενό ως απουσία, το κενό ως ησυχία, το κενό ως ανησυχία· το κενό ως φόβος, το κενό ως νόμος· το κενό ως αλλαγή, το κενό ως προσαρμογή, το κενό ως αναμονή· το κενό ως υπερβολικά πολλή ζωή· το κενό ως υπερβολικά πολύς θάνατος.

Στα δεκαπέντε αυτά διηγήματα, τόπος είναι ένα σπίτι ή ένα γραφείο, ένα αυτοκίνητο ή ένα λεωφορείο, ένα μπαρ ή ένα νοσοκομείο, ένας δρόμος ή μια ακτή, ένα δωμάτιο ή μια φυλακή. Οι άνθρωποι περιφέρονται στα στενά όρια του τόπου τους κουβαλώντας μέσα τους τη ζωή ή την ανάμνηση μιας ζωής. Δεν μιλούν ποτέ ο ένας στον άλλον· απευθύνονται μόνο στον εαυτό τους, ή σε αυτό που είναι ο άλλος εντός τους. Χρόνος δεν υπάρχει – κι όμως γύρω τους κυλάει ­φυσιολογικά, φέρνει γεγονότα και συμβάντα, στάσεις και μετακινήσεις, δράσεις και αντιδράσεις, ερωτήσεις και αποκρίσεις. Πραγματικό και μη πραγματικό δεν συγκρούονται ποτέ, μόνο ανταλλάζουν θέσεις. Στην ιστορία καθενός υπάρχει πάντα ένα τέλος. Κι αυτό -θα μπορούσε κανείς να υποθέσει- είναι από μόνο του καλό.

Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2019, 193 σελ.