Σπούδασε Οικονομικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Νομικών και Οικονομικών Επιστημών.
Έχει δημοσιεύσει, κατά καιρούς, διηγήματα, άρθρα και ποιήματά του σε λογοτεχνικά περιοδικά, όπως και σε λογοτεχνικές σελίδες του διαδικτύου.
Το δέντρο της αόρατης πόλης (2012), Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης
Ο γιος του Νίτσε (2020), Όστρια Βιβλίο
Διηγήματα
Τα διηγήματα της πλατείας (2017), Historical Quest
Δοκίμια-Μελέτες-Ιστορία
Οδυσσέα Ανδρούτσου επιστολογραφία (2021), Historical Quest
Οδυσσέα Ανδρούτσου επιστολογραφία – Γιώργος Πύργαρης
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δεν ήταν μόνο ένας εξαιρετικός στρατιωτικός ηγέτης, αλλά και ένας ιδιοφυής πολιτικός νους. Κανένας άλλος από τους οπλαρχηγούς του 1821 -ούτε καν κι αυτός ακόμη ο μεγάλος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης- δεν διέθετε τη βαθιά και διεισδυτική πολιτική ματιά, σχεδόν προφητική, του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Και ίσως αυτός ήταν ο κύριος λόγος που αυτός ο άντρας εξ’ αρχής χαρακτηρίστηκε από κάποιους επικίνδυνος. Ο κατατρεγμός του ήταν εξοντωτικός, ιδιαίτερα από τη στιγμή που άρχισαν να σχηματίζονται οι πρώτοι πολιτικοί σχηματισμοί της Ελληνικής Επανάστασης και να διαμορφώνονται οι αντιτιθέμενοι πόλοι εξουσίας εντός της που οδήγησαν στον Α΄ και στον Β΄ Εμφύλιο.
Σαν τον ιστό που υφαίνει η αράχνη, έτσι και οι πολιτικοί αντίπαλοι του Οδυσσέα Ανδρούτσου, έστησαν αριστοτεχνικά τη συνομωσία που είχε ως κατάληξη την εξόντωση του κορυφαίου πατριώτη και αγωνιστή. Η δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου αποτελεί μία ανεξίτηλη κηλίδα επί της, κατά τα άλλα, ένδοξης Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και σκοτεινό στοιχείο εκείνων των θυελλωδών καιρών που όμως, οδήγησαν, εν τέλει, την Ελλάδα στην, έστω με συμβιβασμούς και προϋποθέσεις, Ελευθερία. Η δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου και του Ιωάννη Καποδίστρια, η δολοφονία (;) του Γεώργιου Καραϊσκάκη και ο πολιτικός διωγμός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, τελικά, περιχαράκωσαν και εκτροχίασαν τους σκοπούς, τα ιδανικά και το αποτέλεσμα του Αγώνα του 1821. Το σημερινό ελληνικό κράτος, πιθανότατα θα ήταν πολύ διαφορετικό αν δεν είχαν συμβεί αυτά τα φοβερά γεγονότα.
Ο Γιώργος Πύργαρης, ακούραστος ερευνητής, «βουτά» με θάρρος στο πλούσιο υλικό των Γενικών Αρχείων του Κράτους (ΓΑΚ) και ανασύρει από τον «βυθό» την επιστολογραφία του Ανδρούτσου και των άλλων συντελεστών εκείνης της τραγικής ιστορίας, φίλων και εχθρών του, καθοδηγώντας με εντιμότητα τον αναγνώστη αυτού του βιβλίου μέσα στο σκοτεινό τούνελ –που αλίμονο, δεν είχε φως στο τέλος- της συνωμοσίας και εν τέλει, της δολοφονίας του Ήρωα.
Επιμέλεια: Γιάννης Χρονόπουλος
Ιστορία, Historical Quest, 2021, 448 σελ.
Ο γιος του Νίτσε – Γιώργος Πύργαρης
Μυθιστόρημα εσωτερικής και πνευματικής δράσης. Πολλές φορές χωρίς αναπνοή. Ο κεντρικός ήρωας, ένας μονήρης φοιτητής επηρεασμένος από τη φιλοσοφία, προσπαθεί να σταθεί αντάξιος των μεγάλων της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα του Νίτσε, ενώ παράλληλα να κατανοήσει την έννοια του Θεού. Η αποτυχία του να γράψει το έργο που θα αλλάξει τον κόσμο, τον οδηγεί στο να σταθεί πια κριτικά απέναντι και στον εαυτό του, αλλά και στο ίνδαλμά του, ακόμη και στην ιδέα του υπερανθρώπου, ενώ παράλληλα αναπτύσσει την πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία των τεσσάρων στρατοπέδων που αλλάζει τα θεμέλια της σκέψης του. Υγιής και κοινωνικός πια μετά την εσωτερική περιπέτειά του και τη μεγάλη κατάφαση απέναντι στη ζωή, ανακαλύπτει τον έρωτα και τις χαρές της ζωής, ενώ παρακολουθούμε μέσα από την αφήγησή του την πνευματική του μάχη, ώστε να κατανοήσει τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, αλλά πολύ περισσότερο την επική αντικατάστασή της με τον χριστιανισμό. Μεσήλικας πια, ανασταίνει ξανά ένα χωριό φάντασμα μέσα από τη σχέση του με έναν ηλικιωμένο δάσκαλο που είχε γράψει κάποτε σε αυτό το χωριό, τη δική του προσωπική ιστορία. Ένα μυθιστόρημα που ο κάθε αναγνώστης θα βγει διαφορετικός, πιο πλούσιος πνευματικά και θα αναθεωρήσει πολλά…
Μυθιστόρημα, Όστρια Βιβλίο, 2020, 408 σελ.
Τα διηγήματα της πλατείας – Γιώργος Πύργαρης
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε μικρές ή μεγάλες πλατείες. Εκεί, αργά ή γρήγορα πηγαίνουν οι άνθρωποι για να αναμετρηθούν με τη ζωή και το πεπρωμένο τους. Να συναντήσουν άλλους ανθρώπους, να επικοινωνήσουν, να συνεργαστούν ή ακόμη και να συγκρουστούν. Στις πλατείες συναντιέται το ”εγώ”, που έρχεται ανυποψίαστο από τη φωλιά του, με άλλα “εγώ”. Υπάρχει εκεί ένας αυστηρός καθρέφτης που φωτίζει διαφορετικά το είδωλο που έχει πλάσει ο καθείς για τον εαυτό του. Στις πλατείες, που είναι συνάμα και σχολεία ζωής, αρχίζουν οι απογοητεύσεις, οι περιπέτειες, γράφονται ή ξεκινούν καθημερινά ιστορίες, γιατί οι άνθρωποι μετρούν τις δυνάμεις και την αντοχή τους, ακριβώς στο σμίξιμο και στη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους, μέχρι που ο κάθε ήρωας να γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του…
Τα περισσότερα διηγήματα τούτου του βιβλίου λοιπόν, συμβαίνουν, αρχίζουν ή τελειώνουν σε μια πλατεία, σε έναν δρόμο, σε ένα στρατόπεδο, σε ένα σπίτι που έχουν μαζευτεί πολλοί. Γράφτηκαν για χαλάρωση, αλλά είναι συνάμα και εκλεκτές αναμνήσεις. Το τοπίο δεν είναι αστικό, αλλά επαρχιακό. Πρόκειται για ταπεινές και ίσως διασκεδαστικές ιστορίες, όπως το ίδιο λαϊκοί, ταπεινοί και διασκεδαστικοί είναι οι ήρωες που θα γνωρίσουμε σε αυτά τα διηγήματα, τα οποία έχουν αληθινή βάση τα περισσότερα. Ουσιαστικά παρακολουθούμε μικρές λεπτομέρειες της ζωής, καταφρονημένα περιστατικά, καταδικασμένα να παρασυρθούν από τη λήθη και να χαθούν, αν δεν τα σώσει η πένα ενός συγγραφέα, ο οποίος τυχαία πρωταγωνιστεί, βρίσκεται κοντά ή ακούει από άλλους τα διάφορα συμβάντα, ενώ σημαντική πηγή αρκετών ιστοριών είναι η παραδείσια πηγή των παιδικών χρόνων.
Το περιβάλλον των μικρών αυτών ιστοριών είναι ιδιαίτερο, γι’ αυτό επιστράτευσα και μια δόση θεατρικότητας μέσα στα διηγήματα. Το σκηνικό δεν είναι αφηρημένο και ρευστό αλλά σταθερό και οι διάλογοι αναδεικνύουν τη θυμόσοφη κληρονομιά αυτού του περιβάλλοντος. Δεν έχουμε να κάνουμε με μεγάλα γεγονότα, αλλά με κείνα που μόνο η ποίηση καταδέχεται, ακριβώς γιατί έχουν μιαν άλλη ουσία. Δε βαραίνουν διόλου στη μεγάλη ιστορία αλλά μονάχα στη ψυχή, γιατί τα συμβάντα που θα παρακολουθήσουμε είναι αυτό ακριβώς. Τρυφερά και ευαίσθητα, σαν πολύχρωμες πεταλούδες που πετούν αδιόρατα κάτω από τα πέπλα της μνήμης…
Διηγήματα, Historical Quest, 2017, 136 σελ.
Το δέντρο της αόρατης πόλης – Γιώργος Πύργαρης
Τα χειρόγραφα ενός παραμυθά
Η ερμηνεία της ανθρώπινης υπόστασης αντανακλά ποικίλες απόψεις, διαφορετικότητα και ένα πολυδιάστατο σύνολο δράσης και ψυχικών καταστάσεων. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται και η εκπληκτική ιστορία αυτού του βιβλίου, διερευνώντας διεξοδικά ένα περιπετειώδες κεφάλαιο της καθημερινής ζωής μέσα από το πρίσμα της διαχρονικότητας. Συνδυάζει το παραμύθι με την πραγματικότητα, το όνειρο με την προσδοκία, την ανθρώπινη φύση και τις άπειρες δυνατότητες και προεκτάσεις της που απορρέουν από πολλαπλές συγκρούσεις και καταλυτικές συμφιλιώσεις.
Ο κεντρικός ήρωας διαφοροποιείται από τις κατεστημένες ιδέες της κοινωνίας, έχοντας υιοθετήσει μία αλλιώτικη στάση ζωής, η οποία του επιτρέπει να δει την ουσία των πραγμάτων και σοφότερος πλέον να πάρει αποφάσεις τέτοιες που θα τον οδηγήσουν στην αληθινή ευτυχία. Μοχλός σ’ αυτή την ξεχωριστή πορεία του είναι η επικοινωνία και η φιλία του με τα παιδιά που μεγαλώνουν δίχως γονείς και άλλους συγγενείς σ’ ένα ίδρυμα, αλλά διατηρούν κατά βάθος ακλόνητη την πίστη τους για ένα καλύτερο αύριο και τελικά δικαιώνονται.
Το παραμυθόδεντρο είναι ο πυρήνας του ανθρώπινου ψυχισμού απ’ όπου εκπορεύονται όλες οι εσωτερικές αναζητήσεις μας και ο άξονας για ν’ αναρριχηθούμε πάνω του, βελτιώνοντας τον τρόπο σκέψης μας κι εκφράζοντας με πάθος τα βαθύτερα συναισθήματά μας.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης, 2012, 299 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης, Historical Quest, Όστρια Βιβλίο