Eίναι διδάκτωρ φιλοσοφίας του Α.Π.Θ. και συγγραφέας. Έχει δημοσιεύσει τέσσερα βιβλία, ενώ τρία κείμενά του έχουν μεταφερθεί στο θέατρο. Ασχολείται με τη μετάφραση, επιμέλεια και κριτική λογοτεχνίας και φιλοσοφίας. Συνεργάζεται με τα περιοδικά “The Book’s Journal”, “Νέα Εστία” και την εφημερίδα “Μακεδονία”.
Δώδεκα γραμματόσημα στον τοίχο (2016), Κέδρος
Αφηγήματα
Ερωτικό παραλήρημα (2010), Λογείον
Θεατρικά έργα
Εν ονόματι της ποιήσεως (2012), Εκδοτικός Συνεταιρισμός Alterthess
Εν ονόματι της ποιήσεως (2014), Το Κεντρί (E)
Δοκίμια-Μελέτες-Ερμηνεία & Κριτκή
Jean-Luc Godard “Η ελεγεία του έρωτα”, μια φιλοσοφική ανάγνωση (2012)
Συλλογικά έργα
Ξαναπιάνοντας το νήμα (2012), Θύραθεν
Crisis 10+1 διηγήματα για την ελληνική κρίση (2012), Εκδόσεις Βακχικόν
Crisis 10+1 διηγήματα για την ελληνική κρίση (2013), Εκδόσεις Βακχικόν
Η φιλοσοφία επί σκηνής – Θεατροφιλοσοφικές εστιάσεις (2019), Εκδόσεις Παπαζήση
Μεταφράσεις
Adam Drozdek, Έλληνες φιλόσοφοι ως θεολόγοι (2011), Εκδόσεις Degiorgio
Δώδεκα γραμματόσημα στον τοίχο – Ιορδάνης Κουμασίδης
Δώδεκα επιστολές που στέλνει ένας εξόριστος σε μια δεσποινίδα στο Παρίσι. Ποιος είναι άραγε ο αποστολέας; Έχει γνωρίσει διά ζώσης την αλληλογράφο του;
Δώδεκα μήνες σε μια σιωπηλή φυλακή. Μοναδική επικοινωνία με τον έξω κόσμο αυτές οι επιστολές – γραμμένες με παρορμητισμό, πάθος και απόγνωση.
Δώδεκα γραμματόσημα κολλημένα σ’ έναν τοίχο.
Δώδεκα αναπνοές σε κενό αέρος…
Νουβέλα, Κέδρος, 2016, 96 σελ.
Εν ονόματι της ποιήσεως – Ιορδάνης Κουμασίδης
Το κείμενο παρουσιάστηκε σε δύο κύκλους τη θεατρική σεζόν 2012-2013. Πρόκειται για μια θεατρικοποιημένη εκδοχή της πολυτάραχης ζωής του Βαφόπουλου, εμπλουτισμένη με πρόζα βασισμένη στα ποιήματά του.
“Πες μου ξανά τις θλιβερές που έμαθες ιστορίες
στο δύσκολο κι ολόπικρο μαρτυρικό σου δρόμο
και μες της φαντασίας τον πυρετό θα ξαναπλάσω
της ζωής μου τραγικές στιγμές, αξέχαστες για πάντα”.
(Τραγική αναπόληση)
“Για κείνη τη μικρή γωνιά της γης όπου γεννήθηκα…” Γευγελή. “Ο αρραβώνας του αίματος” στους Βαλκανικούς πολέμους. “Όπου τελειώνουν τα γεγονότα, αρχίζουν τα αισθήματα”. Την πρώτη αίσθηση, λοιπόν, του κόσμου τη δοκίμασα μια Κυριακή -εξόχως ποιητικό, ε;- στις 24 Αυγούστου του 1903. Το θέρος, δίχως άλλο, τελείωνε…
Φαντασία και Μνήμη. Μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση. Η τάξη και η αταξία του κόσμου. Αν ανατρέξει κανείς στα παιδικά και στα νεανικά του χρόνια, διαπιστώνει τον τεράστιο όγκο των αναμνήσεων. Κι εγώ ήρθα σήμερα εδώ φορτωμένος με αυτές, για να σας κάνω συνοδοιπόρους. Αλλά και συνένοχους.
…
Επανέκδοση: “Εκδοτικός Συνεταιρισμός Alterthess”, 2012
Θεατρικό, Το Κεντρί, 2014, 50 σελ.
Jean-Luc Godard – Ιορδάνης Κουμασίδης
“Η ελεγεία του έρωτα”, μια φιλοσοφική ανάγνωση
Προσφάτως ο Γκοντάρ αρνήθηκε να παραστεί στο φεστιβάλ των Κανών, εκστομίζοντας ένα μανιφέστο υπέρ της Ελλάδος και των ασθενέστερων οικονομικά.
Για άλλη μια φορά εξέπληξε – ορισμένους θετικά, άλλους αρνητικά. Ποιος είναι λοιπόν ο κυκλοθυμικός, ευφυής, “πατριάρχης” της Nouvelle Vague; Κάποιος που -με λογοτεχνικούς όρους- διάβηκε και υπερέβη τη διακειμενικότητα; Κάποιος που εισήγαγε τη μετα-μυθοπλασία; Προσεγγίζουμε ορισμένες θέσεις του μέσα από μια ταινία του που -δυστυχώς- δεν έγινε αντικείμενο προσοχής όσο θα έπρεπε…
Πρόλογος: Στράτος Κερσανίδης
Κριτικό σημείωμα: Νέστορας Πουλάκος
Κινηματογράφος, Ερμηνεία και Κριτική, Ζήτρος, 2012, 128 σελ.
Εν ονόματι της ποιήσεως – Ιορδάνης Κουμασίδης
Ένας φανταστικός μονόλογος του Γεώργιου Βαφόπουλου
Πρόκειται για έναν φανταστικό μονόλογο του ποιητή Γ. Βαφόπουλου, που εμπεριέχει επιπλέον βιογραφικά του στοιχεία και ποιήματά του. Η αντίστοιχη θεατρική παράσταση παρουσιάστηκε μέσα στο αρχείο του ποιητή τον Σεπτέμβρη του 2012.
Θεατρικό, Εκδοτικός Συνεταιρισμός Alterthess, 2012, 40 σελ.
Ερωτικό παραλήρημα – Ιορδάνης Κουμασίδης
Αφήγημα περί ερώτων και αντί-ερώτων
Να ζήσουμε ιπτάμενες ζωές, να κυλιστούμε στα χώματα, να τρέξουμε προς τη θάλασσα, να ρουφήξουμε στιγμές, ν’ αδειάσουμε από θλίψη, να λησμονήσουμε τον πόνο, να κάψουμε τις ενοχές, να πετάξουμε τα ρούχα μας, να σκίσουμε τα επαγγελματικά προσόντα και credits, να σηκώσουμε σημαία ολόλευκη και την άλλη στιγμή με παιδικά χρώματα να θάψουμε τα όπλα και τις τύψεις μας. Πότε πρόλαβες και μου τα είπες όλα αυτά με ένα βλέμμα;
Χάθηκες πάλι… Κι εγώ που κατέβηκα στην Αθήνα με τα πόδια, με μια λάμψη του ιδανικού στα μάτια και δυο τεράστια χέρια μέχρι τον ουρανό να σε φυλάνε απ’ τις βροχές… Κι έφτασα αποκαμωμένος, για να συναντήσω τις σιωπές και όλα τα ένοχα μικρά σου μυστικά. Πάντα φεύγεις… Δεν θα συναντηθούμε ποτέ…
Αφήγημα, Λογείον, 2010, 91 σελ.
Πηγές: Biblionet, Κέδρος, Το Κεντρί, Ζήτρος, Λογείον
