Κάκια Ξύδη

Φυσάει – Κάκια Ξύδη

Φυσάει! Φυσάει πολύ δυνατά. Μετεωρίζομαι στην άκρη του ονείρου μου και χάνομαι μέσα του. Εγώ το δημιούργησα και μόνη μου θα το φτάσω μέχρι το τέλος. Στάλα στάλα, γεμίζω όλο και πιο πολύ από τις ευλογημένες στιγμές που έζησα. Στάμνα κρυστάλλινη κάτω από την πηγή του Θεού. Περιμένω καρτερικά. Μέχρι που μια θαυμαστή πληρότητα με κυριεύει. Είτε καλή είτε κακή, αυτή είναι η ζωή μου. Αρκετή για να γεμίσει τη στάμνα μου, ικανή να με ολοκληρώσει. Απαλλαγμένη από τα «γιατί» και τα “πρέπει”, με τη μία και μοναδική της αλήθεια.
Φυσάω!
Είμαι ο αγέρας που με χτυπάει, με ξεγυμνώνει, με ταξιδεύει, με ξυπνάει, με λυτρώνει.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πνοή, 2016, 172 σελ.

Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής – Κάκια Ξύδη

Πριν από πολλά χρόνια, στην πλαγιά του Φλογερού Βουνού, ζούσε ένας μικρός, τόσος δα, κόκκος άμμου που τον έλεγαν Κρυστάλλη.
Από την εσοχή ενός βράχου όπου βρισκόταν, είχε την ευκαιρία να παρατηρεί την πολιτεία που απλωνόταν εμπρός του, να κοιτάζει τον γαλάζιο ουρανό και να ονειρεύεται.
Όταν κατάλαβε ότι το νερό είχε λιγοστέψει στην πόλη, έβαλε στόχο να βοηθήσει τους ανθρώπους, τα ζώα, τα πουλιά και τα φυτά.
Τι ρόλο έπαιξαν ο Τσίμπας το κουνούπι, η κόρη η Δροσιά, η Μελίνα η γαλιάντρα, ο Χαρίλαος το χελιδόνι και τα άλλα πουλιά για να γίνει το όνειρο του Κρυστάλλη πραγματικότητα;

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Οσελότος, 2014, 64 σελ.

Ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες – Κάκια Ξύδη

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου ζούσε η Ελενίτσα, ένα όμορφο και χαμογελαστό κοριτσάκι που δεν αγαπούσε ιδιαίτερα το φαγητό.
“Έλα, Ελενίτσα μου, φάε λίγο τυράκι” της έλεγε η μαμά της.
“Δεν θέλω, μυρίζει”.
“Φάε λίγο γιαουρτάκι τότε”.
“Δεν θέλω, ξινίζει”.
“Ελενίτσα, φάε λίγο σταφυλάκι”.
“Δεν θέλω, έχει κουκούτσια” απαντούσε εκείνη, έχοντας πάντα έτοιμη μια δικαιολογία.
“Πρόσεχε, Ελενίτσα, αν συνεχίσεις έτσι, καμιά ώρα θα σε πάρει ο αέρας!” της είπε σε μια στιγμή απόγνωσης η μαμά της.
Κάπως έτσι άρχισε η περιπέτεια της Ελενίτσας που αντί να μεγαλώνει, μίκραινε.
Μια μέρα, ο αέρας πήρε την κατάσταση στα χέρια του και μαζί του την Ελενίτσα σε ένα μοναδικό ταξίδι, γεμάτο… μπελάδες, για την ακρίβεια, ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες.

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Οσελότος, 2013, 48 σελ.

Σε ελεύθερη πτώση – Κάκια Ξύδη

Ενα τηλεφώνημα σε ανύποπτο χρόνο, μια δίκη που μοιάζει αδιάφορη και μια γυναίκα καθισμένη στο έδρανο, άλλοτε κριτής μα συνήθως κρινόμενη στα μάτια της μητέρας της. Μεγαλωμένη σε μια τυπική ελληνική οικογένεια, η Βασιλική τόλμησε να ανοίξει τα φτερά της και να ζήσει. Σπούδασε, ερωτεύτηκε, βίωσε τον πόνο αλλά και την ευτυχία, και κάπου εκεί πριν το τέλος…
Η μοίρα παίζει τελικά παράξενα παιχνίδια και ο χρόνος πάντα συνηγορεί υπέρ της. Κι εκεί που όλα φαντάζουν ιδανικά, έρχεται η ανατροπή. Γιατί το παρελθόν βρίσκει πάντα τρόπο να πατήσει στο παρόν και να ανατρέψει το μέλλον.
Πώς είναι δυνατόν αυτό που κάποτε φάνταζε ονειρεμένο να μετατρέπεται σε εφιάλτη δίχως τέλος; Κι όταν η ζωή σου όλη καταρρέει, είναι δυνατόν να σηκωθείς ξανά όρθιος και να οικοδομήσεις τα πάντα από την αρχή σε νέα θεμέλια;
Την ελεύθερη πτώση λίγοι την τολμούν, μα ακόμα λιγότεροι επιβιώνουν από αυτήν. Αν όμως τα καταφέρεις, στέφεσαι νικητής για πάντα…

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2012, 288 σελ.

Ταξίδι στην ομίχλη – Κάκια Ξύδη

Ο Σαίξπηρ λέει ότι είμαστε φτιαγμένοι από υλικά ονείρων. Αλλά τι είναι τα όνειρα πέρα από επιθυμίες; Επιθυμίες που ζούνε μέσα μας τις βουβές μυστικές ζωές τους κρυμμένες πολλές φορές και από τα μάτια της ψυχής μας. Η Τάνια Σωτηρίου μια γυναίκα που πέρασε τη μισή της ζωή δικαιολογώντας και φροντίζοντας τους άλλους, κάποια στιγμή άκουσε ανάμεσα στα τόσα πρέπει και τα τόσα μη τη φωνή της επιθυμίας και την ακολούθησε σε αυτό το ταξίδι που μοιάζει με όνειρο. Όμως τα ταξίδια όπως και τα όνειρα έχουν ένα τέλος. Εκεί, στο ξύπνημα σε περιμένει πάντα ο εαυτός σου, οι αναμνήσεις του ταξιδιού και μια φωνούλα μέσα σου να αναρωτιέται μήπως ήταν όνειρο…

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2010, 200 σελ.