Κατερίνα Ηλιοπούλου

Ελληνες λογοτέχνες
Η Κατερίνα Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα.
Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο τμήμα Χημείας και στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Metropolitan University, στο Λονδίνο. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας εικαστικών καλλιτεχνών “Intothepill” [www.intothepill.net]. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές “Ο κύριος Ταυ”, Μελάνι 2007 (βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού “Διαβάζω”), “Άσυλο”, Μελάνι 2008, “Το βιβλίο του χώματος”, Μελάνι 2011 και το ποιητικό/φωτογραφικό βιβλίο “Gestus”, μαζί με τον Γιάννη Ισιδώρου (Αλφειός/[ΦΡΜΚ], 2014). Έχει επιμεληθεί και μεταφράσει στα ελληνικά δύο βιβλία με ποιήματα της Sylvia Plath (“Ποιήματα”, εκδ. Κέδρος, 2003 και “Άριελ”, εκδ. Μελάνι, 2012 -και τα δύο μαζί με την αδελφή της Ελένη Ηλιοπούλου), ένα βιβλίο με ποιήματα της Αντριάνας Καλφοπούλου (“Ξένη, ξένο, ξενιτιά”, εκδ. Μελάνι, 2013), καθώς και ποίηση των Mina Loy, Ted Hughes και Robert Hass για τα περιοδικά “Ποίηση”, “Ποιητική” και “.e-poema..” www.e-poema.eu.
Συνεπιμελείται την πλατφόρμα για τη σύγχρονη ελληνική ποίηση “Greek Poetry Now” www.greekpoetrynow.com και είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας “Poetry Now”, η οποία διοργανώνει συζητήσεις, παρουσιάσεις και γεγονότα που αφορούν τη σύγχρονη ποίηση. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του λογοτεχνικού περιοδικού [ΦΡΜΚ]-Φάρμακο. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή μεταφραστικά και συγγραφικά προγράμματα, φεστιβάλ και Μπιενάλε (“Karaoke Poetry Bar”/διοργάνωση: intothepill, 1η Μπιενάλε της Αθήνας, 2007, Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης, 2009, Word Express, 2009, Voix de la Mediterrane -France 2010, κ.ά).
Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε αγγλόφωνα λογοτεχνικά περιοδικά. Η ποίησή της έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, τουρκικά και βουλγαρικά.
Έχει το blog: Κατερίνα Ηλιοπούλου.
Ποίηση
Ο κύριος Ταυ (2007), Μελάνι
Άσυλο (2008), Μελάνι
Το βιβλίο του χώματος (2011), Μελάνι
Gestus (2014), Αλφειός
Μια φορά κάθε τοπίο και ολότελα (2015), Μελάνι

Διηγήματα
Δεν είναι ακόμα (2019), Μελάνι

Συλλογικά έργα
Karaoke Poetry Bar (2007), Futura
Hellenica: Το καινούργιο εντός ή πέραν της γλώσσας: Ανθολογία νέων Ελλήνων ποιητών (2009), Γαβριηλίδης
Η Κιβωτός: παλαιοί σπόροι για νέες καλλιέργειες (2010), Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας
Ars Poetica (2012), Ελληνοαμερικανική Ένωση
Τα ποιήματα του 2015 (2016), Κοινωνία των (δε)κάτων
Μια συζήτηση για την ποίηση τώρα (2018), ΦΡΜΚ
Μικροκύματα: 99+1 μικρο-διηγήματα μελών της Εταιρείας Συγγραφέων (2019), Η Εφημερίδα των Συντακτών

Μεταφράσεις
Sylvia Plath, Ποιήματα (2003), Κέδρος
Robert Louis Stevenson, Περί της ηθικής του συγγραφικού επαγγέλματος (2005), Printa
Sylvia Plath, Άριελ (2012), Μελάνι
Adrianne Kalfopoulou, Ξένη, ξένο, ξενιτιά (2013), Μελάνι

Βραβεία
Ο κύριος Ταυ – Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα, Περιοδικό “Διαβάζω” (2008)

Δεν είναι ακόμα – Κατερίνα Ηλιοπούλου




Αυτό που συνέβη μου έκλεψε κάτι. Με έσπρωξε εκτός χρόνου, με καθήλωσε στη στιγμή. Άρα στη δόνηση. Δόνηση είναι συνεχής παρουσία. Όταν συμβαίνει το γεγονός ο χρόνος σταματά. Κι έτσι είναι σαν να κουρντίζεσαι ξανά. Όχι από την αρχή αλλά ξανά. Αυτό το ίδιο το γεγονός είναι ένα κομμάτι πάγου που λιώνει ήδη. Θα το περιέχεις ανεξιχνίαστα.

Διηγήματα, Μελάνι, 2019, 74 σελ.

Μια φορά κάθε τοπίο και ολότελα – Κατερίνα Ηλιοπούλου




Είμαστε μέσα στον τόπο και ο τόπος βρίσκεται μέσα μας. Μας γεννάει και τον γεννάμε, μας ονειρεύεται και τον ονειρευόμαστε και έτσι παραμένει πάντα νέος στο βαθμό που μπορούμε να αναπτύξουμε μαζί του μια σχέση διαλεκτικής, στο βαθμό που τον ανακαλύπτουμε και σε αυτή την διαδικασία ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας.
Στο Μια φορά κάθε τοπίο και ολότελα, το έδαφος και η περιπλάνηση, ο χωρισμός και η συνάντηση, το τραγούδι, η ατομική εμπειρία και τα ίχνη της ιστορίας διασχίζουν το τοπίο και τη γραφή. Πρόκειται για ένα ταξίδι στην καρδιά της χώρας, που είναι πάντα αφανής, απροσδιόριστη, ασύλληπτη. Όμως εδώ, το ταξίδι, ως πόρος και απορία, δεν είναι προορισμός, αλλά εξύφανση ή και ξήλωμα. Και ο τόπος δεν είναι παρά το πεδίο υποδοχής για ένα παλίμψηστο εγγραφών και ερμηνειών, χωρίς ο ίδιος να ταυτίζεται με καμία από αυτές. Από την αφήγηση και το ποιητικό δοκίμιο, την αυτοβιογραφία και τον λυρισμό, μέχρι την οικειοποίηση κειμένων από άλλους συγγραφείς, το Μια φορά κάθε τοπίο και ολότελα, είναι μια αρχαιολογία του παρόντος που επιστρατεύει πλήθος τρόπων για να προσεγγίσει ένα κέντρο που παραμένει ακατοίκητο, μια επιθυμία που διαρκώς μετατοπίζεται διαφεύγοντας.

Ποίηση, Μελάνι, 2015, 136 σελ.

Gestus – Κατερίνα Ηλιοπούλου




Α’
Το πρώτο κλειδί κάτω από την πέτρα
με φύλακα ένα σκουλήκι και μια αμυδρή αγωνία πριν το βρεις.
Μπαίνουμε στην αρχαία αυλή με την ολόφρεσκη αναρχία της
το πλέγμα της κληματαριάς τώρα γυμνό τη σκεπάζει.
Σωρός τα φύλλα, πορτοκαλιά, κίτρινα και καφετιά,
προχωρημένος μαρασμός, σχεδόν πορεία στη σήψη
καλύπτουν κάθε σπιθαμή του τσιμέντου.
Μια απρόσμενη οσμή λουλουδιών
θα είναι η μουσμουλιά που ανθίζει το χειμώνα.
Το βουνό κατάλευκο και κοντινό, παραστάτης, παρουσία,
βάρος, ασφάλεια και φόβος λάμπει στο φως, λάμπει και στο σκοτάδι.
«Σαν πυγολαμπίδα», θα φωνάξουν δυο παιδιά
περνώντας πάνω σε ποδήλατα τη νύχτα.
Ανοίγουμε τις πόρτες με τα διαδοχικά κλειδιά,
σπρώχνοντας με όλο μας το σώμα
χέρια, ράχες και γοφοί,
πάνω τους τρίβονται και χτυπιούνται
το σπίτι τρίζει και ανοίγει απρόθυμα
σκοτεινό και σκονισμένο.
Και μετά απ’ όλο αυτόν τον σαματά
κάτι που διστάζει, μια παύση μέσα στα δωμάτια.
Οι όγκοι των άδειων κρεβατιών
οι ανάσες μας παγωμένες να χορεύουν δίπλα στα κεφάλια μας.
Πρέπει τώρα να παραμερίσουμε τα φύλλα,
να σκουπίσουμε το χώμα
μαζί με μια ντουζίνα νεκρά σκαθάρια
μαύρα και άθικτα σαν πετραδάκια…

Φωτογράφιση: Γιάννης Ισιδώρου

Ποίηση, Αλφειός, 2014, 72 σελ.

Το βιβλίο του χώματος – Κατερίνα Ηλιοπούλου




Ο κόσμος ως συνεκτικός ιστός και τα πράγματα που τον απαρτίζουν δεν είναι περατωμένο έργο. Είναι ανεξάντλητα ανολοκλήρωτος και ανοιχτός. Η φανερή ορατότητα των πραγμάτων είναι δυνατή γιατί αγγίζει μια μυστική ορατότητα μέσα στο σώμα, δομεί μια εσωτερική ηχώ. Δεν ρίχνουμε το βλέμμα μας στον κόσμο παρά ριχνόμαστε στον κόσμο μέσω του βλέμματος σαν να κάνουμε ένα άλμα στο κενό, αποχωριζόμενοι τα αυτονόητα σχήματα της νόησής μας.

“Το βιβλίο του χώματος” αναρωτιέται για τη φύση του πραγματικού και για την επινόηση, για το βλέμμα που σκέφτεται και τις αισθήσεις που ζητούν το ανύπαρκτο. Μέσα του κινούνται δύο πρόσωπα: διαβάζουν το τοπίο σαν κείμενο και ταυτόχρονα το γράφουν παρατηρώντας το και κατοικώντας το, με το σώμα τους, με τη σκέψη, τις αισθήσεις, τη φαντασία και τη μνήμη.
Ρωτούν: Γιατί το πραγματικό δεν είναι ποτέ αρκετό; Για να απαντήσουν ανταλλάσσουν τα βήματα με λέξεις, το βλέμμα με την τύφλωση, το σώμα με το χώμα, την πέτρα με τη φωνή.

Μετατοπίζουν τα δεδομένα, τα συνδυάζουν με απρόσμενους τρόπους, κατασκευάζουν ολοένα νέα είδωλα. Το βλέμμα τους δεν προϋποθέτει την ορατότητα, αλλά την αναζητά και την επινοεί. Αυτού του είδους η αναζήτηση δομείται ως γλώσσα.

Έτσι στο τέλος το βιβλίο-τοπίο γεννά έναν μύθο, ο μύθος γεννά έναν ποιητή (κορίτσι αυτή τη φορά) και ο ποιητής ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο. …

Ποίηση, Μελάνι, 2011, 57 σελ.

Άσυλο – Κατερίνα Ηλιοπούλου




ΕΔΩ ΕΚΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΤΟΤΕ
Δεν καλλιεργώ τον κήπο μου σε βάθος
Προσπαθώ να εξαντλήσω την επιφάνεια
Γι’ αυτό φυτεύω βήματα.
Αν απογυμνώσεις την αναμονή από κάθε προσδοκία
τι μένει;
Μια διαρκής παρουσία.
Βέβαια, για να είσαι αδιάλλειπτα παρών
οφείλεις να μάθεις να απουσιάζεις. …

… Στα ποιήματά της Κατερίνας Ηλιοπούλου, μέσα από τη μοναξιά, τη σιωπή, την παρατήρηση, συντελείται απόλυτη και συντεταγμένη παράδοση στη φαντασία, που επιτελεί τη μετουσίωση και τη μεταμόρφωση.
ΤΙΤΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ

… Η Κατερίνα Ηλιοπούλου στοχάζεται τον κόσμο και τη θέση του ποιητή σε αυτόν καθώς και τις δυνατότητες της γλώσσας να παγιδεύσουν ένα διαρκώς διαφεύγον νόημα.
ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ

Ποίηση, Μελάνι, 2008, 41 σελ.

Ο κύριος Ταυ – Κατερίνα Ηλιοπούλου




ΜΑΘΗΜΑ ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ
Ακινησία σημαίνει να ανοίγεις
Να διατρέχεσαι από αγρίμια ανεξιχνίαστα
Να γίνεσαι εκείνος που κανένας δεν σε ξέρει
Ποτέ πριν και πάντα μετά.

Δώσε δώσε δώσε το βλέμμα σου
na να μπορέσει να γίνει ο τοίχος τόπος
Προορισμός και καταγωγή του φορτίου της προσμονής
Των αινιγμάτων το πελώριο κάτοπτρο.

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα – Περιοδικό “Διαβάζω” (2008)

Ποίηση, Μελάνι, 2007, 30 σελ.

Πηγές: Biblionet, Εδκόσεις Μελάνι, Αλφειός