Κωνσταντίνος Μάρκελλος

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος είναι σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας. Είναι επίσης συνιδρυτής της Ομάδας Θεάτρου “This Famous Tiny Circus Theater Group”. Δείγμα της δουλειάς του είναι οι παραστάσεις: Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα (2018), Οφσάιντ (2016), Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα (2018), Η παρέλαση (2017), Φύκι στο βυθό (2018), Η απαγωγή της Τασούλας: μια ποιητική μυθιστορία (2019).
Θεατρικά έργα
Η απαγωγή της Τασούλας (2019), Κάπα Εκδοτική
Επί τη εκλείψει του κόσμου του αυθάδους (2021), Κάπα Εκδοτική
Χορευτική Πανούκλα / Dancing Plague (2022), Κάπα Εκδοτική

Χορευτική Πανούκλα / Dancing Plague – Κωνσταντίνος Μάρκελλος

Χορευτική


Ζώντας τα τελευταία χρόνια μέσα σε ένα σκληρό κοινωνικό σκηνικό, βιώνοντας κάτι σαν πολιορκία του σώματος (είτε από βιολογική είτε από πολιτική σκοπιά), ο συγγραφέας και σκηνοθέτης του θεατρικού έργου Χορευτική Πανούκλα / Dancing Plague εμπνεύστηκε από ένα πραγματικό γεγονός στο μεσαιωνικό Στρασβούργο και βρήκε αναλογίες με το σήμερα.

Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος παρουσιάζει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Σκηνή Ωμέγα το δεύτερο θεατρικό του έργο μιλώντας με όρους του ιστορικού χθες για το επισφαλές σήμερα, κι ίσως για το δυστοπικό αύριο.

Η φόρμα του έργου είναι πολύ συγγενής με αυτήν του Μπρεχτικού Θεάτρου, με μια, όμως, διογκωμένη αίσθηση του κωμικού, υιοθετώντας κώδικες μουσικού θεάτρου, με αρκετά τραγούδια να παρεμβάλλονται στη ροή των σκηνών, τα οποία εκτελούνται ζωντανά από τους ηθοποιούς και μουσικούς της παράστασης.
«Το ίδιο το έργο είναι ένα σύνολο σκηνικών οδηγιών για το έργο που θα παιχτεί εντός κάθε θεατή», αναφέρει ο Γιώργος Μπλάνας, που υπογράφει την Εισαγωγή της έκδοσης.

Επιμέλεια: Σωτηρία Αποστολάκη
Εισαγωγή: Γιώργος Μπλάνας

Θεατρικό, Κάπα Εκδοτική, 2022, 152 σελ.

Επί τη εκλείψει του κόσμου του αυθάδους – Κωνσταντίνος Μάρκελλος

Επί τη εκλείψειΜία πρωτότυπη δραματουργική σύνθεση με αφορμή τέσσερα διηγήματα του Ν. Επισκοπόπουλου


Κίνητρο και βαθειά επιθυμία του Κωνσταντίνου Μάρκελλου, στον οποίο οφείλουμε τη δραματουργική σύνθεση και επεξεργασία των διηγημάτων του Επισκοπόπουλου: Ὁ Θρῆνος τοῦ Δειλινοῦ, Ἡ Μητέρα Γῆ, Τὸ Ἐλιξίριον τῆς Ζωῆς και Ζωὴ Μετὰ Θάνατον είναι να ανανεώσει το ενδιαφέρον το ελληνόφωνου κοινού για τον Αισθητισμό, μια περιθωριοποιημένη λογοτεχνική τάση, και να επανασυστήσει έναν συγγραφέα του οποίου η αξία δεν αναγνωρίστηκε με τον τρόπο και στον βαθμό που της έπρεπε.

Πρόκειται για ένα θεατρικό/ραδιοφωνικό έργο, που αναθεωρεί τη φόρμα του λυρικού μονολόγου, μένοντας πιστό στο ύφος και την εκλεπτυσμένη, γλαφυρή καθαρεύουσα του Νικολάου Επισκοπόπουλου, του πρώτου που έθεσε με θριαμβική έμφαση «τὴν ἀφήγηση στὴν ὑπηρεσία τῆς ὀμορφιᾶς» και μεγάλυνε την Ομορφιά ως «ὑλικὸ ποὺ ὑφίσταται τὴν φθορὰ τοῦ χρόνου», εκείνου που θεματοποίησε ενστικτωδῶς και με προσήλωση την «ἀφηγηματικὴ ὑλοποίηση τοῦ ἰδανικοῦ», που εστίασε εμμονικά στο «ἐλάχιστο ποὺ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὸ ἄπειρο», εκείνου που έφερε ένα καινούργιο ρίγος, έναν καινούργιο τόνο στή λογοτεχνία μας – κατά τή διαπίστωση του Α. Σαχίνη.

Η επινοημένη πλοκή του έργου παρακολουθεί τα τελευταία δευτερόλεπτα, «στιγμὰς ἐν τῇ ζωῇ τοῦ ἀπείρου», μιας θορυβώδους και ασεβούς ανθρωπότητας, καθώς η γη, απηυδισμένη επιχειρεί μια καθοριστική επιβράδυνση της ιλιγγιώδους πορείας της, εξαφανίζοντας κάθε ίχνος παρασιτικής ζωής από την επιφάνειά της. Οι τρεις τελευταίοι επιζώντες, «δευτερόλεπτα…» πριν τον οριστικό χαμό τους, υψώνουν ύστατη κραυγή απόγνωσης: ματαιωμένες επιθυμίες, ανεκπλήρωτα όνειρα, ροπή προς την (αλληλο)καταστροφή, τον σπαραγμό· και μια βίαιη, όσο και όψιμη, συνειδητοποίηση της θνητότητας και της αναπόφευκτης φθοράς.

Θεατρικό, Κάπα Εκδοτική, 2021, 64 σελ.

Η απαγωγή της Τασούλας – Κωνσταντίνος Μάρκελλος

Μια ποιητική μυθιστορία


Μια ερωτική ιστορία στον απόηχο του Εμφυλίου Πολέμου που συγκλονίζει την ελληνική επαρχία, αλλά λαμβάνει και διεθνείς διαστάσεις. Το θεατρικό έργο που προέκυψε ύστερα από έρευνα στα αρχεία της εποχής, γραμμένο σε έμμετρο στίχο, με εμφανείς επιρροές από τα έργα της Κρητικής Αναγέννησης, παρουσιάζει με σπάνια ποιητικότητα και λυρισμό έναν θρυλικό έρωτα ανάμεσα σε δύο νέους ανθρώπους. Ταυτόχρονα, με αφορμή πραγματικά ιστορικά γεγονότα που συγκλόνισαν για χρόνια την κοινή γνώμη, αναδεικνύει τον απόηχο που το “απαγορευμένο” ειδύλλιο είχε στην τοπική κοινωνία και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης της εποχής.

Μόνον ο έρωτας και η ποίηση αξίζουν. Τα υπόλοιπα -αν δεν είναι απλά οντολογικά σκουπίδια- πληγώνουν σαν αγκάθια τα πόδια μας, καθώς ψάχνουμε τον εαυτό μας στην ερημιά, που συνηθίσαμε να λέμε Ζωή. Ο έρωτας και η ποίηση έχουν την απαίτηση να μετατρέψουν την ερημιά της ύπαρξης σε όαση. Δεν μπορούν να υπάρξουν με κανένα πιο “ρεαλιστικό” αίτημα.
Μετρημένος, λογικός, συγκαταβατικός έρωτας δεν μπορεί να υπάρξει. Ακυρώνει τον εαυτό του. Το ίδιο και η ποίηση. Όταν ο έρωτας εγκαταλείπει την αρχή της επιθυμίας και αποδέχεται την αρχή της πραγματικότητας, είναι μόνο αναπαραγωγή. Όταν η ποίηση αποδέχεται την κανονικότητα, είναι απλά λογοτεχνία. Σέρνονται σαν φαντάσματα όντων που δεν υπήρξαν ποτέ, παρά μόνο φαντάσματα. Μιλούν μια γλώσσα χωροφύλακα, δικαστή, πολιτικού, άρχοντα, δυνάστη, τη γλώσσα εργαλείο των θεσμών, τη γλώσσα που προσπαθεί με βία να τιθασεύσει την παράφορη φύση της για χάρη της “ορθότητας”. Αλλά η “ορθότητα” είναι μαμή του παραλογισμού και η “κανονικότητα”, μαμή του χάους. Όχι πως ο πραγματικός έρωτας και η πραγματική ποίηση αποστρέφονται τον παραλογισμό και το χάος. Ίσα-ίσα τρέφονται κάπως από αυτά…

Θεατρικό, Κάπα Εκδοτική, 2019, 174 σελ.

Πηγές: Biblionet, Κάπα Εκδοτική