Κώστας Λουδοβίκος

Κώστας Λουδοβίκος

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Κώστας Λουδοβίκος είναι γεννημένος στο Βόλο το 1961.
Πανεπιστημιακές σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών. Σπουδές Ιστορίας της Τέχνης με τον καθηγητή, τεχνοϊστορικό και Ακαδημαϊκό Χρύσανθο Χρήστου 1979-82, και ελεύθερες εργαστηριακές σπουδές ζωγραφικής με τον Δ. Μυταρά και τον Χρ. Μπότσογλου. Μαθητεύει στον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη και γνωρίζεται με τον κύκλο της Βουλιαγμένης, τον Κουτρουμπή, τη Ζωή Καρέλλη. Έχει συναντήσεις με τον Ανδρέα Φωκά και τον Γιάννη Τσαρούχη.
Είναι μέλος του Αρχείου Ελλήνων Καλλιτεχνών στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ.
Η εικαστική του παραγωγή περιλαμβάνεται στην Τράπεζα Εικόνων ADAGP στο Παρίσι.
– Συμμετέχει σε Solo Artist Exhibition στην 15th Beijing International Art Exposition, Πεκίνο, Κίνα, Αύγουστος 2012
– Στην International Biennial of Contemporary Art, Florence Biennale. Δεκέμβριος 2011.
– Στην International Biennial of Contemporary Art, Effetto Biennale, Merida , Yucatan, Mexico, Μάρτιος 2012.
Ατομικές εκθέσεις:
– Αίθουσα τέχνης Ηλίου Μέλαθρον, Ίδρυμα Δεληγεώργη, Βόλος 2009
– Casa Bianca, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης 2008
– Πολιτιστικό Ίδρυμα Γ. Αγγελίνη – Πίας Χατζηνίκου, Χόρτο Πηλίου 2005
– Ίδρυμα Γουλανδρή- Χορν, Αθήνα 2001
Ομαδικές εκθέσεις:
– Finalist με διεθνή διάκριση στην 13th Annual Judeo-Christian
– Juried Online International Art Εxhibition
– Omaha, USA Απρίλιος 2011
– Finalist με διεθνή διάκριση στην 13th Annual Faces, Juried Online International Art Exhibition, Omaha, USA Φεβρουάριος 2011
– Finalist στο Aestetica, London, International Juried Exhibition, Φεβρουάριος- Μάρτιος 2011
– Finalist στο PROJEKT 30, International Juried Exhibition, New York, Ιανουάριος 2011
– Finalist στο Art Scene Today, International Juried Exhibition, Los Angeles, Mάιος 2010
– Διαβαλκανική έκθεση, Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, Βόλος 2007
– Μουσείο Μπενάκη, Aθήνα, 2007
– Κτίριο Σπίρερ, Βόλος 2005
– Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων 2003
Δίνοντας τακτικά διαλέξεις, εικαστικά έργα και εικόνες συμμετέχει με ποικίλους τρόπους στο εκδοτικό, επιμορφωτικό και ιεραποστολικό έργο της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Συμμετέχει σε Διεθνή συνέδρια με διαλέξεις του επάνω σε θέματα θεωρίας της τέχνης, ενώ σχετικές μελέτες και άρθρα του φιλοξενούνται σε εφημερίδες και περιοδικά.
Πραγματοποιεί ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εμφανίσεις.
Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του:
– “Περί Εικονογραφικής Ιεραρχίας”, Δόμος ,2004
– “Διαμοιράζοντας τα Υπάρχοντα”, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, 2008
– “Τέχνης Διαβάσεις Αινιγματικές”, Αρμός, 2009
– “Ωάρια της Αβύσσου”, Γαβριηλίδης, 2012.
Ο Κώστας Λουδοβίκος αγιογραφεί εικόνες και ιστορεί τοιχογραφίες σε ναούς. Παράλληλα ζωγραφίζει πίνακες ζωγραφικής εκθέτοντας εικαστικά έργα ποικίλων μέσων και τεχνικών, και σχεδιάζει με μολύβια και κάρβουνα αισθητοποιώντας θησαυρίσματα άλλων εμπνεύσεων.
Γράφει βιβλία, άρθρα, πραγματείες, γράφει ποίηση, δίνει διαλέξεις και διδάσκει Ιστορία της Τέχνης και εκκλησιαστική σημειολογία των εικόνων.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος προλογίζει βιβλία του Κώστα Λουδοβίκου και παραγγέλνει εικόνες του.
Έργα του έχουμε στην Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου στη Σκόπελο, στην Ι.Μ. Αγ. Γεωργίου στα Ίλια Ευβοίας, στον ιστορικό ναό της Παναγίας της Προυσσιώτισσας, στην Ι. Μ. Ζωγράφου Αγίου Όρους για να μείνουμε μόνο σε λίγες χαρακτηριστικές εργασίες του. Εικόνες και ζωγραφικούς πίνακες του Κώστα Λουδοβίκου, έχουν ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ο Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ι. Ζηζιούλας, ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, πολλές ιδιωτικές συλλογές και συλλέκτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπως ο Αλέξανδρος Λάτσης, ο Ηλ. Αγγελάκης. Ο Επίσκοπος Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος τυπώνει, ως προσωπική κάρτα του στην Ισπανία, έργα του Κώστα Λουδοβίκου σε 3 γλώσσες, ισπανικά, αγγλικά και ελληνικά.
Ποίηση
Ωάρια της αβύσσου (2012), Γαβριηλίδης
Ηλικίες του μοναδικού (2015), Γαβριηλίδης
Κύτταρα αιωνιότητες (2018), Γαβριηλίδης

Δοκίμια-Μελέτες-Καλές Τέχνες
Τέχνης διαβάσεις αινιγματικές (2009), Αρμός

Αγιογραφία
Περί εικονογραφικής ιεραρχίας (2004), Δόμος

Κύτταρα αιωνιότητες – Κώστας Λουδοβίκος

Κύτταρα


ΆΦΑΝΤΟΣ
Με ένα χαμένο σύννεφο είχα ήδη φύγει
Και έμεινα επάνω στο βουνό
Με την αβυσσαλέα μόνο
καμπάνα του μοναδικού
Και ούτε χάος ούτε σκότος ούτε φάος
Και αναλογίστηκα πολύ την νεκρή σπορά
Σπορά πεθαμένη καινούργια και παλιά
Αίμα και σάρκα οργωμένα πάλι και πάλι
Μορφές παραδομένες πάλι θοώ πυρί
γυία θεού μέλη πάλι σειόμενα και πάλι
Τόσο θάνατο, τόση άμμο θανάτου
Τόσο άμουσο άφυλο άφωνο θάνατο
Ποιο χώμα θα μπορούσε να δεχθεί;

Ποιο στόμα θα δεχθεί
το λόγο τόσου θανάτου;

Πεφυγώς και στην κορυφή του το βουνό
είναι ασάλευτος χορός και χαμηλά
στοιβαγμένα τα άσπρα κόκαλα ήταν
τα διπλωμένα γόνατα αμέτρητων πολέμων
Και ενός στερνού πολέμου που ακαριαία
τον είχε τελειώσει μια αβασίλευτη σιωπή
– Αυτός ο πόλεμος δεν θα έχει βλέφαρα
Δεν θα έχει στόμα και λύρα και ώμο
Μόνο γυμνά, καμένα μάτια
Και χωρίς παλάμες θα είναι

Ανάερος και απόκρημνος περπάτησα πού;
Και στην πιο έρημη άκρη του λόγου
Στάθηκα άνους και άλαλος
Επάνω κάτω, μπροστά πίσω, πουθενά παντού
Και μισάνοιχτη μια καλύβα αίνιγμα εκεί
Φοβερά και δεινά πάσχοντας πολλά
Ζωντανή πεθαμένη σκιρτούσε
Και γνέφοντας με καλούσε
Άλλο όνομα άλλος νους άλλη λαλιά
Άλλος θάνατος άλλο χώμα άλλη σπορά

Τόσου θρήνου κωφού τα νερά
Ποια μήτρα θα ελευθερώσει;

Σε κτιστή έρημο άφαντη
Άκτιστη άνοδος, κάθοδος, μήτε

Άλλη σάρκα αίμα άλλο

Αντεστραμμένος
Με άνθη πασχαλιάς σε ποιο τόπο;
Με ποιο σώμα και αίμα ποιάς θέλησης;
Με ένα σύννεφο πέρασμα άφαντος

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2018, 88 σελ.

Ηλικίες του μοναδικού – Κώστας Λουδοβίκος

Ηλικίες


Το νερό των πραγμάτων στη γλώσσα μου
ρέει επάνω και σκοτεινιάζει
Μια άλλη ψυχή μέσα στην ψυχή μου κοιμόταν
Βρεγμένη και είπε: η καρδιά είναι καταρράχτης
Και η γνώση αδειανές κορυφογραμμές
Που διαδοχικές και ανεπανάληπτες είναι
και εξατμίζονται.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2015, 79 σελ.

Ωάρια της αβύσσου – Κώστας Λουδοβίκος

Ωάρια


Οι άγγελοι δεν πεθαίνουν, η δόξα της ουσίας
Μέσα στην παρουσία δεν εξατμίζεται
Το κατάφωτο νυχτερινό μπάνιο
Υγροποιεί τις κηλίδες του χρόνου
Και με ιριδισμούς στους σκοτεινούς ουρανοξύστες
Ανεστραμμένα τ’ αρχαία φαντάσματα τραβάει

– Στο χώμα σε βλέπω χρυσό και χαρούμενο
– Στον αέρα ψηλά να φοβάσαι το οράν και το χρόνο

– Είμαι χρόνος αλλά στο χρόνο δεν ανήκω
Περίτριμμα γίνομαι αλλά δεν είμαι περίτριμμα
Είμαι μάτι λαβύρινθος είμαι Δούρειο μάτι
Είμαι κοίλον όμμα Αργώ μάτι δεν είμαι
Δεν είμαι αιώνιος δεν υποτάσσομαι δεν είμαι χρόνος
Δεν είμαι όμμα δεν βλέπω δεν σκέπτομαι δεν περπατώ
Του αδύνατου όλο το ανοιχτό
Μπορεί ο άνθρωπος να συνδιαμορφώνει;
Είναι μια αστραπή που τα άστρα λιώνει
Στο πεθαμένο χρονοσώμα
Για μια στιγμή μια πασχαλιά
Σκελετοφλόγα φανερώνεται

Στάζοντας τότε φως οδοιπορώντας
Με τη χήνα της αφροδίτης στο χέρι
Ο άλλος άγγελος σεβαστικά παραδίνεται ή προστατεύει
Τα θαλασσινά του άλλου οργασμού μυστικά

Το εξωμήτριο αδιάστατο
Αυτό νυν εστίν
Ομού παν, έν, συνεχές, και καθώς ο άγγελος
Έτσι μέσα είναι και έξω βγαίνει απ’ τον κατακλυσμό
Και διασχίζει ακατάπαυστα το χαλί της βροχής

Ζωγράφος: Κώστας Λουδοβίκος

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2012, 133 σελ.

Τέχνης διαβάσεις αινιγματικές – Κώστας Λουδοβίκος

ΤέχνηςΤο σώμα του περισσού του κόσμου
ακολουθώντας και ενσωματώνοντας


Στις αρχές του 21ου αιώνα, στα θεμέλια του κόσμου της τέχνης οι μηχανισμοί “καταστολής του νοήματος”, “οικειοποίησης”, “ανακύκλωσης”, και “επινόησης”, ανύστακτα πλέον και πονηρά εργαζόμενοι, μετατρέπουν τον μεν δημιουργό του έργου τέχνης και το θεατή του σε φαντασματικούς καταναλωτές, το ίδιο δε το έργο τέχνης σε βιομηχανικό-μαζικό-τεχνολογικό-φαντασματώδες εμπόρευμα. Οι παγκοσμιοποιημένες καλλιτεχνικές δραστηριότητες αισθητοποιούν την ευρύτερη εξάλλου έρημο τής από πολύ καιρό ήδη καταρρέουσας εποχής, αφ’ ενός του ανθρώπου της υποκειμενικότητας και της διυποκειμενικότητας, και αφ’ ετέρου του ανθρώπου που αναλώνει τα χαρίσματά του, συναρμολογώντας στρουκτουραλιστικά φαντάσματα του είναι, του κοινωνείν, του εικονίζειν, του ποιείν των όντων όλων.

Όταν η γλώσσα και ο δρόμος
οι ενέργειες και οι δράσεις
χαθούν και χάνονται

– όταν όλα τα φαινόμενα προσηλωθούν και προσηλώνονται νοερά στον απροσδιόριστο και δραστικό σταυρό της μανίας της όλης αγάπης,
– όταν όλα τα νοούμενα θάφτουν και θάπτονται μέσα στον όλβιο τάφο της νυφικής παστάδας του όλου Αδάμ, στους γάμους της όλης αγάπης,
τότε το ον, ο χρόνος, ο Θεός, ο κόσμος, η φύση, η τέχνη, ο βίος, η κοινωνία, η γνώση, το παιχνίδι, η ψυχή, η σκέψη, το πνεύμα, η καρδιά, το σώμα, η θέληση, η επιθυμία, το γράμμα, η λέξη, ο ήχος, η μουσική, η εικόνα, το χρώμα, το σχέδιο, το pixel, η γαλήνη και η ταραχή, ο έρωτας και η έχθρα, η ομορφιά και η ασχήμια, όλα μπορούν, ως αινιγματικές διαβάσεις και απερινόητες “συνουσιοουσιώσεις”, μπορούν (να γίνονται και να είναι εν Αυτώ) να λένε “Κύριον Ιησούν εν Πνεύματι Αγίω”, και μπορούν (να γίνονται και να είναι εν Αυτώ) να λένε αληθινά εαυτούς και αλλήλους, όλα τα όντα και την όλη κτίση, και όλες τις σχέσεις και τον όλο κόσμο.

Δοκίμιο, Καλές Τέχνες, Αρμός, 2009, 118 σελ.

Περί εικονογραφικής ιεραρχίας – Κώστας Λουδοβίκος

Περί εικονογραφικής


… Εκ των ανωτέρω καταφαίνεται ότι ο σκοπός της εκκλησιαστικής εικονογραφίας δεν είναι η αποτύπωσις και παράστασις των ορατών και αντιληπτών τοις πάσι χαρακτήρων των εικονιζομένων προσώπων ή πραγμάτων, ως πράττει η νατουραλιστική τέχνη, αλλ’ η έκφρασις δι’ ορατών χρωμάτων και σχημάτων της ανέκφραστου πραγματικότητος του πρωτύπου. Διότι ημείς δεν σκοπούμεν τα βλεπόμενα, αλλά τα μη βλεπόμενα αιώνια. (Β’ Κορ. 4,18). Συνεπώς και η εκκλησιαστική εικονογραφία υπ’ αυτό το πρίσμα πρέπει να θεωρήται, δηλαδή ως επιδιώκουσα να κατοπρίση ημίν την αληθή εικόνα του αοράτου Δημιουργού και της αοράτου θείας χάριτος, της επισκιαζούσης τους Αγίους, η οποία και δύναται να εκχέεται εκ μετρίας καλλιτεχνικής αξίας έργου, ιστορηθέντος υπό αγίου τεχνίτου, βιούντος εντός της θείας χάριτος, να μη αναδίδεται δε υπό καλλιτεχνήματος τεχνουργηθέντος υπό σπουδαίου τεχνίτου αμοίρου της θείας χάριτος…
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)

Αγιογραφία, Δόμος, 2004, 286 σελ.

Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης, Αρμός, Δόμος