Τα πρώτα μου γράμματα τα έμαθα στο Δημοτικό σχολείο του χωριού μου και τελείωσα το Λύκειο στην Νεμέα. Το 1978 άρχισα τις Νομικές σπουδές στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και τελείωσα τις σπουδές μου το 1983. Ακολούθησε η πρακτική εξάσκηση Δικηγορίας στην Αθήνα και ο διορισμός μου σαν ελεύθερη δικηγόρος στον δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών το1985. Το 1987 μετανάστευσα στην Γερμανία. Το 1988 επισκέφθηκα το πανεπιστήμιο „Ruhr“ στην πόλη Bochum για την εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας και συνέχισα με μεταπτυχιακές σπουδές στα Νομικά στο πανεπιστήμιο, „Ludwig-Maximilians“, του Μονάχου. Εδώ και μερικά χρόνια εργάζομαι σαν υφηγήτρια της ελληνικής γλώσσας σε Δημόσιο Γερμανικό σχολείο (VHS ) και σε ιδιωτικά ινστιτούτα γλωσσών. Σε ηλικία περίπου δώδεκα χρονών ανακάλυψα την αγάπη μου για την ποίηση. Η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο αναστάτωσε την ψυχή μου και ο πόνος έπρεπε να επουλωθεί με τη μεταφορά των συναισθημάτων μου στο χαρτί.
Η φύση, οι άνθρωποι, η ζωή, ο θάνατος και οι αναπόφευκτες σχέσεις που όλα αυτά διέπουν, έκαναν τον εαυτό μου να επαναστατεί. Μία επανάσταση με όπλο την ποίηση. Η ποίηση ήταν και είναι για μένα μία απελευθέρωση από τον αδύνατο εαυτό μου! Είναι μια αστείρευτη πηγή θέλησης για την νικηφόρα ανταπόκριση στις παγίδες του κόσμου. Είναι κάτι σαν ελιξίριο που βουτάω μέσα του και αναγεννιέμαι, και μέσα από αυτήν την αναγέννηση αναδύεται ένας καινούργιος στρατιώτης, που έχει πάλι την δύναμη να κρατάει την ασπίδα και την θέση του στο πεδίο της μάχης απέναντι στην ζωή.
Η συλλογή “Αιώνια μπερδεμένα” περιλαμβάνει στο πρώτο μέρος επί το πλείστον ποιήματα που γράφτηκαν στη νεανική μου ηλικία. Τα ποιήματα που ακολουθούν στο δεύτερο μέρος δημιουργήθηκαν μεταγενέστερα μέχρι πρόσφατα και το αφιερώνω σε όλους όσους διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας. Η δεύτερη ποιητική μου συλλογή με τίτλο «Χωρίς πανοπλία» εκδόθηκε από τις εκδόσεις Οσελότος το καλοκαίρι του 2012.»
Αιώνια μπερδεμένα (2011), Οσελότος
Χωρίς πανοπλία (2012), Οσελότος
Χωρίς πανοπλία – Μαρία Δρούγκα
“Όταν η φωνή χάνεται στον αέρα, όταν τα αυτιά των ανθρώπων μένουν κλειστά, όταν τα δάκρυα που κυλούν στις άκρες των ματιών, εκλαμβάνονται σαν σταγόνες βροχής, που κανείς δεν σκουπίζει, αλλά αφήνονται να στεγνώσουν μόνα τους στον άνεμο, όταν η απαλότητα της καρδιάς μεταφράζεται σαν αδυναμία, σαν μωρία, τι άλλο απομένει από ένα άσπρο χαρτί, που σου αφήνεται, που σου επιτρέπει να είσαι ο εαυτός σου, που δεν διαμαρτύρεται, γιατί φοβάται την ευαισθησία της ψυχής σου, που αντανακλά τα δικά σου θέλω και σου δίνει την δυνατότητα επιτέλους να αναπνέεις ελεύθερα τον αέρα, που εσύ έχεις διαλέξει!”
Ποίηση, Οσελότος, 2012, 40 σελ.
Αιώνια μπερδεμένα – Μαρία Δρούγκα
Λεηλατηµένη πατρίδα
Μπροστά να περπατάς παραπατώντας
µεθυσµένη από το φθηνό κρασί που σε πότισαν,
µε την κεφαλή να κοιτάει πίσω
τους αιώνες εκείνους να ονειροπολεί….
Γυρεύεις µε µάτια θολά και ψάχνεις,
τις ιδέες στον Κεραµεικό, στο Θησείο, στην Αγορά,
στις στοές τους λόγους,
στα µνηµεία τους αρχιτέκτονες.
Χάθηκαν ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Περικλής ανεπιστρεπτί;
Και πώς θα ζήσεις τώρα εσύ γυµνή και λεηλατηµένη;
Ποιος στεφάνι στην κώµη τώρα σου φορεί;
Ποίηση, Οσελότος, 2011, 44 σελ.
Πηγές: Biblionet, Οσελότος
