Μαρίνος Μαρσέλος

Μαρίνος Μαρσέλος

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Μαρίνος Μαρσέλος γεννήθηκε στο Ρίο της Πάτρας το 1959.
Πρωτοπήγε σχολείο στο Δημοτικό σχολείο Ρίου και αργότερα στο Α’ Γυμνάσιο-Λύκειο Αρρένων Πάτρας στο Πυροσβεστείο. Από μικρός διακρίθηκε στο μάθημα της έκθεσης όπου κέρδισε σχολικούς διαγωνισμούς. Αργότερα σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες -Δημόσια Διοίκηση- στη Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών από το έτος 1977 -1982 που αποφοίτησε. Είναι κάτοχος πτυχίου Michigan Proficiency in English και δίδαξε αγγλικά για κάποια χρόνια. Ασχολήθηκε με την διαφήμιση για περίπου είκοσι χρόνια.
Μυθιστορήματα
Το ποδήλατο (2017), Ανάτυπο
Καφές με τον Οιδίποδα (2018), Ανάτυπο

Καφές με τον Οιδίποδα – Μαρίνος Μαρσέλος

Καφές


Είχε όμως ακόμα ένα χάρισμα αυτό το παλικάρι. Την ώρα που γεννιόταν, όπως φαίνεται οι Μοίρες δε σχολάγανε, μάλλον δουλειά πιάνανε και ξεκούραστες όπως ήταν και έκλωθαν με όρεξη το νήμα της ζωής του, θέλησαν να τον κάνουν έξυπνο, ευγενικό, όμορφο, πολύ όμορφο, τόσο που δεν ξέρεις καμιά φορά αν είναι ευλογία ή κατάρα. Να του ‘δωσαν άραγε και το δώρο της καλοτυχίας; Ήταν τόσο γενναιόδωρες μ’ αυτό το παλικάρι; Όλα τα καλά του κόσμου πάνω του; Η ζωή του αυτό έδειχνε από την αρχή. Όλα τα καλά του κόσμου… πάνω του. Εκτός ίσως από ένα. Το μάτι, “το μάτι το κακό” που έλεγε η γιαγιά του και το σκιαζόταν πιο πολύ κι από τον διάβολο έτσι θεοφοβούμενη που ήταν. Κι ήταν αυτό αρκετό; Ποιος ξέρει;
– Μόνο το μάτι το κακό με φοβίζει καμάρι μου. Όλα τ’ άλλα τα καταφέρνω. Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο μάτι απ’ όλα;
– Το ξέρω, βρε γιαγιά, το ξέρω. Το έχουμε πει τόσες φορές.
– Πες το ακόμα μια για μένα ψυχή μου, έλεγε η γιαγιά του.
– Εντάξει γιαγιά, να το πω ακόμα μια φορά. Να δούμε πόσες φορές θα χρειαστεί να το πω ακόμα; Το μάτι το συγγενικό, το “φιλικό”, αυτό που δε λογαριάζεις ποτέ σου κι είναι αυτό που σου κάνει τη ζημιά πιο πολύ απ’ όλα τ’ άλλα…

Μυθιστόρημα, Ανάτυπο, 2018, 224 σελ.

Το ποδήλατο – Μαρίνος Μαρσέλος

Το ποδήλατο


Ήταν τότε που η νιότη μας, η ρώμη μας, ίδια με μπουρίνι έμοιαζε και που μερικές φορές το ξεπέρναγε στο ξαφνικό του, στη δύναμη του, παράβγαινε μαζί του σαν ίσος προς ίσο, δεν σκιαζόταν, δεν δείλιαζε και για τον έρωτα τον πραγματικό μπορούσε να φτάσει στην άλλη άκρη της γης γιατί εκεί ένοιωθε πως ήταν το γραφτό του κι εκεί θα ‘φτανε. Πόσο μακριά άραγε να πέφτει η άκρη της γης; Όσο μακριά και να πέφτει, στο μυαλό σου μέσα δεν μπορεί παρά να είναι, εδώ δα δίπλα σου μακριά στη αγάπη δεν υπάρχει, τον γοργοπόδαρο Ερμή θα τον κέρδαγες αν έπρεπε να παραβγείς μαζί του.

Ήταν λίγο διαφορετική, ίσως αιρετική, με σκέψη και πρακτική έξω από κανόνες, έξω από τα τετριμμένα, τα συνηθισμένα κι ένα πρόσωπο γλυκό, όμορφο να καθρεφτίζει την καλοσύνη και την ευγένεια μαζί. Τα είδα από την πρώτη στιγμή, με “στοίχειωσαν” με την πρώτη ματιά… έμειναν μέσα
μου. Πέρα όμως από το καθαρά διαπροσωπικό, ερωτικό στοιχείο οι αληθινοί πρωταγωνιστές του έργου είναι το συνολικό μεγαλείο συναισθημάτων, η ανθρώπινη συγκίνηση, η ανιδιοτελής προσφορά, το φίλιωμα με τη συνείδηση σου, η αγάπη για κάποιον έστω κι αν τώρα πια δεν είναι δικό σου ταίρι στη ζωή. Η Ράνια όλα αυτά τα έκανε πράξη μέσα από προσπάθειες χρόνων ξανά και ξανά με προσωπικό κόστος μεγάλο. Από την άλλη πλευρά εκείνο που είχε μείνει σ’ εμένα να κάνω… ήταν να τηρήσω τον λόγο μου για κάτι που της είχα υποσχεθεί πριν τριανταπέντε χρόνια και έμελλε να δέσει τις ζωές μας για πάντα.

Μυθιστόρημα, Ανάτυπο, 2017, 410 σελ.

Πηγές: Biblionet, Ανάτυπο