Υφαίνει λέξεις ακατάπαυστα από πέντε ετών, αφού ήταν λίγο ”παράξενος” και τα άλλα παιδιά στο σχολείο δεν τον παίζανε. Ως επί το πλείστον, γράφει διηγήματα και ποίηση στα Αγγλικά. Το «Η Ζώη Εν Τάφω» είναι το πρώτο του βιβλίο στα Ελληνικά, καθώς και το πρώτο (αλλά όχι και το τελευταίο) με γυναίκα πρωταγωνιστή. Οι φίλοι του λένε ότι είναι ταλαντούχος, δημιουργικός και πανέξυπνος.
Είναι όλοι ψεύτες. Η μάνα του λέει ότι είναι φαντασιόπληκτος. Αυτή να ακούτε, κάτι ξέρει.
Η Ζώη εν τάφω – Μάριος Μ. Πλουσίου
Ήταν θαμμένη.
Ζωντανή.
«Φτου σου, ρε γαμώτο, πως έμπλεξα πάλι έτσι;» φώναξε δυνατά, για να την ακούσει καλά ο εαυτός της.
Στο κεφάλι της τριγύριζαν χίλιες σκέψεις, που μαζί με τον βασανιστικό πονοκέφαλο που τη γρονθοκοπούσε ακατάπαυστα, δημιουργούσαν ένα κοκτέιλ από απορίες και αμφιβολίες.
Φώναξε για βοήθεια, μέχρι που κατάλαβε ότι απλά σπαταλούσε οξυγόνο. Κανείς δεν θα την άκουγε σε αυτό τον τάφο. Δεν επέτρεψε στον εαυτό της να ανησυχήσει όμως, τουλάχιστον όχι σε επίπεδο πανικού. Έκλεισε τα μάτια, και άρχισε να μετράει βαθιές ανάσες.
Όσο μπορούσε ακόμα να αναπνεύσει, υπήρχε ελπίδα σωτηρίας.
Νουβέλα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2020, 88 σελ.
Η Ζώη εν τάφω (2020), Συμπαντικές Διαδρομές
Πηγές: Biblionet, Συμπαντικές Διαδρομές