Απόφοιτος της Ελληνογαλλικής Σχολής Καλαμαρί, μα μητέρα δυο αγοριών, κάνει δυο βήματα πίσω… μια και υπέρτατο της μητέρας το φως μπρος στο αρχέγονο φως του καλλιτεχνικού της ταλέντου… Ορκωτός υπηρέτης του έργου της, ακολουθεί τη φωνή της ψυχής της. Aυτοδίδακτη, μέσα από μια εξελικτική πορεία είκοσι χρόνων συνεχούς αναζήτησης και αυτοκριτικής, ταυτίζει το έμφυτο καλλιτεχνικό της ταλέντο με την ίδια της την ύπαρξη. Εντοπίζει την προσωπική της συγγραφική και εικαστική προσέγγιση στην ψυχή των ανθρώπων, που ακροβατούν ανάμεσα στο όνειρο, τη φαντασία, τη λογική και την ευαισθησία. Γράφει ζωγραφίζοντας τα συναισθήματα των ηρώων της με απόλυτα ειλικρινή δραματικό ή διαχρονικά σκωπτικό τρόπο. Ζωγραφίζει ψυχές σ’ ένα άδειο τελάρο. Καρμπονάρει τη θλίψη και τη χαρά των ανθρώπων στους ευαίσθητους στίχους των ποιημάτων της. Αφιερώνει δυο χρόνια στην γκαλερί της στη Χώρα της Σκιάθου. Συγγράφει ακατάπαυστα στα νησιά των Κυκλάδων. Επιμένει να αναδεικνύει στα έργα της τις ταραγμένες φιγούρες του χθες και του σήμερα. Ζει στη Θεσσαλονίκη, τη γενέτειρα πόλη της. Στην έκδοση του βιβλίου της “Τσικ του τσικ με τον διάβολο” Λυκόφως 2018, περιλαμβάνονται ως art work πίνακες ζωγραφικής της.
Τσικ του τσικ με τον διάβολο – Μαίρη Χαβανίδου-Παπανδρέου
Σκωπτικό παρατράγουδο, που πότε άμεσα πότε έμμεσα, μια κι έχει τον δικό του ρυθμό, ανατέλλει, εξελίσσεται, δύει στα διαβολεμένα κουπλέ μιας αυγουστιάτικης γενέθλιας μέρας. Στη στραφταλιστή φεγγαριά τ’ ουρανού, στη στροφή της παράνοιας του ανεκπλήρωτου παράνομου έρωτα, απειλεί την ανάσα.
Την ανάσα της Σόφης που αφήνει πνοές σε κλεφτρόνια ζωής. Στους διαβόλους της κοινής λογικής. Σε ανέραστους πόθους τής καθωσπρέπει ηθικής. Στης δειλίας τον τρίκερο… που τσιράκι του χρόνου χαριεντίζεται άσκεφτα με τη φτήνια του πόνου… βγάζει κραυγή.
Κορυφώνεται πρόστυχα στα παμπόνηρα μάτια της νέκρας, μιας και μοναχά σ’ αυτήν την ξετσίπωτη υψώνουν φωνή κι αυτοί οι δειλοί εραστές της διαολοτύχης της…
Μυθιστόρημα, Λυκόφως, 2018, 454 σελ.
Τσικ του τσικ με τον διάβολο (2018), Λυκόφως
Πηγές: Biblionet, Λυκόφως
