Ομηρος Μαυρίδης

Ελληνες λογοτέχνες

Ο συγγραφέας Όμηρος Μαυρίδης, πανεπιστημιακός καθηγητής, Δρ. Φιλοσοφίας, γεννήθηκε στα Κασσιτερά Σαπών (Θράκη) από Πόντιο πατέρα και Θρακιώτισσα μητέρα.
Απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξ/πολης, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Τυβίγγης (Γερμανία) Ψυχολογία, Φιλοσοφία και Παιδαγωγικά, και έκλεισε τις σπουδές του με το διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Μίνστερ. Δίδαξε μετά Κοινωνική και Παιδαγωγική Ψυχολογία στα Πανεπιστήμια Χάγκεν και Ντόρτμουντ.
Διεύθυνε αμέτρητα σεμινάρια στη “Δυναμική της Ομάδας”. Στις διακοπές του αποθανάτιζε σε διαφάνειες την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη και τον υπόλοιπο χρόνο την πρόβαλε σε Έλληνες και Γερμανούς σ’ όλη την Γερμανία.
Παράλληλα ήταν ιδρυτικό μέλος σε πολλούς Συλλόγους (επιστημονικούς, γερμανο- ελληνικούς, φιλανθρωπικούς, πολιτιστικούς κ.τ.λ.).
Επίσης δίδαξε παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς σε Έλληνες και Γερμανούς.
Συγχρόνως με όλες αυτές τις δραστηριότητες ξεκίνησε και το συγγραφικό του έργο, με το πρώτο του μυθιστόρημα στην Γερμανική: “Die Steinschlacht bei Sappe” (8000 αντίτυπα). Ακολούθησαν “Τα σταυρωμένα νιάτα” (μεταφράστηκε στα γερμανικά), “Ο πετροπόλεμος στις Σάπες”, “Η Ελλάδα μας αργοπεθαίνει”, “Της ξενιτιάς η μόρφωση” (επανεκδόσεις: Ερωδιός).
Σήμερα μετά από 42 γεμάτα χρόνια προσφοράς στην Γερμανία, ζει στην Αλεξ/πολη και ασχολείται αποκλειστικά με το συγγραφικό του έργο.
Έχει εκδώσει από την Εμπειρία εκδοτική “Το αμπέλι μας στον Πόντο” και “Καλλιστώ και Ιμπραχήμ”, επίσης από τον Ερωδιό “Παιχνίδια της παρέας”, “Ιωνάς Β΄”, “Η ανεψιά μου η Τουρκάλα” και από τις εκδόσεις Μαλλιάρη: “Ασνήφ – Ξεριζωμένη από την Αρμενία στην Ελλάδα” (μεταφράστηκε στα αρμενικά) και “Δακρυσμένο διαμάντι – Το παράθυρο μιας Πομάκας στον Ουρανό”.
Τον Φεβρουάριο του 2011 βραβεύθηκε το λογοτεχνικό του έργο από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Β. Ελλάδος.
Ο πετροπόλεμος στις Σάπες – Όμηρος Μαυρίδης
Το ορεινό χωριό Κασσιτερά Σαπών στη Θράκη καταλαμβάνεται στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Βουλγάρους και καταστρέφεται τελείως στον εμφύλιο.
Ο μικρός Μιράκος διηγείται τα βιώματά του πριν και μετά την καταστροφή τού μέχρι τότε ανέπαφου και ζωντανού χωριού, την προσφυγική ζωή του στην διπλανή κωμόπολη, ιδιαίτερα τις αρχικές εχθρότητες των ενηλίκων κατοίκων, που μένουν χαραγμένες στην ψυχή του κι εκδηλώνονται στο τέλος σ’ έναν άγριο πετροπόλεμο μεταξύ των παιδιών, ντόπιων και προσφύγων…

Αφηγήσεις, Ερωδιός, 2002, 331 σελ.

Της ξενιτιάς η μόρφωση – Όμηρος Μαυρίδης
Όσο τέλειος κι αν σου φαίνεται ο ξένος κόσμος, όταν πάνω από δέκα χρόνια τον ζήσεις, τότε αυτόν που πίστευες για άγονο, το γνωστό δικό σου, μετανιωμένος θα λαχταρίσεις, θα αγαπήσεις και πάνω απ’ όλα καλύτερα θα γνωρίσεις!
Τρίψου με μια ξένη γλώσσα, τη δική σου για να μάθεις. Μείνε σε ξένη γη, την πατρίδα σου για ν’ αγαπήσεις. Ζήσε μ’ έναν ξένο μαζί, “παπούτσι μπαλωμένο απ’ τον τόπο σου” για να νιώσεις.
Πολέμα την ξενομανία σου, Ελληνά μου, τον Έλληνα μέσα σου να βρεις και μ’ αυτόν να ταυτιστείς. Μην πιθικίζεις, μη βρίζεις, μη δακρύζεις, όχι “δε βαριέσαι… κάνε ό,τι θες…”, αυτός είναι ο ελληνισμός σου.

Μυθιστόρημα, Ερωδιός, 2004, 197 σελ.

Σταυρωμένα νιάτα – Όμηρος Μαυρίδης
Αναγνώστη, τούτο το πρώτο μου βιβλίο στην ελληνική γλώσσα είναι μια αναφορά στο ίδιο μου το παρελθόν, ένα βήμα προς τα πίσω, σε μια εποχή που καταρρέουν συνέχεια οι ηθικές αξίες και ο άνθρωπος ζει μονάχα στιγμές.
Είναι μια φωνή νοσταλγική κάποιου ξενιτεμένου, ένα “Ναι” στην ύπαρξη μ’ όλα της τα προτερήματα και λάθη, σε χρόνια δύσκολα που του μέλλοντος τ’ αστέρι πάει να δύσει και του παρελθόντος η εμπειρία έχει καταντήσει ξεκουτιασμένη γεροντοϊστορία.
Γράφω αυτοβιογραφικά και τώρα που ζω στην κριτική σου περιμένω, γιατί σαν πεθάνω, τις βρισιές σου τι να τις κάνω ή τα χρυσόλογά σου στην πλάκα μου επάνω;

Αφηγήσεις, Ερωδιός, 2004, 177 σελ.

Η Ελλάδα μας αργοπεθαίνει – Όμηρος Μαυρίδης
Όλοι μας βλέπουμε τα προβλήματα της χώρας μας να πολλαπλασιάζονται, να τρέχουν με την ταχύτητα των σύγχρονων συγκοινωνιακών μέσων κι εμείς να τρέχουμε ξυπόλυτοι από πίσω για να τα προλάβουμε.
Όλοι μιλούμε όπου βρεθούμε για τα χάλια μας και μεταξύ μας βρίζουμε την κατάσταση. Καταλογίζουμε την ευθύνη στους πολιτικούς, στους άλλους, χωρίς να έχουμε το θάρρος να παραδεχτούμε πως οι άλλοι είμαστε εμείς οι ίδιοι, και κατά συνέπεια σ’ εμάς έχει το κακό τις ρίζες του.
Ο Ελληνισμός, το πνεύμα αυτό το μοναδικό στον κόσμο, αυτός ο τρόπος ζωής και τρόπος του σκέπτεσθαι, χάνεται. Το πήραμε είδηση, μα δε λέμε να κάνουμε κάτι το αποτελεσματικό.
Έλληνα, ξύπνα! Μήπως ξυπνήσεις μια μέρα και είσαι νεκρός.
Μήπως η Ελλάδα μας… πεθαίνει!

Αφηγήσεις, Ερωδιός, 2004, 175 σελ.

Παιχνίδια της παρέας – Όμηρος Μαυρίδης
Μια συλλογή παιχνιδιών πολιτιστικής επικοινωνίας
Μια συλλογή παιχνιδιών πολιτιστικής επικοινωνίας όπως παίζονταν και παίζονται ακόμη σήμερα από μαθητές, σπουδαστές και ενήλικους, σε σχολεία, σχολές, πανεπιστήμια και σε διάφορες κοινωνικές συναναστροφές.
Mετάφραση: Πασχάλης Χριστοδούλου

Παιχνίδια, Ερωδιός, 2005, 261 σελ.

Καλλιστώ και Ιμπραχήμ – Όμηρος Μαυρίδης
Tο “Καλλιστώ και Ιμπραχήμ” εξιστορεί την αληθινή ιστορία μιας Ελληνίδας κι ενός Τούρκου στη Γερμανία, οι οποίοι πάλεψαν κόντρα στα μίση, τις έχθρες και τις προκαταλήψεις των δύο λαών μεταξύ τους, και βγήκαν νικητές.
Όσα κι αν γραφτούν, όσα κι αν ειπωθούν για τέτοιες ιστορίες, είναι σίγουρο πως καμιά δε θα έχει τη δύναμη της μεγάλης αγάπης της Καλλιστώς και του Ιμπραχήμ.
Μετά το μυθιστόρημα “Το αμπέλι μας στον Πόντο”, ο συγγραφέας Όμηρος Μαυρίδης καταπιάνεται με ένα θέμα τόσο σοβαρό όσο η ίδια η ζωή. Σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία όπως η σημερινή, θεμελιώδη ερωτήματα για τον έρωτα, την οικογένεια, την πατρίδα, το συνάνθρωπο παραμένουν επίκαιρα και μας φέρνουν εκ νέου αντιμέτωπους με τη θέση μας γι’ αυτά..

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2005, 285 σελ.

Η ανεψιά μου η τουρκάλα – Όμηρος Μαυρίδης
Κεφάλαιο 1ο
Τον Αύγουστο του έτους 960 μ.Χ. ορδές έφιππων Μογγόλων σάρωναν σαν λαίλαπα τις κατάξερες στέπες της Κεντρικής Ασίας, εξουδετερώνοντας κάθε εμπόδιο υπό μορφή αντίστασης που στήνονταν στο διάβα τους. Ανεμοστρόβιλοι πανύψηλοι και λυγεροί κουβαλούσαν στα ουράνια με την κυκλική τους αέρινη δίνη τη θολούρα της σκόνης και τον τρομερό θόρυβο του καλπασμού των αλόγων τους προς Δυσμάς, ενώ ένα άλλο κύμα μετέφερε τα σημάδια της προέλασης προς τα νοτιοδυτικά, ανάμεσα στην Κασπία θάλασσα και τη λίμνη Αράλη. Βογκούσε η γη κυριολεκτικά κάτω από τα πέλματα των ζωντανών πολεμικών μηχανών. Σαν καταλάγιαζε κάπως το ντουμάνι, βέλη αναρίθμητα κάλυπταν τον καυτό ήλιο, και δεν ξεφύτρωναν Λεωνίδες εκεί να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη, πολεμώντας υπό σκιάν· αγράμματοι κι αμόρφωτοι οι νομάδες της Κεντρικής Ασίας, ούτε καν είχαν ακουστά για την γενναιότητα του Λεωνίδα και το μεγαλούργημα της Σπάρτης…

Μυθιστόρημα, Ερωδιός, 2008, 399 σελ.

Ασνήφ – Ξεριζωμένη από την Αρμενία στην Ελλάδα – Όμηρος Μαυρίδης
Το βιβλίο αποτελεί ένα είδος βιογραφικού μυθιστορήματος, με ηρωίδα ένα υπαρκτό πρόσωπο, μια γνωστή στην Αλεξανδρούπολη κυρία, η οποία απεβίωσε πριν από δύο χρόνια και διηγήθηκε προφορικά όλη της τη ζωή στον συγγραφέα.
Με μυθιστορηματικό τρόπο περιγράφεται ολόκληρη η ζωή της Αρμένισσας Ασνήφ, η οποία γεννήθηκε στην έρημο της Συρίας, στην περίοδο της γενοκτονίας των Αρμενίων, για να καταλήξει στην Αλεξανδρούπολη. Παράλληλα, αναπτύσσονται λεπτομερέστατα όλες οι περιπέτειες των μελών της οικογένειάς της στην Τουρκία, στη Συρία, στον Λίβανο και στην Ελλάδα, στην προσπάθειά τους να επιζήσουν των τουρκικών διωγμών και να επιβιώσουν.

Μυθιστόρημα, Μαλλιάρης Παιδεία, 2009

Το αμπέλι μας στον Πόντο – Όμηρος Μαυρίδης
Τόσοι νομάτοι η οικογένεια του παπα-Χαράλαμπου, ρίξαμε μαύρη πέτρα στη γη που μας ανάθρεψε, και γυρέψαμε μια νέα πατρίδα… Δύσκολος δρόμος, επικίνδυνος, οι Τούρκοι στο κατόπι μας, να κυνηγούν τους άπιστους, να κλέβουν, να βιάζουν τις γυναίκες μας, να μαγαρίζουν εκκλησιές και σύμβολα ελληνικά κι ορθόδοξα… Μα εμείς δε χάσαμε ποτέ την ανθρωπιά μας κι όποτε χρειάστηκε, το δείχναμε πως ήμασταν ανώτεροι απ’ τον εχθρό μας. Όμως, κι η πατρίδα που αφήσαμε, δε χάνεται ποτέ, δε λησμονιέται, δεν πεθαίνει· έχει τις ρίζες της βαθιά χωμένες στην ψυχή και το νου μας. Όπως τ’ αμπέλια που ριζώνουν στα έγκατα της άνυδρης γης και δίνουν τους καρπούς τους… Δυο κληματόβεργες λοιπόν απ’ το παλιό τ’ αμπέλι μας το μόνο βιος μας, μας θυμίζουν για πάντα την πρότερη ζωή μας, μας δένουν με ό,τι αγαπήσαμε, έτσι που να μη λησμονήσουμε ποτέ, όπου κι αν βρεθούμε, τ’ αμπέλι μας στον Πόντο…

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2010, 336 σελ.

Ιωνάς ο Β΄ ή η απίστευτη ιστορία ενός θαύματος – Όμηρος Μαυρίδης
Ενα καθαρά αυτοβιογραφικό, ψυχολογικό μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας άρχισε να το γράφει στα γερμανικά το 1982, το μετέφρασε και το τελείωσε όμως το 2002. Βασίζεται σε μια από τις ψυχοθεραπείες του με έναν Έλληνα ασθενή από την Λέσβο. Αρχικά του φάνηκαν τα βιώματα και οι φαντασιώσεις του ασθενή του ύπερ το δέον υπερβολικές, με αποτέλεσμα να τις απορρίψει ο θεραπευτής σαν εξωπραγματικές. Στην συνέχεια των συνεντεύξεων διαπίστωσε όμως ότι ο ασθενής του, όχι μόνον ακολουθούσε πιστά κάποια γραμμή στους ισχυρισμούς του που επιβεβαιώνονταν από τα επιπρόσθετα τεστ, αλλά χρόνο με τον χρόνο ξεπερνούσε τη φοβία του κι ανάπτυσσε ιδιαίτερες προαισθητικές, σχεδόν προφητικές ικανότητες.

Μυθιστόρημα, Ερωδιός, 2010, 352 σελ.

Τ’ εμέτερον η γενεά, τ’ εμέτερον το σόι – Όμηρος Μαυρίδης
Η ζωή ενός απογόνου του Αγίου Θεόδωρου Γαβρά στην Ελλάδα
Μαζί με τους χιλιάδες Ποντίους που εγκατέλειψαν τα άγια πάτρια εδάφη και ήρθαν ως πρόσφυγες στην μητέρα Ελλάδα, υπήρχαν και πολλές οικογένειες με το όνομα Γαβράς, απόγονοι του Αγίου Θεόδωρου Γαβρά. Μία απ’ αυτές ήταν και αυτή του Λεωνίδα Γαβριηλίδη -πρώην Γαβρά-, του Γεωργίου και της Σοφίας, ο οποίος διηγείται στον συγγραφέα την περιπετειώδη ζωή της οικογένειας του, καθώς επίσης και αυτήν της γυναίκας του Κλεοπάτρας, για να συνταχθεί το αυτοβιογραφικό αυτό μυθιστόρημα. Το ζεύγος Γαβριηλίδη επέστρεψε ύστερα από μισόν ακριβώς αιώνα από την μακρινή Αυστραλία στην ιδιαίτερη πατρίδα του κυρίως ήρωα Λεωνίδα, στην κωμόπολη Σταυρούπολη Ξάνθης, όπου και εξιστορεί τις αμέτρητες φιλανθρωπικές πράξεις των γονιών και συγγενών του, θαρρείς και πέρασε το πνεύμα του Αγίου προγόνου τους απ’ ευθείας και στο δικό τους σώμα, φιλοσοφώντας με τον δικό του τρόπο τη ζωή…

Μυθιστόρημα, Ινφογνώμων Εκδόσεις, 2015, 208 σελ.

Το οδοιπορικό μιας ψυχής – Όμηρος Μαυρίδης
Στο φρικαλέο ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, δίνουν οι ναζί τη χαριστική βολή στον δεκατετράχρονο νεαρό Νικολή. Την ίδια ακριβώς στιγμή, στο Δημοτικό Σχολείο της πόλης, όπου οι κατακτητές είχαν συγκεντρώσει γυναίκες και παιδιά, γεννιέται η αδερφή του Ευρυδίκη. Στην οπισθοχώρηση των κατακτητών τα καταφέρνει ο Γερμανός υπαξιωματικός Ρούντολφ, με σατανικό σχέδιο, να πάρει μαζί του στη Γερμανία τη χήρα Ευφροσύνη και τα έξι παιδιά του δολοφονημένου πρώην συντρόφου της. Την παντρεύεται και ιδρύει μαζί της τον πρώτο μεταπολεμικό Γερμανο-Ελληνικό Σύλλογο. Η αρχική τυπική και κρύα μεταξύ τους σχέση μετατρέπεται συν τω χρόνω σε αληθινή αγάπη και τα πάντα βαίνουν κανονικά, έως ότου αρχίζει να τους αναστατώνει η μικρή Ευρυδίκη με τις καλπάζουσες “φαντασιώσεις” της. Παρ’ όλα αυτά οι οπτασίες της μικρής εμπεριέχουν αδιάσειστα στοιχεία πραγματικότητας και αποδεικνύονται συχνά σωτήριες για ολόκληρη την οικογένεια. Η μοίρα όμως παίζει μαζί τους το δικό της δράμα, το οποίο φαίνεται να είναι γνήσιο αντίγραφο αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.

Μυθιστόρημα, Ινφογνώμων Εκδόσεις, 2017, 358 σελ.

Το αμπέλι μας στον Πόντο – Όμηρος Μαυρίδης
Τόσοι νομάτοι η οικογένεια του παπα-Χαράλαμπου, ρίξαμε μαύρη πέτρα στη γη που μας ανάθρεψε, και γυρέψαμε μια νέα πατρίδα… Δύσκολος δρόμος, επικίνδυνος, οι Τούρκοι στο κατόπι μας, να κυνηγούν τους “άπιστους”, να κλέβουν, να βιάζουν τις γυναίκες μας, να μαγαρίζουν εκκλησιές και σύμβολα ελληνικά κι ορθόδοξα… Μα εμείς δε χάσαμε ποτέ την ανθρωπιά μας, κι όποτε χρειάστηκε, το δείχναμε πως ήμασταν ανώτεροι απ’ τον εχθρό μας. Όμως, κι η πατρίδα που αφήσαμε, δε χάνεται ποτέ, δε λησμονιέται, δεν πεθαίνει· έχει τις ρίζες της βαθειά χωμένες στην ψυχή και το νου μας. Όπως τ’ αμπέλια που ριζώνουν στα έγκατα της άνυδρης γης και δίνουν τους καρπούς τους… Δυο κληματόβεργες λοιπόν απ’ το παλιό τ’ αμπέλι μας, το μόνο βιος μας, μας θυμίζουν για πάντα την πρότερη ζωή μας, μας δένουν με ό,τι αγαπήσαμε, έτσι που να μη λησμονήσουμε ποτέ, όπου κι αν βρεθούμε, τ’ αμπέλι μας στον Πόντο…

Μυθιστόρημα, Ινφογνώμων Εκδόσεις, 2017, 332 σελ.

Απίστευτα γεγονότα – Όμηρος Μαυρίδης
Που μοιάζουν με υπερβολικές φαντασίες
Σε κάθε έναν από εμάς συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ζωής μας μερικά χαρακτηριστικά γεγονότα, τα οποία ούτε και εμείς οι ίδιοι μπορούμε να τα εξηγήσουμε. Για να δώσουν μερικοί κάποια ικανο-ποιητική λύση, για τον εαυτό τους τουλάχιστον, κατά-φεύγουν στη μαγεία, στην παραψυχολογία, ή, όχι σπάνια, και στην αναζήτηση βοήθειας από τη θρησκεία. “Έβαλε ο Θεός το χέρι του”, “είχα Άγιο”, “βρέθηκα κάτω από τη σκέπη της Παναγίας”, είναι μερικές από τις εκφράσεις που χρησιμοποιούν. Τα φαινόμενα αυτά δεν ερμηνεύονται και επιστημονικά, διότι δεν εφαρμόζονται οι δύο σπουδαιότεροι όροι της επιστήμης: α) να ισχύουν για κάθε άνθρωπο και β) να μπορούν να επαναλαμ-βάνονται ανά πάσα στιγμή. Απεναντίας, αυτά συμβαίνουν αποκλειστικά και μόνο σε ένα άτομο, σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή, και είναι οι συμπτώσεις και στατιστικά τόσο απίθανες, ώστε ακούγονται στην αφήγησή τους απίστευτες, πιο πολύ σαν δημιουργήματα φαντα-σίας, που μάλλον το χαρακτήρα ενός ανεκδότου θα μπορούσαν να υπογραμμίσουν και τίποτε περισσότερο. Τα ατομικά λοιπόν αυτά βιώματα σε καμιά περίπτωση δεν μεταφέρονται σε άλλα άτομα, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έζησε ακριβώς το ίδιο βίωμα, ίσως ένα παραπλήσιο μερικές φορές, κι όμως στην ουσία τελείως διαφορετικό. Υπαρξιακά μοιάζουν με τα όνειρα. Κι αν δύο άτομα ονειρευτούν το ίδιο σε περιεχόμενο όνειρο, σε τελική ανάλυση δεν είναι το ίδιο, γιατί αυτό είναι στην ουσία το ατομικό, το ξεχωριστό και πλουμιστό πάπλωμα της ψυχής του καθενός. Αναφέροντας μερικές από αυτές τις προσωπικές μου εμπειρίες στον κλειστό κύκλο συγγενών μου, διαπίστωσα ότι μερικοί απ’ αυτούς, ακόμα και οι γιοι μου, κρυφογελούσαν, σαν να ήθελαν να τονίσουν ότι υπερβάλλω αρκετά, σαν να με λυπούνταν για τις “γεροντίστικες” ιστορίες μου, ακόμα και τότε όταν μια ιστορία αφορούσε και αυτούς τους ίδιους, ή ήταν με άλλα λόγια και δική τους υπόθεση. Σ’ αυτούς όμως τελικά οφείλω την απόφαση να συγγράψω αυτό το βιβλίο, και στο σημείο αυτό τους ευχαριστώ που μου έδωσαν το κατάλληλο ερέθισμα.

Αφηγήσεις, Ινφογνώμων Εκδόσεις, 2018, 303 σελ.

Μυθιστορήματα
Της ξενιτιάς η μόρφωση (2004), Ερωδιός
Καλλιστώ και Ιμπραχήμ (2005), Εμπειρία Εκδοτική
Η ανεψιά μου η τουρκάλα (2008), Ερωδιός
Ασνήφ – Ξεριζωμένη από την Αρμενία στην Ελλάδα (2009), Μαλλιάρης Παιδεία
Το αμπέλι μας στον Πόντο (2010), Εμπειρία Εκδοτική
Ιωνάς ο Β΄ ή η απίστευτη ιστορία ενός θαύματος (2010), Ερωδιός
Δακρυσμένο Διαμάντι – Το παράθυρο μιας Πομάκας στον ουρανό (2010)
Τ’ εμέτερον η γενεά, τ’ εμέτερον το σόι (2015), Ινφογνώμων Εκδόσεις
Το οδοιπορικό μιας ψυχής (2017), Ινφογνώμων Εκδόσεις
Το αμπέλι μας στον Πόντο (2017), Ινφογνώμων Εκδόσεις (E)

Αφηγήσεις
Ο πετροπόλεμος στις Σάπες (2002), Ερωδιός
Σταυρωμένα νιάτα (2004), Ερωδιός
Η Ελλάδα μας αργοπεθαίνει (2004), Ερωδιός
Απίστευτα γεγονότα (2018), Ινφογνώμων Εκδόσεις

Παιχνίδια
Παιχνίδια της παρέας (2005), Ερωδιός

Πηγές: BIBLIONET, Εκδόσεις Ερωδιός, Εμπειρία Εκδοτική, Ινφογνώμων Εκδόσεις, Μαλλιάρης Παιδεία