Πάνος Τσίρος

Ο Πάνος Τσίρος γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Εν συνεχεία, στην Αγγλία έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία, ασχολούμενος με το Tractatus Logico-Phillosophicus του Ludwig Wittgenstein.
Εργάζεται, επί σειρά ετών, στη μέση εκπαίδευση.
Το 2007 κυκλοφόρησε απ’ τις εκδόσεις Γαβριηλίδη η συλλογή διηγημάτων “Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα” ενώ το 2013 απ’ τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος η συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο “Δεν είν’ έτσι;”.
Έχει συνεργαστεί με διάφορα περιοδικά.
Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά.

Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα – Πάνος Τσίρος

Το “Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα” αποτελείται από οκτώ σύντομα διηγήματα. Οι ήρωές τους μοναχικοί, τσακισμένοι, τσαλακωμένοι, παιδιά-θαύματα, ξεχασμένοι πατεράδες, δάσκαλοι της επαρχίας, κακές πεθερές, ένα αγόρι που κάθεται στην άκρη της ταράτσας κι ονειρεύεται να πετάξει στην αγκαλιά της αγαπημένης του.
Ο Τσίρος σχεδιάζει αστικές παραβολές χρωματίζοντάς τις με λυρισμό και με στοιχεία φανταστικά. Τα διηγήματα του Τσίρου δεν είναι παρά μικρές αλληγορίες για το θάνατο, τον έρωτα, την καταπίεση, τη μοναξιά, την τρυφερότητα. Και είναι γραμμένα με τόση απλότητα, ανοιχτά σε τόσες εικασίες, που σχεδόν θαρρείς ότι υπήρχαν πάντα και τώρα απλώς κάποιος τις κατέγραψε.
Όταν κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή διηγημάτων του Πάνου Τσίρου, Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα, η υποδοχή από την κριτική υπήρξε καθολικά επαινετική και ενθαρρυντική για το νέο συγγραφέα.
Θα περίμενε κανείς η ενθάρρυνση αυτή να προκαλέσει από μέρους του μια πυκνή παραγωγικά συγγραφική δραστηριότητα στα επόμενα χρόνια, πράγμα που διαψεύστηκε, αφού ο Πάνος Τσίρος παρουσίασε μόλις άλλη μια συλλογή διηγημάτων του, πέντε χρόνια αργότερα (Δεν είναι έτσι; 2013, Μικρή Άρκτος).
Ο Τσίρος παρέμεινε ολιγογράφος, σίγουρα πολύ προσεκτικός στις εκδοτικές του κινήσεις ισορροπώντας απολύτως την εσωτερική του συγκυρία με την εξωτερική.

«Το βιβλίο του Πάνου Τσίρου είναι η επιτομή εκείνου που αποκαλούμε “μικρό αλλά θαυματουργό”.
Η γραφή του είναι σχεδόν υπνωτιστική. Η όλη αίσθηση που σου δημιουργεί είναι λες και έχεις ξυπνήσει από έναν βαρύ μεσημεριανό ύπνο και για λίγο, είσαι μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Ή ακόμα, λες και σε έπιασε μια ξαφνική ζαλάδα και πιάστηκες από κάπου για να μην πέσεις στο δρόμο. Μετά, συνέρχεσαι και η ζωή συνεχίζεται κανονικά.
Οι χαρακτήρες του Τσίρου είναι άνθρωποι λαϊκοί, που ζουν σε λαϊκές γειτονιές, μια ζωή συνηθισμένη, στα όρια του βαρετού, βουλιαγμένοι στις συμβάσεις που επέλεξαν. Όλοι, όμως, σε κάποια στιγμή αυτής της ευθύγραμμης ζωής, παίρνουν μια απότομη στροφή, ή έρχονται αντιμέτωποι με μια ανατροπή βαθιά, που έρχεται να τους σημαδέψει…» (Αρχοντή Κόρκα, Critique.gr)

Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2008, 89 σελ.

Δεν είν’ έτσι; – Πάνος Τσίρος

Ο Πάνος Τσίρος στο βιβλίο του “Δεν είναι έτσι;” διηγείται περίεργες ιστορίες, που σταδιακά διαβρώνουν την καθημερινότητα απλών ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Ασήμαντες ζωές, πληκτικές ζωές, χωρίς υπερβάσεις, χωρίς ανατροπές – ζουν; πεθαίνουν; δεν ξέρεις. Μέχρι που ένα πρόσωπο από το παρελθόν θα κάνει την εμφάνισή του. Ατημέλητος, ψυχρός, ευαίσθητος, μυστηριώδης, πανικόβλητος. Ανεπαίσθητα στην αρχή, αποφασιστικά προς το τέλος, επιβάλλει την παρουσία του. Υπενθυμίζει την απαίτησή του. Ένας μυστηριώδης επισκέπτης, που η παρουσία του διαπερνά τις ιστορίες διακριτικά, υπαινικτικά, μέχρι που στο τέλος η παράλογη καθημερινότητα γίνεται εφιαλτική και αβίωτη. Και όλα αυτά μέσα από ένα τόνο μινιμαλιστικό, αφαιρετικό, αγχώδη.

Διηγήματα, Μικρή Άρκτος, 2013, 91 σελ.

Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα – Πάνος Τσίρος

Η πρώτη συλλογή ωστόσο, εξαντλήθηκε γρήγορα, το κοινό που άρχισε να αγαπά τη γραφή του Τσίρου, την αναζητούσε αλλά δεν την έβρισκε πια στα ράφια των βιβλιοπωλείων.
Οκτώ χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση η Μικρή Άρκτος παρουσιάζει στο κοινό την επανέκδοση του εξαντλημένου πλέον, πρώτου βιβλίου του Πάνου Τσίρου, Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα,
Το Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα αποτελείται από οκτώ σύντομα διηγήματα. Οι ήρωές τους μοναχικοί, τσακισμένοι, τσαλακωμένοι, παιδιά-θαύματα, ξεχασμένοι πατεράδες, δάσκαλοι της επαρχίας, κακές πεθερές, ένα αγόρι που κάθεται στην άκρη της ταράτσας κι ονειρεύεται να πετάξει στην αγκαλιά της αγαπημένης του.
Ο Τσίρος σχεδιάζει αστικές παραβολές χρωματίζοντάς τις με λυρισμό και με στοιχεία φανταστικά. Τα διηγήματα του Τσίρου δεν είναι παρά μικρές αλληγορίες για το θάνατο, τον έρωτα, την καταπίεση, τη μοναξιά, την τρυφερότητα. Και είναι γραμμένα με τόση απλότητα, ανοιχτά σε τόσες εικασίες, που σχεδόν θαρρείς ότι υπήρχαν πάντα και τώρα απλώς κάποιος τις κατέγραψε.
Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι φιλοτεχνημένο με το έργο “Angelus Novus” του Paul Klee.

Διηγήματα, Μικρή Άρκτος, 2016, 96 σελ.

Η μοναξιά των σκύλων – Πάνος Τσίρος

Ένας φίλος από τα παλιά και το περίεργο κατοικίδιο της μητέρας του.
Η σύμπτωση που προβλημάτισε έναν ποιητή.
Το μυστικό του φαροφύλακα και του γιου του.
Η μοναξιά του σκύλου στο αυτοκίνητο όταν χιονίζει.
Ο άνθρωπος που εξαφανίστηκε πριν πεθάνει.
Ένα μπουκάλι κρασί και το φάντασμα του φιλοσόφου.
Τα περιστέρια στο μπαλκόνι ενός ξενοδοχείου που πρόκειται να γκρεμιστεί.
Ένας πατέρας αναρωτιέται γιατί ο γιος του δεν ήρθε στην κηδεία του.
Και κάποιος που πήγε να ποτίσει τα λουλούδια στο σπίτι του φίλου που έλειπε και βρέθηκε μπροστά σε αυτό…
Ιστορίες για τη μοναξιά των ανθρώπων, των σκύλων και λοιπών κατοικιδίων.

Διηγήματα, Νεφέλη, 2019, 96 σελ.

Πηγές: BIBLIONET, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Μικρή Άρκτος, Νεφέλη