Σωτήρης Φ. Γλυκοφρύδης

Ο τελευταίος Αγαμέμνων – Σωτήρης Γλυκοφρύδης

Μενοικέα του Κερκυρέως
Περί Σπάρτης και του Μεγάλου Βασιλέως Κλεομένη (Α’)


Μέσα από ένα αρχαίο κείμενο που υποτίθεται πως βρέθηκε πρόσφατα, ένας Κερκυραίος είλωτας περιγράφει τη Σπάρτη την οποία έζησε, έχοντας ως επίκεντρο τη ζωή του αφέντη του, βασιλιά Κλεομένη Α’ (520-489)

Περιγράφονται η γκρίζα και δελφοκρατούμενη Σπάρτη, το χάος της Αθήνας κατά τη μεταβατική περίοδο από την τυραννίδα των Πεισιστρατιδών έως τη δημοκρατία του Κλεισθένη και η αρχή των Ελληνοπερσικών πολέμων.

Δίνονται απαντήσεις σε ερωτήματα, όπως ποια ήταν η επίσημη πολιτική της Λακεδαίμονος κατά την έναρξη των Ελληνοπερσικών πολέμων, γιατί ο βασιλιάς Κλεομένης επεξεργαζόταν συνωμοσία για να καταλύσει το πολίτευμα της πόλης του, ποιος πράγματι ήταν ο λόγος που οι Σπαρτιάτες πήγαν στη μάχη του Μαραθώνα λίγοι και καθυστερημένοι, καθώς και ποια είναι η συνεπέστερη εκδοχή για τον μυστηριώδη θάνατο του βασιλιά αυτού. Ενός βασιλιά που λοιδορήθηκε όσο κανείς, θεωρώντας τον εαυτό του ως τον τελευταίο κι ευρισκόμενο εν αμύνη βασιλέα των Ελλήνων, τον Αγαμέμνονα.

Το κείμενο, που αρχίζει από την εποχή του ισο-λυκούργειου νομοθέτη των Σπαρτιατών, Χίλωνα, και τελειώνει όταν ο Λεωνίδας κατευθύνεται στις Θερμοπύλες, αλλάζει πολλά από τα ιστορικά δεδομένα όπως τα γνωρίζουμε σήμερα.

Ιστορικό μυθιστόρημα, 24 γράμματα, 2018

Σπουδή στον Παρμενίδη – Σωτήρης Φ. Γλυκοφρύδης

Περί φύσεως


Το έργο του Παρμενίδη “Περί φύσεως” θεωρείται ένα από τα πλέον δυσνόητα αλλά και ορθολογιστικά κείμενα της φιλοσοφίας, αποδίδοντας στο δημιουργό του το δισυπόστατο χαρακτηρισμό του “ιδρυτή της μεταφυσικής και της λογικής”. Είναι όμως, μόνο, έτσι; Το κείμενο ερμηνεύεται με βάση την κατεύθυνση του νου του Ελεάτη στοχαστή. Σκέπτεται την όντως σκέψη του. Ως εκ τούτου, η κατανόησή του γίνεται βατή. Αυτά που προκύπτουν αναθεωρούν δεδομένα, αλλά και επιφέρουν ερωτήματα, όπως: Τι δεν κατάλαβε ο Πλάτων και τι δεν ήθελε να αποδεχθεί ο Αριστοτέλης; Πώς προέκυψε να είναι ο Αρίσταρχος ο Σάμιος δημιουργός της ηλιοκεντρικής θεωρίας και οι Λεύκιππος – Δημόκριτος της άτμητης ή ατομικής; Τι θα έλεγε, αν μιλούσε, ο Σωκράτης; Μήπως το λεγόμενο «προπατορικό αμάρτημα» ήταν η εκτροπή του λόγου (ως νόηση και ομιλία) και απαγορευμένος καρπός η σύγκριση, ο δυισμός; Χάθηκε η Αλήθεια από τη διάσταση των αλόγων του μυαλού και της καρδιάς ή από λάθος άλογα και την ενδελέχεια του δρόμου; Είναι η πηγή του κβαντικού φωτός το Ον της θρησκείας, το όντως ον της φιλοσοφίας, η όντως αρχή της φυσικής; Όλα αυτά προκύπτουν σαν αποχρών λόγος, σπουδάζοντας το κείμενο του Παρμενίδη.

Ερμηνεία και κριτική, Εκάτη, 2010, 208 σελ.

Το φως του Παρμενίδη – Σωτήρης Φ. Γλυκοφρύδης

Η αναθεώρηση της ζωής
Αποκρυπτογραφώντας το μεγαλύτερο φιλόσοφο που (δεν) γνώρισε ο κόσμος


Σε ποιους απευθύνεται η φιλοσοφία και κατά πόσο αξίζει να ασχοληθούμε με θέματα της φιλοσοφικής βάσης; Πάνω σε αυτά τα πρωταρχικά ερωτήματα επικεντρώνεται το βιβλίο, επιχειρώντας να απαντήσει με έναν πράγματι ξεχωριστό τρόπο. Στη σκέψη του συγγραφέα εμφανίζεται ένα δαιμόνιο, το οποίο πότε με γκρίνια, πότε με διάθεση παιχνιδιού και αστεϊσμών, πότε με περίσκεψη και περίσσια σοβαρότητα, ανοίγει τους δρόμους για τη γνωριμία με έναν από τους πιο σημαντικούς αλλά και παρεξηγημένους φιλόσοφους της αρχαιότητας. Τον Παρμενίδη. Η συνάντηση με το πνεύμα του, έτσι όπως περιγράφεται στους διάλογους, έτσι όπως δίνεται με τη μετάφραση του διασωθέντος κειμένου του, το οποίο ο συγγραφέας ερμηνεύει με προσήλωση και τρόπο διεισδυτικό κι έτσι όπως επεκτείνεται στην ζωντανή ανάλυση που ακολουθεί, μετατρέπει το βιβλίο αυτό σε μια κεκαλυμμένη φιλοσοφική πραγματεία. Αξίζει να διαβαστεί, γιατί ακριβώς δεν απευθύνεται μόνο σε κοινό ειδικών, αλλά σε νέους ανθρώπους. Χωρίς να χάνει τίποτε από την ακρίβεια των διατυπώσεων, γίνεται ευχάριστα δεκτό από τον καθένα που θα ήθελε να έχει μια ιδιαίτερη επαφή με τον προσωκρατικό στοχασμό και περισσότερο με τον Παρμενίδη. Έναν φιλόσοφο που επηρέασε όσο κανείς τον κόσμο των ιδεών τον Πλάτωνα αλλά και το μηχανισμό της λογικής του Αριστοτέλη. Μέσω αυτού, ο αναγνώστης μπορεί να βρει απαντήσεις στα θεμελιώδη αλλά και στα καθημερινά προβλήματα που τον απασχολούν, να κατευθυνθεί σε μιαν άλλη λογική, ενωτική, αποδίδοντας μέσω του νου την πρωτοκαθεδρία στο δρόμο της καρδιάς. Αγκαλιάζοντας τελικά τον κάθε του συνάνθρωπο, αναπροσαρμόζοντας στερεότυπα, επαναπροσδιορίζοντας τα δεδομένα.

Ερμηνεία και κριτική, Εκάτη, 2009, 160 σελ.

6ος π.Χ. αιώνας – Σωτήρης Φωκ. Γλυκοφρύδης

Η αρχή της μετακύλησης των ιδεών σε Ανατολή και Δύση


Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται, κατά τρόπο έμμεσο, την ανθρώπινη ιδεοληψία μέσα από την έρευνα του 6ου π.Χ. αιώνα, που δημιούργησε τα στερεότυπα του πολιτισμού μας.

Από τις σελίδες του παρελαύνουν: Λάο Τσε, Κομφούκιος, Βούδας, Μαχαβίρα, Ζαρατούστρα, οι σημαντικότεροι προφήτες της Ιουδαίας, οι Ίωνες φιλόσοφοι με τους Θαλή, Αναξίμανδρο, Πυθαγόρα, Ηράκλειτο και Παρμενίδη. Είναι η εποχή της πρώτης προσπάθειας παγκοσμιοποίησης από τον Κύρο, που μετατράπηκε σε δεσποτεία με τον Δαρείο, της γέννησης της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, που θα εκτρέψει το σύστημα, δημιουργώντας από το χάος της τους ελληνο-περσικούς πολέμους. Είναι η εποχή της αμφισβήτησης των Βεδών – παρ’ ότι γράφονται οι Ουπανισάδες – της γνωριμίας του Γιαχβέ με τον Αχούρα Μάζδα, που επιφέρει έναν εκτενέστερο Σιωνισμό, ενώ συντάσσεται η Βίβλος, η αρχή της πτώσης των θεών του Ολύμπου από την αναζήτηση της Φύσης, της Αλήθειας και του Δρόμου. Είναι ο παγκόσμιος αιρετικός αιώνας, που από αυτόν άγεται ο κόσμος μας με ψευδομεταμορφώσεις, ιδωμένος με άλλη οπτική, συνυφασμένη με την εποχή μας.

Επίκεντρο έχει τον άνθρωπο, που από φυσική επιλογή ξανακυλά σαν Σίσυφος την πέτρα της πίστης και των ιδεών του…

Ιστορία, Αλκυών, 2007, 347 σελ.