Σπούδασε γιατρός στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, από όπου πήρε και το διδακτορικό του και ειδικεύτηκε στη χειρουργική. Άσκησε το επάγγελμά του σε νοσοκομεία της Αθήνας για σαράντα χρόνια. Στον ελεύθερο χρόνο του ταξίδεψε με πάθος στο Αιγαίο και στο τρία τοις εκατό του κόσμου, ασχολούμενος ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, το κυνήγι και τη μαγειρική. Είναι μέλος του ΕΛΙΑ (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο), της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών και της Φιλικής Εταιρείας Επιστημόνων Καλλιτεχνών. Στα γράμματα εμφανίστηκε τo 1981 με το μυθιστόρημα “Η σφαγή των εντόμων”, που εκδόθηκε από το ΕΛΙΑ, υπήρξε μεγάλη εκδοτική επιτυχία και από τις κριτικές χαρακτηρίστηκε ως “λογοτεχνικό γεγονός”.
Το καλοκαίρι του 1982 έγραψε στο Πάνω Κουφονήσι τη νουβέλα “Ιστορίες του ήλιου”, που εκδόθηκε το 1991 από τις εκδόσεις Σμίλη. Την ίδια χρονιά επανεκδόθηκε “Η σφαγή των εντόμων” σε δεύτερη και τρίτη έκδοση από τις εκδόσεις Σμίλη καθώς και το μυθιστόρημα “Ο λυπημένος ερωδιός”, που έκανε τρεις εκδόσεις μέσα σε έναν χρόνο, αποσπώντας κριτικές που έγραψαν ότι “… πρόκειται για μια προσωπική γραφή καινούρια στα ελληνικά γράμματα”. Το μυθιστόρημα “Έρωτες στα χρόνια του πολέμου” γράφτηκε σε 110 μερόνυχτα όχι επειδή το ήθελε, αλλά επειδή δραπέτευσε από το μυαλό του, όπου επωαζόταν φρουρούμενο είκοσι τρία χρόνια. Το 2017 συμμετείχε στις ανθολογίες μικρού διηγήματος “Για τη Νύχτα” και “Ιστορίες πάθους και μαγειρικής” των εκδόσεων Κύμα.
Ο λυπημένος ερωδιός – Σπύρος Σίγμα
«Είμαι φτιαγμένος από εκρήξεις. Στον ενδιάμεσο χρόνο συγκολλάω τις ρωγμές μου όσο καλύτερα μπορώ, για να αντέξω την επόμενη ανατίναξη. Παρακαλώ τους θεούς των υπόλοιπων ανθρώπων να δείξουν επιείκεια για μένα τον άπιστο και να με αφήσουν ατιμώρητο να χαθώ, όχι στο έλος. Αυτό έχει πικραθεί περισσότερο από τα δάκρυα των λυπημένων ερωδιών, και δεν αντέχω στην ιδέα των πράσινων φυσαλίδων της μακράς αποσύνθεσής μου. Στην τελευταία μου ανατίναξη θέλω να διασκορπιστώ σε τόσο μικρά κομμάτια, ώστε κάθε απόπειρα συγκόλλησης να είναι ουτοπία. Όσο για τα στοιχεία της φύσης που δανείστηκα και παίδεψα στη ζωή μου, είμαι σίγουρος πως δεν έχουν μνήμη, θα ξαναπέσουν στη γη και θα ξαναδοκιμάσουν την τύχη τους σε όλες τις αγαπημένες μου μορφές ζωής και έρωτα».
Η ερωτική αναζήτηση στα όρια του ονειρικού χάους, η εξόρυξη άκρατου πρωτογονισμού από την άβυσσο των ενστίκτων και η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα με το σκληρό ρεαλισμό της πορεύονται παράλληλα.
Μυθιστόρημα, Σμίλη, 1991, 296 σελ.
Ιστορίες του ήλιου – Σπύρος Σίγμα
Πρόκειται για την περιγραφή της περιπέτειας, της καλοκαιρινής ζωής στα νησιά των μικρών Κυκλάδων. Με επίκεντρο το Πάνω Κουφονήσι, ταξιδεύουμε στην Αμοργό, την Κέρο, την Σχινούσα, την Ηρακλιά και το κάτω Κουφονήσι καβάλα στο γαλάζιο κύμα του απέραντου Αιγαίου.
Αφηγήσεις, Σμίλη, 1991, 86 σελ.
Η σφαγή των εντόμων – Σπύρος Σίγμα
Η συγκλονιστική εξομολόγηση ενός ασήμαντου γιατρού στον θείο του, που στα πρώτα χρόνια των σπουδών του τον γέμισε με ιδεαλισμό κι αγάπη για τη σπουδή του και για τον κόσμο όλο.
Ο ίδιος ένα επαρχιώτης μικροαστός πίστεψε, μα γρήγορα τον απογοήτευσε η πραγματικότητα. Απόφυγε τις συναντήσει με το θείο του και προσπάθησε να περάσεις μόνος του τα απίστευτα εμπόδια που συναντούσε, σε μία εξάχρονη πορεία μαρτυριών.
Μυθιστόρημα, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.), 1991, 272 σελ.
Έρωτες στα χρόνια του πολέμου – Σπύρος Σίγμα
Ο ιδιοκτήτης αυτής της μυθιστορίας τη φρουρούσε στη φυλακή του μυαλού του με τους στρατιώτες της σωφροσύνης. Όταν αυτοί αποκοιμήθηκαν τις πρωινές ώρες του περσινού φθινοπώρου, εκείνη δραπέτευσε και οι χωρίς όριο έρωτες μιας οικογένειας ζωντάνεψαν αδίστακτοι και καταστροφικοί, κι αυτός έτρεξε ξωπίσω τους να τους φυλακίσει ξανά αυτή τη φορά σε ένα βιβλίο, απ’ όπου θα μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να τους επισκέπτονται και να ακούν τις διηγήσεις τους. Οι τολμηρές ερωτικές σκηνές αποφορτίζονται από τον πόλεμο που μαίνεται γύρω τους και από το χιούμορ-όπλο του συγγραφέα.
Μυθιστόρημα, Σμίλη, 2015, 528 σελ.
Ο λυπημένος ερωδιός – Σπύρος Σίγμα
«Είμαι φτιαγμένος από εκρήξεις. Στον ενδιάμεσο χρόνο συγκολλάω τις ρωγμές μου όσο καλύτερα μπορώ, για να αντέξω την επόμενη ανατίναξη. Παρακαλώ τους θεούς των υπόλοιπων ανθρώπων να δείξουν επιείκεια για μένα τον άπιστο και να με αφήσουν ατιμώρητο να χαθώ, όχι στο έλος. Αυτό έχει πικραθεί περισσότερο από τα δάκρυα των λυπημένων ερωδιών, και δεν αντέχω στην ιδέα των πράσινων φυσαλίδων της μακράς αποσύνθεσής μου. Στην τελευταία μου ανατίναξη θέλω να διασκορπιστώ σε τόσο μικρά κομμάτια, ώστε κάθε απόπειρα συγκόλλησης να είναι ουτοπία. Όσο για τα στοιχεία της φύσης που δανείστηκα και παίδεψα στη ζωή μου, είμαι σίγουρος πως δεν έχουν μνήμη, θα ξαναπέσουν στη γη και θα ξαναδοκιμάσουν την τύχη τους σε όλες τις αγαπημένες μου μορφές ζωής και έρωτα».
Μυθιστόρημα, Σμίλη, 2016, 320 σελ.
Η σφαγή των εντόμων – Σπύρος Σίγμα
«Εγεννήθη ημίν συγγραφεύς; Νομίζω πως μπορώ ν’ αποτολμήσω αυτή τη σοβαρή διαπίστωση μετά την ανάγνωση του μυθιστορήματος του Σίγμα. Είχαμε καιρό να διαβάσουμε έναν τόσο έντεχνο λόγο με τόσο διεισδυτική γνώση της ελληνικής πραγματικότητας και της ανθρώπινης ψυχολογίας, που να μπορεί να εκφράζει με άψογο γλωσσικό όργανο και τόσο λεπτό χιούμορ, που αγγίζει συχνά τα όρια της πιο καυστικής αλλά ποτέ χυδαίας σάτιρας. Με μια τεχνική που είναι νομίζω άγνωστη στη γλώσσα μας, ποτέ άλλοτε δεν δόθηκε με τόση παραστατικότητα, αλλά και τέτοια ποιότητα εκφραστικών μέσων, το καθημερινό δράμα της ελληνικής σπουδάζουσας νεολαίας… είναι μια συναρπαστική μυθιστορία που προαναγγέλλει μια νέα σημαντική παρουσία στο σχεδόν στείρο πια χώρο του ελληνικού μυθιστορήματος». (“Οικονομικός Ταχυδρόμος” Γιάννης Μαρίνος)
«Αυτή η “Σφαγή…” η εντομοκτόνα, αποτελεί λογοτεχνικό γεγονός. Βιβλίο λυρικότατο αλλά <θα το πούμε ανοιχτά> εκδικητικό. Με την αγνότητα του παρθενικού αισθήματος που προδόθηκε. Η μυθιστορηματική μαρτυρία του Σίγμα είναι σημαντική και ευρηματική: προσφέρει ένα θέμα αναγκαίο, το δίνει αυθεντικά. Η τέχνη του βρίσκεται στο ότι μέσα από την εικόνα της καθημερινής απαισιοδοξίας, που την περιλαμβάνει, δίνει στιγμές άφθαστης ομορφιάς. Έτσι καθιερώνεται. Η “Σφαγή” δίνει τη ζεστασιά της ανθρώπινης επικοινωνίας, δίνει το σήμα της επιβίωσης, της αξιοπρέπειας και προπάντων δίνει ένα χιούμορ-όπλο, που λέει πολλά σαν ύφος ζωής, σαν ήθος, και μοιάζει πολύ με τσέχικο». (Διαβάζω, Κ. Κ.)
«Είναι το μυθιστόρημα-αιφνιδιασμός. Με σαρκασμό που εξοντώνει, αλλά και με ανθρωπιά προς τον ταλαίπωρο, διεκτραγωδεί το σύστημα του Πανεπιστημίου, της Ιατρικής Σχολής. Ταυτόχρονα δίνει μια ταπεινωτική εικόνα του πολιτισμού μας που διευθύνουν οι μηχανισμοί και απολαμβάνουν οι επαΐοντες. Ένα βιβλίο, ξένο κατά
τον ως τώρα γνωστό μας κώδικα της λογοτεχνίας, εγκαινιάζει ένα νέο είδος γραφής τελείως προσωπικό, τόσο από άποψη ύφους, όσο και από άποψη κοινωνικής όρασης». (Στάθης Δρομάζος, “Γυναίκα”)
«Ο συγγραφέας διάλεξε μια πολύ δύσκολη λογοτεχνική μορφή, γιατί χρειάζεται μεγάλη επιδεξιότητα και ευφυΐα για να προχωρείς παράλληλα δύο τελείως διαφορετικά θέματα, που στο τέλος θα συγκλίνουν και θα φωτίσουν από διαφορετικές γωνίες το ίδιο ακριβώς πρόβλημα. Ο Σίγμα όχι μόνο τα καταφέρνει, αλλά κλείνοντας το βιβλίο έχεις αγανακτήσει και ντραπεί». (“Αντί”, Τατιάνα Μιλιέξ)
Μυθιστόρημα, Σμίλη, 2016, 276 σελ.
Η αρρώστια του ονείρου – Σπύρος Σίγμα
«…Ήταν ολοκαίνουριος, ερωτευμένος με τη ζωή, ακούραστος, πεινασμένος, διψασμένος, ηλιοτσουρουφλισμένος, αλμυρός, χαμένος στις αναζητήσεις των ηδονών και των μελλοντικών ονείρων του. Αισθάνθηκε ξαφνικά γιατρεμένος. Εγκαταλείφθηκε στο όραμα της γαλάζιας κοιλιάς που ξέσκιζε το πλοίο, εκσφενδονίζοντας σχίζες πέτρινων βυζιών της Σερίφου, της Σίφνου, της Κιμώλου, της Μήλου, της Σαντορίνης, της Ίου, της Σικίνου, της Αμοργού. Άρχισε να κάνει απεγνωσμένες κινήσεις με τα χέρια του στο σκοτάδι, να πιάσει τις αλμυρές ρώγες των μαστών τους που φωτοβολούσαν κάτω από τη στίλβη των άστρων. Να βάλει στο στόμα του τις αναμνήσεις μιας ανέμελης ζωής. Να ξαναζήσει έρωτες στα αγκαθωτά βράχια όπου ξεσπούσαν οι αφροί των κυμάτων. Ένιωσε την παλικαριά των πεθαμένων που ξαναγυρίζουν στη ζωή μετανιωμένοι που έφυγαν, επειδή νοστάλγησαν τη συντροφιά των γυμνών κοριτσιών. Ανησύχησε για την τύχη των χαλικιών που πίεσε η ερωτική ορμή του στους έρημους όρμους των θηλυκών νησιών. Προσπάθησε απεγνωσμένα να ξεμπλέξει τα χρόνια της ευτυχίας από τα χρόνια της επιτυχίας, όταν το φάντασμα του γέρικου χρόνου, γιγαντιαίο και καμπουριαστό, με επίσημο ένδυμα, καπέλο πομπέ, πουκάμισο χωρίς γιακά, κουμπωμένο κάτω από τον λάρυγγά του με μαργαριτάρι ραγισμένο από σιωπηλούς κεραυνούς, δρασκέλισε τα νησιά πατώντας από το ένα στο άλλο με εφηβική ευκολία και βούλιαξε στα βαθιά, προκαλώντας αναβρασμό των νερών από το σβήσιμο των κεραυνών που κουβαλούσε στην καμπούρα του. Τα ρουθούνια του μπούκωσαν με την αποθαρρυντική μυρωδιά του καμένου πανιού».
Μυθιστόρημα, Σμίλη, 2016, 368 σελ.
Η άνοιξη του Ερνέστο Φαντάζια – Σίγμα Σπύρος
Ο διάσημος συγγραφέας Ερνέστο Φαντάζια μετά από αλλεπάλληλες επιτυχίες των μυθιστορημάτων του, χάνει απροσδόκητα την έμπνευσή του. Αποφασίζει να ντυθεί “Οδοιπόρος αναζητήσεων χαμένων εμπνεύσεων” και αρχίζει να οδοιπορεί σε άγνωστους δρόμους.
Η Μαργκαρίτα Πιάζ, γεωπόνος με ειδικότητα στις μεταλλάξεις λουλουδιών, κόρη πάμπλουτου επιχειρηματία, πειραματίζεται σε ένα κτήμα με το χρώμα των τουλιπών. Είναι παθιασμένη αναγνώστρια των βιβλίων τού συγγραφέα και θέλει να τον γνωρίσει από κοντά.
Αυτό δεν είναι εύκολο και άνθρωποί της τον παρακολουθούν μαθαίνοντας τις συνήθειές του.
Όταν αυτός χάνει την έμπνευσή του, συλλαμβάνει ένα διαβολικό σχέδιο προκειμένου να συναντηθούν.
Το σχέδιο πετυχαίνει και ξεκινά η περιπέτεια ενός παράξενου έρωτα, εξαιτίας τής απειρίας τού Ερνέστο Φαντάζια στα πολύπλοκα παιχνίδια τού έρωτα και της εκτροπής τής Μαργκαρίτα Πιάζ από την παιδική της ηλικία, στον φυσιολογικό έρωτα.
Πρόκειται για την περιγραφή των συναισθημάτων δύο ανθρώπων που αγωνίζονται να συναντηθούν ερωτικά και όταν το κατoρθώνουν…
Μυθιστόρημα, Σμίλη, 2018, 336 σελ.
Ο ήχος των λέξεων – Σπύρος Σίγμα
Σμήνος γυμνών πουλιών
Απελπισίας μετανάστες
Πετούν την απόγνωση
Με βλέμμα στη Δύση
Κοιτώ την πλάτη σου να απομακρύνεται
Χάνομαι
Μαζί με τη Δύση
Ποίηση, Σμίλη, 2019, 74 σελ.
Ο κύριος Εμιλιάνο Φουκαρίνι – Σπύρος Σίγμα
Ο Εμιλιάνο Φουκαρίνι, τελευταίος νόθος απόγονος των Μεδίκων στη σημερινή εποχή, επιχειρεί στην παράλογη ηλικία των τριάντα εννέα χρόνων του το πρώτο ταξίδι στη γη των προγόνων του, τη Φλωρεντία, με τις ευχές και τις αρχαίες οδηγίες τους. Από το παλάτσο του της Βενετίας ξεκινά ένα πρωί να απαλύνει με ένα νέο ταξίδι την ανία της μοναχικότητάς του.
Παρά την τραυματική παιδική εμπειρία του για τη σκληρότητα της πραγματικότητας, που εξαιτίας της ζούσε χωρίς την ανθρώπινη επαφή, στο φλωρεντινό ταξίδι του ερωτεύεται με σφοδρή απειρία την Ισαβέλλα Μπουκαρίνι. Πρόκειται για την εκπάγλου ομορφιάς τελευταία απόγονο του αρχιερέα των Ετρούσκων, προικισμένη με τη σεξουαλική ελευθεριότητα της χαμένης φυλής της. Ήταν μια πράξη αντίθετη με τις προειδοποιήσεις των προγόνων του να μην ερωτευτεί ποτέ Ετρούσκα.
Ο φλογερός τραγικός έρωτάς τους διαδραματίζεται μέσα στον καμβά των αναφορών της ιστορίας της Φλωρεντίας με έμφαση στην Αναγέννηση, της Βενετίας και της μαγικής φυλής των Ετρούσκων.
Μυθιστόρημα, Σμίλη, 2019, 468 σελ.
Ο λυπημένος ερωδιός (1991), Σμίλη
Η σφαγή των εντόμων (1991), Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.)
Έρωτες στα χρόνια του πολέμου (2015), Σμίλη
Η αρρώστια του ονείρου (2016), Σμίλη
Ο λυπημένος ερωδιός (2016), Σμίλη (Ε)
Η σφαγή των εντόμων (2016), Σμίλη (Ε)
Η άνοιξη του Ερνέστο Φαντάζια (2018), Σμίλη
Ο κύριος Εμιλιάνο Φουκαρίνι (2019), Σμίλη
Ποίηση
Ο ήχος των λέξεων (2019), Σμίλη
Αφηγήσεις
Ιστορίες του ήλιου (1991), Σμίλη
Συλλογικά έργα
Ιστορίες πάθους και μαγειρικής (2017), Κύμα
Ανθολογία μικρού διηγήματος για τη νύχτα (2017), Κύμα
Πηγές: BIBLIONET, Εκδόσεις Σμίλη
