Φοίτησε στο ΙΓ΄ Γυμνάσιο Αθηνών. Είναι πτυχιούχος της τεχνικής σχολής Δοξιάδη (ΑΤΙ 1966), και Αρχιτέκτων DESA, (Ειδική Αρχιτεκτονική Σχολή Παρισιού,ESA 1977). Εργάστηκε στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα. Σήμερα είναι ομότιμο μέλος του ΤΕΕ. Δημοσίευσε για πρώτη φορά το 2007. Από το 2009 έχει εκδώσει 8 ποιητικές συλλογές: Γη (Γαβριηλίδης, 2009), Έννοια εικόνας (Γαβριηλίδης, 2010), Τόπος Νωδ (Γαβριηλίδης, 2011), Αποτυπώσεις (Οροπέδιο, 2012), Απόδοση τοπίων, (Γαβριηλίδης, 2012), Διαλεκτική βυθού (Μανδραγόρας, 2014), Με την πλάτη στο παρόν (Κέδρος, 2014), Διηγήσεις πόλεων (Κέδρος, 2016). Είναι μέλος του “Κύκλου ποιητών”.
Ο δρόμος της τύχης (2014), Γαβριηλίδης
Εν ονόματι της άνοιξης (2014), Γαβριηλίδης
Ποίηση
Γη (2009), Γαβριηλίδης
Έννοια εικόνας (2010), Γαβριηλίδης
Τόπος Νωδ (2011), Γαβριηλίδης
Αποτυπώσεις (2012), Οροπέδιο
Απόδοση τοπίων (2012), Γαβριηλίδης
Με την πλάτη στο παρόν (2014), Κέδρος
Διαλεκτική βυθού (2014), Μανδραγόρας
Διηγήσεις πόλεων (2016), Κέδρος
Ατελές κολάζ (2019), Ιδιωτική Έκδοση
Ατελές Κολλάζ (2020), Κουκκίδα
Τεθλασμένη πόλεως αφή (2021), Κουκκίδα
Παραμύθια ανεβάζω (2022), Εκδόσεις των Φίλων
Δοκίμια-Μελέτες-Ερμηνεία και κριτική
Η γενναιότητα του πένθους στην ποιητική του Κώστα Θ. Ριζάκη (2021), Εκδόσεις του Φοίνικα
Συλλογικά έργα
Chercher… la France (2007), Αντίκτυπος
1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών (2013), Κύκλος Ποιητών
Παραμύθια ανεβάζω – Σταύρος Σταμπόγλης
Πεζοποιήματα
Ποίηση, Πεζογραφία, Εκδόσεις των Φίλων, 2022, 68 σελ.
Ατελές Κολλάζ – Σταύρος Σταμπόγλης
ΣΥΝΘΗΚΗ ΙΙΙ
Τώρα δα προσβλέπουμε στον δεκαπενταύγουστο·
όπως ελπίζαμε στην πεντηκοστή.
Ναι, κάθε εποχή έχεις τις χάρες της, αλλά πάντα
μερικές αξίες πίσω.
Όπως στις Παναγιές της άσπρης θάλασσας·
θα προσευχόμαστε υυπέρ του απόρθμητου
μετά την αναγκαία έκπτωση.
Ποίηση, Κουκκίδα, 2020, 71 σελ.
Ατελές κολάζ – Σταύρος Σταμπόγλης
Ποίηση, Ιδιωτική Έκδοση, 2019, 58 σελ.
Διηγήσεις πόλεων – Σταύρος Σταμπόγλης
«Στοιχείο λογικής»
Με δυο πλατείες παραμάσχαλα και μια εφημερίδα πρωινή
ξυπνάει η πόλη. Καταμεσής η άδεντρη πορεία. όλος κι όλος
των δράκων δέκα δρασκελιές ο δρόμος. Ευθύγραμμο τμήμα
να εκθέτει η μέρα τα παραμύθια της.
Στη μια άκρη στέκει η στιγμή, στην άλλη η ανάδυση ονεί-
ρων. Αίφνης τώρα δα “κεκτημένα” σημαίνει αρπάζω απ’ την
επιβίωση του σύμπαντος.
Καταγράφω το τετελεσμένο καθώς προσπαθεί να με δαμά-
σει. Νιώθω το αποτέλεσμα να συντρίβει το ήθος των λαθών
μου.
Δεν έχω εμπιστοσύνη στις λέξεις. Λένε πως οι λέξεις είναι
διανύσματα πυροβολισμών. Κι αν είναι τρυφερή, δεν είναι
αθώα η ποίηση.
Ποίηση, Κέδρος, 2016, 64 σελ.
Ο δρόμος της τύχης – Σταύρος Σταμπόγλης
Κύλησε η ζωή. Άλλα οκτώ χρόνια σαν χείμαρρος. Τόσα χρειάστηκαν για να αράξει οριστικά ο ανοιχτός Εμφύλιος σε νόμους και κιτάπια. Ειρήνη μετά βεβαιότητος. Προπαραμονή του Αγίου Αρτεμίου. Όλοι είναι έξω. Ασχολούνται με στολισμούς, καθαριότητα και ελπίδα για καλό καιρό. Η λιτανεία φέτος θα περάσει για πρώτη φορά από αυτό το σταυροδρόμι. Λίγο πριν το μεσημέρι φτάνει στην πόρτα της Ιφιγένειας μέσω Ερυθρού Σταυρού ένα ανοιχτό γράμμα. Από τις εσχατιές της Σοβιετικής Ένωσης.
Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2014, 237 σελ.
Με την πλάτη στο παρόν – Σταύρος Σταμπόγλης
«Διαρρήγνυμι»
Λυπάμαι γι’ αυτό που είμαι, γι’ αυτό που βλέπω. Γι’ αυτό
που δεν μπορώ να πράξω ή δε θέλω. Για την αλμυρά λίμνη
που επιπλέω.
Λυπάμαι για τη θλίψη του ποιητή· για το πώς βαραίνει το
αριστερό του μάτι. Για την έπαρση του δεξιού λυπάμαι.
Ποίηση, Κέδρος, 2014, 57 σελ.
Εν ονόματι της άνοιξης – Σταύρος Σταμπόγλης
Ορλί. Τέλη φθινοπώρου του 1974. Επιτέλους στο Παρίσι. Όχι βιβλία, φυλλάδες, λόγια και πρώην αξιέραστες δεσποσύνες από καθέδρας της οδού Σίνα. Κατευθείαν στον αστερισμό του θρύλου. Ο πρώτος αστερισμός.
Αλλά το Παρίσι είναι η καρδιά της εξέγερσης. Σημάδια παντού. Από τα πιο χωνεμένα μέχρι τις φωτιές του μέλλοντος. Έτσι έχω μάθει για τούτη την πόλη όπου ο οι ιδέες, οι καλές τέχνες, τα οδοφράγματα και ο έρωτας είναι συστατικό της δημοκρατίας. Πως όλα εδώ δοκιμάζονται. Πως θα δοκιμαστώ και γω. Πως φεύγω με μαύρα μαλλιά κοράκου χρώμα και θα επιστρέψω με άσπρα. Έτσι μου είπαν οι παλιοί. Στον αστερισμό της εξέγερσης λοιπόν. Ο δεύτερος αστερισμός.
Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2014, 173 σελ.
Διαλεκτική βυθού – Σταύρος Σταμπόγλης
ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΜΟΥ
Φούντες και φούντες τα λιόδεντρα,
τα κυπαρίσσια
Ως τους αστράγαλους λυγάει το μελτέμι
Εδώ από φεγγάρι σε φεγγάρι κρατάει ο καιρός.
Βάζουμε πλώρη γι’ ανοιχτά
Βοριάδες· λοφία ιωδίου νύχτα-μέρα
Αυτό το καλοκαίρι με αγκαλιάζει θάλασσα
Κι από την πρύμνη, μια πρέζα θυμαριού
μεθάει τους δισταγμούς της πλώρης.
Κύματα έχουν το πρόσταγμα στη χαίτη
των μαλλιών της
Το πέλαγος του σώματος
στα μάτια της
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2014, 78 σελ.
Αποτυπώσεις – Σταύρος Σταμπόγλης
Ποίηση, Οροπέδιο, 2012, 45 σελ.
Απόδοση τοπίων – Σταύρος Σταμπόγλης
Οι όχθες έχουν σημαδευτεί
από σιωπές ιερογλυφικών.
Σπουδή ή μεταμφίεση βίας.
Μάλλον ίχνη αγριμιών καθώς υποχωρούν
άτακτα στην κοίτη.
Φυγάδες ή θηράματα
κι ό,τι υποκύπτει στο άναρθρο
προσπαθώντας να ξορκίσει τους φόβους του.
Κι έτσι ξετυλίγεται η αμέλεια
συνυπογράφοντας το μαρασμό.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2012, 68 σελ.
Τόπος Νωδ – Σταύρος Σταμπόγλης
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2011, 84 σελ.
Έννοια εικόνας – Σταύρος Σταμπόγλης
«Κατάστρωμα στο αρχιπέλαγος»
Σε λίγο
το πρωινό θα κρεμαστεί στη δίψα του φωτός
Ένα λινό απλωμένο
Ξέρεις τώρα·
κατιτίς για να βυζάξει ο πρώτος ήλιος
Βαθύ λευκό, μαι πρέζα από μπλε του κοβαλτίου,
αυτή η σχεδόν στιγμιαία ειρήνη
Και μαζί ό,τι κτενίζεται από καρίνες και αιλουροειδή
Μαζώξεις του σύμπαντος και σπείρες, πριν
ο ήλιος φορτώσει με σκιές τα σώματα
Ο ορίζοντας μόλις αναδύεται και σήμερα εκεί,
στο βάθος, όπου η ελευθερία γράφεται
κατευθείαν ερημιά
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2010, 78 σελ.
Γη – Σταύρος Σταμπόγλης
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2009, 76 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης, Οροπέδιο, Μανδραγόρας, Κέδρος, Κουκκίδα
