Στέλιος Χαλκίτης

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Στέλιος Χαλκίτης γεννήθηκε το 1962 στην Κάλυμνο όπου ζει, εργάζεται και συγγράφει.
Κατά τη διάρκεια των εγκύκλιων σπουδών του, αλλά και αργότερα, σε μια προσπάθεια να βρει απαντήσεις στις υπαρξιακές του ανησυχίες, ταξίδεψε σε Ινδίες, Θιβέτ, Ιμαλάια, Αγ. Όρος κλπ. Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε σε ελληνικές εφηµερίδες για πολιτικά, φιλοσοφικά και κοινωνικά θέµατα, υποστηρίζοντας µε θέρµη τα ανθρώπινα δικαιώµατα, την ισότητα των γυναικών και την ισότητα εν γένει, όπως και την ανάγκη αναθεώρησης πάσης φύσεως βεβαιοτήτων. Είναι Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και Μέλος της Συντακτικής Επιστηµονικής Επιτροπής του περιοδικού Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας Substantia Philosophica.
Έχει την ιστοσελίδα: Στέλιος Χαλκίτης

Μάργκινους Μόριους – Στέλιος Χαλκίτης




“Απρόσμενο δώρο η επαφή μου με τέτοιο κείμενο!

Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό βιβλίο “διαμάντι”, που σε καλεί ξανά και ξανά να τυλιχτείς στις σελίδες του, γιατί κάθε φορά βαθαίνεις όλο και πιο πολύ…

Ο συγγραφέας, γοητευτικός αφηγητής, προικισμένος μυθοπλάστης, ηθογράφος, ψυχογράφος, ψυχαναλυτής και κοινωνικός αναλυτής σε παίρνει μαζί του σ’ ένα ταξίδι πρωτόγνωρο, συναρπαστικό, συνταρακτικό και μυστηριώδες…

Μιλάει για τα παράξενα και την αδικία του κόσμου, για το σκληρό αγώνα της επιβίωσης, για την υποθήκη της ζωής, για το “ζωντανό πανεπιστήμιο των ανθρωπίνων αξιών” και “τα νοικιασμένα αισθήματα των ανθρώπων”. Συναντάς στις σελίδες του τα σπουδαία παιδιά τού σήμερα, που αναγκάζονται να χαράξουν μόνα τους μονοπάτια, αφού οι μεγάλοι χρεοκοπήσαμε στις λεωφόρους της ευμάρειας και χάσαμε το δρόμο, μιλάει για τον αληθινό προορισμό του ανθρώπου και άλλα πολλά…

Θέτει με μυθιστορηματική μορφή “βαθιά” νοήματα της ζωής, ωθώντας σε να ξεφύγεις από τις δεσμεύσεις και να αυτοπροσδιοριστείς, να αναζητήσεις τον εσώτατο εαυτό σου και εκεί να προσπαθήσεις να λύσεις τα προβλήματα της ζωής…

Γραφή βαθύτατα πολιτική και έντονα ανθρωπιστική, με ματιά διεισδυτική και οξύτατη αντίληψη, σε προτρέπει να φέρεις στο φως τις κινητήριες δυνάμεις της ψυχής, σε μια αναδόμηση της προσωπικότητας και ανακοινωνικοποίηση της ζωής.

Εξαιρετικό δείγμα συνειδησιακής γραφής, σου δημιουργεί την αίσθηση της βιωμένης εμπειρίας και σε καθιστά κοινωνό των εσωτερικών σκέψεων και συναισθημάτων των ηρώων, καθώς και μιας πρωτόγνωρης γνώσης. Η πετυχημένη αναλογία δράσεων και δραστηριοτήτων και ο πλούσιος αφηγηματικός χρόνος οδηγούν σε μια πλοκή μοναδική που σου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον.

Λόγος πολυδιάστατα περιγραφικός, αποτυπώνει συνολικά την ατμόσφαιρα σε κάθε της λεπτομέρεια. Μια ατμόσφαιρα μυστηριώδης, που εντείνεται από τη σκηνοθεσία, την εικονοπλασία και τη συνύπαρξη δυνατών αντιθέσεων.

Γλώσσα ώριμη, πλούσια, κομψή, ποιητική και τρυφερή αλλά και τόσο δυνατή, ώστε να μπορεί να στήσει ακέραιο μπροστά στα μάτια σου τον κόσμο που περιγράφει, εκφραστική του βάθους, με συνδυασμούς λέξεων που εκπλήσσουν και αιφνιδιάζουν και σε κρατάει δέσμιο ως το τέλος…”
(Στέλλα Ν. Κυριακάκη – Χατζηγεωργίου, Φιλόλογος, ΜSc Ιστορίας – Αρχαιολογίας A.Π.Θ.)

“Ο χαρακτηρισμός ενός νέου βιβλίου ως αριστούργημα ίσως θεωρηθεί υπερβολικός. Πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσεις, αφού κάθε κεφάλαιο είναι και μια έκπληξη. Ο τρόπος γραφής είναι ιδιαίτερος.
Οι λέξεις είναι προσεκτικά επιλεγμένες, έχουν χρώμα, σαφήνεια, ακρίβεια και ωθούν σε βαθύτερη ενδοσκόπηση.”
(Ιωάννα Σαλδαράκη, Φιλόλογος)

“Ο συγγραφέας, με διεισδυτική και καθαρή ματιά, απευθύνεται τόσο στη νόηση όσο και στο συναισθηματικό μας κόσμο, με τον Οδυσσέα -τον κεντρικό του ήρωα- να περιπλανάται σε μονοπάτια πνευματικών αναζητήσεων. Ο οικείος και άμεσος τόνος, η προφορικότητα στην έκφραση καθώς και η εκλαΐκευση θεμάτων ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής τάξης καλούν τον αναγνώστη σε μια άλλη προσέγγιση των προβλημάτων της ζωής στο πλαίσιο μιας αφύπνισης επαναπροσδιορισμού της θέασης του κόσμου.”
(Θεοδώρα Λειψιστινού, Φιλόλογος, Πρόεδρος του Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου Θεσσαλονίκης)

“Συναρπαστικό βιβλίο που περιέχει αλήθειες μικρές, μεγάλες και πικρές. Γραμμένο αριστοτεχνικά και με ένα ύφος διαφορετικό. Σου γνωρίζει καταστάσεις, σου ζεσταίνει την ψυχή και σε εξωθεί να ψάξεις.”
(Χαρίκλεια Θεοδώρογλου – Γαζιώτου, Ιατρός – Ακτινολόγος)

“Περίτεχνες οι λεκτικές υφάνσεις σε μια γραφή – περιήγηση στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, ένας ύμνος στη γυναίκα, ύμνος στον άνθρωπο, ύμνος στη δημιουργία. Εξαιρετικός ο συγγραφέας στην τεχνική της γραφής, με μοναδική οξυδέρκεια, ξεγλιστρά μέσα στις συμπληγάδες της γνώσης και εμβαθύνει στο αίνιγμα της ύπαρξης.”
(Μαρία Τριανταφυλλίδου, Αρχιτέκτων – Μουσειολόγος, Διευθύντρια Διοίκησης στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Μέλος της Λέσχης Ανάγνωσης της ΕΡΤ3)

Μυθιστόρημα, Ζήτη, 2012, 527 σελ.

Ο Λούσηρος – Στέλιος Χαλκίτης




Πρόλογος
Αν το μυθιστόρημα ήταν ταινία θα ‘θελα να ξεκινούσε με μια μουσική υπόκρουση, σαν ρέκβιεμ, και να εμφανιζόταν μια μάνα και γιαγιά μαζί σε ένα τοπίο άχρωμο, ασπρόμαυρου φόντου, και η μάνα να κοίταγε στωικά προς το μέρος μου με ένα βλέμμα σμιλευμένο από τις εμπειρίες των ασήκωτων χρόνων, και όμως εκείνη να είναι λεπτή μέσα στο παλιό, μαύρο, μακρύ μέχρι τους αστραγάλους φόρεμά της, και τα μαλλιά της πλεγμένα με τέχνη σε έναν υπέροχο πλοχμό, ριγμένο στη δεξιά μεριά του λαιμού της, να ακουμπά στο πάλλευκο στήθος της που το είδαν μόνο όσοι ήπιαν το γάλα αυτής της γυναίκας, και σαν περάσει απέναντι, να στέκεται βουβή, να παρατηρεί και να σκέφτεται σοφή και ολιγομιλούσα -γιατί αυτό κατάλαβε πως πρέπει να κάνει μόνο-, να παίρνει μια έκφραση και να περιμένει να την ερμηνεύσουν τα παιδιά και τα εγγόνια της. η σοφή αυτή γυναίκα δεν φωνάζει σε κανέναν, αγωνιά και περιμένει. και όταν δει το ορθό, χαμογελά ευτυχισμένη, και στο λάθος σε παίρνει στον κόρφο της και μυρίζεις το άρωμα της μάνας. Έχει δεμένη την ποδιά στη μέση της. ακόμα μας υπηρετεί.
Οδυσσέας Στεφάνου

Μυθιστόρημα, Ζήτη, 2013, 368 σελ.

Ante tractatum φιλοσοφικές σημειώσεις – Στέλιος Χαλκίτης




Το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου αποτελείται από σημειώσεις που κατέγραψα κατά καιρούς και τις οποίες χρησιμοποίησα οδηγητικά κατά τη συγγραφή μιας ανέκδοτης φιλοσοφική πραγματείας…

Φιλοσοφία, Ρώμη, 2015, 114 σελ.

De Profundis, Αναμάρτητοι έρωτες – Στέλιος Χαλκίτης




Στο “καταφύγιο”, κοντά στο τριζοβόληµα της φωτιάς, στον ήχο της βροχής και στης άνοιξης τις αύρες, ανδρώθηκε η φιλία του Μητροπολίτη Νικόλαου µε τον άθεο µηχανικό Κορνήλιο Βερόνη, µια καθαρή συναναστροφή, απαλλαγµένη από µικρότητες και φθηνές παραστάσεις αποκριάτικου βίου. Σε πλούσιο αφηγηµατικό χρόνο, µε εικονοπλασία επενδεδυµένη µε βάθος πνευµατικό, µια δικαστής κάνει βουτιά στα άδυτα του συναισθήµατος, εµπλέκοντας στον παράξενο έρωτα τον κραταιό Μητροπολίτη ο οποίος καταφεύγει -κατά την ανατρεπτική τους συµπόρευση- στις άγνωστες συµπαντικές στιγµές του Ιησού και της Μαγδαληνής που αναδύονται µέσα από τα µυστικά Τετράδια του γερο-Πιτσιρίκου.

Τετράδιο τέταρτο, σελίδα τριάντα µία: Είχαν αποµακρυνθεί… “Γιατί, Κύριέ µου, αφήνεις να Σε σταυρώσουν;” ψιθύρισε µε απόγνωση. “Τυπώνω Μαρία στο σώµα µου αυτά που δεν λέγονται”. “Και τι θα κερδίσεις, Βασιλιά µου;” “Πολλές φορές Μαρία, δεν έχει σηµασία πόσα κέρδισες, αλλά πόσα δεν έχασες. Κι εγώ ετοιµάστηκα για να τα δώσω όλα. Στύβω τις πέτρες και µατώνω”…

Η Άσπεργκερ αδελφή του Μητροπολίτη, αµείλικτα προκλητική, δηλώνει παρούσα και πλέκει στον κόσµο της το όνειρο µε την πραγµατικότητα, µε απεγνωσµένη γενναιότητα και µε πολεµική διάθεση ενάντια στην ανθρώπινη αλλοτρίωση. Και ο συγγραφικός προβολέας ανάβει, για να φωτίσει την Ψυχανάλυση παράλληλα και τη ζωή των άλλων ολοζώντανων χαρακτήρων, που υπόσχονται να µιλήσουν σε συλλεκτικές στιγµές, να ανατρέψουν βεβαιότητες, να υποτάξουν τις εκατονταρχίες του ψεύδους και να αφήσουν τη βροχή να συνοδεύει το παράπονό τους.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2016, 444 σελ.

Οι απαράφθορες – Στέλιος Χαλκίτης




Οι κρυφές γυναίκες της Καλύμνου και οι αλήθειες τους των ανθρώπινων σχέσεων, του έρωτα και της ζωής
Σ’ ένα κέντρο αποκατάστασης ψυχικά νοσούντων η εξηντάχρονη ψυχίατρος Δαυίνα Δελμούζου γνωρίζει τον κατά πολύ νεότερό της τρόφιμο Ρωμανό Δοξιάδη. Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια σχέση δυνατή, παράφορη, απελπισμένη, δίχως όρια. Οι διακοπές τους στο νησί της Καλύμνου πυροδότησαν μια ξεθωριασμένη και εξεζητημένη ανάμνηση που είχε η Δαυίνα, κάτι που της είχε πει η Καλυμνιά μητέρα της όταν ήταν μικρό κοριτσάκι, κάτι για κάποιες κρυφές γυναίκες της Καλύμνου. Εντάσσεται στον μυστικό όμιλο των εμβληματικών κρυφών γυναικών του νησιού όπου αρχίζει να μαθαίνει νέα πρωτόκολλα του έρωτα, της αγάπης, του θανάτου, και γενικά της ζωής. Ένα μυστικό κρύβει ο όμιλος, ένα μυστικό κρατούν επτασφράγιστο οι κρυφές γυναίκες. Οι ζωές των ηρώων περιπλέκονται και αποκαλύπτουν τα φωτεινά ύψη και τα σκοτεινά μπουντρούμια της ψυχής. Μια παιδική κούκλα περιφέρει το μυστικό… Η αποκάλυψή του συγκλονίζει…

Μυθιστόρημα, Ιανός, 2020, 360 σελ.

Μυθιστορήματα
Μάργκινους Μόριους (2012), Ζήτη
Ο Λούσηρος (2013), Ζήτη
De Profundis, Αναμάρτητοι έρωτες (2016), Εκδόσεις Πηγή
Οι απαράφθορες (2020), Ιανός

Δοκίμια-Μελέτες-Φιλοσοφία
Ante tractatum φιλοσοφικές σημειώσεις (2015), Ρώμη

Πηγές: Biblionet, Ζήτη, Ρώμη, Ιανός, Εκδόσεις Πηγή