Στέργιος Χατζηκυριακίδης

Ελληνες λογοτέχνες
O Στέργιος Χατζηκυριακίδης γεννήθηκε το 1980 στα Γρεβενά όπου και έζησε μέχρι τα 18 του.
Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία με ειδίκευση Γλωσσολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Υπολογιστική Γλωσσολογία στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές). Δούλεψε ως υπολογιστικός γλωσσολόγος στα πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Μονπελιέ και ως γλωσσολόγος στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ζει στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας όπου και εργάζεται στο εκεί Πανεπιστήμιο. Το μυθιστόρημα “Γκρόβερ” αποτέλεσε το ντεμπούτο του στη λογοτεχνία.
Μυθιστορήματα
Γκρόβερ (2017), Δίαυλος
Σκαλωμένοι σε ένα μπαρ (2019), Δίαυλος
Μην μιλάς, δεν είναι απαρέμφατο (2021), Δίαυλος

Διηγήματα
Short Stories (2019), Δίαυλος
Βατσ’νιές (2021), Δίαυλος

Μην μιλάς, δεν είναι απαρέμφατο – Στέργιος Χατζηκυριακίδης

Μην μιλάς


Βρισκόμαστε κάπου στο κοντινό μέλλον. Η κυβέρνηση της ΑΔ (Ανακαινισμένη Δημοκρατία) έχει ήδη αρκετά χρόνια διακυβέρνησης και καυχιέται ότι είναι η πρώτη πραγματικά νεοφιλελεύθερη, εθνικιστική κυβέρνηση της χώρας. Στα πλαίσια του προγράμματος παλινόρθωσης της χώρας, η ΝΑΕ (Νέα Ανακαινισμένη Ελληνική) θεσπίζεται ως επίσημη γλώσσα του κράτους ενώ παράλληλα μετατρέπεται σε μπραντ-νέιμ εταιρείας, ελεγχόμενης από φιλικά διακείμενες στην κυβέρνηση επιχειρηματικές μεγαλοοικογένειες. Το αποτέλεσμα: όχι μόνο πρέπει να πληρώνει κανείς για να μιλά τη ΝΑΕ, αλλά δεν έχει και άλλη επιλογή, μια και ειδική υπηρεσία παρακολουθεί τους πάντες για οποιαδήποτε γλωσσική παρέκκλιση επιβάλλοντας ποινές.
Παρόλα αυτά, από τα σπλάχνα αυτής της ειδικής υπηρεσίας βγαίνουν και οι τέσσερις βασικοί αντιφρονούντες: ένας υπάλληλος με χαμηλές ικανότητες κοινωνικοποίησης (Αναξίμανδρος), ένας Τσοτυλιώτης πρωταθλητής στο Σκραμπλ (Ερμόλαος), μια καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αριστούχα διπλωματούχος Θεωρητικής Γλωσσολογίας με τραγικά ηλίθιο γκόμενο (Γαία), και ένας Θεσσαλονικιός ιδιοκτήτης μικρού αναρχοαυτόνομου βιβλιοπωλείου (Εμπεδοκλής).
Αυτοί οι τέσσερις με τη συνδρομή πλήθους γλωσσολόγων, μικρών και μεγάλων, τη Σάντρα με τον παγκολίνο της, τον ατάλαντο συγγραφέα Χατζηκυριακίδη και τη Βίνα τη μπαργουμάνα, το απειλούμενο νησί του Τουβαλού με τους ωραίους σέρβερ, τον μακαρίτη τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη, και μερικές και μερικούς ακόμα, ενώνουν τις δυνάμεις τους, βγαίνουν στην αντεπίθεση, και όπου τους βγάλει.

Μυθιστόρημα, Δίαυλος, 2021, 300 σελ.

Βατσ’νιές – Στέργιος Χατζηκυριακίδης

Βατσ'νιέςπυκνές* καρτ-ποστάλ
από τα Βαλκάνια

* και ενίοτε εμπαθείς


Aλλοτε ζουμ ιν, άλλοτε ζουμ άουτ. Στα νότια Βαλκάνια γενικότερα, σε νομούς, πόλεις, χωριά, κεφαλοχώρια, βατσινιές και λάσπη ειδικότερα.
Μεγαλόκαρδα και μικρόψυχα, εμπαθή και ενσυναίσθητα. Πάνω από όλα, με ασυνέπεια και κυκλοθυμία. Τζάμπα διασκέδαση και τζάμπα παρεξηγήσεις με κάποιον μελλοντικό τόκο.

10 στιγμιότυπα μη τουριστικά, ντόπια, τοπικιστικά, από αυτά που, αν δεν είχαν συμβεί, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε για να περνάει η ώρα, όταν η τελευταία αρνείται να περάσει και έξω έχει συννεφιά, οι πόρτες παραμένουν κλειστές και το μαγαζί, αν και έχει τζαμαρία, δεν φαίνεται από έξω, γιατί τα μέσα φώτα είναι τέρμα χαμηλωμένα.

Πυκνές καρτ-ποστάλ με αποστολέα κάποιον άλλοτε τουρίστα και άλλοτε ντόπιο. Συχνά και τα δύο ταυτόχρονα.

Διηγήματα, Δίαυλος, 2021, 150 σελ.

Short Stories – Stergios Chatzikyriakidis




A Greek writer and his bad English, Thomas Aquinas and puns, badly written Python code and the USSR, Wittgenstein and Norwegian huts, supply, demand, and the East End, Tesco Pasta and Zurich. Gogol Bordello and a city that does not remember everything.
Going Byzantine in Montpellier, naughty playwriters in Scandinavia, businessmen lost in Amsterdam.
The Sicelian problem of reference, the coffee that tasted like a banana.
Catalunya mistaken for Spain, heaven and hell mistaken for Southern California.
Metternich, the bastard.
Α Greek rivalry and the discovery of a Calvinian city, Eric Honecker and capitalism’s weird sense of humour, Mazower’s ghosts and dive bars.
All in 19 short stories.

Διηγήματα, Δίαυλος, 2019, 117 σελ.

Σκαλωμένοι σε ένα μπαρ – Στέργιος Χατζηκυριακίδης




Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται. Τα άσχημα χωριά, δυστυχώς, δεν καίγονται καθόλου. Στέκουν περήφανα, σύμβολα της ασχήμιας μας, της μιζέριας μας, της απάθειάς μας…

Οι ήρωες, μια παρέα φιλαράκια στη μικρή τους πόλη. Οι ζωές τους αποτυπωμένες, έμμεσα, άμεσα, μέσα στα μπαρ, μέσα από τα μπαρ. Γαντζωμένοι. Σκαλωμένοι. Και γύρω τους η απέθαντη ελληνική επαρχία. Μια ζωή μέσα της, έξω της και στις παρυφές της παράλληλα. Ένα περίεργο εσωτερικό μπαλάντζο. Δεν αναπολούν τα παρελθοντικά βήματά τους στη μεγαλούπολη ή στο εξωτερικό – τα έχουν ζήσει και τα δυο, αλλά τα ίδια αυτά βήματά τους είναι που τους έφεραν πάλι στα γαμημένα πάτρια εδάφη. Η προσπάθειά τους, ο σκοπός τους ίσως, είναι να τη “βγάλουν καθαρή” στην ελληνική επαρχία και όσο μπορούν να αντιμετωπίσουν, εκτός από τη μίζερη πόλη τους, και τις εσωτερικές τους αντιφάσεις. Γιατί, όπως και να το κάνεις, δεν μπορείς κάποτε να μην γίνεσαι ένα με αυτό που δεν θα ήθελες ποτέ να είσαι. Θα τα καταφέρουν άραγε;

Μυθιστόρημα, Δίαυλος, 2019, 264 σελ.

Γκρόβερ – Στέργιος Χατζηκυριακίδης




Η εξέγερση της ελληνικής νεολαίας τον Δεκέμβρη του 2008 και οι λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στα μνημόνια είναι γεγονότα που, ακόμα και σήμερα, τη σημασία τους σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο είναι δύσκολο να προσεγγίσουμε.

Πόσο μάλλον μια παρέα Ελλήνων φοιτητών στο Λονδίνο που θέλουν να βοηθήσουν, όπως μπορούν, “το κίνημα” στην Ελλάδα, λειτουργώντας όμως αποκομμένοι από την καρδιά των γεγονότων.
Μέσα από την καθημερινότητα αυτής της παρέας και κάτω, από τραγελαφικές κάποιες φορές καταστάσεις, θα αποτυπωθεί η γλυκόπικρη διαδικασία από την επαναστατικότητα στην ενσωμάτωση και από την αμφισβήτηση των πάντων σε αναγκαστικούς συμβιβασμούς.

Αν και το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι βασικά στοιχεία του “Γκρόβερ”, κάτω από αυτά ξεπηδούν ανάγλυφα τα αδιέξοδα μιας γενιάς που προσπάθησε να αποκτήσει την ταυτότητά της και ακόμα την ψάχνει.

Μυθιστόρημα, Δίαυλος, 2017, 288 σελ.

Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Δίαυλος