Tag Archives: Γιώργος Μεταξάς

Ποίηση, Ερωδιός, 2015, 55 σελ.

Haiku
Τα haiku είναι ένα αυστηρό είδος Ιαπωνικής ποιήσεως που κρύβει μέσα της κάτι από τις βασικές αρχές της Ελληνικής σκέψης.
“Ουκ εν τω πολλώ το ευ”, έλεγαν οι πρωτοπόροι πρόγονοί μας. “Less is more” οι σύγχρονοι δημιουργοί.
Και πράγματι τα haiku δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ποιητική μεταφορά του “λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν” των αρχαίων, στη δημιουργική ευαισθησία ενός υπερήφανου λαού της Άπω Ανατολής.
Αν τώρα θα τολμούσαμε να συνδέσουμε το αρχαίο Ελληνικό επίγραμμα με την Ιαπωνική δεκαεπτασύλλαβη ποιητική φόρμα ως προς την λεπτότητα, την περιεκτικότητα, το υψηλό του νόημα, αλλά και την συνέχειά του στην εξέλιξη της ποίησης, θα ανακαλύπταμε ότι ο αρχαίος μας πολιτισμός αποτελεί έμπνευση στο πέρασμα των αιώνων.
Ας αφήσουμε λοιπόν τον εαυτό μας ελεύθερο να αισθανθεί κάτι από την ελληνικότητα αυτή που ξεχειλίζει ακόμη και μέσ’ από την καλλιγραφική εκφραστικότητα των διανοουμένων της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου…

Ποίηση, Φιλύρα, 2016, 82 σελ.

Τράβηξες για την Αίγυπτο
τα ίχνη σου να χάσω
τον δρόμο του Αρχίλοχου
ζήλεψες απ’ την Θάσο.
Μα τα πουλιά μού έδειξαν
τον δρόμο που ‘χες πάρει
τον χάλκινό σου θώρακα
γνώρισαν το κοντάρι.
Κρασί από την Μήθυμνα
σου ‘στειλα να μεθύσεις
για να μπορέσεις πιο πολύ
την μούσα ν’ αγαπήσεις.

Ποίηση, Οδός Πανός, 2017, 60 σελ.

Αφορμή για το βιβλίο του “Αθήνα – μια αόρατη πόλη” ήτανε ένα μεγάλο ταξίδι στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη. Όταν γύρισε και συναντηθήκαμε για να μου πει τις εντυπώσεις του, ήταν η πρώτη φορά που την χαρά του ταξιδιού κάλυπτε ένα πέπλο απαισιόδοξης αγανάκτησης.
“Δεν πάει άλλο, μου έλεγε, δεν μπορώ, δεν το ανέχομαι. Θα γράψω ένα βιβλίο για την Αθήνα, για να περιγράψω το πόσο με πληγώνει η πόλη που μεγάλωσα, που αγάπησα, που την πόνεσα και την έχουν αφήσει να φτάσει σ’ αυτό το τραγικό σημείο. Στο ταξίδι μου αυτό, επισκέφτηκα δεκάδες πόλεις. Καμία, όσο φτωχή, όσο παραμελημένη κι αν ήταν, δεν είχε αυτήν την θλιβερή εικόνα, που έχει στην καρδιά της πόλης η Αθήνα μας. Ίσως ήρθε η ώρα, να κάνουμε την αισθητική – ποιότητα αληθινής ζωής – επανάστασή μας”.
Λένε ότι, το μίσος κρύβεται συνήθως στην πίσω πλευρά μια μεγάλης αγάπης. Και ο Γιώργος αγαπάει με πάθος την Αθήνα. Είναι λογικό, όσο πιο βαθειά έχεις αφομοιώσει την ιδέα του ωραίου και του αληθινού, τόσο πιο πολύ να ενοχλείσαι από την απουσία τους. Και να ζητάς την αποκατάστασή τους. Διαβάζοντας το βιβλίο του Γ. Μεταξά, ίσως ήρθε η ώρα, να ενώσουμε μαζί του την φωνή μας, για κάτι καλύτερο. Όχι μόνο στην εικόνα της πόλης, αλλά και στην ποιότητα ζωής. Ναι, αυτής της πόλης, που στα σπλάχνα της είναι γραμμένη η ιστορία της Ανθρωπότητας.
Γιάννης Κοσσένας, Αντί προλόγου

Αφηγήσεις, Οδός Πανός, 2019, 110 σελ.