Tag Archives: Λογοτέχνης

Ηλέκτρα – Βίκυ Στουφή

Η Ηλέκτρα έχει ό,τι θα μπορούσε να επιθυμήσει μια γυναίκα: νιάτα, ομορφιά, χρήματα, μια ενδιαφέρουσα κοινωνική ζωή. Δεν έχει, όμως, το σημαντικότερο απ’ όλα: αγάπη. Το παρελθόν της, βουτηγμένο στη θλίψη και τη μοναξιά, καθώς ποτέ δεν ένιωσε τη στοργή των γονιών της, της έχει διαμορφώσει έναν ψυχρό και απόμακρο χαρακτήρα, όπου δεν υπάρχει καμιά χαραμάδα για να εισχωρήσουν τρυφερά αισθήματα στην καρδιά της. Ώσπου τα πάντα ανατρέπονται στην καλοκουρδισμένη ζωή της όταν θεωρείται ύποπτη για το φόνο της μητέρας της, στη βίλα του δεύτερου συζύγου της τελευταίας, Κρίστιαν Πόρτερ, στη Χαλκιδική, ο οποίος έχει βρει επίσης τραγικό θάνατο λίγο καιρό πριν.
Ο υπαστυνόμος Στέφανος Κάραλης καλείται να εξιχνιάσει το έγκλημα και βρίσκεται όχι μόνο συναισθηματικά μπλεγμένος με την Ηλέκτρα, αλλά και μπερδεμένος σε μια μεγάλη υπόθεση αρχαιοκαπηλίας, στην οποία ένας μυστηριώδης βαρόνος σκοπεύει να κλέψει τα ανεκτίμητα κειμήλια των μοναστηριών του Αγίου Όρους έχοντας καταστρώσει ένα καταχθόνιο σχέδιο.
Σκοτεινά μυστικά και φαντάσματα του παρελθόντος αρχίζουν σιγά σιγά να έρχονται στο φως και οι δύο ερωτευμένοι νέοι, παρασυρμένοι στα παιχνίδια της μοίρας, που για κάποιο διάστημα τους κρατάει χωριστά, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους διεκδικώντας την ευτυχία.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2007, 730 σελ.

Λευκός άγγελος – Βίκυ Στουφή

Ο Άγγελος και ο Νίκος είναι δύο δωδεκάχρονα αγόρια που κάνουν μαζί ένα ονειρεμένο ταξίδι στην πανέμορφη και μυστηριακή Κοιλάδα του Ουρανού. Εκεί γνωρίζουν τον Μάριο, που τους ξεναγεί στη χώρα των Νοράλ, στα βάθη του ωκεανού, και γίνεται σύντομα το νέο μέλος της μικρής συντροφιάς τους.
Κάποιος, όμως, από τους τρεις φίλους κρύβει ένα υπέροχο μυστικό, που προκαλεί την οργή του σκοτεινού Άρχοντα του Κακού και γίνεται αιτία να βρεθούν σε ένα μακρινό και αφιλόξενο τόπο, όπου καλούνται να αντιμετωπίσουν τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής τους. Για να επιβιώσουν εκεί, θα χρειαστεί να επιστρατεύσουν τα μοναδικά όπλα που διαθέτουν, τη φιλία και την εφευρετικότητά τους, για να αποδείξουν τελικά σε ολόκληρο τον κόσμο -ορατό και μη- πως το θάρρος και η γενναιοψυχία δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των μεγάλων, αλλά είναι καθαρά ζήτημα πίστης και εμπιστοσύνης.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2008, 2015, 631 σελ.

Η σφραγίδα του ρόδου – Βίκυ Στουφή

Στην Αγγλία του 16ου αιώνα, μια μαία καταδιώκεται από έναν αδυσώπητο άρχοντα, καθώς το βρέφος που προσπαθεί να προστατέψει, η Ελοΐζ, φέρει εκ γενετής ένα σημάδι που μοιάζει με τριαντάφυλλο και κληρονομείται από γενιά σε γενιά στις γυναίκες του ίδιου γενεαλογικού δέντρου.
Σύμφωνα με μια προαιώνια προφητεία, κάθε γυναίκα με αυτό το σημάδι έχει την ικανότητα να προλέγει το μέλλον, γι’ αυτό και η Ελοΐζ αποσπάται βίαια από την αγκαλιά της προστάτιδάς της και καταλήγει στα χέρια του άρχοντα.
Στο παρόν πια, στο Ηράκλειο της Κρήτης, μια εικοσάχρονη κοπέλα ανασύρεται ημιθανής από τη θάλασσα και μεταφέρεται στο νοσοκομείο, όπου ξεψυχά. Λίγο πριν, αποκαλύπτει στον Άγγλο γιατρό που προσπαθούσε να τη σώσει ότι κάποιος Ντάντε την κρατούσε αιχμάλωτη σε ένα κότερο και ότι η αδερφή της, η Δάφνη, που ζει στη Βενετία, κινδυνεύει. Η Δάφνη φέρει το σημάδι του τριαντάφυλλου και βρίσκεται στο στόχαστρο μιας ισχυρής αδελφότητας που καθορίζει τις τύχες του κόσμου…
Οι δρόμοι των ηρώων του δράματος αρχίζουν να διασταυρώνονται, μέσα από ανατροπές, συνωμοσίες, δολοφονίες, έρωτες, σε μια ιστορία που εκτυλίσσεται κυρίως στη Βενετία.
“Όλα όσα είχε ονειρευτεί και είχε ποθήσει βρίσκονταν μπροστά του, δε χρειαζόταν
να ψάξει πιο μακριά. Σήμερα άνοιγε μια καινούρια σελίδα στο βιβλίο της ζωής του και, για να είναι σίγουρος ότι το βιβλίο του θα έμενε καθαρό από εδώ και στο εξής, έσκισε όλες τις προηγούμενες, μουντζουρωμένες σελίδες και τις πέταξε στο καλάθι των αχρήστων. Και μαζί τους πέταξε τη Δάφνη Ηλιάδη, τον Φράνκο Ντονατσάν, τον Ρίτσαρντ Έρλιν και την καταραμένη αδελφότητα· κράτησε μόνο μία σελίδα, εκείνη του Ντάντε, του χαϊδεμένου του, που θα ήταν για πάντα το φως των ματιών του”.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2009, 670 σελ.

Με τα μάτια της άλλης – Βίκυ Στουφή

Η Μυρώ, γνωστή συγγραφέας, αντιμετωπίζει τρία πολύ σοβαρά προβλήματα: τη μακροχρόνια εξωσυζυγική σχέση του άντρα της, την πληθωρική πάμπλουτη μαμά της, που αρέσκεται να χώνεται στα οικογενειακά της, και την ολική απώλεια της όρασής της.
Η μεταμόσχευση δίνει λύση στο τελευταίο πρόβλημα, ταυτόχρονα, όμως, σηματοδοτεί την έναρξη μιας αλληλουχίας ονείρων,
όπου τα πάντα περιβάλλονται από ένα πυκνό πέπλο ομίχλης.
Η Μυρώ ακολουθεί στα όνειρά της την Ελίνα, μια πανέμορφη νεαρή γυναίκα, και όταν πέφτει θύμα μιας ύποπτης ληστείας,
με απώτερο σκοπό τη δολοφονία της, αρχίζει να πιστεύει
πως η κοπέλα εμφανίζεται στον ύπνο της για να την προειδοποιήσει για το θανάσιμο κίνδυνο που την απειλεί.
Πού τελειώνει η φαντασία και πού αρχίζει η πραγματικότητα;
Η Μυρώ δεν αργεί να ανακαλύψει πόσο απελπιστικά λεπτή είναι
η διαχωριστική γραμμή ανάμεσά τους, όμως ποτέ δε φαντάστηκε τις ολέθριες συνέπειες και πόσο βαρύ ήταν το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει μαθαίνοντας την αλήθεια και βγαίνοντας
από την ψευδαίσθηση που ζούσε τόσα χρόνια…

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2010, 553 σελ.

Το αίνιγμα της πεταλούδας – Βίκυ Στουφή

Η Ζένα, μια πανέμορφη μιγάς από το Κονγκό, καρπός του παράνομου έρωτα ενός Έλληνα ιεροκήρυκα και μιας Αφρικανής, πέφτει θύμα απαγωγής αφού πρώτα δίνει μυστικά στον Ντίνο Zαφειρίου, ιδιωτικό ντετέκτιβ, ένα δυσνόητο γράμμα που της έχει αφήσει η μητέρα της προτού πεθάνει, ώστε να το φυλάξει.
Λίγες ώρες μετά την απαγωγή, η αστυνομία ανακαλύπτει σε έναν γκρεμό μια σκοτωμένη γυναίκα, με καταστραμμένο πρόσωπο, που ταυτοποιείται ως η Ζένα. Ο σύζυγός της, μεγαλοεφοπλιστής Λέανδρος Δούκας, αποφασίζει να θάψει τη νεκρή στην ιδιαίτερη πατρίδα της και φεύγει με τη θαλαμηγό του για εκεί.
Ο Στέργιος Ανδρεάδης, σωματοφύλακας της Ζένα και αθεράπευτα ερωτευμένος μαζί της, λαμβάνει ένα περίεργο μήνυμα στον υπολογιστή του και μαζί με το νεαρό ντετέκτιβ, με τον οποίο οι δρόμοι τους διασταυρώνονται, πηγαίνουν κι αυτοί στο Κονγκό, όπου η ζωή τους θα κινδυνεύσει αναπάντεχα και θα βρεθούν ανάμεσα σε πολλές άλλες εκπλήξεις, αντιμέτωποι με μια παλιά βεντέτα κι έναν όρκο αίματος…
Θα χρειαστεί να λύσουν γρίφους, να τα βάλουν με ανθρώπους που έχουν ανεξακρίβωτες βλέψεις, να κινηθούν μέσα σε αντίξοες συνθήκες στα παρθένα τροπικά δάση και στα βουνά, για να καταφέρουν στο τέλος να κερδίσουν το κομμάτι της ευτυχίας που τους αναλογεί.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2011, 578 σελ.

Εσπερία – Βίκυ Στουφή

Όταν ο νεαρός και διακεκριμένος δικηγόρος Τρίσταν Γουόκερ αντιμετωπίζει την πρώτη ταπεινωτική ήττα της καριέρας του στις δικαστικές αίθουσες, φεύγει με το αυτοκίνητό του από τη Νέα Υόρκη σε πλήρη σύγχυση και καταλήγει παγιδευμένος στην Εσπερία, μια πόλη απαράμιλλης ομορφιάς, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, όπου βρίσκεται κατηγορούμενος για ένα φόνο τον οποίο δεν έχει διαπράξει.
Έχοντας μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο, δε γνωρίζει τίποτα για την καταγωγή του, όμως η παράλληλη συναισθηματική εμπλοκή του με δυο πανέμορφες γυναίκες, την πάναγνη Ωρόρα και τη λάγνα Λίλιθ, τον βοηθάει να ανακαλύψει ότι η μυστηριώδης Εσπερία κρατάει το κλειδί που ξεκλειδώνει τα μυστικά του άγνωστου παρελθόντος του. Η αναζήτηση της αλήθειας οδηγεί στην αποκάλυψη του οικογενειακού δράματος που στιγμάτισε την παιδική του ηλικία και στη συγκλονιστική διαπίστωση ότι η Εσπερία δεν είναι αυτό που φαίνεται κι ότι η πραγματικότητα βρίσκεται πέρα από τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2015, 544 σελ.

Μια μελωδία για την Εύα – Βίκυ Στουφή

Το μέλλον της Εύας Βάρναλη διαγραφόταν λαμπρό.Με τη θεϊκή φωνή της είχε κατακτήσει το απαιτητικό κοινό της όπερας και με την ομορφιά της την καρδιά του αριστοκράτη Νικολά Ντε Λούκα. Όταν μαθαίνει ότι εκείνος την απατά ο κόσμος της καταρρέει και καταφεύγει στο γραφικό Τρούρο της Κορνουάλης προκειμένου να ξαναβρεί τον εαυτό της. Η γνωριμία της με τον γοητευτικό Μπεν ʼστον θα την βοηθήσει να ξεπεράσει την απογοήτευση,
όμως πόσο τυχαία είναι, άραγε, αυτή η γνωριμία από την στιγμή που ο αινιγματικός Εγγλέζος φαίνεται να κατέχει σημαντικές αλήθειες για το παρελθόν
της που ακόμη και η ίδια αγνοεί;
Ένας ειδεχθής φόνος –ή μήπως δύο;– πυροδοτεί μια σειρά απρόσμενων, δυσάρεστων γεγονότων και γίνεται αφορμή να βγουν στην επιφάνεια καλά
κρυμμένα μυστικά που θα συνταράξουν την Εύα και θα θέσουν την ζωή της σε κίνδυνο όταν πέφτει θύμα απαγωγής.
Φως στην υπόθεση θα ρίξει ο ελληνικής καταγωγής αστυνομικός επιθεωρητής, Θάνος Δαρνέζης, και τελικά οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας θα ανακαλύψουν ότι ο δρόμος που οδηγεί στην ευτυχία περνάει πρώτα μέσα από την συγχώρεση και την μετάνοια.
«Κάθισε κάτω και ένας βουβός λυγμός συντάραξε το στήθος του. Κάθε ημέρα, εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια, ξαναζούσε λεπτό προς λεπτό όλη τη φρίκη. Όχι επειδή το επεδίωκε, δεν ήταν μαζοχιστής. Ένας Θεός ήξερε πόσο πολύ
είχε παλέψει για να επουλώσει την πληγή, αλλά έφτανε μια ματιά στον καθρέφτη για να αρχίσει να αιμορραγεί ξανά. Γιατί δεν τον σκότωσαν κι αυτόν; Χάρη θα του έκαναν. Αντίθετα, του άφησαν αυτή την ουλή στο πρόσωπο για να του θυμίζει διαρκώς πως είχε βρεθεί εκεί…»
Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο μυθιστόρημα, με συναρπαστική καταιγιστική πλοκή, από την συγγραφέα των μεγάλων μπεστ σέλερ.

Μυθιστόρημα, Ωκεανός, 2019, 720 σελ.

Το Ημερολόγιο μίας νύφης – Τατιάνα Τζινιώλη

Ένας μίνι οδηγός επιβίωσης για νύφες
“Εγώ δεν ήθελα να παντρευτώ. Τώρα θα μου πείτε «κοπελιά, κάτι έκανες λάθος στην πορεία» και θα συμφωνήσω. Από υπέρμαχος του «Εγώ να παντρευτώ; Ποτέ!» βρέθηκα μετά από δέκα μήνες σχέσης αρραβωνιασμένη.
Είμαι η Τατιάνα και είναι ο Μιχάλης.
Είμαι Αιγόκερως (αργότερα θα εξηγηθούν πολλά έτσι) και είναι Ζυγός.
Είμαι μοναχοπαίδι και έχει έναν αδελφό.
Ο γάμος ορίστηκε για τον Σεπτέμβριο του 2013. Μετά από αρκετά τρεχάματα και γραφειοκρατία, η εκκλησία κλείστηκε και πλέον βρισκόμαστε και επίσημα σε pre wedding season. Τώρα αν περιμένετε να διαβάσετε τα κείμενα μίας bridezilla, τότε δυστυχώς δεν είμαι ο άνθρωπος σας. Από τη μία δεν μπορώ τα τρεχάματα και να δοκιμάζω είκοσι διαφορετικές τούρτες για να ανακαλύψω τη διαφορά της απλής κρέμας από την κρέμα Βαυαρίας και από την άλλη θέλοντας κάτι λιτό, απλό και απέριττο έχω μία αρκετά συγκεκριμένη ιδέα για το πώς θα είναι αυτό το βράδυ της 28ης Σεπτεμβρίου”.

Ημερολόγιο, e-book, 2014, 106 σελ.

Road Trip – Τατιάνα Τζινιώλη

Μια σύγχρονη ερωτική ιστορία
– Είμαι ο Άνταμ.
Και είμαι η Κέιτ.
– Εκείνη μένει σε έπαυλη στο Μπέβερλι Χιλς και εγώ στο βόρειο Λος Άντζελες.
Είναι ντράμερ, με τατουάζ στο χέρι και σκουλαρίκι στο χείλος. Πολύ διαφορετικός, εξωτερικά και εσωτερικά, απ’ όσους έχω συναντήσει έως τώρα.
– Είναι περιτριγυρισμένη από κόσμο, όμως φαίνεται τόσο μόνη.
Τον γνώρισα σε ένα κλαμπ και όλα ξεκινούν εκεί.
– Την επόμενη μέρα έχουμε αποκλειστεί από την κακοκαιρία και μου αποκαλύπτει πως έχει αγόρι.
Φεύγω από το σπίτι του πιστεύοντας ότι δεν θα τον δω ποτέ ξανά.
– Τις μέρες που ακολουθούν προσπαθώ να μην την σκέφτομαι, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία.
Φεύγω από το σπίτι του πιστεύοντας ότι δεν θα τον δω ποτέ ξανά.
– Ένα ταξίδι που δεν ήθελα να κάνω, αλλά έπρεπε να βοηθήσω τον κολλητό μου.
Δύο μέρες ταξιδιού, έξι πολιτείες και πολλές ώρες μόνη μαζί του.
– Είναι αμήχανα… στην αρχή.
Με κάνει να γελάω και με μαθαίνει πως αξίζει να ρισκάρεις για τα όνειρά σου.
– Με κάνει να πάρω πίσω τον σημαντικότερο όρκο μου.
Μία βδομάδα που αλλάζει τα πάντα.
– Μία βδομάδα που αλλάζει τα πάντα.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2015, 320 σελ.

Ένα βράδυ – Τατιάνα Τζινιώλη

Manhattan 1: Jason & Kirsten
Τζέισον
Την είδα. Μου άρεσε. Την ήθελα.
Για ένα βράδυ. Όχι παραπάνω.
Γιατί να είσαι µε µία γυναίκα
όταν µπορείς να είσαι µε πολλές;
Απλά µαθηµατικά.

Κίρστεν
Είναι εκείνος που οι γονείς σου σε προειδοποιούν για τον τύπο του.
Αλαζόνας, υπερόπτης
και δεν δέχεται το “όχι”.
Κρίµα.
Γιατί από εµένα µόνο αυτό θα έχει.

Είναι το πρώτο μέρος μίας ερωτικής τριλογίας. Παρόλο που είναι σειρά (Manhattan) το μόνο κοινό τους σημείο είναι πως όλες εκτυλίσσονται στη Νέα Υόρκη. Όλες οι ιστορίες είναι αυτοτελείς και απευθύνεται κυρίως στους λάτρεις του είδους της σύγχρονης ερωτικής λογοτεχνίας.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2016, 332 σελ.

Μετά τα μεσάνυχτα – Τατιάνα Τζινιώλη

Manhattan 2: Sebastian & Lexi
Σεμπάστιαν:
Πριν έξι χρόνια έχασα τα πάντα.
Λένε πως δεν ήταν δικό μου λάθος.
Κανείς τους όμως δεν ήταν εκεί.
Το μόνο σίγουρο, είναι πως δε μπορώ να ξεχάσω.
Μέχρι που γύρισε εκείνη.

Λέξι
Είναι ο κολλητός του αδελφού μου.
Είναι χαμένος στα σκοτάδια του και εγώ δε θέλω δεσμεύσεις.
Οι δυο μας είμαστε μία καταστροφή που πρόκειται να συμβεί.
Ή μήπως όχι;

Αυτοτελής ιστορία.
Το δεύτερο βιβλίο από την ερωτική τριλογία Manhattan.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2017, 348 σελ.

Πριν το ξημέρωμα – Τατιάνα Τζινιώλη

Manhattan 3: Λόγκαν – Έλι
Λόγκαν
Τη γνώρισα τυχαία
στο πάρκο.
Μετά βρεθήκαμε ένοικοι στην ίδια πολυκατοικία.
Είναι μυστηριώδης, αστεία, με κάνει να θέλω να βρίσκομαι κοντά της.
Tα μυστικά της πολλά.
Η επιμονή μου να τα μάθω, μεγάλη.

Έλι
Λένε πως το παρελθόν σου δε σε ορίζει.
Πίστευα πως κάνουν λάθος.
Μέχρι που γνώρισα εκείνον, μία ημέρα στο πάρκο.
Μου απέδειξε πως μόνο το παρόν μάς φτιάχνει το μέλλον.
Και μου έμαθε να μη φοβάμαι πια.

Αυτοτελής ιστορία.
Το τρίτο βιβλίο από την ερωτική τριλογία Manhattan.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2018, 324 σελ.

18 Σκαλιά – Τατιάνα Τζινιώλη

Ερωτικό μυθιστόρημα
Μία συμφωνία “Σαββατοκύριακου” για τον Τζούλιαν και την Ολίβια, της μεσοτοιχίας του ισογείου.
Ένας γάμος μεταξύ αγνώστων για τον Κάρτερ και την Έμμα, του δευτέρου ορόφου.
Ενοχλητική μουσική, ένας σκύλος και οι προσωπικές σχέσεις των ενοίκων του κτιρίου της οδού Beacon 59. Ανάμεσα σε κάθε όροφο, 18 σκαλιά τούς χωρίζουν – ή τους ενώνουν.

Τζούλιαν – Ολίβια
Τα συστατικά μίας επιτυχημένης συμφωνίας:
Μένουμε στους όρους της.
Δεν συζητάμε γι’ αυτήν όταν βρισκόμαστε.
Δεν ερωτευόμαστε. Επαναλαμβάνω: Δεν ερωτευόμαστε.

Κάρτερ – Έμμα
Πράγματα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια ενός διημέρου στο Βέγκας:
Πίνεις πολύ και παίζεις ακόμα περισσότερο.
Ξυπνάς με πονοκέφαλο και αναρωτιέσαι τι έγινε το προηγούμενο βράδυ.
Παίρνεις τηλέφωνο τον δικηγόρο σου, ώστε να ακυρώσεις τον γάμο.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2018, 382 σελ.

Βραδινά ραντεβού – Τατιάνα Τζινιώλη

Κάλι
“Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου σε πέντε χρόνια;”
Δεν φανταζόμουν πως μία ερώτηση θα με έκανε να αμφισβητήσω τα πάντα.
Και ύστερα είδα εκείνον. Έναν άγνωστο σε ένα καφέ, που δεν μπορούσα να σταματήσω να κοιτάω.
Όμως, θέλω πραγματικά να μπλέξω σε μία ιστορία που γράφει παντού πάνω της πως θα τελειώσει άσχημα;
Ένα ταξίδι που θέλω να κάνω στο Βανκούβερ θα αλλάξει τα πάντα, καθώς λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών αποκλείομαι στη Μινεσότα.

Κέιν
Οι άνθρωποι που έχω κοντά μου είναι ελάχιστοι, και μου αρέσει έτσι.
Προτεραιότητά μου είναι μόνο η δουλειά μου κι ας λένε πως πρέπει να βγαίνω πιο συχνά.
Και ύστερα είδα εκείνη. Έρχεται στο καφέ και φορά τα συναισθήματα στο πρόσωπό της. Από εκεί που προέρχομαι εγώ, κάτι τέτοιο μπορεί να σε βάλει σε πολλούς μπελάδες.
Περνάμε ώρες ολόκληρες να μιλάμε στο τηλέφωνο και να γνωρίζει ο ένας τον άλλον, όμως κανείς μας δεν κάνει το επόμενο βήμα.
Ένα ταξίδι που θέλει να κάνει στο Βανκούβερ θα αλλάξει τα πάντα, καθώς λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών αποκλείεται στη Μινεσότα.

Μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα, το polar vortex (πολική δίνη) που έπληξε τις βορειοδυτικές πολιτείες, τζαζ και δύο άγνωστοι που γνωρίζονται και ερωτεύονται στο Σικάγο.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2019, 340 σελ.

Salvadera – Κλαίρη Θεοδώρου

Η Βασιλική ζει κοντά στην ηλικιωμένη, αυταρχική γιαγιά της, σε ένα άχρωμο και ψυχρό περιβάλλον. Με αφετηρία ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο αρχίζει να ακροβατεί ανάμεσα σε δύο ζωές, βιώνοντάς τις παράλληλα. Σύντομα χάνει κάθε ενδιαφέρον για την απτή πραγματικότητα και περιπλανιέται στους λαβύρινθους των ονείρων, όπου η προσωπική της συμμετοχή γίνεται όλο και πιο έντονη. Μέσα από τον ονειρικό αυτό χωροχρόνο, που διαπλέκεται κατά έναν περίεργο τρόπο με τον πραγματικό, ξεπηδούν μέρη φανταστικά, πρόσωπα αινιγματικά, ιστορίες γεμάτες καλά κρυμμένα μυστικά, περίεργα πάθη και ανομολόγητοι έρωτες.
Η πύλη της Salvadera είναι πλέον ανοικτή… Θα τολμήσετε να την περάσετε;
Ή μήπως είστε ήδη εκεί;

Μυθιστόρημα, Μπατσιούλας Ν. & Σ., 2009, 376 σελ.

Globus – Κλαίρη Θεοδώρου

Πέντε γυναίκες στο κατώφλι των τριάντα, πέντε διαφορετικές πόλεις, πέντε διαφορετικές ιστορίες. Ή μήπως μία; Τόσο ξένες μεταξύ τους και τόσο όμοιες παράλληλα. Τα πρέπει τους άλλα, οι κοινωνικές τους επιταγές αντίθετες, τα θέλω και οι επιθυμίες τους όμως, όπως και οι αντιξοότητες και οι αδικίες που δεν επέλεξαν αυτές, είναι εντέλει τα ίδια. Η Αΐσα, η Λότε, η Μαρίνα, η Όλγα και η Κάρμεν έχουν η καθεμία τη δική της προσωπικότητα, τα ατομικά βιώματα και τις εμπειρίες τους, κοινό χαρακτηριστικό όλων τους όμως το θάρρος. Τολμούν να ριψοκινδυνεύσουν αναζητώντας την ευτυχία, να αλλάξουν και να δουν με τα μάτια της καρδιάς τους. Γιατί παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες και την προδιαγεγραμμένη πορεία, που πολλές φορές νομίζουμε ότι ακολουθούμε, είμαστε εμείς εκείνες που ορίζουμε τη μοίρα, το “κισμέτ” μας. Και σημασία δεν έχουν τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη αλλά οι συντεταγμένες της ίδιας της ψυχής. Είτε στην Αθήνα, στο Βερολίνο, στην Αβάνα, στη Μόσχα είτε στο Ντουμπάι είναι η αγάπη και η ανάγκη για ελευθερία και δημιουργία, καθώς και τα όνειρα τα αδιόρατα νήματα που διέπουν τη ζωή μας. Και ο φόβος; Ναι, ο φόβος υπάρχει πάντα στη γυναικεία ιδιοσυγκρασία. Συγκατοικεί όμως με το εσωτερικό φως και την ελπίδα, που κρύβονται μέσα σε καθεμιά από εμάς και τελικά μεταμορφώνεται, μεταλλάσσεται σε κινητήρια δύναμη, που δεν γνωρίζει φραγμούς και εμπόδια και δεν επιτρέπει σε κανέναν να ανακόψει την πορεία της. Γιατί στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται πάντα όχι αναγκαστικά η ευτυχία, σίγουρα όμως η ισορροπία και η εναρμόνιση – με τον εαυτό μας, τους γύρω μας και με το σύμπαν.

Μυθιστόρημα, Μπατσιούλας Ν. & Σ., 2011, 477 σελ.

Η αποικία της λήθης – Κλαίρη Θεοδώρου

Λέρος 1975. Ένα αρματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού προσεγγίζει το λιμάνι του μικρού, ακριτικού νησιού. Μέσα του, δεμένοι χειροπόδαρα, άντρες και γυναίκες, επιβάτες σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή με προορισμό την «Αποικία», όπως αποκαλούν οι ντόπιοι το ίδρυμα, που, παρά την αποστροφή που τους προκαλεί, τους εξασφαλίζει το ψωμί τους.
Ανάμεσα στα ανθρώπινα ράκη που καταφθάνουν στο νησί είναι και ο δεκαεξάχρονος Άλκης. Ο δικός του εγκλεισμός όμως, όπως και κάποιων άλλων που νοσηλεύονται στη Λέρο, ουδεμία σχέση έχει με κάποια ψυχική ασθένεια. Οικογενειακά μυστικά που δεν μπορούν να βγουν στο φως της συντηρητικής κοινωνίας, ανίερα ερωτικά πάθη και αναπηρίες κάθε μορφής θάβονται εκεί μια για πάντα. Άνθρωποι ξεγραμμένοι, με το κλειδί της τύχης τους πεταμένο στα αζήτητα, καλούνται να συμβιώσουν σε ένα περιβάλλον εχθρικό και τρομακτικό συνάμα.
Χρόνια αργότερα, η νεαρή Έλλη προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεδιαλύνει το θολό παρελθόν της οικογένειάς της. Εγκλωβισμένη σε έναν κυκεώνα σκοτεινών μυστικών, αμφιταλαντεύεται μεταξύ αλήθειας και ψέματος, έρωτα και απελπισίας. Η Έλλη παλεύει να καταλάβει, να συγχωρέσει, να προχωρήσει. Μονάχα όμως η αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι, μπορεί να της χαρίσει μια φυσιολογική ζωή. Γιατί «είναι πολύ άσχημο να μην έχει κανείς μέλλον, είναι όμως κυριολεκτικά αφόρητο το να μην έχει παρελθόν».

Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2016, 416 σελ.

Η αγάπη που δεν άκουσες – Κλαίρη Θεοδώρου

Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κανείς για τον έρωτα; Τον αληθινό έρωτα, όχι τον περιστασιακό, τον επιφανειακό, αυτόν που αποσκοπεί στο βόλεμα. Τον έρωτα που κινεί γη και ουρανό, γεννά πολέμους και γίνεται λαίλαπα, αυτόν που ξεπερνά κάθε εμπόδιο, καταφέρνει το αδύνατο, δημιουργεί και γκρεμίζει τα πάντα. Έναν τέτοιο έρωτα βιώνει η Ειρήνη για τον Φίλιππο, τον σύντροφο των παιδικών της χρόνων, τον άνθρωπο που αγκαλιάζει την αναπηρία της, τον μόνο που την αποδέχεται όπως ακριβώς είναι. Έναν τέτοιο έρωτα βιώνει και ο Φίλιππος. Όχι όμως για την Ειρήνη.
Εγκλωβισμένοι σε ένα απόκοσμο σκηνικό, ένα βυθισμένο χωριό-φάντασμα που μετατρέπεται άθελά του σε υγρό τάφο, η Ειρήνη, ο Φίλιππος και όσοι άλλοι εμπλέκονται στη ζωή τους ακροβατούν στην κόψη του ξυραφιού, γίνονται έρμαια των φόβων και των αδυναμιών τους, υποκύπτουν στα πιο κρυφά τους πάθη, αγαπούν, πληγώνουν, σκοτώνουν, θυσιάζουν. Κάποιες φορές, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί το ερωτικό κάλεσμα κάποιων πλασμάτων είναι σπάνιο, μοναδικό και δυστυχώς αέναα καταδικασμένο να μην ακούγεται ποτέ, να παραμένει χαμένο στον βυθό της μοναξιάς.
Και τελικά το αιώνιο ερώτημα ανέρχεται για άλλη μια φορά στην επιφάνεια: μπορεί κανείς να ξεφύγει από αυτό που του όρισαν οι μοίρες, να υπερνικήσει τη μοναξιά και τη διαφορετικότητά του; Αντέχει να κολυμπήσει αντίθετα στο ρεύμα; Κι αν ναι, με ποιο τίμημα;

Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2017, 424 σελ.

Άλικες σιωπές – Κλαίρη Θεοδώρου

Θεσσαλονίκη 1935.

Η Ηλέκτρα δεν έπρεπε να ερωτευτεί τον Δημήτρη. Ο Δημήτρης δεν έπρεπε να ερωτευτεί την Ηλέκτρα. Κι όμως, σε πείσμα των διαφορετικών κόσμων από τους οποίους προέρχονται, της αδυσώπητης δικτατορίας που ζυγώνει και του πολέμου που απλώνεται σαν μαύρο σύννεφο, ο έρωτας τους είναι κεραυνοβόλος, απόλυτος και συνάμα σαρωτικός. Σε μια εποχή όπου όλα αλλάζουν και το σκοτάδι έχει κυριαρχήσει στο φως, σε μια κοινωνία που αδερφός προδίδει και σκοτώνει αδερφό, σε μια πραγματικότητα που τα πάντα – ακόμα και η ίδια η σιωπή – καθορίζονται από την πολιτική απόχρωση που τους αποδίδεται, εκείνοι δεν διστάζουν να ακολουθήσουν τον μόνο δρόμο που μπορούν, εκείνον που προστάζει η ψυχή τους. Και μάλιστα με όποιο τίμημα, με κάθε κίνδυνο, με μόνη ελπίδα το όνειρο που κάποιοι τους αρνήθηκαν να ζήσουν. Άνθρωποι διχασμένοι, μεταμορφωμένοι σε σαρκοβόρα θεριά σε έναν κόσμο, μια χώρα, μια πόλη, μια οικογένεια που παραπαίει στη δίνη του πολέμου. Όχι μόνο του μεγάλου, αλλά κι εκείνου του άλλου: του πιο βρόμικου και ανίερου, του πιο σπαρακτικού και άδικου, του εμφυλίου.

Πόσες φορές μηδενίζει το ρολόι της ζωής; Πόσες φορές μπορεί να ξεκινήσει κανείς από την αρχή; Και πόσο “άλικο” μπορεί να είναι το παρελθόν, όταν εισβάλλει απρόσκλητο με τη μορφή τετράγωνων, κατακόκκινων φακέλων στο παρόν ανατρέποντας το μέλλον;

Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2018, 464 σελ.

Οι κόρες της βασίλισσας – Κλαίρη Θεοδώρου

Ρόζα και Μαργαρίτα: δύο αδερφές, δίδυμες, σε «δίσεκτα» χρόνια. Η άρρηκτη δυάδα, που δεν έπρεπε να σπάσει ποτέ, γίνεται άθελά τους χίλια κομμάτια, πριν ακόμα προλάβουν τα κορίτσια να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξή τους, αφού οι μνήμες τους δεν καταγράφονται στο μυαλό παρά μόνο στην ψυχή. Δυο κόρες, απόρροια ενός μεγάλου έρωτα που άνθισε δίπλα στη θάλασσα, μάτωσε στο βουνό, δοκιμάστηκε στον χρόνο και ρίζωσε εντέλει στην άλλη άκρη της Γης. Δύο ψυχές που, παρά τις αντιξοότητες, κατορθώνουν όχι απλώς να επιβιώσουν, αλλά να ανθίσουν και να εξελιχθούν, να αγαπήσουν και να ερωτευθούν, να πονέσουν και να προδοθούν, να ελπίσουν και να ονειρευτούν. Βίοι παράλληλοι και τόσο διαφορετικοί συγχρόνως, οι δύο όψεις στην ουσία του ίδιου νομίσματος, καθώς ό,τι σημαδεύει τη ζωή της μίας σωματοποιείται με κάποιον ανεξήγητο, μεταφυσικό τρόπο, σχεδόν ταυτόχρονα, από την άλλη. Στον πυρήνα της ύπαρξής τους εκείνη: η μάνα, η βασίλισσα, η Ελλάδα. Στα μύχια της ψυχής τους εκείνος: ο έρωτας, ο πόθος, ο θάνατος. Στο φόντο της ζωής τους τρεις χώρες: η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Αμερική, και όλα εκείνα που τις σημαδεύουν στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.

Μια ιστορία για τη δύναμη των δεσμών αίματος, τη δίψα για επιβίωση, τη διαχρονικότητα του έρωτα, την ανάγκη για “πατρίδα”.

Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2019, 480 σελ.

Η αγάπη ποτέ δεν έσβησε – Μαρία Πρινάρη-Καρκαβατσάκη

Σε ένα χωριό της Κρήτης η Μάρθα μεγαλώνει κοντά στη γιαγιά της και ονειρεύεται τον γυρισμό των γονιών της. Αυτό το όνειρο, όμως, ποτέ δεν θα γίνει πραγματικότητα. Η γιαγιά τής δίνει αγάπη, αλλά φυλάει καλά κρυμμένα μυστικά.
Μεγαλώνοντας, η Μάρθα παίρνει τη ζωή στα χέρια της και μετακομίζει στο Ηράκλειο. Βιώνει το μεγαλείο της φιλίας και συναντά τον έρωτα αλλά και τον πόνο στο πρόσωπο του Αντρέα. Απογοητευμένη και πληγωμένη, γνωρίζει τον Μιχάλη, έναν νέο άντρα, επίσης πληγωμένο. Είναι περίπου μοιραίο να αγαπηθούν και να αποκτήσουν οικογένεια. Ζει μετρημένα και μέτρια μέχρι τη στιγμή που αρχίζουν να αποκαλύπτονται μυστικά. Όταν όλα μοιάζουν ιδανικά, η προδοσία του Μιχάλη αλλάζει τα δεδομένα. Μόνη πια, αφοσιώνεται στα παιδιά και τη δουλειά της, ώσπου ανακαλύπτει πως η αγάπη ποτέ δεν έσβησε…

Μυθιστόρημα, Σιδέρη Μιχάλη, 2015, 433 σελ.

Πουλί θα κάμω τη χαρά – Μαρία Πρινάρη-Καρκαβατσάκη

Μπορεί η αγάπη, δοσμένη ίσως με λάθος τρόπο, να την κάνει να νιώσει πως πνίγεται; Μπορεί ο σχολικός εκφοβισμός και μια σειρά από θλιβερά γεγονότα με κορυφαίο ένα θάνατο, να την οδηγήσουν σε ενοχές, κρίσεις πανικού και εν τέλει σε κατάθλιψη;
“Φοβάμαι πως για κάποια πράγματα είναι αργά. Τελικά, είναι ποτάμι η ζωή. Κυλάει, προχωράει κι αν δεν το ακολουθήσεις, μένεις πίσω μόνος. Εκείνο, δεν γυρίζει πίσω να σε βρει”. “Έρχεσαι στα λόγια μου Λένα. Η ζωή είναι σαν το ποτάμι και το ποτάμι μπορεί κάποτε να γίνει χείμαρρος. Ακόμα και τότε, όμως, είναι καλύτερα να το αφήσουμε να μας πάει παρακάτω. Αν μείνουμε στάσιμοι, κινδυνεύουμε να γίνουμε βάλτος, Προχώρα λοιπόν!”
Εκείνο το βράδυ η Λένα αποφάσισε να προσπαθήσει, να ψάξει να βρει το ποτάμι και να το ακολουθήσει. Αν δεν τα κατάφερνε, απλά θα χανόταν… Ακόμα κι αυτό, όμως, ίσως ήταν καλύτερο από το να γίνει βάλτος. Η προσπάθειά της να βρει την ευτυχία της, θα της την κάνει πιο προσιτή; Απαλλαγμένη κάποτε από τις κρίσεις πανικού, την αγριότητα της κατάθλιψης και απελευθερωμένη από τους δαίμονές της, θα μπορέσει να αγαπήσει εκτός από τους άλλους και τον εαυτό της και να ζήσει μια φυσιολογική ζωή;

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πνοή, 2017, 414 σελ.

Αντέτι – Μαρία Πρινάρη-Καρκαβατσάκη

“Η Αφροδίτη χαμογέλασε πικρά. Βλαστήμησε τις αντεκδικήσεις, το αντέτι, τους γραπτούς νόμους -που μερικές φορές αποδεικνύονται ανίσχυροι για να διορθώσουν καταστάσεις- και τους άγραφους που τους υποκαθιστούσαν. Τους “μεσίτες” που αναλάμβαναν να τους εφαρμόσουν και τους “σασμούς” που έσαζαν κάποια πράγματα μα χαλούσαν άλλα”.

Μια ιστορία που ξεκινά πριν από έναν αιώνα στην Κρήτη και καταλήγει στην Αθήνα του σήμερα ακολουθώντας τις ζωές των ανθρώπων τριών γενεών. Ζωές που η πορεία τους καθορίστηκε από το “αντέτι” και την πίστη τους στο εθιμικό δίκαιο. Στον τόπο του γενναίου αλλά και του παραλόγου κάποιες φορές, όπου ο άντρας πιστεύει πως την εκδίκηση πρέπει να την παίρνει ο ίδιος με τη χέρα του, ο σασμός σάζει και σώζει καταστάσεις εμποδίζοντάς τες να εξελιχθούν σε βεντέτα. Αν και ο σασμός είναι η ιδανική λύση, το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν οι ήρωες της ιστορίας, ο Σήφης, η Κατερίνα, η Αφροδίτη, ο Αντρέας, ο Απόστολος, η Ρηνιώ, ο Μανούσος και η Ανέζα, είναι ο εκτοπισμός, η θυσία της αγάπης, ο συμβιβασμός.
Οι ιστορίες τους συναρπαστικές και γεμάτες ανατροπές. Οι ζωές τους που σημαδεύονται από διάφορα κοινωνικά αλλά και ιστορικά γεγονότα, άλλοτε μας προκαλούν θυμό κι άλλοτε μας παρασέρνουν να γίνουμε ένα μαζί τους και να μοιραστούμε τα συναισθήματά τους.

“Είναι όλα αυτά που έχεις καταχωνιάσει μέσα σου, αυτά που ενώ έχεις δίκιο αναγκάζεσαι να ζητάς συγγνώμη, είναι αυτές οι κραυγές που ουρλιάζουν μέσα σου, αυτά είναι που γίνονται θεριά και κατασπαράζουν την ύπαρξή σου”.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πνοή, 2019, 518 σελ.

Ο Αστερής παθαίνει… βλάβη κι άλλες χριστουγεννιάτικες ανακατωσούρες – Γ. Αλεξάνδρου

Παιδικό θεατρικό έργο
-Τι γίνεται όταν ο διαλεχτός του Θεού, ο Αστέρης, παθαίνει… βλάβη και πρέπει τη γέννηση του Χριστούλη να προλάβει; Θα μπορέσει εγκαίρως την άκρη να βρει ή η ευκαιρία της ζωής του να λάμψει, θα χαθεί;
-Γιατί κάποια έλατα γίνονται γνωστά ως “Τα αντιστασιακά έλατα” στου κόσμου τα πέρατα; Πώς αποφασίζουν στη θλιβερή τους μοίρα ν’ αντιταχθούν και στο “Ζώον ΤV” να βγουν να διαμαρτυρηθούν;…
….Στα καυτά αυτά ερωτήματα κλήθηκε ν’ απαντήσει η οργάνωση “Η φαντασία στα θρανία” και με γοργά βήματα τις σελίδες να διασχίσει. Το πόρισμα αυτής της έρευνας της ξενυχιαστικής δημοσιεύεται σ’ αυτό το βιβλίο που το διαβάζει ο καθείς. Για τυχόν ψευδείς ή ανακριβείς πληροφορίες πρέπει να εκδιωχθεί και να τιμωρηθεί η Γιώτα Αλεξάνδρου και μόνο αυτή. Τα λοιπά μέλη της οργάνωσης δε φέρουν καμία ευθύνη, είναι οικολόγοι και κυκλοφορούν με πατίνι.
Το βιβλίο ανήκει στη σειρά «Το θέατρο πάει σχολείο» και περιέχει 8 Χριστουγεννιάτικες παραστάσεις με το καυστικό χιούμορ της Γιώτας Αλεξάνδρου και αναφορές στη σύγχρονη πραγματικότητα.

1) Ο Αστερής παθαίνει… βλάβη
Είναι αλήθεια, ο Αστερής είναι ο εκλεχτός του θεού, ο πιο μικρός και πιο αγνός στην καρδιά. Όμως η μεγάλη του ανησυχία, είναι μήπως δεν τα καταφέρει να φωτίσει αρκετά με το φως του τον ουρανό την κρίσιμη στιγμή, Παραμονή Χριστουγέννων. Κάνει μια δοκιμή και να που έγινε αυτό που φοβόταν πιο πολύ, έπαθε βλάβη. Μα πως είναι δυνατόν ένα αστέρι να χάσει τη λάμψη του; Κάποια λύση πρέπει να βρεθεί και ο Αστερής να προλάβει τη γέννηση του Χριστού και με το φως του να οδηγήσει τους τρεις Μάγους στη Φάτνη. Ήρθε η ώρα ο Αστερής να δείξει το δρόμο το σωστό και να μείνει στην ιστορία ως το πιο ξεχωριστό αστέρι της θείας γέννησης. Μια τρυφερή ιστορία για την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και τη δύναμη της φιλίας.

2) Τα αντιστασιακά έλατα
Τα ζώα του δάσους αγωνίζονται να σώσουν τα έλατα, που κινδυνεύουν να κόψουν οι ξυλοκόποι για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Οι άνθρωποι συνηθίζουν να στολίζουν τα έλατα με πολύχρωμες μπάλες και λαμπάκια, όμως όταν περάσουν οι γιορτές θα τα πετάξουν στα σκουπίδια. Μήπως να το σκάσουν και να ξεριζωθούνε ή να διαμαρτυρηθούν με το δικό τους τρόπο; Τα Έλατα αντιστέκονται στη μοίρα τους και αγωνίζονται για τη ζωή τους στο δάσος. Στον αντιστασιακό αγώνα έχουν συμμάχους τα ζώα, που δε διστάζουν να διαμαρτυρηθούν στην εκπομπή «Είμαστε ζώα και μας αρέσει» της TV. Τη λύση θα δώσουν τα παιδιά, που θα δουν την εκπομπή και αμέσως θα ζητήσουν από τους γονείς τους να αγοράσουν ψεύτικο έλατο για τα Χριστούγεννα και ν’ αφήσουν τα’ αληθινά έλατα στη γη τους να γεράσουν. Μια οικολογική πρόταση για περιβαλλοντικό πρόγραμμα με δράση και ανατροπές.

3) Ο Αϊ-Βασίλης παθαίνει αμνησία;
Ο Αϊ-Βασίλης δεν θυμάται ποιος είναι και αναρωτιέται τι του συμβαίνει. Αντί να φορά τη στολή του βρίσκεται με τις πυτζάμες του στο δωμάτιο του και δεν θυμάται απολύτως τίποτα. Μάλλον έπαθε αμνησία και τα νανάκια πρέπει να τον βοηθήσουν να θυμηθεί γιατί κινδυνεύει η Πρωτοχρονιά να χαθεί. Όσο και να προσπαθούν όμως οι μικροί βοηθοί του Άϊ Βασίλη τίποτε δεν καταφέρνουν, ώσπου ο Ξωτίκης παρατηρεί ένα μεγάλο καρούμπαλο στο κεφάλι. Το μυστήριο λύθηκε ένα χτύπημα στο κεφάλι τον έφερε σ’ αυτή την κατάσταση και μάλλον έχει πάθει αμνησία. Μήπως με ένα χτύπημα στο κεφάλι καταφέρει να θυμηθεί την αποστολή του και να μοιράσει τα δώρα σε όλου του κόσμου τα παιδιά; Ένα είναι σίγουρο “αν από χτύπημα η αμνησία έχει έρθει, τότε μόνο με χτύπημα θα συνέρθει!” όπως λέει κι ο Γρήγορος, βοηθός που το μυαλό του παίρνει γρήγορες στροφές. Ευρυματικά τα ονόματα – χαρακτήρες των βοηθών του Άϊ Βασίλη όπως:
“Κοιμήσης, Ξαγρύπνης, Εργατοκός, Ζουζούνης, Ντουβάρης, Διαβασμένος, Μπουμούνας, Διαβασμένος, Ανήσυχος, Ξυπόλυτος και πολλά άλλα.

4) Οι καλικάντζαροι… αγνώριστοι
Πλησιάζουν Χριστούγεννα και οι καλικάντζαροι ετοιμάζονται για του κόσμου τις σκανταλιές. Όμως φέτος αποφάσισαν, έτσι για αλλαγή, για μια χρονιά να γίνουνε καλοί και στους ανθρώπους λίγο να μοιάσουν. Τις νοικοκυρές θα βοηθήσουν και γλυκά θα φτιάξουν όμως δεν θα φάνε ούτε μπουκιά και «όχι» θα λένε ευγενικά.
Στα σπίτια θα τρυπώνουν μυστικά και θα καθαρίζουν, όλα ν’ αστράφτουν από καθαριότητα. Τόσα παραμύθια έχουν γραφτεί για καλικάντζαρους και θα γράψουν κι άλλα για να βγάλουν λεφτά. Οι ιδέες πέφτουν σα βροχή και οι καλικάντζαροι σκέφτονται σοβαρά τη μεταμόρφωσή τους σε ο,τι πραγματικά επιθυμούν να γίνουν. Η εμφάνιση παίζει σημαντικό ρόλο και κάποιοι αποφάσισαν να πετάξουν τα κουρέλια και να γίνουν μοδάτοι αλλά και διατροφή ενώ κάποιοι άλλοι παρέμειναν με τα κουρέλια. Τι συμβαίνει όμως όταν η καλοσύνη τους δεν ανταμείβεται και τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο; Όπως λέει και μια σοφή παροιμία: “Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά τ’ όνομα”. Μια γνωστή ιστορία που ανατρέπει τα δεδομένα και οι καλικάντζαροι γίνονται από κακοί καλοί, όμως θα καταφέρουν να πείσουν τους ανθρώπους για αυτή την παράξενη αλλαγή στη συμπεριφορά τους; Ανατρεπτική η ιστορία της Γιώτας Αλεξάνδρου που θα σας κάνει να γελάσετε με την ψυχή σας. Πρωταγωνιστούν οι πιο αστείοι καλικάντζαροι όπως ο Μαλαγάνας, ο Κοψομεσίτης, ο Κουλοχέρης, ο Περίδρομος, ο Κατσικοπόδαρος και άλλοι πολλοί.

5) Η Πρωτοχρονιάτικη γκάφα του Αστακονόμου
Η ζωή κυλά ήρεμα και ειρηνικά, μ’ αγάπη και χωρατά για τα ψάρια και όλα τα πλάσματα του βυθού. Η είδηση ότι πλησιάζει η Παραμονή Πρωτοχρονιάς κι ο Αϊ Βασίλης θα μοιράσει δώρα σε όλα τα παιδιά στη μακρινή στεριά, αναταράσσει τα νερά της μικρής κοινωνίας των ψαριών. Το χελιδονόψαρο φέρνει τα νέα και στα ψάρια βάζει την ιδέα, να του γράψουν γράμμα μήπως συγκινηθεί και κατέβει στο βυθό. Έτσι κι έγινε κι ο Αϊ Βασίλης φορώντας στολή δύτη καταφθάνει στο βυθό. Όμως αρχίζει μια σειρά από παρεξηγήσεις που σε μπλεξίματα τον Αϊ Βασίλη θα οδηγήσουν. Ο Αστακονόμος περνά τον Αϊ Βασίλη για κλέφτη και ζητά ταυτότητα και ο Αϊ Βασίλης ψάχνει αλλά δεν τη βρίσκει. Τα δώρα πρέπει να μοιράσει και σε βυθό και σε στεριά πριν να είναι πολύ αργά! Το σκηνικό αλλάζει και η μικρή κοινωνία των ψαριών αντικατροπτίζει την δική μας κοινωνία και ο αστακονόμος τον αστυνομικό που προσπαθεί να εφαρμόσει το γράμμα του νόμου αλλά έχει πλήρη άγνοια.

6) Η φαντασμένη βασιλοπούλα Γαλοπούλα
Σ’ ένα κοτέτσι ζει μια φαντασμένη βασιλοπούλα γαλοπούλα που περηφανευόταν για την αριστοκρατική καταγωγή της. Δεν γνωρίζει όμως ότι πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και το έθιμο των ανθρώπων είναι να μαγειρεύουν γαλοπούλα ψητή. Ο Σόφιος, ένας ασπρομάλλης γάλος, το γνωρίζει καλά και τα νέα μεταδίδονται γρήγορα στο κοτέτσι. Η λύση είναι μια, να το σκάσουν για άλλο τόπο μακρινό και οι γαλοπούλες τρέχουν να ξεφύγουν κι απο πίσω ακολουθούν οι κότες. Η βασιλοπούλα γαλοπούλα αρνείται να ξεσπιτωθεί και να αφήσει να της φάει το στέμμα κανένας πετεινός. Δυσκολεύεται ν’ αφήσει τα λούσα και τις ανέσεις του κοτετσιού, όμως στο τέλος υπακούει στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και όπου φύγει φύγει. Η ματαιοδοξία παρολίγο να στοιχίσει στη φαντασμένη βασιλοπούλα Γαλοπούλα την ίδια της τη ζωή.

7) Δεν πάει ο Παλιός Χρόνος!
Ο Αγάπιος, της Αγάπης το αστέρι και η Νέρα, η νεράιδα των Χριστουγέννων θα μας διηγηθούν μια διαφορετική ιστορία για τη διαδοχή του Παλιού Χρόνου από το Νέο Χρόνο. Ο Παλιός Χρόνος αγωνίζεται να κρατήσει την αρχηγία και αρνείται να παραχωρήσει τη θέση του στον Νέο Χρόνο. Δημοψήφισμα ζητά και έχει πάντα δίπλα του τους 12 μήνες τα παιδιά του που με κατεργαριές προσπαθούν να παραμείνουν στο θρόνο. Όμως τα αποτελέσματα δείχνουν ό τι η νέα γενιά προτιμά το Νέο Χρόνο για ν’ αναλάβει την εξουσία. Ο Νέος Χρόνος δείχνει καλό και συμπονετικό παιδί και αποφασίζει να κυβερνήσει μαζί με τον Παλιό Χρόνο και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα από κοινού. Όσο για τα προβλήματα, ένα σωρό πόλεμοι, αρρώστιες, φυσικές καταστροφές, ανεργία, πείνα… Ο Παλιός Χρόνος αντιπροσωπεύει τα γηρατειά που απομονώνουν τους ανθρώπους και περνούν στην αχρηστία, ενώ ο Νέος Χρόνος τη Νέα γενιά που το μέλλον ανήκει στους νέους. Σεβασμός στα γηρατειά! Η αρμονική συνύπαρξη και η συνεργασία γεφυρώνει το χάσμα των γενεών.

8) Ο Άγιο – Βασίλης από την Καισαρεία
Η γιαγιά ξέρει ιστορίες να λέει στα παιδιά αλλα και στα παιδιά αρέσει πολύ να ακούνε ξανά και ξανά μια ιστορία για ένα διαφορετικό Άγιο, τον Έλληνα Αϊ Βασίλη. Αυτός λοιπόν είναι ο Μέγας Βασίλειος από την Καισαρεία . Πριν από πολλά χρόνια, μια Παραμονή Πρωτοχρονιάς σε μια καλύβα ζούσε μια οικογένεια φτωχή και είχε ένα παιδί πολύ άρρωστο, αλλά δεν είχαν λεφτά για να φωνάξουν το γιατρό. Μια μέρα τους επισκέφτηκε ο Μέγας Βασίλειος, ντυμένος με φτωχικά ρούχα και εκείνοι τον καλοδέχτηκαν και του πρόσφεραν από το λιγοστό φαγητό τους. Τότε ο Μέγας Βασίλειος έκανε το θαύμα του και αρχίζει το ραβδί που κρατάει να βλασταίνει και να γεμίζει το δωμάτιο πέρδικες, πουλιά και χρυσά φλουριά. Ο Άγιος Βασίλης από την Καισαρεία ανταπέδωσε τη φιλοξενία που του είχε προσφέρει η φτωχή οικογένεια με το παραπάνω. Από τότε επισκέπτεται κάθε χρόνο όλου του κόσμου τα παιδιά που τον έχουν ανάγκη και είναι ο Μέγας Βασίλειος των φτωχών.
Mουσική σύνθεση: Ηλίας Λιούγκος

Παιδική λογοτεχνία, Ωρίων, 2003, 87 σελ.

Παραμυθορουφήχτρα Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Για μια χούφτα παραμύθια: Θεατρικό έργο για παιδιά
Το Παραμυθιστάν κινδυνεύει! Ο Δόκτωρ Μπαμπέσης Πανουργίδης επιτίθεται στις ιστορίες με την τρομερή παραμυθορουφήχτρα του.
Θα μπορέσουν η Κοκκινοσκουφίτσα και η Χιονάτη να γλιτώσουν τα παραμύθια από τη σατανική μηχανή του παραμυθοκιμά ή θα εξαφανιστούν μια για πάντα στο στομάχι του Δόκτορα;
Mουσική σύνθεση: Χαράλαμπος Γωγιός

Παιδικό θεατρικό, Ωρίων, 2004, 88 σελ.

Μια μάσκα γελάει και κλαίει – Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Ήταν κάποτε μια μάσκα που δεν ήταν συνηθισμένη. Ήταν μια διπλή μάσκα.
Ήταν και χαρούμενη και λυπημένη.
Ήταν λυπημένη, όταν… την κορόιδευαν οι άλλες μάσκες, επειδή ήταν διαφορετική…
όταν έκοβαν τα δέντρα…
όταν είχε πόλεμο…
Και ήταν χαρούμενη, όταν… τη φιλούσαν και την αγκάλιαζαν… όταν έτρωγε με τη μαμά της και τον μπαμπά της… όταν…

Παιδική λογοτεχνία, Νίκας/Ελληνική Παιδεία Α.Ε., 2009, 40 σελ.

Οι νταήδες του βυθού και ο Ρομπέν των θαλασσών – Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Ποιος είπε ότι οι ήρωες γεννιούνται θαρραλέοι; Ή πώς γνωρίζουν τη δύναμή τους και το δρόμο τους από την αρχή; Ήρωες με καθαρή καρδιά μπορεί να βρίσκονται παντού, ακόμη και στα άγνωστα βάθη της θάλασσας. Μπορεί τη μια στιγμή να βουλιάζουν στο φόβο και την άλλη να αναδύονται για να αναμετρηθούν, σε έναν αγώνα ηρεμίας, με όσους χαίρονται με τον πόνο των πιο αδύναμων. Ο φίλος μας ο Ιερεμίας, που υποφέρει καιρό από τα Κοφτερά Χαμόγελα, τους νταήδες του βυθού, υψώνει την ηρωική του μύτη και ορμά για τη δική του αλήθεια και για αυτούς που αγαπά.
Μια ιστορία για τον εκφοβισμό.
Στο παράρτημα του βιβλίου, ο Ιερεμίας απευθύνεται στο παιδί-αναγνώστη που μπορεί σε ένα περιστατικό εκφοβισμού να είναι στη θέση του θύματος, του θύτη ή του θεατή και το συμβουλεύει τι να κάνει για να αλλάξει την κατάσταση.
Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί και οι εμψυχωτές ομάδων με παιδιά θα βρουν αρκετές προτάσεις για την επεξεργασία της ιστορίας, με κύριο στόχο τη διερεύνηση της στάσης των εμπλεκόμενων στο φαινόμενο του εκφοβισμού, των επιπτώσεων και των τρόπων αντιμετώπισής του.
Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου

Παιδική λογοτεχνία, Susaeta, 2011, 55 σελ.

Η χειροβοµβίδα που ήθελε να είναι σαν… τη βίδα! – Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Κάπου σ’ έναν ταλαιπωρηµένο πλανήτη, υπήρχε κάποτε µια άπληστη χώρα, η Φοβερινική…
Ο πόλεµος ήταν η ειδικότητά της.
Στην άκρη ενός δάσους της Φοβερινικής, ήταν κάποια στιγμή ένα οπλοστάσιο…
Σε µια γωνιά αυτού του οπλοστασίου βρέθηκε κάποτε µια χειροβοµβίδα που ήταν µάλλον διαφορετική από τις άλλες…
Αυτή, σε αντίθεση µε τα αδέρφια της, δεν ένιωθε χαρά µε την καταστροφή. Δεν δεχόταν ότι φτιάχτηκε για να προκαλεί θλίψη…
Eικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη

Παιδική λογοτεχνία, Άγκυρα, 2011, 30 σελ.

Χάρης και Φάρις – Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Κάθε μέρα η διαδρομή για το σχολείο είναι μια συναρπαστική περιπέτεια. Ατέλειωτες μάχες με δράκους και τέρατα και στρατιές πολεμιστών… Για κακή μου τύχη, τις τελευταίες μέρες το μόνο που συναντώ είναι ένα γκρι κουβάρι. Για την ακρίβεια, δεν το συναντώ. Είναι κάτω από τη γέφυρα. Στην αρχή, νόμιζα ότι ήταν παλιά ρούχα πεταμένα. Σήμερα όμως το κουβάρι κουνήθηκε. Αλήθεια σας λέω. Όχι, δεν είναι πάλι η φαντασία μου. Το κουβάρι κουνιέται. Το κουβάρι δεν είναι… κουβάρι. Είναι… παιδί. Παιδί; Και τι κάνει εκεί κάτω; Μόνο του… Δεν πάει σχολείο;
Μια ιστορία για τη φιλία, πέρα από σύνορα, γλωσσικούς περιορισμούς, προκαταλήψεις.
Στο παράρτημα του βιβλίου, εκτός από τις καλημέρες και τα ομαδικά παιχνίδια από τις χώρες των ηρώων, οι εκπαιδευτικοί θα βρουν προτάσεις για την επεξεργασία της ιστορίας, με κύριο στόχο την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και την κριτική θεώρηση στάσεων και αντιλήψεων.
Επίμετρο από το Ελληνικό Τμήμα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Eικονογράφηση: Κατερίνα Χαδουλού

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Βιβλιόφωνο, 2013, 64 σελ.

Ο Αλέκος στη χώρα των παθημάτων – Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Την περασμένη εβδομάδα πέρασα απίθανα στο χωριό του παππού. Έπιανα πυγολαμπίδες, τους έβαζα φωτιά και τις έκανα πυρολαμπίδες. Ζουλούσα τις πασχαλίτσες για να φύγουν οι μαύρες βούλες. Τραβούσα τα πόδια στις ακρίδες να μακρύνουν, για να πηδούν πιο μακριά, και γίνονταν μακρίδες. Όλα αυτά βέβαια τα έκανα από “καθαρά επιστημονικό ενδιαφέρον”, όπως λέει και ο μπαμπάς, που είναι αληθινός επιστήμονας, με πτυχίο και γραφείο. Σήμερα, όμως, το νέο μου πείραμα με τις πεταλούδες δεν πήγε όπως το υπολόγιζα…
Μια ιστορία με χιούμορ για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας απέναντι στη φύση και στα πλάσματά της.
Α΄ Έπαινος Παραμυθιού Εταιρείας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου (2013).

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Ψυχογιός, 2013, 56 σελ.

Τα κλαδιά της σοφίας – Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Ένα δέντρο ήταν, μια βελανιδιά σαν όλες τις άλλες.
Σε μια μικρή πόλη του μακρινού Βορρά…
Ετούτη, όμως, η βελανιδιά ξεχώριζε μέσα στην πράσινη θάλασσα.
Ήταν η ψηλότερη και η μεγαλύτερη από όλες…
Μετρούσε πάνω από τριακόσια χρόνια σ’ αυτό το δάσος…
Ο χρόνος, φίλος παράξενος, της είχε φέρει συντροφιά
μυριάδες πρόσωπα. Ας μην ταξίδεψε ποτέ της.
Όλη η ανθρώπινη ιστορία είχε παρελάσει από μπροστά της.
Όχι μόνο αυτή που γράφουν τα επίσημα βιβλία.
Και μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο. Αλλά και η άλλη.
Η ιστορία των απλών ανθρώπων.
Η ασήμαντη για να καταγραφεί στα αρχεία.
Αυτή που μόνο για τους ίδιους έχει αξία.
Και τι δεν είχε δει…
Eικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Παρρησία, 2014, 24 σελ.

Θέλω να γίνω μάγος – Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Είμαι η Μάνια και θέλω να γίνω μάγος. Σαν αυτόν στα γενέθλια της Έλλης. Και σαν τους μάγους των παραμυθιών. Να εμφανίζω κουνέλια και να εξαφανίζω τον μικρό μου αδερφό. Να βγάζω λουλούδια από το μανίκι μου για τη μαμά και να διώχνω τους εφιάλτες όταν κοιμάμαι. Να σβήνω όσα μας στενoχωρούν και να είναι όλοι χαρούμενοι. Γι’ αυτό, προχθές άρχισα τα μαγικά. Πήρα το πλατύ ψάθινο καπέλο της μαμάς και…
Μια τρυφερή ιστορία, με την αθωότητα και το χιούμορ ενός μικρού παιδιού, που ενθουσιάζεται με τη μαγεία και θέλει τη χαρά για όλους γύρω του με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Ψυχογιός, 2014, 48 σελ.

Φένια, η αγαπημένη των ήχων – Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Πώς θα ήταν ο κόσμος μας, αν είχε μόνο ήχους; Αν αναγνωρίζαμε τα λουλούδια από το άρωμά τους και μόνο; Αν υπήρχε μόνο ένα χρώμα;

Η Φένια, ένα πλάσμα με φωτεινό χαμόγελο και ιδιαίτερες ικανότητες, μας παίρνει από το χέρι για να μας δείξει τον δρόμο…
Έπαινος Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς 2012
Eικονογράφηση: Έφη Λαδά

Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2015, 32 σελ.

Φον ο φοβερός – Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Μόλις φύτρωσε ένα ακόμη κεφάλι στους ώμους μου.
Ένα τεράστιο κεφάλι. Με πέντε μάτια και τρία στόματα.
Η φαγούρα στους ώμους το έδειχνε καθαρά.
Να είναι καλά ο Γιάννης.
Δεν πρόλαβα να συνηθίσω το κεφάλι δράκου με τα έξι χέρια
που μου πρόσθεσε ο Νίκος χθες βράδυ και τσουπ… ένα ακόμη.
Αλλά ούτε κι αυτό θα το χαρώ.
Σε λίγο κάτι καινούριο θα ξεφυτρώσει πάλι.
Ούτε μάγος να ήμουνα με τόσες μεταμορφώσεις.
Κάθε στιγμή αλλάζω μορφή…

Γεννήθηκα μαζί με τη ζωή.
Έχω διαφορετικά πρόσωπα. Όσα και αυτοί που με βλέπουν…

Όλοι φοβούνται κάτι. Κάποιον. Εμένα.

Εμένα με τα πολλά πρόσωπα και το ένα κι ανατριχιαστικό όνομα.
Το ξέρεις. Φον…
Eικονογράφηση: Αιμιλία Κονταίου

Παιδική λογοτεχνία, Ελληνοεκδοτική, 2017, 40 σελ.

Μόνο αν θέλω – Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

…Σήμερα τα χέρια μου κέρδισαν βραβείο και εγώ μια αγκαλιά από την κυρία Ρένα. Η αγκαλιά της -το μεγαλύτερο βραβείο- είναι μια θάλασσα γιαούρτι. Δροσερή, γλυκιά, βελούδινη. Μέσα της ηρεμώ. Και μετά φτιάχνω ωραία πράγματα. Είναι σαν της μαμάς. Του μπαμπά, πάλι, είναι μια μεγάλη τραμπάλα.
Πότε φιλάω τα λουλούδια και πότε κυνηγάω τα σύννεφα.

Την αγκαλιά όμως της θείας Μαίρης, που μένει δίπλα μας, δεν την μπορώ…”

Μια ιστορία για το δικαίωμα των παιδιών στο σώμα τους, το δικαίωμα να λένε όχι σε φιλιά, αγκαλιές και αγγίγματα που δεν επιθυμούν, ακόμα κι αν προέρχονται από οικεία και προσφιλή πρόσωπα. Μια ιστορία για τον σεβασμό στα παιδιά ως υποκείμενα με ελεύθερη βούληση.
Eικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου

Παιδική λογοτεχνία, Μίνωας, 2018, 32 σελ.

Ο μύθος του επικίνδυνου ψυχασθενή – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Οι λειτουργίες μιας κοινωνικής κατασκευής
Η ψυχική ασθένεια αποτελεί πρόσφορο έδαφος για τη γενεσιουργία μιας ιδιαίτερα πλούσιας μυθολογίας, μιας μυθολογίας που αλλοιώνει δραματικά το φαινόμενο της τρέλας, περιβάλλοντάς το με πέπλα μυστηρίου ή με απολυτότητες που παγιδεύουν τις πραγματικές του διαστάσεις.
Μέσα στους κόλπους της μυθολογίας αυτής ο ψυχικά ασθενής ανάγεται σ’ ένα δυνάμει εγκληματικό, επικίνδυνο και επίφοβο άτομο, που η συμπεριφορά του καθορίζεται από πρωτόγονες και απροσπέλαστες στην κατανόηση ενορμήσεις…

Η θεώρηση αυτή του ψυχικά ασθενή ως επικίνδυνου, η ταύτιση της τρέλας με την εγκληματικότητα, την απειλή, τη βία, αποτελεί έναν απόηχο αλλοτινών σκοταδιστικών εποχών, τότε που η τρέλα συγχεόταν με το έγκλημα και ο τρελός με την ενσάρκωση αόρατων δαιμονικών δυνάμεων. Το στερεότυπο αυτό δεν εντοπίζεται μόνο στο πλατύ κοινό αλλά κυριαρχεί και στη λεγόμενη επιστημονική σκέψη, θεμελιωμένο πάνω σε ορισμένες βασικές υποθέσεις:
– Στην αυξημένη συχνότητα διάπραξης εγκληματικών πράξεων από τη μεριά του ψυχικά ασθενή.
– Στην εγκαθίδρυση μιας σχέσης αιτίου-αιτιατού ανάμεσα στην ψυχική ασθένεια και την εγκληματικότητα.
– Στη θεώρηση της πιθανής εγκληματικής πράξης του ψυχικά ασθενή ως αναίτιας και ακατανόητης.

Παράλληλα, θεωρείται δεδομένη και αντικειμενικά προσδιορίσιμη η υπόσταση των εννοιών της επικινδυνότητας και της ψυχικής ασθένειας, καθώς και η δυνατότητα επιστημονικής πρόβλεψης μιας επικίνδυνης συμπεριφοράς. Οι υποθέσεις αυτές, που προβάλλονται ως έγκυρες και αξιόπιστες, επιδιώκουν να προσδώσουν μια επιστημονική χροιά στην αντίληψη της επικινδυνότητας του ψυχικά ασθενή.

Η εργασία αυτή στοχεύει να μελετήσει κριτικά τις βασικές υποθέσεις που θεμελιώνουν την επικινδυνότητα του ψυχικά ασθενή, αποκαλύπτοντας την πλασματικότητά τους, τις μεταφυσικές και αντι-επιστημονικές τους διαστάσεις. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού επιχειρείται αρχικά η μελέτη των ιστορικών καταβολών της αντίληψης για την επικινδυνότητα του ψυχικά ασθενή, που θα χρησιμεύσει ως πλαίσιο αναφοράς για την κριτική προσέγγιση των εννοιών της ψυχικής ασθένειας και της επικινδυνότητας, όπως αυτές χρησιμοποιούνται σήμερα. Η επισήμανση, στη συνέχεια, της κοινής θετικιστικής ιδεολογίας που διαπνέει τις δύο αυτές έννοιες λειτουργεί ως ένα ερμηνευτικό πρότυπο για τη θεμελίωση της διαιώνισης του μύθου του επικίνδυνου ψυχασθενή…

Ψυχικές ασθένειες, Εκδόσεις Παπαζήση, 1987, 188 σελ.

Σχιζοφρένεια και φόνος – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Μια ψυχολογική – εγκληματολογική έρευνα
Το βιβλίο αυτό αναφέρεται σε δύο οριακά ανθρώπινα φαινόμενα: το φόνο και τη σχιζοφρένεια, επιχειρώντας την ψυχοδυναμική διερεύνηση των σχέσεων που αναπτύσσονται ανάμεσά τους. Αν φόνος είναι η συντριβή, ο αφανισμός του άλλου, τότε η σχιζοφρένεια -όπως εκφράζεται μέσα στην οικογένεια, στα ψυχιατρεία, μέσα στην πολυμορφία της θεσμικής καταστολής- είναι η ζωή που συντρίβεται μέσα στον εαυτό της, είναι η ζωή που αντιτίθεται στον εαυτό της. Ποια είναι η σχέση που υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο καταστάσεις; Πόσο η συντριβή του εαυτού υποθάλπει ή προκαλεί τη συντριβή του άλλου;
Αποσκοπώντας σε μιαν απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, η μελέτη αυτή ξεπερνά τα πλαίσια ενός περιχαρακωμένου ψυχοπαθολογικού πεδίου και επιδιώκει να αγκαλιάσει έναν ευρύτερο “ανθρωπολογικό” χώρο, όπου ο άνθρωπος ορίζεται ως το “ον της έλλειψης”, προσπαθώντας συνεχώς να υπερβεί την αέναη κατάσταση οδύνης που τον περιβάλλει…

Ψυχολογία, Εκδόσεις Παπαζήση, 1989, 267 σελ.

Ψυχο-λογικά – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Κείμενα 1989-91
Τα κείμενα που ακολουθούν σχολιάζουν όψεις της καθημερινής μας ζωής και δημοσιεύτηκαν στα “Νέα” από το 1988 έως το 1991. Ορισμένα από αυτά θυμίζουν διηγήματα επιστημονικής φαντασίας, ενώ άλλα προσεγγίζουν περισσότερο κάποιον επιστημονικό λόγο. Ο συνεκτικός κρίκος των διάσπαρτων περιεχόμενων τους είναι η επικαιρότητα, έτσι όπως την έζησα την τριετία που μας πέρασε. Σαν ένα μυθιστόρημα η επικαιρότητα ετούτη φέρνει στο νου τα λόγια ενός συγγραφέα που θεωρούσε ύβρη προς τις ζωές των ανθρώπων την απαλλαγμένη από οδύνη γραφή. Ένα μυθιστόρημα, έλεγε, χωρίς αίμα ή βία, χωρίς έναν τουλάχιστον χωρισμό ή ένα πένθος, αποτελεί ταπεινή τέρψη. Έχω την εντύπωση ότι η επικαιρότητα αβίαστα ακολουθεί τις προδιαγραφές ενός επιτυχημένου μυθιστορήματος: Είναι ταυτόχρονα οδυνηρή και ανακουφιστική. Τη διττή αυτή όψη των πραγμάτων που μας περιβάλλουν επιχειρούν να αναδείξουν τα κείμενα αυτά. Αναφέρονται σε μια επικαιρότητα που σαγηνεύει, πλήττει, τρομοκρατεί, θλίβει ή εξοργίζει, μια επικαιρότητα φτιαγμένη από θάνατο, ψυχικό πένθος, πόνο, ειρωνεία, χιούμορ και φάρσα. […] Οι εικόνες που συνοδεύουν τα κείμενα δίνουν το υλικό μιας “άλλης” πέραν του λόγου ανάγνωσης, θα χαιρόταν ασφαλώς μ’ αυτές η Αλίκη αφού προτού περιπλανηθεί στη χώρα των θαυμάτων ρωτούσε την αδελφή της, που απορροφημένη διάβαζε ένα βιβλίο για μεγάλους: “Μα τι αξία μπορεί να έχει ένα βιβλίο χωρίς ζωγραφιές;”

Ψυχολογία, Εκδόσεις Παπαζήση, 1991, 190 σελ.

Ψυχο-λογικά – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Οι παγίδες του αυτονόητου
Στο βιβλίο αυτό βρίσκονται συγκεντρωμένα κείμενα που σχολιάζουν όψεις της καθημερινής ζωής έτσι όπως την έζησα τα τελευταία 8 χρόνια. Τα περισσότερα από αυτά είναι από τα “Νέα” και ορισμένα από το “Βήμα της Κυριακής”.
Η τρέλα, ο θάνατος, ο έρωτας, η καταστροφή, η ειρωνεία, η φάρσα, ο όλεθρος, η γοητεία, η μιζέρια της κάθε μέρας, έτσι όπως αποτυπώθηκαν στο βλέμμα μου, αποτελούν τον συνεκτικό ιστό που διαπερνά το διάσπαρτο περιεχόμενο των σελίδων. Κείμενα υποκειμενικά, αποσπασματικά, αντιφατικά ίσως και περιττά -όπως άλλωστε και η ίδια η καθημερινότητα που τα ενέπνευσε-, που στοχεύουν να ακυρώσουν το φάντασμα μιας εικόνας. Μιας εγκαταλελειμμένης στο δρόμο χθεσινής εφημερίδας, βορά στη λάσπη, στα σκουπίδια, στην αδιαφορία των διαβατών. Ασήμαντη της ανυπαρξίας τροφή.
Θέλησα να περισώσω από μια τέτοια εικόνα τα κείμενά μου γνωρίζοντας ωστόσο το παράδοξο της γραφής. “Να γράφω για να μένει Αυτό. Και μόλις γράφω Αυτό να χάνεται.”
28 Νοεμβρίου 1994
Φωτεινή Τσαλίκογλου

Ψυχολογία, Πλέθρον, 1994, 255 σελ.

Μυθολογίες βίας και καταστολής – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Περιεχόμενα του τόμου:
Η επικινδυνότητα: Περί σημειομαντείας, προφητείας και μυθοπλασίας
Η βία (Η γοητεία του μύθου)
Η βία κατά των γυναικών: Ο βιασμός και η μυθολογία του
Η φυλακή και η μυθολογία της
Ψυχιατρική βία: Διακριτικές όψεις της ψυχικής καταστολής

Βία, Εκδόσεις Παπαζήση, 1996, 270 σελ.

Η κόρη της Ανθής Αλκαίου – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Ήταν μόνο έντεκα χρόνων η κόρη της Ανθής Αλκαίου και δεν καταλάβαινε γιατί η μητέρα της μιλούσε τόσο λίγο και διέφερε από όλους τους άλλους. Όταν ερχόταν ο γιατρός, όλοι έμοιαζαν σοβαροί και έκλειναν την πόρτα για να μην τους ακούσει. Δεν μπορούσε πάντα να κρυφακούει τα μυστικά που λέγανε μέσα στην κάμαρα. Καμιά φορά άκουγε φωνές και τζάμια και κρύσταλλα να σπάνε. Κι έπειτα σιωπή. Ποια είναι η Ανθή Αλκαίου; Μια απορία, ένα αίνιγμα, μια απουσία. Όπως εκείνο το κλειστό γράμμα του εραστή της, που έμενε κρυμμένο στο συρτάρι για δώδεκα χρόνια, ως τη στιγμή που -τυχαία;- η κόρη της θα το ανακαλύψει. Αποσβολωμένη τότε θα βρεθεί αντιμέτωπη με το σφραγισμένο μυστικό. Η κατάθλιψη παγιδεύει την ιστορία μέσα σε μια παρένθεση. Θα μπορέσει η κόρη της, μέσα από τη γραφή, το μύθο και το όνειρο, να αφηγηθεί την παράξενη ιστορία;

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, 259 σελ.

Έρως φαρμακοποιός – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Στο πατρικό σπίτι με τους σκεπασμένους καφρέφτες, μόνοι τους ο Μιχαήλ και η Ελένη προσπαθούν να ζήσουν. Πάνε δεκατρία χρόνια που η Αντιγόνη έφυγε και οι μέρες είναι βουτηγμένες στη σιωπή και την αρρώστια. Ώσπου μια μέρα έρχεται ο έρωτας κι όλα αλλάζουν. Η Ελένη όμως είναι ο τελευταίος άνθρωπος στη γη που θα μπορούσε να αγαπηθεί. Το αγόρι με το σημαδεμένο πρόσωπο, η Λεονώρα, ο νεαρός ποδηλάτης, ο Δημήτριος συμμετέχουν στο παιχνίδι ενός παράξενου, δίχως όρια πάθους.
Ο “Έρως φαρμακοποιός” θα αφηγηθεί μια μαγική ιστορία, δωρίζοντας στο τέλος την πιο μεγάλη, την πιο εξαίσια ανατροπή.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, 186 σελ.
Μυθιστόρημα, Έθνος, 2011, 186 σελ.

Ψυχολογία της καθημερινής ζωής – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Η κουλτούρα του εφήμερου
Κείμενα που σχολιάζουν την καθημερινότητα και αναφέρονται σε “κάτι που συνέβη”. Όμως το έναυσμα αλλά και το κίνητρο κάθε γραφής αξίζει να αναζητηθεί όχι σε εκείνο που συνέβη, αλλά σε εκείνο που θα μπορούσε να έχει συμβεί. Ο παράξενος διάλογος με αυτό το ανοιχτό ενδεχόμενο επιτρέπει να είμαστε ακόμα ζωντανοί, να ονειρευόμαστε, να επιθυμούμε, να σιωπούμε, να απορούμε, ακολουθώντας τις περιπέτειες μιας ιστορίας που, εις μάτην όλων των καιρών, εις μάτην όλων των εποχών, εξακολουθεί να κινείται προς τα εμπρός, έστω με πισωγυρίσματα, έστω με χάσματα και απύθμενα κενά μνήμης.
Η ψυχολογία αρθρώνει το δικό της σημαίνοντα λόγο για την κατανόηση των παθών του ανθρώπου.

Ψυχολογία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999, 301 σελ.
Ψυχολογία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2008, 301 σελ.

Εγώ, η Μάρθα Φρόυντ – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Oνομάζομαι Mάρθα. Tον Aπρίλιο του 1882 γνώρισα έναν νεαρό γιατρό. Tον ερωτεύτηκα. Ήμουν 21 χρόνων.
H Mάρθα, η γυναίκα του Φρόυντ, επιστρέφει, σπάει τη σιωπή και αφηγείται την ιστορία της ζωής της.
Eίναι μια φανταστική κατάδυση στον ψυχικό κόσμο μιας γυναίκας για την οποία ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε. Πώς είναι η ζωή κοντά σε έναν άνθρωπο που με το έργο του ανέτρεψε όλα τα δεδομένα της ψυχικής μας ύπαρξης; H Mάρθα Φρόυντ δεν είναι μόνο αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα έξι παιδιών, ζει και μια άλλη ζωή, που συνορεύει με το όνειρο και τα σκοτεινά βάθη της επιθυμίας. “O έρωτας θα είναι ακραίος ή δεν θα υπάρξει”, δηλώνει. Σκέψεις απαγορευμένες, ανατρεπτικές επιθυμίες, ξεδιάντροπες πράξεις, όλα επιτρέπονται. Eίναι η ιστορία μιας παράφορα ερωτευμένης γυναίκας. Ένα βιβλίο για τον έρωτα, την ψυχανάλυση, τη Bιέννη του fin de siecle, τη γυναικεία σεξουαλικότητα, την τρέλα, το θάνατο.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2000, 246 σελ.
Μυθιστόρημα, Έθνος, 2011, 247 σελ.

Η ψυχή στη χώρα των πραγμάτων – Φωτεινή Τσαλίκογλου

1999-2002… Ένας κόσμος που θα μπορούσε να ήταν άλλος. Τρέλα, θάνατος, βία, εγκληματικότητα, πόλεμοι, τρομοκρατία. Αλλά και ασήμαντα, άγνωστα επεισόδια, ξεχασμένα στα ψιλά των εφημερίδων. Εύλογα ή παράλογα, θεωρήθηκε ότι αξίζει να μνημονευθούν. Να βρεθούν οι λέξεις, οι μαγικές λέξεις, που καθιστούν τα απόντα πράγματα “ωσεί παρόντα” και προστατεύουν από τη λησμοσύνη και το θάνατο.
Μια μικρή παράταση της θνησιγενούς επικαιρότητας ονειρεύεται αυτό το βιβλίο. Οδηγός σταθερός στη συγγραφή του ήταν η ψυχολογία. Η επιστήμη που επιμένει σε ένα απονενοημένο σχέδιο: να σε φέρει σε μια αληθινή επαφή με τον εαυτό σου.

Ψυχολογία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2003, 283 σελ.

Ονειρεύτηκα πως είμαι καλά – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Η Ιουλία Δαμασκηνού ζει με την ιερά νόσο. Από το φεγγίτη του δωματίου της κρυφακούει τις ιστορίες των ασθενών του ψυχίατρου πατέρα της. Ιστορίες βίας, ανελέητου έρωτα και εγκατάλειψης. Από τη μητέρα της μαθαίνει για την ηδονή της πτώσης και για την αγάπη που, εκείνη μόνη, μπορεί να θεραπεύσει και να καταφέρει όλα όσα δεν μπορούν τα χάπια και τα λόγια. Ερωτεύεται τον καθηγητή της, διάσημο συγγραφέα. Όμως η γυναίκα του σε λίγες μέρες θα φέρει στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Με όπλο την ονειρική μητέρα, τον ανέλπιδο έρωτα για το συγγραφέα, τις σποραδικές απώλειες συνείδησης, το ιερό και το δαιμονικό που κομίζει μέσα της, η Ιουλία Δαμασκηνού στην Αθήνα του 2004 ονειρεύεται πως είναι καλά.
Ένα βιβλίο για τη ζωή μας, για τις φανταστικές αλήθειες και για τα όνειρα, που μόνο αυτά στο τέλος μένουν ανέγγιχτα.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004, 184 σελ.

Σχιζοφρένεια και φόνος – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Αναζητώντας τον χαμένο παράδεισο
“Tον σκότωσα για να φύγει το κακό. Να σωθούμε εγώ κι η μάνα μου.”
Αντώνης

“Πήρα δύναμη. Τώρα όλοι με υπολογίζουν.”
Ανδρέας

“Δεν ήθελα να πεθάνω γι’ αυτό τον σκότωσα.”
Ιωσήφ

“Όμως εκείνη τα έφταιγε όλα που με έφερε στον κόσμο και τυραννιζόμουνα έτσι.”
Αριστείδης

“Ήμουνα δεσμευμένος μαζί της… Δεν είχα εαυτό… Ήμουνα το όργανό της… Όταν έπαιζα κιθάρα, τα χέρια μου ήταν τα δικά της χέρια.”
Νίκος

“Τον ψυχοπαθή τον κλείνουν και του περνάνε ρεύμα στο κεφάλι και τον σκοτώνουνε επειδή φοβούνται ότι θα κάνει έγκλημα.”
Βασίλης

Τι σημαίνει ο φόνος της μητέρας ή του πατέρα όταν διαπράττεται από ένα άτομο με σχιζοφρένεια;
Μια ψυχολογική μελέτη που επιχειρεί να διερευνήσει το νόημα ενός ακατανόητου και παράλογου σε πρώτη όψη εγκλήματος. Η τάση συγχώνευσης με τον άλλον, η παλινδρόμηση στη μακαριότητα μιας μη διαφοροποιημένης ύπαρξης, η ανάγκη συντριβής του απειλητικού άλλου, το λογικό και το παράλογο, η επιθυμία ζωής αλλά και η επιθυμία θανάτου, έτσι όπως εκφράζονται μέσα από αυτόν το φόνο, αποκαλύπτουν με ένα συνταρακτικό τρόπο βαθιά καταχωνιασμένες μέσα στον καθένα μας αλήθειες.

Ψυχολογία, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2007, 460 σελ.

Η νεράιδα της Γης – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Όταν η Κλειώ φεύγει, η Γη κινδυνεύει να καταστραφεί και η Χρυσάνθη μένει μόνη και λυπημένη. Δεν πάει σχολείο, για μέρες μένει αμίλητη και νηστική, σκίζει τετράδια και βιβλία, βγαίνει γυμνή στους δρόμους. Όμως δεν είναι τρελή, τρελό είναι το καράβι που πήρε την Κλειώ μακριά. Τρελό είναι το ποτέ πια. Έρημος ο πλανήτης, καμένα τα δάση και συμφορά. Ο έμπορος, ο συγγραφέας, ο γεωμηχανικός δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Πώς να σώσεις τη Γη όταν δε νοιάζεσαι για δυο φίλες που δεν είναι πια μαζί; Η νεράιδα της Γης θα στείλει για παρηγοριά στη Χρυσάνθη τη Νεφέλη, ένα μικρό λευκό ζώο, κι η Γη θα γίνει και πάλι μια αγκαλιά με λουναπάρκ και ζαχαρωτά. Περνά ο καιρός και γίνονται πολλά, ώσπου το 2078 η μικρούλα Χ. ονειρεύεται και φτιάχνει στην τάξη της μια παράξενη ζωγραφιά. Μια μουσική γεμίζει το σχολείο κι ο πλανήτης Γη έχει για πάντα σωθεί.
Eικονογράφηση: Αλέξης Κυριτσόπουλος

Παιδική λογοτεχνία, Κέδρος, 2007, 57 σελ.

Όλα τα ναι του κόσμου – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Κάποτε δεν ήμουν η Ελένη. Ήμουν το μανταρίνι, το γλυκό του κουταλιού. Η καρδιά του μαρουλιού, το τζιέρι. Κι άλλα πολλά ήμουν που εκείνη κάθε τόσο επινοούσε. Ζούσα σ’ ένα αστέρι που το λέγαν “Μία”. Στη “Μία” δε σκοτεινιάζει ποτέ. Χιλιάδες κόκκινα μπαλόνια πετούν ανενόχλητα στον ουρανό. Ο Αλμπέρ Λαμορίς με τον Πασκάλ ζουν μιαν αχώριστη χαρισάμενη ζωή. Η κρεμ καραμελέ συνοδεύει το μαντί. Το Παρίσι δεν είναι μακριά από την Καππαδοκία. Οι φάρσες δεν πληγώνουν τη Σεχίρ. Το “μη σε μέλλει” και το κιρμιζί πιπέρι φορούν τα γιορτινά τους και με προσκαλούν σε γιορτή που δεν τελειώνει. Η αγάπη είναι δεδομένη. Δε λιγοστεύει, δεν εξαντλείται με την ανταπόκριση. Εξαθλίωση, οίκτος, πλήξη πουθενά. Το αληθοφανές φίδι δεν τρομάζει κανέναν. Στα σχολεία είναι κάθε μέρα γιορτή. Οι Πινκ Φλόιντ και ο Τζον Λένον διακόπτουν τις εθνικές επετείους. Οι μεγάλοι δε μεγαλώνουν άλλο. Τα παιδιά μένουν πάντα όπως είναι. Υπάρχεις. Είσαι ζωντανός. Δεν την φοβάσαι, δεν την μάχεσαι, δεν την αποφεύγεις τη ζωντάνια σου.
“Σε παρακαλώ, άκουσέ με. Για την ώρα, έστω για λίγο. Με ακούς; Ο θάνατος ακόμη αργεί. Mη με αφήσεις να συνεχίσω”.

Νουβέλα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2008, 82 σελ.

Το χάρισμα της Βέρθας – Φωτεινή Τσαλίκογλου

“Mε αγαπάς;”
“Σε αγαπώ”.
“Από παλιά;”
“Nαι. Από παλιά”.
“Θα σκεφτείς κάτι καλό για μένα; Έχει χώρο στο μυαλό σου για μένα;
“Θα είναι ζεστά; Θα είναι σαν μαμά;”
Εκλιπαρεί ο άνθρωπος για μια στάλα παραμυθιού, για ένα ελάχιστο ίχνος συγκάλυψης. Καμουφλάζ. Κι όμως, δεν μπορεί. Δε γίνεται. Θα υπάρξει κάτι άλλο, κάποιος άλλος τρόπος.
“Πώς να το ζητήσω;”
“Θα δεις”.
“Θα μπορέσω να το βρω;”
“Θα μπορέσεις”.
“Μέσα στις ιστορίες που γράφω;”
“Ναι”.
“Μου λες αλήθεια;”
“Όχι”.
Η Βέρθα ζει και μεγαλώνει σε μια ανήσυχη πόλη. Μια πόλη που φοβάται τον εαυτό της και ονειρεύεται μια άλλη ζωή για τους προγόνους και τα παιδιά της. Κανένας δε γνωρίζει για το φάντασμα του μικρού αδερφού της, που κάθε τόσο την επισκέπτεται. Αγκαλιάζονται. Λένε μυστικά. Στα χέρια της πληθαίνουν τα σημάδια, μικρά κατακόκκινα αστεράκια. Το κορίτσι αυτό έχει ένα μαγικό χάρισμα: μαντεύει αυτό που θα γίνει στο μέλλον και συγκρατεί στη μνήμη του πράγματα από καιρό ξεχασμένα.
Η κυρία Μιράζ, η δασκάλα ζωγραφικής στο σχολείο, φέρνει τη Bέρθα σε επαφή με ένα ισχυρό αντίδοτο: την τέχνη και τις παράξενες ζωές των ζωγράφων. Ο Μπαλτίς, ο Κάσπαρ Φρίντριχ, ο Μαγκρίτ, ο Καραβάτζιο, η Αλοΐζ, ο Ντάργκερ έρχονται να μεταμορφώσουν τη ζωή και την πόλη της.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2010, 255 σελ.

Το μέλλον ανήκει στην έκπληξη – Φωτεινή Τσαλίκογλου

34 σχόλια για την κρίση και ένα υστερόγραφο
Από την Ελλάδα της ολυμπιακής ευφορίας φτάσαμε στην Ελλάδα της μετα-ολυμπιακής μελαγχολίας. Θα την ονομάσω “άγρια μελαγχολία”. Ένα παράξενο μείγμα οργής και θλίψης. Από τη μια στιγμή στην άλλη καταρρέουν οι βεβαιότητες μιας ζωής. Με άγνωστες ακόμα τις παρενέργειες στο σύνολό τους, η εποχή αυτή μας αλλάζει. Αλλάζει τη ζωή μας, τις συνήθειές μας, τις επιθυμίες μας, τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. 34 σχόλια για την επικαιρότητα βρίσκονται συγκεντρωμένα σε αυτό το βιβλίο. Αφηγήσεις μιας επικαιρότητας που μας πονά και μας τρελαίνει, αλλά και γεννά τεχνάσματα για να υπερβούμε την οδύνη και να επινοήσουμε την ελπίδα. Μόνο ως αφήγημα μπορείς να περιγράψεις την επικαιρότητα χωρίς να την παραχαράξεις. Ένα αφήγημα με αρχή, μέση και τέλος, ένα τέλος που ακόμα δεν γνωρίζουμε.
34 σχόλια για την κρίση και ένα υστερόγραφο ονειρεύτηκαν την έκπληξη που κρύβεται στο μέλλον.

Κοινωνιολογία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2011, 203 σελ.

8 ώρες και 35 λεπτά – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Μια ιστορία
Ο πόλεμος δεν έχει ακόμα ξεσπάσει. Ιούλιος του 1940. Η οικογένεια Αργυρίου επιβιβάζεται στο υπερωκεάνιο “Νέα Ελλάς” και μεταναστεύει στην Αμερική. Σαράντα χρόνια αργότερα, η Φρόσω, θυγατέρα του Μενέλαου και της Ερασμίας Αργυρίου, φέρνει στον κόσμο δυο παιδιά αγνώστου πατρός: τον Τζόναθαν και την Αμαλία. Ζουν στη Νέα Υόρκη μια σχεδόν φυσιολογική ζωή, αλλά η Φρόσω σιγά σιγά μεταμορφώνεται. Γίνεται αλκοολική, αποσύρει από τα χείλη της τη λέξη “Ελλάδα” και μετονομάζεται σε Λάλε Άντερσεν. Έπειτα, καθώς ο καιρός περνά, αδιανόητα μυστικά έρχονται στο φως, όλοι και όλα αλλάζουν, τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται, μέχρι τη μέρα που ο Τζόναθαν ταξιδεύει για πρώτη του φορά στον τόπο της καταγωγής του. Στο ταξίδι αφηγείται την ιστορία δυο τραυματισμένων μέσα του “πλασμάτων”: της οικογένειάς του και της Ελλάδας. Μια συνταρακτική ιστορία που ξεκινά από τη Μικρασιατική Καταστροφή, διαπερνά πολέμους, Χούντα και Μεταπολίτευση, και φτάνει έως τις μέρες της μεγάλης κρίσης.
Μια παράξενα οικεία ιστορία ενός αιώνα σε 8 ώρες και 35 λεπτά ακριβώς.

Νουβέλα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2013, 111 σελ.

Το ευτυχισμένο νησί – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Μια μαγική ιστορία
Έγινε νύχτα κι όλα μονομιάς άλλαξαν.
Η Κοραλλένια, η μονάκριβη κόρη του βασιλιά Αιγέα, ξαφνικά έχασε το φως της.
Το Ευτυχισμένο Νησί βυθίστηκε στη θλίψη.
Την ίδια εκείνη νύχτα, ανοιχτά στο πέλαγος, ένα αγόρι πάλευε με τα κύματα.
Μαζί του ήταν ένα χρυσόψαρο, που γνώριζε μια μυστική γλώσσα.
Σε λίγο θα έφταναν στο νησί της τυφλής πριγκίπισσας.
Είχαν ένα σχέδιο κρυφό να εκπληρώσουν.
Έρχονταν από μακριά, από τη Χώρα του Πολέμου.
Κι εκεί δεν ξέρεις ποτέ αν το ξημέρωμα θα σε βρει ζωντανό ή αν κάποια αδέσποτη σφαίρα θα σε χτυπήσει κατευθείαν στην καρδιά σου κι όλα όσα ονειρεύτηκες θα γίνουν κομμάτια.
Το αγόρι ήθελε να ζήσει.
Κι έφερνε ένα σπουδαίο γιατρικό στο πρώην Ευτυχισμένο Νησί.
Μια μαγική ιστορία για όλους όσοι επιμένουν να ζουν και να ονειρεύονται με μάτια ανοιχτά.

Αφηγήσεις, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2015, 96 σελ.

Η μετακόμιση – Φωτεινή Τσαλίκογλου

“Όταν μεγαλώσω, δεν ξέρω τι θα θέλω να κάνω, μπορεί να μου αρέσει να γίνω συγγραφέας και να γράφω ιστορίες. Μπορεί να θέλω να γίνω γιατρός. Μπορεί να είμαι τυχερή… Να βρω το φάρμακο που θα διώχνει μακριά τις σφαίρες, την πείνα, τα άγρια μάτια”.
Να κατασκευάζεις μια ιστορία ή πολλές διαφορετικές κι ασύμβατες μεταξύ τους ιστορίες για τον εαυτό σου και τον κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από αυτές τις επινοημένες ιστορίες ζωής.
Η Ευρυδίκη Ματθαίου γεννήθηκε στις 19 Απριλίου του 1937. Η μετακόμιση είναι η αληθινή ιστορία της ζωής της, όπως κατάφερε να την αναπλάσει στη μνήμη της μια νύχτα του 2019: μετά τον πόλεμο χάνει τη μικρή αδελφή της από αδέσποτη σφαίρα, δεκατεσσάρων χρόνων μέσα σε ένα περίπτερο κάνει έρωτα για πρώτη φορά, η μαμά ακούει Τένεσι Ουίλιαμς στο ραδιόφωνο, ένας εξόριστος άντρας είναι ερωτευμένος με τον πατέρα της, αργότερα ένα ξένο μωρό στην Κωνσταντινούπολη γίνεται δικό της μαζί με ένα κλεμμένο οικογενειακό άλμπουμ, μια γάτα, η Καρλότα, αδιαφορεί για τα νεκρά παιδιά στις θάλασσες του Αιγαίου.
Γερνάω, θυμάμαι, λαχταρώ, επινοώ, επισκευάζω τα κενά μνήμης, ανακαλύπτω. Γεννιέμαι ξανά.
Η Ευρυδίκη λίγο πριν από το τέλος πραγματοποιεί το παιδικό της όνειρο.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2016, 224 σελ.

Ο Έλληνας ασθενής – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Μια ιστορία
Απρίλιος 1980. Ο Θεόδωρος Κεντρωτάς θέτει τέρμα στη ζωή του σ’ ένα πάρκο της Γενεύης, κοντά στην ατάραχη λίμνη και στις χιονισμένες κορυφές των Άλπεων.
Απρίλιος 1820. Ένας πρόγονός του, με το ίδιο όνομα, ανασύρει απ’ το χωράφι του σ’ ένα νησί του Αιγαίου μια γυμνόστηθη μαρμάρινη γυναίκα. Την ερωτεύεται έως συντριβής.
Μη με αφήσεις να σε αφήσω. Ίνα τι με εγκατέλιπες;
Η ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο έχει κάτι το συγκλονιστικό. Τρέλα, παραλήρημα, πόθος κατοχής, τρόμος εγκατάλειψης σημαδεύουν τη ζωή πέντε γενεών.
Η ιστορία που δεν τελειώνει θα μεταμορφωθεί στα χέρια ενός πεντάχρονου κοριτσιού.
Ο Έλληνας ασθενής συνομιλεί με τη φθορά: Εγώ είμαι αυτό το μάρμαρο, δεν έχω ηλικία. Αυτό που λείπει με κάνει να ζω.
Άλλωστε, το τέλος είναι ένα ψέμα. Να πεθαίνεις είναι να φεύγεις για λίγο.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018, 176 σελ.

Μαθήματα θανάτου και ζωής – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Ο Γιάλομ στην Αθήνα
Κάθε άνθρωπος πρέπει να επιλέγει πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει. Η απελπισία είναι το τίμημα που πληρώνει για να φτάσει κανείς στην αυτογνωσία.
Η ψυχοθεραπεία δεν είναι μια απλή διαχείριση της οδύνης. Δεν έχει να κάνει με ένα χάπι ή με έναν λόγο που επουλώνει την πληγή. Με την ύπαρξή μας έχει να κάνει. Με τις δυσκολίες που αυτή συναντά στο ταξίδι του “υπάρχειν”. Ο Γιάλομ με τη ζωή και το έργο του μας δείχνει ότι η ψυχοθεραπεία είναι πριν από όλα μια στοργική βαθιά ανθρώπινη συνάντηση μεταξύ δύο προσώπων.
Το βιβλίο, με αφορμή μια παλαιότερη επίσκεψή του στην Αθήνα, αναφέρεται στα μαθήματα θανάτου και ζωής, που ακατάπαυστα και μέχρι σήμερα, στα ογδόντα εφτά του χρόνια, ο Γιάλομ εξακολουθεί να προσφέρει, θυμίζοντάς μας πως οφείλουμε να πάψουμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο χθες, δίχως να παραιτηθούμε από την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Ψυχοθεραπεία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018, 80 σελ.

Εγώ, η Μάρθα Φρόυντ – Φωτεινή Τσαλίκογλου

Oνομάζομαι Mάρθα. Tον Aπρίλιο του 1882 γνώρισα έναν νεαρό γιατρό. Tον ερωτεύτηκα. Ήμουν 21 χρόνων.
H Mάρθα, η γυναίκα του Φρόυντ, επιστρέφει, σπάει τη σιωπή και αφηγείται την ιστορία της ζωής της.
Eίναι μια φανταστική κατάδυση στον ψυχικό κόσμο μιας γυναίκας για την οποία ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε. Πώς είναι η ζωή κοντά σε έναν άνθρωπο που με το έργο του ανέτρεψε όλα τα δεδομένα της ψυχικής μας ύπαρξης; H Mάρθα Φρόυντ δεν είναι μόνο αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα έξι παιδιών, ζει και μια άλλη ζωή, που συνορεύει με το όνειρο και τα σκοτεινά βάθη της επιθυμίας. “O έρωτας θα είναι ακραίος ή δεν θα υπάρξει”, δηλώνει. Σκέψεις απαγορευμένες, ανατρεπτικές επιθυμίες, ξεδιάντροπες πράξεις, όλα επιτρέπονται. Eίναι η ιστορία μιας παράφορα ερωτευμένης γυναίκας. Ένα βιβλίο για τον έρωτα, την ψυχανάλυση, τη Bιέννη του fin de siecle, τη γυναικεία σεξουαλικότητα, την τρέλα, το θάνατο.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018, 256 σελ.

Οι παράξενες ιστορίες της κυρίας Φι – Φωτεινή Τσαλίκογλου

“Μα δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος να μην πιστεύει ένας άνθρωπος στο θαύμα”. Τα λόγια του Πασκάλ ασπάζεται η κυρία Φι και ενδίδει στο απροσδόκητο, στο απίθανο που παραμονεύει σε κάθε μας βήμα.

Γιατί η ζωή, έτσι όπως είναι, δεν μας είναι αρκετή και η κυρία Φι εννοεί να ζήσει. Με πόνο, με αβεβαιότητα, με συντριβή, με γέλιο, με έκσταση, ακόμα και με χαμό, αλλά εννοεί να ζήσει. Και στο τέλος, ποιος ξέρει; Ίσως καταφέρει να γιατρέψει το γιο της, που πάσχει από μια παρατεταμένη και ακατανόητη θλίψη.

“Οι παράξενες ιστορίες της κυρίας Φι” είναι αναπάντεχες, ευρηματικές, ανοιχτές σε ένα μέλλον που έτσι κι αλλιώς ανήκει μόνο στην έκπληξη.

Αφηγήσεις, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2019, 160 σελ.