Tag Archives: Στέφανος Κόκκαλης

Χτίζω από την αρχή Δευτέρες… – Στέφανος Κόκκαλης

Ο συνθέτης Στέφανος Κόκκαλης ανήκει στην κατηγορία των δημιουργικών ανθρώπων που δεν αρκούνται μόνο στην τέχνη που γνωρίζουν πολύ καλά. Είναι ένας διφυής καλλιτέχνης, όπως και αρκετοί άλλοι, που ασκεί παράλληλες δραστηριότητες, εξίσου δημιουργικές. Το βιβλίο “Χτίζω από την αρχή Δευτέρες”, το πρώτο του, γράφτηκε τμηματικά τα τελευταία τρία χρόνια, αρθρογραφώντας με θέματα της καθημερινότητας των τελευταίων ετών από την οπτική ενός καλλιτέχνη. Η ζωή είναι για να ξαναρχίζει, λέει, και συνεχίζει:

Χτίζω απ’ την αρχή… σημαίνει αλλάζω τα υλικά που μέχρι τώρα δούλευα…
Χτίζω απ’ την αρχή… σημαίνει ανατρέπω διάθεση και ψυχολογία…
Χτίζω απ’ την αρχή… σημαίνει δέχομαι το καλό και γειώνω το “λίγο”…
Χτίζω απ’ την αρχή… σημαίνει… ακούω αλλιώς…, και αλλού:

Η ψυχή… η πιο λογική φωνή που φοβήθηκες να εμπιστευτείς…
Το πιο δυνατό μυαλό, είναι το μυαλό της ψυχής…
και ακόμα κάτι:

Παγκοσμιοποίηση… το “δεύτερο” όνομα του μεταναστευτικού…
Παγκοσμιοποίηση… η ανταλλαγή φτωχών πληθυσμών που προσπαθούν να βρουν την πατρίδα που θα επιβιώσουν…
Παγκοσμιοποίηση και ναι… είσαι πολύ τυχερός… δεν χρειάζεσαι πια διαβατήριο για να πας στη Σουηδία, να δουλέψεις σε συνεργείο καθαρισμού…
Είσαι πολίτης της Ευρώπης και μπορείς άνετα πια να γίνεις σερβιτόρος στο Βέλγιο… και τελικά:

Η “καινούργια” αρχή δεν υπάρχει…
Η ζωή συνεχίζεται και έτσι πρέπει…
Τελικά ο προορισμός είναι η λύση…
Ζεις όσο τον βλέπεις και αυτό ισχύει για όλους

Πεζογραφία, Αστάρτη, 2016, 184 σελ.

Η ζωή τόσα πολλά… – Στέφανος Κόκκαλης

O συνθέτης Στέφανος Κόκκαλης ανήκει στην κατηγορία των δημιουργικών ανθρώπων που δεν αρκούνται μόνο στην τέχνη που γνωρίζουν πολύ καλά. Είναι ένας διφυής καλλιτέχνης, όπως και αρκετοί άλλοι, που ασκεί παράλληλες δραστηριότητες, εξίσου δημιουργικές. Το δεύτερο βιβλίο του, “Η ζωή τόσα πολλά”, περιλαμβάνει κείμενα του 2016 από την αρθογραφία του, κάνοντας focus σε θέματα της τρέχουσας καθημερινότητας από την οπτίκη ενός καλλιτέχνη.

Ανήκω στη γενιά που μύρισε πασχαλιά και το θυμάμαι…
Ανήκω στη γενιά που έπαιξε στην αλάνα και στα χώματα μέχρι αργά το βράδυ, το καλοκαίρι…
Ανήκω στη γενιά που ερωτεύτηκε…
Ανήκω στη γενιά που τα όνειρα είχαν πιθανότητες να πραγματοποιηθούν…
Ανήκω στη γενιά του φίλου και της “μπέσας”…
Ανήκω στη γενιά που κοιμήθηκε ακούγοντας ραδιόφωνο το βράδυ, κάτω από το μαξιλάρι…
Ανήκω στη γενιά που κάποτε προσευχήθηκε…
Ανήκω στη γενιά που ο Θεός δεν σκότωνε…
Και ακόμα…
Ανήκω στη γενιά που εργάστηκε…
Ανήκω στη γενιά που πληρώθηκε…
Ανήκω στη γενιά που η λέξη ελπίδα είχε πραγματικό αντίκρισμα στην ελπίδα…
Ανήκω στη γενιά που ανήκετε και όλοι εσείς που με καταστρέψατε…
Ανήκω στη γενιά που οι πονηροί ήταν λιγότεροι και χειρότεροι…
Ανήκω στη γενιά που έμαθε τις επόμενες να ζουν από τα έτοιμα και τα κλεμμένα…
Ανήκω στη γενιά της “οικουμενικής μίζας”
Ανήκω στη γενιά που ακόμα απορώ…
Ανήκω στη γενιά που τραγούδησε πραγματικό τραγούδι…
Ανήκω στη γενιά που έκλαψε από πραγματική απώλεια…
Ανήκω στη γενιά που γέλασε από πραγματικό αστείο…
Ανήκω στη γενιά που ανήκετε και εσείς που με προδώσατε…

Πεζογραφία, Αστάρτη, 2017, 198 σελ.

Ο περίπατος των γρίφων – Στέφανος Κόκκαλης

Μήπως το μεταφυσικό είναι η καθημερινότητα που αγνοούμε;

Θέλω να μάθω για τους ήχους που θα ακούσω μετά…
Θέλω να μάθω γιατί βρίσκω στο τώρα ηρεμία στη μελωδία της σιωπής…
Με προετοιμάζεις… το ξέρω…
Από την αρχή…
Γέννηση και πάλι.

Η επανάληψη δεν είναι η μητέρα της μάθησης.
Είναι η μητέρα της αδυναμίας.

Η σωστή μελέτη
Η λάθος επιλογή
Η απόφαση μέσα από την ψυχή
Η αίσθηση που καθηλώνει το σώμα
Ο βούρκος της αναμονής
Η σονάτα της ζωής
Η σπουδή της αιωνιότητας

Αγαπώ αυτό που χάνω.
Μάθημα για να αγαπήσω αυτό που θα έρθει νωρίτερα.

Άκου
Υπάρχουν ακόμα νεολαίοι που ελπίζουν
Υπάρχουν ακόμα φοιτητές που σπουδάζουν
Υπάρχουν ακόμα παρέες που μιλάνε
Υπάρχει ακόμα αρκέτη ζωή για όλους μας
Βάλε το όχημα στη μέση του δρόμου
Τα οδοφράγματα δείχνουν ζωή που υπαρχει ακόμα μέσα μας.

Αυτά είμαι εγώ.
Καλή ανάγνωση!

Πεζογραφία, Αστάρτη, 2019, 156 σελ.