Η όαση μιας φράσης

Ποια είναι η φράση “Όαση” που ίσως βγάλει από την υπαρξιακή του έρημο έναν μυστηριώδη, πάμπλουτο ελληνοαμερικανό, που καταφθάνει σε κάποια επαρχιακή ελληνική κωμόπολη;
Γιατί ο άνθρωπος αυτός βγάζει από την αφάνεια έναν περιθωριακό συγγραφέα κάνοντάς τον πλούσιο;
Γιατί ξένες μυστικές υπηρεσίες, αλλά και έλληνες ιδιωτικοί αστυνομικοί καταγράφουν τον βίο του;
Ενάντια σε ποιον, σε ποιους, σε τι ετοιμάζεται να καταφέρει πλήγμα, όπως κάποια στοιχεία της ζωής του προειδοποιούν;
Το “Όαση μιας φράσης” είναι ένα πολυεπίπεδο υπαρξιακό θρίλερ.

Τα πονοτρόνια και οι αναρχικοί του απολύτου

Όταν η ενοποιημένη δύναμη των δακρύων και του πόνου των όντων δημιουργεί ένα καταστροφικό “τσουνάμι” πονοτρονίων το σύμπαν αρχίζει να μηδενίζεται.
Όταν η αναρχική επανάσταση των όντων ενάντια στον σκοπό και στη μορφή του Κόσμου πλησιάζει την ολοκλήρωσή της, ένας πρωτόγονος σημερινός άνθρωπος αρχίζει να εκπέμπει συγνωμοτρόνια, καταλύοντας τη διάσταση μεταξύ του Όντος και των όντων Του.
Μία μυθιστορία πέρα από το έσχατο όριο της μεταφυσικής αναρχίας.

Η νοσταλγία του τίποτα

Όταν η Αδελφότητα της Μεγάλης Ουτοπίας κάνει πάνω στη σκακιέρα την κίνηση του «Ηθόμετρου», προκαλώντας ηθικό στριπτίζ , ανατροπή των κοινωνικών δομών, της εξουσίας και στοιχίζει τους ανθρώπους κατά ηθικό ύψος, τότε το “παιχνίδι” δείχνει να παίζεται μεταξύ της αδελφότητας και της Εξουσίας.
Όταν στη συνέχεια η Αδελφότητα κάνει τη δεύτερη κίνηση, αποδεικνύοντας την ύπαρξη του Θεού, τότε η παρτίδα δείχνει να παίζεται μεταξύ της αδελφότητας και του Ανθρώπου.
Στη συνέχεια, όταν το συναίσθημα της ενοχής φέρνει τη Νοσταλγία του Τίποτα», η παρτίδα μοιάζει να παίζεται μεταξύ της Αδελφότητας και του Θεού.
Τέλος, όταν η Ύλη απαιτεί από την Ιδέα τη δικαίωσή της, το παιχνίδι φαίνεται να παίζεται μεταξύ του Θεού και του Εαυτού Του.
Πώς τελειώνει αυτό το υπαρξιακό θρίλερ;

Το σύνδρομο του χάους

Ποιος, τι και γιατί εξοντώνει όλους τους ανθρώπους με “υψηλό δείκτη ανθρωπισμού”;
Το γονίδιο-φονιάς, οι σατανιστές, το πνεύμα του Κακού, ο φυσικός νόμος της επιλογής;
“Το σύνδρομο του χάους”, η “Έκλειψη του Θεού”;
Πώς μορφοποιείται η ανθρωπότητα όταν στερείται τους εσταυρωμένους της;
Ένα υπαρξιακό θρίλερ που θα σας ξαφνιάσει.

Ο Καιάδας

Η επιχείρηση “Καιάδας” ενεργοποιείται όταν η βία, το έγκλημα, η χρήση του αλκοόλ, των ναρκωτικών και μία βιολογική κόπωση οδηγούν το Παγκόσμιο Κράτος σε κατάρρευση και την ανθρώπινη ζωή σε αφανισμό.
Όμως, η Τελική Λύση που ενεργοποιείται η ηγεσία του Παγκόσμιου Κράτους, ενεργοποιεί η ηγεσία του Παγκόσμιου Κράτους, ενεργοποιεί με τη σειρά της έναν δεύτερο υπαρξιακό Καιάδα, που φέρνει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με το Απόλυτο. Αλλά και ο δεύτερος “Καιάδας” ενεργοποιεί έναν τρίτο, που απειλεί να γκρεμίσει την ανθρώπινη ιστορία στο Μηδέν.

Η μαύρη τρύπα μιας νουβέλας που κατάπιε το σύμπαν του αισθητού

Τι υπήρχε μέσα σε μια ημιτελή νουβέλα που έριξε τον συγγραφέα της μέσα στην παραίσθηση του Επέκεινα;
Μήπως η έσχατη μορφή της υπαρξιακής αναρχίας; Κάποιες προτάσεις για τη δομή του Επέκεινα;
“Η μαύρη τρύπα μιας νουβέλας που κατάπιε το σύμπαν του αισθητού” είναι το 11ο βιβλίο της Υπαρξιακής Αναρχίας / ή εσχατολογικής ουτοπίας του Διαμαντή Φλωράκη.

Πέρα από την Έρημο του Μίσους

Το αίμα είναι που μεταμορφώνει τον συγγραφέα Ροβύρο Μαυράκη σε τρομοκράτη-εκτελεστή και τον ρίχνει μέσα στην έρημο του μίσους, σε μια ατέλειωτη εξουθενωτική πορεία, η οποία του στεγνώνει μνήμες, αισθήματα, ιδανικά, πιστεύω.

Ο Άνθρωπος που δεν Χρειαζότανε Κανέναν

Γιατί ο Ρόλλαν Αντύπας παγιδεύει μέσα στον βίο του τον συγγραφέα που επηρέασε καίρια τον ψυχισμό του; Γιατί με το τέλος του βίου του δίνει μία καταλυτική απάντηση στον υπεράνθρωπο που φαντάστηκε ο Φ. Νίτσε; Γιατί πραγματικά δεν χρειαζότανε κανέναν; Πώς δίδαξε την υπαρξιακή ελευθερία; Γιατί, άθελά του, ίδρυσε τη θρησκεία της Γης; Σε ποια, τελικά, ιδέα δέχτηκε να αυτοπαγιδευθεί;

Ταξίδι στην ομίχλη – Κάκια Ξύδη

Ο Σαίξπηρ λέει ότι είμαστε φτιαγμένοι από υλικά ονείρων. Αλλά τι είναι τα όνειρα πέρα από επιθυμίες; Επιθυμίες που ζούνε μέσα μας τις βουβές μυστικές ζωές τους κρυμμένες πολλές φορές και από τα μάτια της ψυχής μας. Η Τάνια Σωτηρίου μια γυναίκα που πέρασε τη μισή της ζωή δικαιολογώντας και φροντίζοντας τους άλλους, κάποια στιγμή άκουσε ανάμεσα στα τόσα πρέπει και τα τόσα μη τη φωνή της επιθυμίας και την ακολούθησε σε αυτό το ταξίδι που μοιάζει με όνειρο. Όμως τα ταξίδια όπως και τα όνειρα έχουν ένα τέλος. Εκεί, στο ξύπνημα σε περιμένει πάντα ο εαυτός σου, οι αναμνήσεις του ταξιδιού και μια φωνούλα μέσα σου να αναρωτιέται μήπως ήταν όνειρο…

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2010, 200 σελ.

Σε ελεύθερη πτώση – Κάκια Ξύδη

Ενα τηλεφώνημα σε ανύποπτο χρόνο, μια δίκη που μοιάζει αδιάφορη και μια γυναίκα καθισμένη στο έδρανο, άλλοτε κριτής μα συνήθως κρινόμενη στα μάτια της μητέρας της. Μεγαλωμένη σε μια τυπική ελληνική οικογένεια, η Βασιλική τόλμησε να ανοίξει τα φτερά της και να ζήσει. Σπούδασε, ερωτεύτηκε, βίωσε τον πόνο αλλά και την ευτυχία, και κάπου εκεί πριν το τέλος…
Η μοίρα παίζει τελικά παράξενα παιχνίδια και ο χρόνος πάντα συνηγορεί υπέρ της. Κι εκεί που όλα φαντάζουν ιδανικά, έρχεται η ανατροπή. Γιατί το παρελθόν βρίσκει πάντα τρόπο να πατήσει στο παρόν και να ανατρέψει το μέλλον.
Πώς είναι δυνατόν αυτό που κάποτε φάνταζε ονειρεμένο να μετατρέπεται σε εφιάλτη δίχως τέλος; Κι όταν η ζωή σου όλη καταρρέει, είναι δυνατόν να σηκωθείς ξανά όρθιος και να οικοδομήσεις τα πάντα από την αρχή σε νέα θεμέλια;
Την ελεύθερη πτώση λίγοι την τολμούν, μα ακόμα λιγότεροι επιβιώνουν από αυτήν. Αν όμως τα καταφέρεις, στέφεσαι νικητής για πάντα…

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2012, 288 σελ.

Ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες – Κάκια Ξύδη

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου ζούσε η Ελενίτσα, ένα όμορφο και χαμογελαστό κοριτσάκι που δεν αγαπούσε ιδιαίτερα το φαγητό.
“Έλα, Ελενίτσα μου, φάε λίγο τυράκι” της έλεγε η μαμά της.
“Δεν θέλω, μυρίζει”.
“Φάε λίγο γιαουρτάκι τότε”.
“Δεν θέλω, ξινίζει”.
“Ελενίτσα, φάε λίγο σταφυλάκι”.
“Δεν θέλω, έχει κουκούτσια” απαντούσε εκείνη, έχοντας πάντα έτοιμη μια δικαιολογία.
“Πρόσεχε, Ελενίτσα, αν συνεχίσεις έτσι, καμιά ώρα θα σε πάρει ο αέρας!” της είπε σε μια στιγμή απόγνωσης η μαμά της.
Κάπως έτσι άρχισε η περιπέτεια της Ελενίτσας που αντί να μεγαλώνει, μίκραινε.
Μια μέρα, ο αέρας πήρε την κατάσταση στα χέρια του και μαζί του την Ελενίτσα σε ένα μοναδικό ταξίδι, γεμάτο… μπελάδες, για την ακρίβεια, ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες.

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Οσελότος, 2013, 48 σελ.

Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής – Κάκια Ξύδη

Πριν από πολλά χρόνια, στην πλαγιά του Φλογερού Βουνού, ζούσε ένας μικρός, τόσος δα, κόκκος άμμου που τον έλεγαν Κρυστάλλη.
Από την εσοχή ενός βράχου όπου βρισκόταν, είχε την ευκαιρία να παρατηρεί την πολιτεία που απλωνόταν εμπρός του, να κοιτάζει τον γαλάζιο ουρανό και να ονειρεύεται.
Όταν κατάλαβε ότι το νερό είχε λιγοστέψει στην πόλη, έβαλε στόχο να βοηθήσει τους ανθρώπους, τα ζώα, τα πουλιά και τα φυτά.
Τι ρόλο έπαιξαν ο Τσίμπας το κουνούπι, η κόρη η Δροσιά, η Μελίνα η γαλιάντρα, ο Χαρίλαος το χελιδόνι και τα άλλα πουλιά για να γίνει το όνειρο του Κρυστάλλη πραγματικότητα;

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Οσελότος, 2014, 64 σελ.

Φυσάει – Κάκια Ξύδη

Φυσάει! Φυσάει πολύ δυνατά. Μετεωρίζομαι στην άκρη του ονείρου μου και χάνομαι μέσα του. Εγώ το δημιούργησα και μόνη μου θα το φτάσω μέχρι το τέλος. Στάλα στάλα, γεμίζω όλο και πιο πολύ από τις ευλογημένες στιγμές που έζησα. Στάμνα κρυστάλλινη κάτω από την πηγή του Θεού. Περιμένω καρτερικά. Μέχρι που μια θαυμαστή πληρότητα με κυριεύει. Είτε καλή είτε κακή, αυτή είναι η ζωή μου. Αρκετή για να γεμίσει τη στάμνα μου, ικανή να με ολοκληρώσει. Απαλλαγμένη από τα «γιατί» και τα “πρέπει”, με τη μία και μοναδική της αλήθεια.
Φυσάω!
Είμαι ο αγέρας που με χτυπάει, με ξεγυμνώνει, με ταξιδεύει, με ξυπνάει, με λυτρώνει.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πνοή, 2016, 172 σελ.

Ενα μήλο, ένα κυδώνι, ένα κλωνί βασιλικό

Εριξε τότε η φυλακισμένη πριγκηποπούλα το μπουκάλι στο μεγάλο πέλαγο που άσπριζε.
Μες στο μπουκάλι ήταν το μήνυμα. Και περίμενε, λέει, το παλληκάρι, χρόνους εκατό.
Τα σοκάκια της χώρας είναι φκιαγμένα για ζευγάρια, λέει ο μύθος. Μου τόπε ο πρώτος Πατινιώτης βοσκός που μ’ απάντησε. “Έτσι παίρναν το μέτρο οι κτιστάδες”, μου ‘πε. “Άμα κατεβαίνεις το ηλιοβασίλεμα μόνος, περισσεύεις”. Τα μάτια του δυό βουβά ποτάμια.
Γύρισε και με κύτταξε.
Ξέμεινα πάνω σε μια στρογγυλή πέτρα, σε μια λουρίδα γης, καταμεσίς των ποταμιών. Όπου να στρέψω το βλέμμα ασπρίζουν ατέλειωτοι σωροί χαλικού.
Του ζήτησα να μου ειπεί κι άλλα, είπε πως δε μιλάει σε ξένους.
Σαν έφευγε πρόσεξα πως είχε πλάτες κυρτές.
Βαρειά τα σοκάκια.

Ο φόβος της έκρηξης

Οι ιστορίες του βιβλίου αυτού είναι μια κατάδυση μέσα στη μνήμη και ένας εξορκισμός του χρόνου. Ο συγγραφέας τρομαγμένος από την καθημερινή ρευστοποίηση, προτείνει την προσήλωση σ’ ένα σημείο, την πίστη σε μια αξία, τον έρωτα σ’ ένα πρόσωπο. Πραγματικό κι ονειρικό δένονται σε μια ενότητα λειτουργική στις διηγήσεις του.
Η αναχώρηση του ανθρώπου του άστεως κι η προσπάθεια καταφυγής στον περιούσιο χώρο της φύσης, αποβαίνει πάντα μια κίνηση μάταιη και ταυτόχρονα υπερφίαλη.
“Η ιστορία”, ωστόσο γίνεται πηγή άντλησης του προσωπικού χρόνου. Ο αυθεντικός αυτός χρόνος θα παρεμβληθεί σα μοναδική νησίδα σωτηρίας. Στο δικό του χρόνο θα ξαναβρεί ο άνθρωπος τον πρωταρχικό του ρυθμό, αντιστεκόμενος έτσι δυναμικά σε μια σκληρή πραγματικότητα.

Ιστορίες συμπτωματικού ρεαλισμού

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: “Ο έκτος άντρας”, “Οικουρός όφις”, “Στυγερό έγκλημα”, “Η πρόποση”, “Δεσποινίς Καραβά”, “Απόπειρα βιασμού”, “Γυναίκες συμπονετικές”, “Πρώτη μέρα διακοπών”, “Οι λέξεις και ο έρωτας”, “Η επιστροφή είναι δύσκολη”.

Τα ανίσχυρα ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου

Ενας δεκαεξάχρονος μαθητής λυκείου επιχειρεί να εμπλέξει σε ερωτική σχέση τη μητέρα του με τον κατά πολύ νεότερό της αγαπημένο του καθηγητή. Οι δολοπλοκίες του φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προκύπτει ένα περίεργο τρίγωνο μάνας – καθηγητή – μαθητή. Ο έφηβος, όμως, δε θα μπορέσει να χειραγωγήσει την παράταιρη σχέση και να ελέγξει το πάθος της. Ούτε να κατορθώσει να εγκλωβίσει σ’ αυτήν το νεαρό καθηγητή και να σώσει τη μάνα του. Το μόνο που του απομένει είναι η εκδίκηση. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα αναγκάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να αναπλάσει με κάθε λεπτομέρεια την ιστορία του και να αναβιώσει το ένοχο παρελθόν, ελπίζοντας να αθωωθεί από τη γυναίκα που αγαπά.
Είναι, όμως, τόσο ισχυρή η αλήθεια του και πειστική η καταγραφή της, ώστε να κρατήσει τη γυναίκα;

Γέλια

Μια συγκινητική σπονδυλωτή ιστορία ή δέκα εκδοχές για την απουσία. Μοχθηρές φάρσες, εκδικητικά πρόσωπα που αναδύονται από το μακρινό παρελθόν, μακάβρια επεισόδια σε τάφους και νεκροταφεία, παράδοξοι τύποι που σοφίζονται μοναδικούς τρόπους διαφυγής από το θάνατο. Κι όλες αυτές οι ιστορίες καλύπτονται από βάναυσα γέλια.

Σφήκες

Kοινό γνώρισμα των δεκαοχτώ διηγημάτων του Aνδρέα Mήτσου η ενοχή. Aπό αυτήν προσπαθεί να απαλλαγεί, συνθέτοντας συναρπαστικές ιστορίες. Προσποιείται μάλιστα και δηλώνει αποστασιοποίηση από τα τεκταινόμενα ο αφηγητής και ψύχραιμη ενατένιση των συμβάντων. Δόλιος, παριστάνει τον αμέτοχο και τον παρατηρητή. Bάζει, θαρρείς, ένα μεγεθυντικό καθρέφτη μπροστά στις ιστορίες του και αποδίδει υπερμεγέθη τα πρόσωπα και τις καταστάσεις. Άλλοτε γυρνά τον καθρέφτη, οπότε όλα μικραίνουν αφύσικα. Iστορίες παράδοξες, βάναυσες και τρυφερές μαζί, γεμάτες νοσταλγία, εγκλήματα και βιαιοπραγίες.

Ο σκύλος της Μαρί

Αρχές της δεκαετίας του 1970. Μια ιστορία ερωτικού πάθους συνταράζει το καζίνο των Αθηνών. Ο Σπύρος Στεργίου, νεαρός υπαξιωματικός της Ασφάλειας του Μον-Παρνές, οδηγείται στην αυτοκτονία παρασυρμένος από παράφορο έρωτα για την αινιγματική κρουπιέρισσα Μαρί. Δυο άντρες του καζίνου αφηγούνται σήμερα την ιστορία μέσα από την δική τους εμπλοκή σ’ αυτή, ρίχνοντας φως σ’ όλες τις πλευρές εκείνης της σκοτεινής πραγματικότητας.

Ο κύριος Επισκοπάκης

Η εξομολόγηση ενός δειλού
O κύριος Eπισκοπάκης ζει συμβατικά. Πανικόβλητος στέκει πάντα απ’ έξω και από εκεί παρατηρεί, χωρίς να αποτολμά να μπει στη ζωή και να τη βιώσει. Στα πενήντα περίπου χρόνια του συναντά όμως τον έρωτα. Eμπλέκεται εκών άκων στο παιγνίδι, ερωτεύεται με πάθος, αλλά, εντέλει, αποσύρεται. Προκρίνει την επιστροφή στην ασήμαντη καθημερινότητά του. Για να καλύψει την εμπλοκή του, να ξαναβρεί την πρότερη τάξη, δεν διστάζει να μεθοδεύσει και να οργανώσει το θάνατο της γυναίκας που αγάπησε. Η τιμωρία του όμως θα είναι τρομακτική.

Δρομέας πλάι στη θάλασσα

Στην περιοχή μας περίφημο είναι το δημοτικό τραγούδι:
“Μικρός, μικρό που ‘ν’ ο Καρβασαράς κι έχει ένα πηγαδάκι…”
Το τραγουδάνε στα πανηγύρια και το χορεύουνε κορίτσια και αγόρια, αλλά και οι ηλικιωμένοι. Κάνουν μεγάλους κύκλους, ένας μπροστά σέρνει το χορό, οι άλλοι πίσω ακολουθούν. Το πρόσωπό τους λάμπει, διότι όλοι φαίνονται να γνωρίζουν καλά πού βρίσκεται εκείνο το πηγαδάκι και τούτο τους γεμίζει έξαψη και πρωτόγονη χαρά. Θα ‘λεγα πως είναι ευτυχισμένος γι’ αυτό και μόνο τον λόγο…

Η ελεημοσύνη των γυναικών

Ο μυστηριώδης θάνατος ενός πεκινουά. Η λαχτάρα ενός άντρα για το γυναικείο μαγιό. Ο καθηγητής και η φάρσα του σε βάρος των μαθητών του. Η Αμερικάνικη Βοήθεια. Το αγόρι και η τερατώδης σουπιά. Ο μαραθωνοδρόμος του χωριού. Το γλυκό ραβανί και το φιδάκι. Μία έκρηξη αυγών. Το όνομα ενός θρυλικού τερματοφύλακα. Ο άγνωστος στα κάγκελα του σχολείου. Μια μεθυσμένη κατσίκα. Ο κλέφτης μιας τραγιάσκας στο μετρό.
Στην “Ελεημοσύνη των γυναικών” ο συγγραφέας αλιεύει από το βυθό της πραγματικότητας το παράδοξο και το ονειρικό. Οι ήρωές του, ακροβάτες του δράματος ή της μαύρης κωμωδίας, πρωταγωνιστούν σε ιστορίες θαυμαστές. Σε περιστατικά που εκτυλίχθηκαν κάποτε στη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου, αλλά εκείνος δεν τα έλαβε υπόψη του. Ξαφνικά, με το βιβλίο αυτό, αποφασίζει να τα αφηγηθεί. Τα διαστρεβλώνει όμως και τα παραποιεί. Θέλει ίσως να εξαπατήσει; Ή οι σκοποί του είναι ακόμα πιο σκοτεινοί;

Ο αγαπημένος των μελισσών

Αυτή η ιστορία γράφτηκε για να δικαιολογήσει μία αναίτια επίθεση. Ένας γέρος, σχεδόν, άνθρωπος επιτέθηκε σε λουόμενο στην παραλία, πέντε η ώρα το απόγευμα, επιχειρώντας να τον στραγγαλίσει με τα χέρια του. Ο επιτιθέμενος ήταν κοντύτερος και πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία από τον κολυμβητή. Εύκολα εκείνος τον ακινητοποίησε και τον παρέδωσε στην αστυνομία. Όταν έφυγε το περιπολικό, ο ίδιος και η οικογένειά του βούτηξαν όλοι μαζί στα δροσερά νερά της θάλασσας, γελώντας ταυτόχρονα.
Ενα μυθιστόρημα για τους ακραίους τρόπους που μπορεί να μηχανευτεί όποιος πέσει στον πανικό της ηλικίας και του χρόνου. Όποιος δεν θέλει να μεγαλώσει άλλο.

Ο κίτρινος στρατιώτης

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ένας νέος άντρας εγκαταλείπει τον τόπο του για να υπηρετήσει στο στρατό. Είναι όμορφος και αφελής. Βιώνει την πραγματικότητα με τρόπο ποιητικό. Θα βρεθεί στην Τουρκία, στη Μέση Ανατολή και στην Ιταλία. Στις ξένες χώρες γνωρίζει τη φρίκη του πολέμου αλλά και τον παράφορο έρωτα, την άλλη ζωή. Όμως αυτός δεν μένει εκεί. Θέλει να γυρίσει πίσω, στην πατρίδα. Όταν μετά από χρόνια επιστρέφει στην Ελλάδα, οι άνθρωποι έχουν αλλάξει και ο παλιός κόσμος του έχει χαθεί. Δεν τον αναγνωρίζουν όπως τον ήξεραν. Δεν του επιτρέπουν να ζει με τον δικό του τρόπο. Είναι πλέον ένας ξένος. Υποχρεωμένος να ενταχθεί ή να εξοντωθεί. Για να μη χάσει τον εαυτό του, αποφασίζει να εκδικηθεί. Και μεταμορφώνεται στον “κίτρινο στρατιώτη”. Σε έναν άγριο και αλλόκοτο τιμωρό.

Τα Χριστούγεννα ενός άτυχου μπάτσου

Και άλλα διηγήματα
Μια κούκλα βαφτίζεται στο ξωκκλήσι του χωριού.
Ενας άντρας στοιχειώνεται από μια λέξη.
Ενα ελάφι κοιτά στα μάτια τον κυνηγό.
Μια γυναίκα στο κέντρο της Αθήνας παρακολουθείται από άγνωστο.
Ενας μπάτσος μισεί τη Χούντα και θέλει να σκοτώσει τον δικτάτορα.
Τα Χριστούγεννα και οι γιορτές από άλλη οπτική.

Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια

Παράφορα πάθη, λυτρωτικοί φόνοι, ερωτικές απώλειες και ανολοκλήρωτες σχέσεις, εγκλήματα εκ προμελέτης, στιγμές παράκρουσης ή τρέλας, αφοσίωσης ή απιστίας, αναμνήσεις που δεν σβήνουν, ζώα που θυσιάζονται για χάρη μιας γυναίκας, ενοχές και φόβοι που διεγείρουν, επικίνδυνες συνευρέσεις, νεκροί που μιλούν από το τηλέφωνο: στοιχεία μιας αλλόκοτης και παράξενης τοιχογραφίας, μιας μυθοπλασίας διασπασμένης σε διηγήματα. Σε ιστορίες που αναδεικνύουν την επικινδυνότητα της μνήμης όταν αυτή μπερδεύει τι πραγματικά συνέβη και τι θα θέλαμε να έχει συμβεί. Σε όλες ο ίδιος άντρας, ερωτευμένος με μια πολύ μικρότερή του γυναίκα, οδηγείται σε οριακές καταστάσεις και ακραίες συμπεριφορές. Επιρρεπής στα θαύματα του έρωτα και ευάλωτος στα τραύματά του, παρασύρεται κάθε φορά από την έλξη ενός μοιραίου θηλυκού, από τη μόνη ίσως δύναμη που ωθεί το πλοίο της ζωής στη διάρκεια του ταξιδιού του.

Η Αλεξάνδρα

Ζητώ τη βοήθεια όποιου με διαβάζει. Και θέλω να βγάλει εκείνος τις αποφάσεις. Να με δικάσει αυτός. Με μέτρο τον εαυτό του και τον δικό του καημό. Την ανοιχτή πληγή του.
Του ’χω απόλυτη εμπιστοσύνη.
Θέλω να την πάρει ετούτη την ιστορία πάνω του. Να την κάνει δική του. Και να με συγχωρήσει, έτσι όπως τα εκθέτω εγώ τα γεγονότα, έτσι όπως τρέχω να προλάβω να φτάσω στο τέρμα. Να τη δέσει αυτός αλλιώτικα. Με καλύτερο τρόπο.
Έτσι κι αλλιώς, δεν τρέχω για να κερδίσω άλλο έπαθλο. Τρέχω για να προλάβω να πάρω το αίμα μου πίσω.
Για να πάρω τον πίνακα που μου ανήκει.
Η Αλεξάνδρα, καθηγήτρια Αγγλικών, θα δολοφονήσει άγρια έναν παλιό μαθητή της, και θα ’χει χίλια δίκια.

Γκαλίνα

Η σκοτεινή οικιακή βοηθός
Η Γκαλίνα, μια ηλικιωμένη οικιακή βοηθός, βρίσκεται σε ερωτική σχέση με τη νεαρή κυρία της. Το νεογέννητο παιδί της συντρόφου της έρχεται να μοιραστεί την αγάπη τους.
Η Γκαλίνα το μισεί και επιχειρεί τη φυσική του εξόντωση με τρόπο αδιανόητο.
Απρόβλεπτα εμπλέκεται στην υπόθεση περίεργος αστυνομικός της Ασφάλειας. Αυτός θα σώσει, εν τέλει, το βρέφος από τα νύχια της μοχθηρής γυναίκας και θα αποβεί ο φύλακας άγγελός του.
Για ετούτη την εμπλοκή του θα πληρώσει τίμημα ακριβό. Η εκδίκηση της οικιακής βοηθού θα του καταλύσει τη ζωή.
Την ίδια εκδίκηση θα υποστεί και κάποιος τυχαίος μάρτυρας της υπόθεσης. Παρόμοια τιμωρία επαπειλεί όμως και κάθε άλλον ωτακουστή αυτής της ιστορίας.

Ο Ορφέας και ο Ανδρέας

Ένα ιδιαίτερο άτομο αγωνίζεται να δει τα πράγματα με την κοινή οπτική, να μιλήσει την ίδια γλώσσα με τους πολλούς και να συμπορευτεί μαζί τους.
Εμπόδιό του η ανεξέλεγκτη φαντασία του.
Από αυτήν βασανίζεται. Γιατί τον αναγκάζει να ερμηνεύει διαφορετικά τα συμβάντα και τις καταστάσεις της ζωής του. Όπως την ανατίναξη ενός γεφυριού, τη μόλυνση από τη λογοτεχνία, την πυρπόληση του αγαπημένου δέντρου του, την αναβίωση του έρωτα.
Τέτοια συμβάντα διηγείται και εκθέτει, σε μιαν εναγώνια προσπάθεια να τα κατανοήσει, να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και να καθυποτάξει τους φόβους του.
Τότε μόνο θα μπορέσει να ενταχθεί και να ζήσει όπως οι άλλοι.

Η αστυνόμος – Ανδρέας Μήτσου

Η αστυνόμος Λένα Στρατήγη δεν είναι καθόλου ικανοποιημένη από τη ζωή της.

Για να την αλλάξει, παρέχει υλικό από διάφορα εγκλήματα στο συγγραφέα πατέρα της, ωθώντας τον να εμπλακεί προσωπικά στην κάθε περίπτωση, ώστε να την καταγράψει αργότερα σε μυθιστόρημα. Δόλια τον κατευθύνει, του αποκαλύπτει ή του αποκρύπτει στοιχεία και γεγονότα, αστυνομεύει την παραμικρή του κίνηση.

Φαίνεται να πιστεύει πως, έτσι, γίνεται εκείνη ο πραγματικός συγγραφέας κάθε καινούργιου βιβλίου του. Με αυτό τον τρόπο μεταπλάθει την πραγματικότητά της και ζει μιαν άλλη ζωή.

Δεν έχει υπολογίσει όμως το ενδεχόμενο ο ηλικιωμένος πατέρας της να εμπλακεί τόσο βαθιά στην ιστορία, ώστε να παρασύρει και την ίδια στην παγίδα που του έχει στήσει.

Ούτε μπορεί να φανταστεί τη σκληρή τιμωρία που θα υποστούν και οι δύο από αυτό το παιχνίδι.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2019, 256 σελ.

Το μάτι του άνθους – Νίκος Α. Μάντης

Προσοχή: Ενα άνθος δεν είναι ποτέ το αθώο, ελκυστικό, διακοσμητικό στοιχείο που μπορεί να φαίνεται σε πρώτη ματιά. Είναι ένα πολύπλοκο, τολμηρό, αναπαραγωγικό όργανο!
Και το “Μάτι του άνθους” εδώ, προσηλωμένο στα ένδον, βλέπει σ’ ένα μυστικό, φοβερά γόνιμο, κήπο κάτω απ’ την άσφαλτο:
Τα ποιήματα του Ν.Λ., με τη δυναμική μιας άγριας χλωρίδας (σαγηνευτικά άνθη-παγίδες, τοξικό φύλλωμα, ρίζες που κατεβαίνουν σε βάθος και τρέφονται από αρχαία ύλη), αναπτύσσονται βίαια, αλλά αθόρυβα στην πόλη, μισά σε αχλύ ονείρου και μισά σε άζωτο αιθαλομίχλης -σε μια διπλά επικίνδυνη ατμόσφαιρα, την οποία, μεταστοιχειώνοντας, κατορθώνουν και αποδίδουν ως οξυγόνο και ως εικόνες- νοήματα γεμάτα χρώματα, χυμούς, γύρη…

Ποίηση, Ροές, 2003, 56 σελ.

Ψευδώνυμο – Νίκος Α. Μάντης

Aμνήμων Οδυσσέας ανασύρει εικόνες από τα ταξίδια του στη χώρα των γυναικών. Ελληνας φοιτητής στο Λονδίνο ταλαιπωρεί και ταλαιπωρείται, ως ζωντανό αντίγραφο άστρου της ποπ. Ενα νησί παγιδεύει τους καλοκαιρινούς επισκέπτες στην ενεργειακή σκοτεινιά του. Παππούς κι εγγονός αντιμέτωποι με τον ίδιο πόθο. Ο έρωτας ως νόμισμα πληρωμής της πιο αδιανόητης χάρης. Ενας τερατώδης μάρτυρας παραμονεύει στις γωνιές της οικιακής ζωής. Ενα παιδί-θαύμα δίνει χρησμούς από την άλλη όχθη. Διηγήματα για το σκοτάδι και το φως’ για το σώμα και το βλέμμα’ για τους αντικατοπτρισμούς που ονομάζουμε “ταυτότητα”. Συναντήσεις με την ομορφιά, τη μνήμη και την ασκήμια που εμπνέει σε βαγόνια μετρό και καθίσματα λεωφορείων. Ιστορίες που κρύβουν παιγνιωδώς τ’ όνομά τους μέχρι το τέλος.

Διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006, 185 σελ.

Το χιόνι του καλοκαιριού – Νίκος Α. Μάντης

Πώς νιώθει ένα παιδί όταν τα πρόσωπα της οικογένειάς του μετατρέπονται με μυστηριώδη τρόπο σε ξένους; Τι συμβαίνει όταν τα όρια ανάμεσα στο οικείο και το άγνωστο διαλύονται; Πώς μπορεί κανείς να συμβιώσει με τους μεγαλύτερους φόβους του;
Το καλοκαίρι του 1983, ο οκτάχρονος Λεωνίδας ζει σε ένα χωριό της Πελοποννήσου περιμένοντας την επιστροφή της μητέρας του, που λείπει ανεξήγητα από καιρό. Όταν εκείνη παρουσιάζεται, την ημέρα των γενεθλίων του, ο Λεωνίδας δεν την αναγνωρίζει. Δεν έχει αλλάξει μόνο η συμπεριφορά της αλλά και η όψη της. Η καχυποψία του γι’ αυτήν επιτείνεται και από την ξαφνική εμφάνιση ενός αινιγματικού επισκέπτη: ενός παράξενου και απειλητικού άντρα, που παρακολουθεί τους πάντες και φαίνεται να κρύβει μεγάλα μυστικά…
Ενα βιβλίο για τη μνήμη, την αγάπη και την προδοσία, μέσα από τα μάτια τού χτες και του σήμερα. Ένα μυθιστόρημα για το βάρος των επιλογών της τρυφερής ηλικίας, για τη σκληρότητα της ενηλικίωσης και για την εξιλέωση που πάντοτε αργεί.

Μυθιστόρημα , Εκδόσεις Καστανιώτη, 2010, 376 σελ.

Αγρια Ακρόπολη – Νίκος Α. Μάντης

Ετος 2159 μ.Χ. Ο κόσμος πλέον διοικείται με βάση τη νοημοσύνη: χωρίζεται σε αναστημένους προ-ανθρώπους, τους Νεάντερταλ, που απλώς επιβιώνουν ως μέλη της πιο εξαθλιωμένης κάστας της παγκόσμιας τάξης, και σε Χόμο Σάπιενς, που ζουν για να δίνουν τεστ με στόχο την άνοδό τους στην ιεραρχία. Όλα κινούνται γύρω από το περιβόητο “εμβόλιο της ευφυΐας”. Μόνο όσοι εμβολιάζονται έχουν τη δυνατότητα να ζουν με αξιοπρέπεια. Οι υπόλοιποι πρέπει να υπηρετούν ισόβια τους άλλους.
Ο Μάνο είναι ένας νεαρός Νεάντερταλ, κάτοικος της Μητρόπολης Νέας Αθήνας. Κάποιο βράδυ έρχεται σε επαφή με έναν άγνωστο, τον Άξελ, που ανήκει σε οργάνωση για την ανατροπή του συστήματος. Τότε του παρουσιάζεται μία και μοναδική ευκαιρία να αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Οι κίνδυνοι βέβαια είναι πολλοί και παραμονεύουν στους πάνω ορόφους της Μητρόπολης, στην Αλεξάνδρεια, κι ακόμα πιο ψηλά, στον Θόλο, όπου βρίσκονται οι Πιστοποιημένοι.
Μια ολόκληρη κοινωνία έχει μάθει να αντιμετωπίζει τους Νεάντερταλ σαν ζώα, αδυνατώντας να δει πέρα από τα πρωτόγονα χαρακτηριστικά τους. Θα καταφέρει ο Μάνο να αλλάξει τη μοίρα του; Και αν ναι, με ποιο τίμημα;
Βραβείο Μυθιστορήματος – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” 2014

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2013, 222 σελ.

Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί – Νίκος Α. Μάντης

Σπονδυλωτό μυθιστόρημα
Μια χώρα σε κρίση. Ντάνι, Αλέξης, Δήμητρα, Ρομέο, Ιντρίς, Φοίβος, Αρτεμη, Νάντια. Ο τρόπος που οι ζωές τους επηρεάζουν η μία την άλλη, αλλάζοντας αμετάκλητα τροχιές και παγιωμένες μέχρι χτες βεβαιότητες, έχει όλη τη δύναμη και την ταχύτητα της νέας εποχής. Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Ο φόβος και η βία μολύνουν τη ζωή στις πόλεις, αγγίζουν τους πάντες πιο βαθιά από ποτέ.
Ιστορίες ανθρώπων σε μια Ελλάδα που πασχίζει να βρει τα πατήματά της. Ένα μυθιστόρημα για το γκρίζο παρόν, το ανυποψίαστο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον.
Πέτρα-Ψαλίδι-Χαρτί: Παιχνίδια ζωής ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν έχουν να χάσουν τίποτα πια κι εκείνους που μπορεί να χάσουν τα πάντα.
Βραβείο The Athens Prize for Literature – Περιοδικό (δέ)κατα 2015

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014, 272 σελ.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018, 272 σελ.

Οι τυφλοί – Νίκος Α. Μάντης

Καλοκαίρι 2011. Ο Ισίδωρος αναζητά τη Σοφία στα στενά της ταραγμένης Αθήνας. Ο Κλεάνθης, ερασιτέχνης συλλέκτης στοιχείων και φύλακας του “Βιβλίου των Πάντων”, πιστεύει ότι μπορεί να τον βοηθήσει.
Απρίλιος 1972. Ο Γιώργος είναι ένας νεαρός εύζωνας που πρόκειται να πρωταγωνιστήσει σε μια θεατρική παράσταση-σταθμό, αλλά και στις επετειακές εκδηλώσεις της δικτατορίας στο Καλλιμάρμαρο. Τι είναι αυτό που τον βασανίζει και γιατί οι τηλεπαθητικές του ικανότητες, που τον ακολουθούν από παιδί, δεν μπορούν να τον σώσουν;
Καλοκαίρι 1985, Κυκλάδες. Ο Νέιτ διερευνά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του, σε μια αναζήτηση όπου η τρομοκρατία, η ψυχεδέλεια κι ένας αινιγματικός ταξιδιώτης με δίχρωμα μάτια μπλέκονται αξεδιάλυτα, αλλοιώνοντας τη λογική μορφή της πραγματικότητας.
Πώς συνδέονται όλες αυτές οι ιστορίες; Ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα για τις εκδοχές της ελληνικής τύφλωσης, για την αφήγηση που δε γνωρίζει όρια, αλλά και για την ίδια την ηδονή της εξιστόρησης, όπου αλλεπάλληλοι λαβύρινθοι ανοίγονται, για να μην κλείσουν ποτέ.
Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών 2017
Βραβείο Μυθιστορήματος – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” 2018

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2017, 608 σελ.

Σφάλμα συστήματος – Νίκος Α. Μάντης

Η ιστορία μιας άγριας ενηλικίωσης, από το γύρισμα του αιώνα μέχρι το σημαδιακό 2015.
Ο απολογισμός μιας γενιάς που ξεκίνησε από το σχολικό συγκρότημα της Γκράβας και κατέληξε πρωτοσέλιδο, μέσα απ’ τα μάτια τριών ιδιαίτερων παιδιών, του Άρη, της Ρίτας και του Δημήτρη.
Μια αφήγηση έρωτα και αναρχίας, ένα τεχνολογικό θρίλερ με στοιχεία ιλαροτραγωδίας, ένα αντισυστημικό όνειρο που δεν εντόπισε εγκαίρως το σφάλμα. Ένα βιβλίο για την πολιτική, την επανάσταση και την ουτοπία που γίνεται ανεπανόρθωτη βλάβη.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2019, 512 σελ.