Tag Archives: Συγγραφέας

Διαμαντής Φλωράκης

«Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1935 και έχω εκδώσει 19 βιβλία, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ανήκει στον χώρο του φανταστικού.»

«Έγραψα το πρώτο μου μυθιστόρημα σε ηλικία 12 χρόνων. Ήταν ένα μυθιστόρημα S.F. με τίτλο Ταξίδι στη Σελήνη. Το πώς και γιατί ενεργοποιήθηκε τόσο πρόωρα αυτή μου η επιθυμία, η τάση, δεν το γνωρίζω. Ίσως έπαιξε κάποιο ρόλο η βιβλιοθήκη του πατέρα μου (με έργα των Ντοστογιέφσκι, Β. Ουγκώ, Χάμσουν, Σταντάλ, Βερν, Δουμά και άλλων) την οποία λεηλάτησα μέχρι την τελευταία της σελίδα, μαγεμένος από το λογοτεχνικό σύμπαν που συνάντησα εκεί, αλλά και κάποια παιδικά περιοδικά εκείνης της εποχής, όπως Το Ελληνόπουλο, Ο Θησαυρός των Παιδιών, με ωραίες παιδικές διασκευές κλασικών έργων. Τα ενδιαφέροντά μου: Η οικογένεια, οι φίλοι, το γράψιμο, το διάβασμα, το Internet και όχι πια η μουσική, λόγω πρόσφατων προβλημάτων ακοής…»

«Η εξωγήινη ζωή πιθανότατα υπάρχει. Όμως, φοβάμαι πως η μοναξιά του είδους μας δεν θα καταλυθεί εξ αιτίας του τεράστιου χωροχρονικού φράγματος που μας
αλληλοχωρίζει από αυτήν. Εκτός αν άλλα όντα, ή εμείς ανακαλύψουμε τρόπους επικοινωνίας που θα μπορούν να σπάσουν το φράγμα που ανάφερα πιο πάνω.»

O Διαμαντής Φλωράκης είναι συγγραφέας και στοχαστής.
Επιλέγει την επιστημονική φαντασία και το τεχνοθρίλερ για να εξετάσει τις ουμανιστικές του απόψεις και ανησυχίες υπό το φως της υπαρξιακής αναρχίας.
Ο πρώτος Έλληνας μπλόγκερ και από τους πρώτους παγκοσμίως (δεν υπήρχε ο όρος «μπλογκ» το 1999 που ξεκίνησε το «Ηλεκτρονικό ημερολόγιο ενός συγγραφέα»).
Έργα του (σχεδόν όλα διαθέσιμα και σε e-book): Οι Απίθανοι (1963), Το Ναρκοπέδιο (1966), Η Έκρηξη (1970), Το Πραξικόπημα (1972), Επιστροφή στο μέλλον (1973), Τα πονοτρόνια και οι αναρχικοί του απόλυτου (1975), Εισβολή στο αύριο (1978), Θέα από τα χτισμένα παράθυρα (1981), Στα ίχνη του ανυπάρκτου (1985), Η νοσταλγία του τίποτα (1987), Ο Καιάδας (1987), Η έσχατη αναρχία (1988), Ο εχθρός (1989), Το σύνδρομο του χάους (1992), Πέρα από την έρημο του μίσους (1995), Ο άνθρωπος που δεν χρειαζότανε κανέναν (1996), Τα γονίδια της αγιότητας (2001), Η μαύρη τρύπα μιας νουβέλας που κατάπιε το σύμπαν του αισθητού (2009).

-Από πολύ νωρίς κι από πολύ νέος βίωσε καταστάσεις πολύ δύσκολες, από τις οποίες ωστόσο τού γεννήθηκε μια βαθύτατη πίστη, ή μάλλον ελπίδα, για τη δυνατότητα του μικρού ανθρώπου ν’ αντισταθεί στην προκαθορισμένη δομή του (που είναι αποτέλεσμα εκατομμυρίων ετών κοσμικής εξέλιξης) και να μπορέσει να πετύχει μια κάποια προσωπική απελευθέρωση.
Ένα τέτοιο παράδειγμα καταστάσεων υπήρξε η στρατιωτική του θητεία κατά τη σκληρή δεκαετία του ’50, στην οποία πέρασε συνθήκες άγριας προσωπικής απομόνωσης (τρομοκρατία, απειλές, προσβολές, κίνδυνος για τη ζωή του) κι όμως, από ένα συνδυασμό τύχης και διαφορετικής ερμηνείας των πραγμάτων διέφυγε αλώβητος και αξιοπρεπής. Στα χρόνια περίπου που ο Σαρτρ και ο Καμύ ξεδίπλωναν τις κατευθύνσεις αυτού που ονομάστηκε «υπαρξισμός» και που (λαθεμένα, κατά τη γνώμη μου), τους έβαλε στο ίδιο τσουβάλι, ο νεαρός Φλωράκης ζούσε το δικό του ιδιότυπο υπαρξισμό στην τοπική βαλκανική γωνίτσα.
Έγινε συγγραφέας, κατά κύριο λόγο επιστημονικής φαντασίας, ένας από τους πρωτοπόρους του είδους στην Ελλάδα, αλλά με γερό φιλοσοφικό υπόβαθρο, και μάλιστα δικό του, όχι αντιγραμμένο. Σ’ όλη του τη συγγραφική πορεία βρήκε και ανέπτυξε συγγραφικές ιδέες, στόχεψε και ξαστόχησε, τιμήθηκε και λοιδορήθηκε, έλαμψε και ξεχάστηκε, πέτυχε και απέτυχε – και ξαναέλαμψε.
Δεν πλούτισε, δεν θεωρήθηκε πρώτο όνομα (σιγά μην το ένοιαξε, βέβαια), αλλά δεν το έβαλε και κάτω. Ούτε στεγάστηκε σε γενικότερες βεβαιότητες, όπως τα κόμματα, οι θρησκείες, οι στρατευμένες ιδεολογίες, οι φάλαγγες γενικά. Πάντοτε πρόβαλλε, φανερά ή όχι, αυτή την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου, μέσα από κάποιο ιδιότυπο είδος προσωπικής μεταφυσικής που καταφέρνει και τον ορθώνει ενάντια στην όποια καταπιεστική δομή, φέρνοντάς τον σ’ επαφή με τον άλλο άνθρωπο που επίσης αγωνιά, σ’ ένα πλαίσιο μιας «φλωρακικής αναρχίας του πνεύματος», αν νομιμοποιούμαι να το πω έτσι.
Ταυτόχρονα, τις τελευταίες δεκαετίες αξιοποιούσε όλο και περισσότερο τις δυνατότητες του διαδικτύου: όλα του τα βιβλία κυκλοφορούν ελεύθερα στο ίντερνετ και δοκιμάζονται από τους υποψήφιους αναγνώστες και αναγνώστριες. Πληκτρολογείς απλά τ’ όνομά του και βρίσκεις τα πάντα. Κι εφόσον η ηλεκτρονική «πρόγευση» είναι ικανοποιητική, τότε ο/η κάθε ενδιαφερόμενος/η μπορεί ν’ αγοράσει το βιβλίο και σε φυσική μορφή.
Τώρα, ο κ. Φλωράκης έβγαλε το πολλοστό βιβλίο του, ένα θεατρικό έργο με μότο «Ακόμα και οι “ένοχοι” ανάμεσά μας υπήρξαν αθώοι». Ο πλήρης τίτλος είναι «Μια συνέντευξη (Ή ένας μαραθώνιος στοχασμού)» και αποκαλείται «Διαδραστικό θέατρο». Είναι πράγματι διαδραστικό, γιατί αποτελεί work in progress, έργο σε εξέλιξη, έτσι ώστε κάθε φορά που ανεβάζεται να μπορεί ν’ αποκτά και διαφορετική μορφή, με πρόσθεση στοιχείων ανάλογα με την παράσταση, για να μην πω και ανάλογα με τη θέαση και τη σκέτη ανάγνωση. Θελκτικό, έτσι δεν είναι; Κι όμως το πετυχαίνει.
Δημήτρης Φύσσας, συγγραφέας και δημοσιογράφος, Athens Voice – Ιούνιος 2016.
Στοιχεία για τα έργα του Διαμαντή Φλωράκη
Ανοιχτο ηλεκτρονικο ημερολογιο ενος συγγραφεα
Λογοτεχνικές μονομαχίες

Η όαση μιας φράσης

Ποια είναι η φράση “Όαση” που ίσως βγάλει από την υπαρξιακή του έρημο έναν μυστηριώδη, πάμπλουτο ελληνοαμερικανό, που καταφθάνει σε κάποια επαρχιακή ελληνική κωμόπολη;
Γιατί ο άνθρωπος αυτός βγάζει από την αφάνεια έναν περιθωριακό συγγραφέα κάνοντάς τον πλούσιο;
Γιατί ξένες μυστικές υπηρεσίες, αλλά και έλληνες ιδιωτικοί αστυνομικοί καταγράφουν τον βίο του;
Ενάντια σε ποιον, σε ποιους, σε τι ετοιμάζεται να καταφέρει πλήγμα, όπως κάποια στοιχεία της ζωής του προειδοποιούν;
Το “Όαση μιας φράσης” είναι ένα πολυεπίπεδο υπαρξιακό θρίλερ.

 

Τα πονοτρόνια και οι αναρχικοί του απολύτου

Όταν η ενοποιημένη δύναμη των δακρύων και του πόνου των όντων δημιουργεί ένα καταστροφικό “τσουνάμι” πονοτρονίων το σύμπαν αρχίζει να μηδενίζεται.
Όταν η αναρχική επανάσταση των όντων ενάντια στον σκοπό και στη μορφή του Κόσμου πλησιάζει την ολοκλήρωσή της, ένας πρωτόγονος σημερινός άνθρωπος αρχίζει να εκπέμπει συγνωμοτρόνια, καταλύοντας τη διάσταση μεταξύ του Όντος και των όντων Του.
Μία μυθιστορία πέρα από το έσχατο όριο της μεταφυσικής αναρχίας.

 

Η νοσταλγία του τίποτα

Όταν η Αδελφότητα της Μεγάλης Ουτοπίας κάνει πάνω στη σκακιέρα την κίνηση του «Ηθόμετρου», προκαλώντας ηθικό στριπτίζ , ανατροπή των κοινωνικών δομών, της εξουσίας και στοιχίζει τους ανθρώπους κατά ηθικό ύψος, τότε το “παιχνίδι” δείχνει να παίζεται μεταξύ της αδελφότητας και της Εξουσίας.
Όταν στη συνέχεια η Αδελφότητα κάνει τη δεύτερη κίνηση, αποδεικνύοντας την ύπαρξη του Θεού, τότε η παρτίδα δείχνει να παίζεται μεταξύ της αδελφότητας και του Ανθρώπου.
Στη συνέχεια, όταν το συναίσθημα της ενοχής φέρνει τη Νοσταλγία του Τίποτα», η παρτίδα μοιάζει να παίζεται μεταξύ της Αδελφότητας και του Θεού.
Τέλος, όταν η Ύλη απαιτεί από την Ιδέα τη δικαίωσή της, το παιχνίδι φαίνεται να παίζεται μεταξύ του Θεού και του Εαυτού Του.
Πώς τελειώνει αυτό το υπαρξιακό θρίλερ;

 

Το σύνδρομο του χάους

Ποιος, τι και γιατί εξοντώνει όλους τους ανθρώπους με “υψηλό δείκτη ανθρωπισμού”;
Το γονίδιο-φονιάς, οι σατανιστές, το πνεύμα του Κακού, ο φυσικός νόμος της επιλογής;
“Το σύνδρομο του χάους”, η “Έκλειψη του Θεού”;
Πώς μορφοποιείται η ανθρωπότητα όταν στερείται τους εσταυρωμένους της;
Ένα υπαρξιακό θρίλερ που θα σας ξαφνιάσει.

 

Ο Καιάδας

Η επιχείρηση “Καιάδας” ενεργοποιείται όταν η βία, το έγκλημα, η χρήση του αλκοόλ, των ναρκωτικών και μία βιολογική κόπωση οδηγούν το Παγκόσμιο Κράτος σε κατάρρευση και την ανθρώπινη ζωή σε αφανισμό.
Όμως, η Τελική Λύση που ενεργοποιείται η ηγεσία του Παγκόσμιου Κράτους, ενεργοποιεί η ηγεσία του Παγκόσμιου Κράτους, ενεργοποιεί με τη σειρά της έναν δεύτερο υπαρξιακό Καιάδα, που φέρνει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με το Απόλυτο. Αλλά και ο δεύτερος “Καιάδας” ενεργοποιεί έναν τρίτο, που απειλεί να γκρεμίσει την ανθρώπινη ιστορία στο Μηδέν.

 

Η μαύρη τρύπα μιας νουβέλας που κατάπιε το σύμπαν του αισθητού

Τι υπήρχε μέσα σε μια ημιτελή νουβέλα που έριξε τον συγγραφέα της μέσα στην παραίσθηση του Επέκεινα;
Μήπως η έσχατη μορφή της υπαρξιακής αναρχίας; Κάποιες προτάσεις για τη δομή του Επέκεινα;
“Η μαύρη τρύπα μιας νουβέλας που κατάπιε το σύμπαν του αισθητού” είναι το 11ο βιβλίο της Υπαρξιακής Αναρχίας / ή εσχατολογικής ουτοπίας του Διαμαντή Φλωράκη.

 

Πέρα από την Έρημο του Μίσους

Το αίμα είναι που μεταμορφώνει τον συγγραφέα Ροβύρο Μαυράκη σε τρομοκράτη-εκτελεστή και τον ρίχνει μέσα στην έρημο του μίσους, σε μια ατέλειωτη εξουθενωτική πορεία, η οποία του στεγνώνει μνήμες, αισθήματα, ιδανικά, πιστεύω.

 

Ο Άνθρωπος που δεν Χρειαζότανε Κανέναν

Γιατί ο Ρόλλαν Αντύπας παγιδεύει μέσα στον βίο του τον συγγραφέα που επηρέασε καίρια τον ψυχισμό του; Γιατί με το τέλος του βίου του δίνει μία καταλυτική απάντηση στον υπεράνθρωπο που φαντάστηκε ο Φ. Νίτσε; Γιατί πραγματικά δεν χρειαζότανε κανέναν; Πώς δίδαξε την υπαρξιακή ελευθερία; Γιατί, άθελά του, ίδρυσε τη θρησκεία της Γης; Σε ποια, τελικά, ιδέα δέχτηκε να αυτοπαγιδευθεί;

 

Μυθιστορήματα
Οι απίθανοι (1963)
Πέρα από την έρημο του μίσους (1995)
Ο άνθρωπος που δεν χρειαζότανε κανέναν (1996)
Τα γονίδια της αγιότητας (2001)
Η εντροπία των δακρύων και οι βελούδινοι τρομοκράτες (2003)
Η όαση μιάς φράσης (2004)

Σειρά “Υπαρξιακή Αναρχία – Εσχατολογική Ουτοπία”
Επιστροφή στο μέλλον (1973)
Τα πονοτρόνια και οι αναρχικοί του απόλυτου (1975)
Εισβολή στο αύριο (1978)
Θέα από τα χτισμένα παράθυρα (1981)
Στα ίχνη του ανύπαρκτου (1985)
Η νοσταλγία του τίποτα (1987)
Ο Καιάδας (1987)
Η έσχατη αναρχία (1988)
Ο εχθρός (1989)
Το σύνδρομο του χάους (1992)
Η μαύρη τρύπα μιας νουβέλας που κατάπιε το σύμπαν του αισθητού (2009)

Νουβέλες
Το ναρκοπέδιο (1966)
Η έκρηξη (1970)
Το 15/χρονο ηλεκτρονικό ημερολόγιο ενός συγγραφέα (1999-2014)

Θεατρικά
Το πραξικόπημα (1972)

Πηγές: BIBLIONET, Συμπαντικές Διαδρομές, Δωδώνη Εκδοτική, Εκδόσεις Κάκτος

Κάκια Ξύδη

Η Κάκια Ξύδη γεννήθηκε στη Σελλασία Λακωνίας, όπου έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της.
Τελείωσε το Λύκειο στη Σπάρτη και το St. George College στην Αθήνα.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, όπου παρέχει γραμματειακή υποστήριξη σε ιδιώτες.
Το μυθιστόρημα “Σε ελεύθερη πτώση” είναι το δεύτερο βιβλίο της.
Από τις εκδόσεις Οσελότος κυκλοφορεί επίσης το “Ταξίδι στην ομίχλη” που εκδόθηκε το Δεκέμβριο του 2010.
Το 2016 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Πνοή.
Είναι μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας και της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
Επίσης, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός και διατηρεί το δικό της ιστολόγιο: Κάκια Ξύδη.
Το «Φυσάει» είναι το πρώτο βιβλίο των εκδόσεων Πνοή.

Ταξίδι στην ομίχλη – Κάκια Ξύδη

Ο Σαίξπηρ λέει ότι είμαστε φτιαγμένοι από υλικά ονείρων. Αλλά τι είναι τα όνειρα πέρα από επιθυμίες; Επιθυμίες που ζούνε μέσα μας τις βουβές μυστικές ζωές τους κρυμμένες πολλές φορές και από τα μάτια της ψυχής μας. Η Τάνια Σωτηρίου μια γυναίκα που πέρασε τη μισή της ζωή δικαιολογώντας και φροντίζοντας τους άλλους, κάποια στιγμή άκουσε ανάμεσα στα τόσα πρέπει και τα τόσα μη τη φωνή της επιθυμίας και την ακολούθησε σε αυτό το ταξίδι που μοιάζει με όνειρο. Όμως τα ταξίδια όπως και τα όνειρα έχουν ένα τέλος. Εκεί, στο ξύπνημα σε περιμένει πάντα ο εαυτός σου, οι αναμνήσεις του ταξιδιού και μια φωνούλα μέσα σου να αναρωτιέται μήπως ήταν όνειρο…

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2010, 200 σελ.

Σε ελεύθερη πτώση – Κάκια Ξύδη

Ενα τηλεφώνημα σε ανύποπτο χρόνο, μια δίκη που μοιάζει αδιάφορη και μια γυναίκα καθισμένη στο έδρανο, άλλοτε κριτής μα συνήθως κρινόμενη στα μάτια της μητέρας της. Μεγαλωμένη σε μια τυπική ελληνική οικογένεια, η Βασιλική τόλμησε να ανοίξει τα φτερά της και να ζήσει. Σπούδασε, ερωτεύτηκε, βίωσε τον πόνο αλλά και την ευτυχία, και κάπου εκεί πριν το τέλος…
Η μοίρα παίζει τελικά παράξενα παιχνίδια και ο χρόνος πάντα συνηγορεί υπέρ της. Κι εκεί που όλα φαντάζουν ιδανικά, έρχεται η ανατροπή. Γιατί το παρελθόν βρίσκει πάντα τρόπο να πατήσει στο παρόν και να ανατρέψει το μέλλον.
Πώς είναι δυνατόν αυτό που κάποτε φάνταζε ονειρεμένο να μετατρέπεται σε εφιάλτη δίχως τέλος; Κι όταν η ζωή σου όλη καταρρέει, είναι δυνατόν να σηκωθείς ξανά όρθιος και να οικοδομήσεις τα πάντα από την αρχή σε νέα θεμέλια;
Την ελεύθερη πτώση λίγοι την τολμούν, μα ακόμα λιγότεροι επιβιώνουν από αυτήν. Αν όμως τα καταφέρεις, στέφεσαι νικητής για πάντα…

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2012, 288 σελ.

Ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες – Κάκια Ξύδη

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου ζούσε η Ελενίτσα, ένα όμορφο και χαμογελαστό κοριτσάκι που δεν αγαπούσε ιδιαίτερα το φαγητό.
“Έλα, Ελενίτσα μου, φάε λίγο τυράκι” της έλεγε η μαμά της.
“Δεν θέλω, μυρίζει”.
“Φάε λίγο γιαουρτάκι τότε”.
“Δεν θέλω, ξινίζει”.
“Ελενίτσα, φάε λίγο σταφυλάκι”.
“Δεν θέλω, έχει κουκούτσια” απαντούσε εκείνη, έχοντας πάντα έτοιμη μια δικαιολογία.
“Πρόσεχε, Ελενίτσα, αν συνεχίσεις έτσι, καμιά ώρα θα σε πάρει ο αέρας!” της είπε σε μια στιγμή απόγνωσης η μαμά της.
Κάπως έτσι άρχισε η περιπέτεια της Ελενίτσας που αντί να μεγαλώνει, μίκραινε.
Μια μέρα, ο αέρας πήρε την κατάσταση στα χέρια του και μαζί του την Ελενίτσα σε ένα μοναδικό ταξίδι, γεμάτο… μπελάδες, για την ακρίβεια, ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες.

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Οσελότος, 2013, 48 σελ.

Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής – Κάκια Ξύδη

Πριν από πολλά χρόνια, στην πλαγιά του Φλογερού Βουνού, ζούσε ένας μικρός, τόσος δα, κόκκος άμμου που τον έλεγαν Κρυστάλλη.
Από την εσοχή ενός βράχου όπου βρισκόταν, είχε την ευκαιρία να παρατηρεί την πολιτεία που απλωνόταν εμπρός του, να κοιτάζει τον γαλάζιο ουρανό και να ονειρεύεται.
Όταν κατάλαβε ότι το νερό είχε λιγοστέψει στην πόλη, έβαλε στόχο να βοηθήσει τους ανθρώπους, τα ζώα, τα πουλιά και τα φυτά.
Τι ρόλο έπαιξαν ο Τσίμπας το κουνούπι, η κόρη η Δροσιά, η Μελίνα η γαλιάντρα, ο Χαρίλαος το χελιδόνι και τα άλλα πουλιά για να γίνει το όνειρο του Κρυστάλλη πραγματικότητα;

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Οσελότος, 2014, 64 σελ.

Φυσάει – Κάκια Ξύδη

Φυσάει! Φυσάει πολύ δυνατά. Μετεωρίζομαι στην άκρη του ονείρου μου και χάνομαι μέσα του. Εγώ το δημιούργησα και μόνη μου θα το φτάσω μέχρι το τέλος. Στάλα στάλα, γεμίζω όλο και πιο πολύ από τις ευλογημένες στιγμές που έζησα. Στάμνα κρυστάλλινη κάτω από την πηγή του Θεού. Περιμένω καρτερικά. Μέχρι που μια θαυμαστή πληρότητα με κυριεύει. Είτε καλή είτε κακή, αυτή είναι η ζωή μου. Αρκετή για να γεμίσει τη στάμνα μου, ικανή να με ολοκληρώσει. Απαλλαγμένη από τα «γιατί» και τα “πρέπει”, με τη μία και μοναδική της αλήθεια.
Φυσάω!
Είμαι ο αγέρας που με χτυπάει, με ξεγυμνώνει, με ταξιδεύει, με ξυπνάει, με λυτρώνει.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πνοή, 2016, 172 σελ.

Μυθιστορήματα
Ταξίδι στην ομίχλη (2010), Οσελότος
Σε ελεύθερη πτώση (2012), Οσελότος
Φυσάει (2016), Εκδόσεις Πνοή

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία
Ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες (2013), Οσελότος
Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής (2014), Οσελότος

Πηγές: BIBLIONET, Εκδόσεις Πνοή, Εκδόσεις Οσελότος

Ανδρέας Μήτσου

Ο Ανδρέας Μήτσου κατάγεται από την Αμφιλοχία.
Έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία, ελληνική φιλολογία και είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας.
Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής και υπεύθυνος ύλης του εκπαιδευτικού περιοδικού “Νεοελληνική Παιδεία”, που εκδιδόταν υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, και μέλος της επιτροπής κρατικών βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Έχει δημοσιεύσει κείμενα δοκιμιακού λόγου καθώς και κριτική λογοτεχνίας στις εφημερίδες “Το Βήμα”, “Εξουσία”, “Καθημερινή” και στα περιοδικά “Αντί”, “Ίνδικτος”, “Διαβάζω”, “Ελίτροχος”.
Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Το μυθιστόρημα του “Τα ανίσχυρα -ψεύδη” του Ορέστη Χαλκιόπουλου τιμήθηκε το 1996 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος.
Η συλλογή διηγημάτων του “Σφήκες” απέσπασε το Βραβείο Γραμμάτων Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών το 2002.
Το 2007 η νουβέλα του “Ο κύριος Επισκοπάκης” τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών (ΕΚΕΒΙ – ΕΡΤ), ενώ την επόμενη χρονιά διασκευάστηκε για το θέατρο από τον ίδιο τον συγγραφέα και ανέβηκε στο “104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης” σε σκηνοθεσία του Στέλιου Μάινα.
Το 2016 απονεμήθηκε στον Ανδρέα Μήτσου το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή του “Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια”.
Έργα του έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.
Εργάζεται ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Αθήνας.

Ενα μήλο, ένα κυδώνι, ένα κλωνί βασιλικό

Εριξε τότε η φυλακισμένη πριγκηποπούλα το μπουκάλι στο μεγάλο πέλαγο που άσπριζε.
Μες στο μπουκάλι ήταν το μήνυμα. Και περίμενε, λέει, το παλληκάρι, χρόνους εκατό.
Τα σοκάκια της χώρας είναι φκιαγμένα για ζευγάρια, λέει ο μύθος. Μου τόπε ο πρώτος Πατινιώτης βοσκός που μ’ απάντησε. “Έτσι παίρναν το μέτρο οι κτιστάδες”, μου ‘πε. “Άμα κατεβαίνεις το ηλιοβασίλεμα μόνος, περισσεύεις”. Τα μάτια του δυό βουβά ποτάμια.
Γύρισε και με κύτταξε.
Ξέμεινα πάνω σε μια στρογγυλή πέτρα, σε μια λουρίδα γης, καταμεσίς των ποταμιών. Όπου να στρέψω το βλέμμα ασπρίζουν ατέλειωτοι σωροί χαλικού.
Του ζήτησα να μου ειπεί κι άλλα, είπε πως δε μιλάει σε ξένους.
Σαν έφευγε πρόσεξα πως είχε πλάτες κυρτές.
Βαρειά τα σοκάκια.

 

Ο φόβος της έκρηξης

Οι ιστορίες του βιβλίου αυτού είναι μια κατάδυση μέσα στη μνήμη και ένας εξορκισμός του χρόνου. Ο συγγραφέας τρομαγμένος από την καθημερινή ρευστοποίηση, προτείνει την προσήλωση σ’ ένα σημείο, την πίστη σε μια αξία, τον έρωτα σ’ ένα πρόσωπο. Πραγματικό κι ονειρικό δένονται σε μια ενότητα λειτουργική στις διηγήσεις του.
Η αναχώρηση του ανθρώπου του άστεως κι η προσπάθεια καταφυγής στον περιούσιο χώρο της φύσης, αποβαίνει πάντα μια κίνηση μάταιη και ταυτόχρονα υπερφίαλη.
“Η ιστορία”, ωστόσο γίνεται πηγή άντλησης του προσωπικού χρόνου. Ο αυθεντικός αυτός χρόνος θα παρεμβληθεί σα μοναδική νησίδα σωτηρίας. Στο δικό του χρόνο θα ξαναβρεί ο άνθρωπος τον πρωταρχικό του ρυθμό, αντιστεκόμενος έτσι δυναμικά σε μια σκληρή πραγματικότητα.

 

Ιστορίες συμπτωματικού ρεαλισμού

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: “Ο έκτος άντρας”, “Οικουρός όφις”, “Στυγερό έγκλημα”, “Η πρόποση”, “Δεσποινίς Καραβά”, “Απόπειρα βιασμού”, “Γυναίκες συμπονετικές”, “Πρώτη μέρα διακοπών”, “Οι λέξεις και ο έρωτας”, “Η επιστροφή είναι δύσκολη”.

 

Τα ανίσχυρα ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου

Ενας δεκαεξάχρονος μαθητής λυκείου επιχειρεί να εμπλέξει σε ερωτική σχέση τη μητέρα του με τον κατά πολύ νεότερό της αγαπημένο του καθηγητή. Οι δολοπλοκίες του φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προκύπτει ένα περίεργο τρίγωνο μάνας – καθηγητή – μαθητή. Ο έφηβος, όμως, δε θα μπορέσει να χειραγωγήσει την παράταιρη σχέση και να ελέγξει το πάθος της. Ούτε να κατορθώσει να εγκλωβίσει σ’ αυτήν το νεαρό καθηγητή και να σώσει τη μάνα του. Το μόνο που του απομένει είναι η εκδίκηση. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα αναγκάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να αναπλάσει με κάθε λεπτομέρεια την ιστορία του και να αναβιώσει το ένοχο παρελθόν, ελπίζοντας να αθωωθεί από τη γυναίκα που αγαπά.
Είναι, όμως, τόσο ισχυρή η αλήθεια του και πειστική η καταγραφή της, ώστε να κρατήσει τη γυναίκα;

 

Γέλια

Μια συγκινητική σπονδυλωτή ιστορία ή δέκα εκδοχές για την απουσία. Μοχθηρές φάρσες, εκδικητικά πρόσωπα που αναδύονται από το μακρινό παρελθόν, μακάβρια επεισόδια σε τάφους και νεκροταφεία, παράδοξοι τύποι που σοφίζονται μοναδικούς τρόπους διαφυγής από το θάνατο. Κι όλες αυτές οι ιστορίες καλύπτονται από βάναυσα γέλια.

 

Σφήκες

Kοινό γνώρισμα των δεκαοχτώ διηγημάτων του Aνδρέα Mήτσου η ενοχή. Aπό αυτήν προσπαθεί να απαλλαγεί, συνθέτοντας συναρπαστικές ιστορίες. Προσποιείται μάλιστα και δηλώνει αποστασιοποίηση από τα τεκταινόμενα ο αφηγητής και ψύχραιμη ενατένιση των συμβάντων. Δόλιος, παριστάνει τον αμέτοχο και τον παρατηρητή. Bάζει, θαρρείς, ένα μεγεθυντικό καθρέφτη μπροστά στις ιστορίες του και αποδίδει υπερμεγέθη τα πρόσωπα και τις καταστάσεις. Άλλοτε γυρνά τον καθρέφτη, οπότε όλα μικραίνουν αφύσικα. Iστορίες παράδοξες, βάναυσες και τρυφερές μαζί, γεμάτες νοσταλγία, εγκλήματα και βιαιοπραγίες.

 

Ο σκύλος της Μαρί

Αρχές της δεκαετίας του 1970. Μια ιστορία ερωτικού πάθους συνταράζει το καζίνο των Αθηνών. Ο Σπύρος Στεργίου, νεαρός υπαξιωματικός της Ασφάλειας του Μον-Παρνές, οδηγείται στην αυτοκτονία παρασυρμένος από παράφορο έρωτα για την αινιγματική κρουπιέρισσα Μαρί. Δυο άντρες του καζίνου αφηγούνται σήμερα την ιστορία μέσα από την δική τους εμπλοκή σ’ αυτή, ρίχνοντας φως σ’ όλες τις πλευρές εκείνης της σκοτεινής πραγματικότητας.

 

Ο κύριος Επισκοπάκης

Η εξομολόγηση ενός δειλού
O κύριος Eπισκοπάκης ζει συμβατικά. Πανικόβλητος στέκει πάντα απ’ έξω και από εκεί παρατηρεί, χωρίς να αποτολμά να μπει στη ζωή και να τη βιώσει. Στα πενήντα περίπου χρόνια του συναντά όμως τον έρωτα. Eμπλέκεται εκών άκων στο παιγνίδι, ερωτεύεται με πάθος, αλλά, εντέλει, αποσύρεται. Προκρίνει την επιστροφή στην ασήμαντη καθημερινότητά του. Για να καλύψει την εμπλοκή του, να ξαναβρεί την πρότερη τάξη, δεν διστάζει να μεθοδεύσει και να οργανώσει το θάνατο της γυναίκας που αγάπησε. Η τιμωρία του όμως θα είναι τρομακτική.

 

Δρομέας πλάι στη θάλασσα

Στην περιοχή μας περίφημο είναι το δημοτικό τραγούδι:
“Μικρός, μικρό που ‘ν’ ο Καρβασαράς κι έχει ένα πηγαδάκι…”
Το τραγουδάνε στα πανηγύρια και το χορεύουνε κορίτσια και αγόρια, αλλά και οι ηλικιωμένοι. Κάνουν μεγάλους κύκλους, ένας μπροστά σέρνει το χορό, οι άλλοι πίσω ακολουθούν. Το πρόσωπό τους λάμπει, διότι όλοι φαίνονται να γνωρίζουν καλά πού βρίσκεται εκείνο το πηγαδάκι και τούτο τους γεμίζει έξαψη και πρωτόγονη χαρά. Θα ‘λεγα πως είναι ευτυχισμένος γι’ αυτό και μόνο τον λόγο…

 

Η ελεημοσύνη των γυναικών

Ο μυστηριώδης θάνατος ενός πεκινουά. Η λαχτάρα ενός άντρα για το γυναικείο μαγιό. Ο καθηγητής και η φάρσα του σε βάρος των μαθητών του. Η Αμερικάνικη Βοήθεια. Το αγόρι και η τερατώδης σουπιά. Ο μαραθωνοδρόμος του χωριού. Το γλυκό ραβανί και το φιδάκι. Μία έκρηξη αυγών. Το όνομα ενός θρυλικού τερματοφύλακα. Ο άγνωστος στα κάγκελα του σχολείου. Μια μεθυσμένη κατσίκα. Ο κλέφτης μιας τραγιάσκας στο μετρό.
Στην “Ελεημοσύνη των γυναικών” ο συγγραφέας αλιεύει από το βυθό της πραγματικότητας το παράδοξο και το ονειρικό. Οι ήρωές του, ακροβάτες του δράματος ή της μαύρης κωμωδίας, πρωταγωνιστούν σε ιστορίες θαυμαστές. Σε περιστατικά που εκτυλίχθηκαν κάποτε στη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου, αλλά εκείνος δεν τα έλαβε υπόψη του. Ξαφνικά, με το βιβλίο αυτό, αποφασίζει να τα αφηγηθεί. Τα διαστρεβλώνει όμως και τα παραποιεί. Θέλει ίσως να εξαπατήσει; Ή οι σκοποί του είναι ακόμα πιο σκοτεινοί;

 

Ο αγαπημένος των μελισσών

Αυτή η ιστορία γράφτηκε για να δικαιολογήσει μία αναίτια επίθεση. Ένας γέρος, σχεδόν, άνθρωπος επιτέθηκε σε λουόμενο στην παραλία, πέντε η ώρα το απόγευμα, επιχειρώντας να τον στραγγαλίσει με τα χέρια του. Ο επιτιθέμενος ήταν κοντύτερος και πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία από τον κολυμβητή. Εύκολα εκείνος τον ακινητοποίησε και τον παρέδωσε στην αστυνομία. Όταν έφυγε το περιπολικό, ο ίδιος και η οικογένειά του βούτηξαν όλοι μαζί στα δροσερά νερά της θάλασσας, γελώντας ταυτόχρονα.
Ενα μυθιστόρημα για τους ακραίους τρόπους που μπορεί να μηχανευτεί όποιος πέσει στον πανικό της ηλικίας και του χρόνου. Όποιος δεν θέλει να μεγαλώσει άλλο.

 

Ο κίτρινος στρατιώτης

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ένας νέος άντρας εγκαταλείπει τον τόπο του για να υπηρετήσει στο στρατό. Είναι όμορφος και αφελής. Βιώνει την πραγματικότητα με τρόπο ποιητικό. Θα βρεθεί στην Τουρκία, στη Μέση Ανατολή και στην Ιταλία. Στις ξένες χώρες γνωρίζει τη φρίκη του πολέμου αλλά και τον παράφορο έρωτα, την άλλη ζωή. Όμως αυτός δεν μένει εκεί. Θέλει να γυρίσει πίσω, στην πατρίδα. Όταν μετά από χρόνια επιστρέφει στην Ελλάδα, οι άνθρωποι έχουν αλλάξει και ο παλιός κόσμος του έχει χαθεί. Δεν τον αναγνωρίζουν όπως τον ήξεραν. Δεν του επιτρέπουν να ζει με τον δικό του τρόπο. Είναι πλέον ένας ξένος. Υποχρεωμένος να ενταχθεί ή να εξοντωθεί. Για να μη χάσει τον εαυτό του, αποφασίζει να εκδικηθεί. Και μεταμορφώνεται στον “κίτρινο στρατιώτη”. Σε έναν άγριο και αλλόκοτο τιμωρό.

 

Τα Χριστούγεννα ενός άτυχου μπάτσου

Και άλλα διηγήματα
Μια κούκλα βαφτίζεται στο ξωκκλήσι του χωριού.
Ενας άντρας στοιχειώνεται από μια λέξη.
Ενα ελάφι κοιτά στα μάτια τον κυνηγό.
Μια γυναίκα στο κέντρο της Αθήνας παρακολουθείται από άγνωστο.
Ενας μπάτσος μισεί τη Χούντα και θέλει να σκοτώσει τον δικτάτορα.
Τα Χριστούγεννα και οι γιορτές από άλλη οπτική.

 

Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια

Παράφορα πάθη, λυτρωτικοί φόνοι, ερωτικές απώλειες και ανολοκλήρωτες σχέσεις, εγκλήματα εκ προμελέτης, στιγμές παράκρουσης ή τρέλας, αφοσίωσης ή απιστίας, αναμνήσεις που δεν σβήνουν, ζώα που θυσιάζονται για χάρη μιας γυναίκας, ενοχές και φόβοι που διεγείρουν, επικίνδυνες συνευρέσεις, νεκροί που μιλούν από το τηλέφωνο: στοιχεία μιας αλλόκοτης και παράξενης τοιχογραφίας, μιας μυθοπλασίας διασπασμένης σε διηγήματα. Σε ιστορίες που αναδεικνύουν την επικινδυνότητα της μνήμης όταν αυτή μπερδεύει τι πραγματικά συνέβη και τι θα θέλαμε να έχει συμβεί. Σε όλες ο ίδιος άντρας, ερωτευμένος με μια πολύ μικρότερή του γυναίκα, οδηγείται σε οριακές καταστάσεις και ακραίες συμπεριφορές. Επιρρεπής στα θαύματα του έρωτα και ευάλωτος στα τραύματά του, παρασύρεται κάθε φορά από την έλξη ενός μοιραίου θηλυκού, από τη μόνη ίσως δύναμη που ωθεί το πλοίο της ζωής στη διάρκεια του ταξιδιού του.

 

Η Αλεξάνδρα

Ζητώ τη βοήθεια όποιου με διαβάζει. Και θέλω να βγάλει εκείνος τις αποφάσεις. Να με δικάσει αυτός. Με μέτρο τον εαυτό του και τον δικό του καημό. Την ανοιχτή πληγή του.
Του ’χω απόλυτη εμπιστοσύνη.
Θέλω να την πάρει ετούτη την ιστορία πάνω του. Να την κάνει δική του. Και να με συγχωρήσει, έτσι όπως τα εκθέτω εγώ τα γεγονότα, έτσι όπως τρέχω να προλάβω να φτάσω στο τέρμα. Να τη δέσει αυτός αλλιώτικα. Με καλύτερο τρόπο.
Έτσι κι αλλιώς, δεν τρέχω για να κερδίσω άλλο έπαθλο. Τρέχω για να προλάβω να πάρω το αίμα μου πίσω.
Για να πάρω τον πίνακα που μου ανήκει.
Η Αλεξάνδρα, καθηγήτρια Αγγλικών, θα δολοφονήσει άγρια έναν παλιό μαθητή της, και θα ’χει χίλια δίκια.

 

Γκαλίνα

Η σκοτεινή οικιακή βοηθός
Η Γκαλίνα, μια ηλικιωμένη οικιακή βοηθός, βρίσκεται σε ερωτική σχέση με τη νεαρή κυρία της. Το νεογέννητο παιδί της συντρόφου της έρχεται να μοιραστεί την αγάπη τους.
Η Γκαλίνα το μισεί και επιχειρεί τη φυσική του εξόντωση με τρόπο αδιανόητο.
Απρόβλεπτα εμπλέκεται στην υπόθεση περίεργος αστυνομικός της Ασφάλειας. Αυτός θα σώσει, εν τέλει, το βρέφος από τα νύχια της μοχθηρής γυναίκας και θα αποβεί ο φύλακας άγγελός του.
Για ετούτη την εμπλοκή του θα πληρώσει τίμημα ακριβό. Η εκδίκηση της οικιακής βοηθού θα του καταλύσει τη ζωή.
Την ίδια εκδίκηση θα υποστεί και κάποιος τυχαίος μάρτυρας της υπόθεσης. Παρόμοια τιμωρία επαπειλεί όμως και κάθε άλλον ωτακουστή αυτής της ιστορίας.

 

Ο Ορφέας και ο Ανδρέας

Ένα ιδιαίτερο άτομο αγωνίζεται να δει τα πράγματα με την κοινή οπτική, να μιλήσει την ίδια γλώσσα με τους πολλούς και να συμπορευτεί μαζί τους.
Εμπόδιό του η ανεξέλεγκτη φαντασία του.
Από αυτήν βασανίζεται. Γιατί τον αναγκάζει να ερμηνεύει διαφορετικά τα συμβάντα και τις καταστάσεις της ζωής του. Όπως την ανατίναξη ενός γεφυριού, τη μόλυνση από τη λογοτεχνία, την πυρπόληση του αγαπημένου δέντρου του, την αναβίωση του έρωτα.
Τέτοια συμβάντα διηγείται και εκθέτει, σε μιαν εναγώνια προσπάθεια να τα κατανοήσει, να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και να καθυποτάξει τους φόβους του.
Τότε μόνο θα μπορέσει να ενταχθεί και να ζήσει όπως οι άλλοι.

 

Η αστυνόμος – Ανδρέας Μήτσου

Η αστυνόμος Λένα Στρατήγη δεν είναι καθόλου ικανοποιημένη από τη ζωή της.

Για να την αλλάξει, παρέχει υλικό από διάφορα εγκλήματα στο συγγραφέα πατέρα της, ωθώντας τον να εμπλακεί προσωπικά στην κάθε περίπτωση, ώστε να την καταγράψει αργότερα σε μυθιστόρημα. Δόλια τον κατευθύνει, του αποκαλύπτει ή του αποκρύπτει στοιχεία και γεγονότα, αστυνομεύει την παραμικρή του κίνηση.

Φαίνεται να πιστεύει πως, έτσι, γίνεται εκείνη ο πραγματικός συγγραφέας κάθε καινούργιου βιβλίου του. Με αυτό τον τρόπο μεταπλάθει την πραγματικότητά της και ζει μιαν άλλη ζωή.

Δεν έχει υπολογίσει όμως το ενδεχόμενο ο ηλικιωμένος πατέρας της να εμπλακεί τόσο βαθιά στην ιστορία, ώστε να παρασύρει και την ίδια στην παγίδα που του έχει στήσει.

Ούτε μπορεί να φανταστεί τη σκληρή τιμωρία που θα υποστούν και οι δύο από αυτό το παιχνίδι.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2019, 256 σελ.

Μυθιστορήματα
Τα ανίσχυρα ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου (1995), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο σκύλος της Μαρί (2004), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο αγαπημένος των μελισσών (2010), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο κίτρινος στρατιώτης (2012), Εκδόσεις Καστανιώτη
Η Αλεξάνδρα (2015), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο αγαπημένος των μελισσών (2018), Εκδόσεις Καστανιώτη (Ε)
Η αστυνόμος (2019), Εκδόσεις Καστανιώτη

Νουβέλες
Ο κύριος Επισκοπάκης: η εξομολόγηση ενός δειλού (2007), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο κύριος Επισκοπάκης (2012), Έθνος (Ε)
Γκαλίνα (2017), Εκδόσεις Καστανιώτη

Διηγήματα
Eνα μήλο, ένα κυδώνι, ένα κλωνί βασιλικό (1982), Ιθάκη
Ο φόβος της έκρηξης (1987), Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Ιστορίες συμπτωματικού ρεαλισμού (1990)
Ο χαρτοπαίκτης έχει φοβηθεί (1993), Νεφέλη
Ιστορίες συμπτωματικού ρεαλισμού (1993), Νεφέλη (Ε)
Γέλια (1998), Εκδόσεις Καστανιώτη
Σφήκες (2001), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ιστορίες συμπτωματικού ρεαλισμού (2005), Εκδόσεις Καστανιώτη (Ε)
Ο χαρτοπαίκτης έχει φοβηθεί (2006), Εκδόσεις Καστανιώτη (Ε)
Δρομέας πλάι στη θάλασσα (2008), Τόπος
Η ελεημοσύνη των γυναικών (2009), Εκδόσεις Καστανιώτη
Τα Χριστούγεννα ενός άτυχου μπάτσου (2013), Εκδόσεις Καστανιώτη
Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια (2014), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο Ορφέας και ο Ανδρέας (2018), Εκδόσεις Καστανιώτη

Συλλογικά έργα
Συνάντηση: πεζά και ποιήματα δημιουργών (1997), Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης Κοζάνης
Νάνι, τ’ άνθι των ανθώ: ωδή στην μητέρα (2005), Ίνδικτος
Μετά το ’89: στους δρόμους της ιστορίας και της λογοτεχνίας (2007), Γαβριηλίδης
Τέλος καλό, όλα καλά (2012), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ημερολόγιο: Παιδιά του κόσμου (2013), Εκδόσεις Γκοβόστη
Όψεις του Γιώργου Χρονά (2017), Οδός Πανός

Βραβεία
Τα ανίσχυρα ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου – Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1996)
Σφήκες – Βραβείο Γραμμάτων Ακαδημίας Αθηνών (Ουράνη) (2002)
Ο κύριος Επισκοπάκης – Βραβείο Αναγνωστών Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (2007)

Πηγές: BIBLIONET, Εκδόσεις Καστανιώτη, Τόπος, Νεφέλη, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., Ιθάκη

Νίκος Α. Μάντης

Ο Νίκος Λαμπρόπουλος, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Νίκου Α. Μάντη, γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται.
Σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε με το θέατρο.
Το βιβλίο “Το μάτι του άνθους” ήταν η πρώτη του ποιητική συλλογή.
Με το ψευδώνυμο Νίκος Α. Μάντης, εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων “Ψευδώνυμο” (2006), καθώς και δύο μυθιστορήματα, “Το χιόνι του καλοκαιριού” (2010) και “Άγρια Ακρόπολη” (2013), όλα από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Έχει μεταφράσει από τα αγγλικά το “Βαθέκ” του William Beckford, τα “Χίλια χρόνια καλές προσευχές” της κινέζας Yiyun Li.

Το μάτι του άνθους – Νίκος Α. Μάντης

Προσοχή: Ενα άνθος δεν είναι ποτέ το αθώο, ελκυστικό, διακοσμητικό στοιχείο που μπορεί να φαίνεται σε πρώτη ματιά. Είναι ένα πολύπλοκο, τολμηρό, αναπαραγωγικό όργανο!
Και το “Μάτι του άνθους” εδώ, προσηλωμένο στα ένδον, βλέπει σ’ ένα μυστικό, φοβερά γόνιμο, κήπο κάτω απ’ την άσφαλτο:
Τα ποιήματα του Ν.Λ., με τη δυναμική μιας άγριας χλωρίδας (σαγηνευτικά άνθη-παγίδες, τοξικό φύλλωμα, ρίζες που κατεβαίνουν σε βάθος και τρέφονται από αρχαία ύλη), αναπτύσσονται βίαια, αλλά αθόρυβα στην πόλη, μισά σε αχλύ ονείρου και μισά σε άζωτο αιθαλομίχλης -σε μια διπλά επικίνδυνη ατμόσφαιρα, την οποία, μεταστοιχειώνοντας, κατορθώνουν και αποδίδουν ως οξυγόνο και ως εικόνες- νοήματα γεμάτα χρώματα, χυμούς, γύρη…

Ποίηση, Ροές, 2003, 56 σελ.

Ψευδώνυμο – Νίκος Α. Μάντης

Aμνήμων Οδυσσέας ανασύρει εικόνες από τα ταξίδια του στη χώρα των γυναικών. Ελληνας φοιτητής στο Λονδίνο ταλαιπωρεί και ταλαιπωρείται, ως ζωντανό αντίγραφο άστρου της ποπ. Ενα νησί παγιδεύει τους καλοκαιρινούς επισκέπτες στην ενεργειακή σκοτεινιά του. Παππούς κι εγγονός αντιμέτωποι με τον ίδιο πόθο. Ο έρωτας ως νόμισμα πληρωμής της πιο αδιανόητης χάρης. Ενας τερατώδης μάρτυρας παραμονεύει στις γωνιές της οικιακής ζωής. Ενα παιδί-θαύμα δίνει χρησμούς από την άλλη όχθη. Διηγήματα για το σκοτάδι και το φως’ για το σώμα και το βλέμμα’ για τους αντικατοπτρισμούς που ονομάζουμε “ταυτότητα”. Συναντήσεις με την ομορφιά, τη μνήμη και την ασκήμια που εμπνέει σε βαγόνια μετρό και καθίσματα λεωφορείων. Ιστορίες που κρύβουν παιγνιωδώς τ’ όνομά τους μέχρι το τέλος.

Διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006, 185 σελ.

Το χιόνι του καλοκαιριού – Νίκος Α. Μάντης

Πώς νιώθει ένα παιδί όταν τα πρόσωπα της οικογένειάς του μετατρέπονται με μυστηριώδη τρόπο σε ξένους; Τι συμβαίνει όταν τα όρια ανάμεσα στο οικείο και το άγνωστο διαλύονται; Πώς μπορεί κανείς να συμβιώσει με τους μεγαλύτερους φόβους του;
Το καλοκαίρι του 1983, ο οκτάχρονος Λεωνίδας ζει σε ένα χωριό της Πελοποννήσου περιμένοντας την επιστροφή της μητέρας του, που λείπει ανεξήγητα από καιρό. Όταν εκείνη παρουσιάζεται, την ημέρα των γενεθλίων του, ο Λεωνίδας δεν την αναγνωρίζει. Δεν έχει αλλάξει μόνο η συμπεριφορά της αλλά και η όψη της. Η καχυποψία του γι’ αυτήν επιτείνεται και από την ξαφνική εμφάνιση ενός αινιγματικού επισκέπτη: ενός παράξενου και απειλητικού άντρα, που παρακολουθεί τους πάντες και φαίνεται να κρύβει μεγάλα μυστικά…
Ενα βιβλίο για τη μνήμη, την αγάπη και την προδοσία, μέσα από τα μάτια τού χτες και του σήμερα. Ένα μυθιστόρημα για το βάρος των επιλογών της τρυφερής ηλικίας, για τη σκληρότητα της ενηλικίωσης και για την εξιλέωση που πάντοτε αργεί.

Μυθιστόρημα , Εκδόσεις Καστανιώτη, 2010, 376 σελ.

Αγρια Ακρόπολη – Νίκος Α. Μάντης

Ετος 2159 μ.Χ. Ο κόσμος πλέον διοικείται με βάση τη νοημοσύνη: χωρίζεται σε αναστημένους προ-ανθρώπους, τους Νεάντερταλ, που απλώς επιβιώνουν ως μέλη της πιο εξαθλιωμένης κάστας της παγκόσμιας τάξης, και σε Χόμο Σάπιενς, που ζουν για να δίνουν τεστ με στόχο την άνοδό τους στην ιεραρχία. Όλα κινούνται γύρω από το περιβόητο “εμβόλιο της ευφυΐας”. Μόνο όσοι εμβολιάζονται έχουν τη δυνατότητα να ζουν με αξιοπρέπεια. Οι υπόλοιποι πρέπει να υπηρετούν ισόβια τους άλλους.
Ο Μάνο είναι ένας νεαρός Νεάντερταλ, κάτοικος της Μητρόπολης Νέας Αθήνας. Κάποιο βράδυ έρχεται σε επαφή με έναν άγνωστο, τον Άξελ, που ανήκει σε οργάνωση για την ανατροπή του συστήματος. Τότε του παρουσιάζεται μία και μοναδική ευκαιρία να αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Οι κίνδυνοι βέβαια είναι πολλοί και παραμονεύουν στους πάνω ορόφους της Μητρόπολης, στην Αλεξάνδρεια, κι ακόμα πιο ψηλά, στον Θόλο, όπου βρίσκονται οι Πιστοποιημένοι.
Μια ολόκληρη κοινωνία έχει μάθει να αντιμετωπίζει τους Νεάντερταλ σαν ζώα, αδυνατώντας να δει πέρα από τα πρωτόγονα χαρακτηριστικά τους. Θα καταφέρει ο Μάνο να αλλάξει τη μοίρα του; Και αν ναι, με ποιο τίμημα;
Βραβείο Μυθιστορήματος – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” 2014

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2013, 222 σελ.

Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί – Νίκος Α. Μάντης

Σπονδυλωτό μυθιστόρημα
Μια χώρα σε κρίση. Ντάνι, Αλέξης, Δήμητρα, Ρομέο, Ιντρίς, Φοίβος, Αρτεμη, Νάντια. Ο τρόπος που οι ζωές τους επηρεάζουν η μία την άλλη, αλλάζοντας αμετάκλητα τροχιές και παγιωμένες μέχρι χτες βεβαιότητες, έχει όλη τη δύναμη και την ταχύτητα της νέας εποχής. Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Ο φόβος και η βία μολύνουν τη ζωή στις πόλεις, αγγίζουν τους πάντες πιο βαθιά από ποτέ.
Ιστορίες ανθρώπων σε μια Ελλάδα που πασχίζει να βρει τα πατήματά της. Ένα μυθιστόρημα για το γκρίζο παρόν, το ανυποψίαστο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον.
Πέτρα-Ψαλίδι-Χαρτί: Παιχνίδια ζωής ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν έχουν να χάσουν τίποτα πια κι εκείνους που μπορεί να χάσουν τα πάντα.
Βραβείο The Athens Prize for Literature – Περιοδικό (δέ)κατα 2015

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014, 272 σελ.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018, 272 σελ.

Οι τυφλοί – Νίκος Α. Μάντης

Καλοκαίρι 2011. Ο Ισίδωρος αναζητά τη Σοφία στα στενά της ταραγμένης Αθήνας. Ο Κλεάνθης, ερασιτέχνης συλλέκτης στοιχείων και φύλακας του “Βιβλίου των Πάντων”, πιστεύει ότι μπορεί να τον βοηθήσει.
Απρίλιος 1972. Ο Γιώργος είναι ένας νεαρός εύζωνας που πρόκειται να πρωταγωνιστήσει σε μια θεατρική παράσταση-σταθμό, αλλά και στις επετειακές εκδηλώσεις της δικτατορίας στο Καλλιμάρμαρο. Τι είναι αυτό που τον βασανίζει και γιατί οι τηλεπαθητικές του ικανότητες, που τον ακολουθούν από παιδί, δεν μπορούν να τον σώσουν;
Καλοκαίρι 1985, Κυκλάδες. Ο Νέιτ διερευνά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του, σε μια αναζήτηση όπου η τρομοκρατία, η ψυχεδέλεια κι ένας αινιγματικός ταξιδιώτης με δίχρωμα μάτια μπλέκονται αξεδιάλυτα, αλλοιώνοντας τη λογική μορφή της πραγματικότητας.
Πώς συνδέονται όλες αυτές οι ιστορίες; Ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα για τις εκδοχές της ελληνικής τύφλωσης, για την αφήγηση που δε γνωρίζει όρια, αλλά και για την ίδια την ηδονή της εξιστόρησης, όπου αλλεπάλληλοι λαβύρινθοι ανοίγονται, για να μην κλείσουν ποτέ.
Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών 2017
Βραβείο Μυθιστορήματος – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” 2018

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2017, 608 σελ.

Σφάλμα συστήματος – Νίκος Α. Μάντης

Η ιστορία μιας άγριας ενηλικίωσης, από το γύρισμα του αιώνα μέχρι το σημαδιακό 2015.
Ο απολογισμός μιας γενιάς που ξεκίνησε από το σχολικό συγκρότημα της Γκράβας και κατέληξε πρωτοσέλιδο, μέσα απ’ τα μάτια τριών ιδιαίτερων παιδιών, του Άρη, της Ρίτας και του Δημήτρη.
Μια αφήγηση έρωτα και αναρχίας, ένα τεχνολογικό θρίλερ με στοιχεία ιλαροτραγωδίας, ένα αντισυστημικό όνειρο που δεν εντόπισε εγκαίρως το σφάλμα. Ένα βιβλίο για την πολιτική, την επανάσταση και την ουτοπία που γίνεται ανεπανόρθωτη βλάβη.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2019, 512 σελ.

Μυθιστορήματα
Το χιόνι του καλοκαιριού (2010), Εκδόσεις Καστανιώτη
Αγρια Ακρόπολη (2013), Εκδόσεις Καστανιώτη
Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί (2014), Εκδόσεις Καστανιώτη
Οι τυφλοί (2017), Εκδόσεις Καστανιώτη
Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί (2018), Εκδόσεις Καστανιώτη (Ε)
Σφάλμα συστήματος (2019), Εκδόσεις Καστανιώτη

Διηγήματα
Ψευδώνυμο (2006), Εκδόσεις Καστανιώτη

Ποίηση
Το μάτι του άνθους (2003), Εκδόσεις Ροές

Μεταφράσεις
William Beckford, Yiyun Li, Ali Smith, Gary Shteyngart, Paul Beatty, Brian Evenson, Lewis Sinclair, Val McDermid, David Mamet, André Aciman, Robert Irwin, Charles Bukowski

Βραβεία-Διακρίσεις
Αγρια Ακρόπολη – Βραβείο Μυθιστορήματος – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” (2014)
Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί – Βραβείο The Athens Prize for Literature – Περιοδικό (δέ)κατα (2015)
Οι τυφλοί – Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών (2017)
Οι τυφλοί – Βραβείο Μυθιστορήματος – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” (2018)

Πηγές: BIBLIONET, Εκδόσεις Καστανιώτη, Ροές

Μαίρη Γκαζιάνη

Η Μαίρη Γκαζιάνη γεννήθηκε στα Ιωάννινα.
Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε στον τραπεζικό χώρο.
Αρχικά ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία, διατελώντας δραστήριο μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (ΕΦΕ) και λαμβάνοντας μέρος σε εκθέσεις και διαγωνισμούς, με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό της.
Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, παίρνοντας τα πρώτα της μαθήματα από το ζωγράφο Γιώργο Σεκόφσκι. Έπειτα από αμέτρητες ώρες υπομονής και επιμονής και με πολλή αγάπη για τη ζωγραφική, τον Μάιο του 2010 τα έργα της παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά σε ατομική έκθεση. Ακολούθησαν άλλες τέσσερις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, στην Καλαμάτα τον Δεκέμβριο του 2011, στη Σκόπελο τον Αύγουστο του 2012, στη Νάουσα τον Απρίλιο του 2013 και στα Ιωάννινα τον Ιούνιο του 2013. Τον Ιούλιο του 2013 έλαβε μέρος στην ελληνοτουρκική έκθεση ζωγραφικής που πραγματοποιήθηκε στην Ίμβρο και τον Αύγουστο του 2015 στο Τσανάκκαλε. Τον Ιούλιο του 2016 έλαβε μέρος στην εικαστική έκθεση που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του φεστιβάλ «Love the Strays», στην Πάρο. Επίσης έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Όλοι οι πίνακές της είναι λάδι σε καμβά και η θεματική τους δεν περιορίζεται σε ενός είδους θέμα.
Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…». Τον Σεπτέμβριο του 2013 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα Φεγγάρι Λιγότερο», ενώ τον Ιούνιο του 2014, κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα Πλήκτρα της Σιωπής», από τις εκδόσεις Όστρια. Το παραμύθι της «Το Ψαράκι του Βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» το οποίο κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις Βερέττα. Τον Ιούνιο του 2017, κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα Βήματα», από την Εμπειρία Εκδοτική.
Γράφει στίχους, είναι η δημιουργός των στίχων του τραγουδιού «Για όλα αυτά που είσαι» σε μουσική Σάκη Τσιλίκη, «Απόψε» σε μουσική Γιάννη Βαμβακάρη, «Μαζί μου σε θέλω» σε μουσική και ερμηνεία Χλόης Λάμπρου και «Το λάθος» σε μουσική Ελένης Μπελιμπασάκη και με ερμηνευτή τον Βασίλη Διαμάντη.
Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο www.magicradiolive.listen2myradio.com.
Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από τριακόσιες συνεντεύξεις.
Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή ΚΑΛΩΣ ΤΟΥΣ πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών.
Το διάστημα Ιούλιος 2017 έως Μάρτιος 2018 υπήρξε Διευθύντρια Σύνταξης του online Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style.
Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός, με τα οποία ασχολείται ερασιτεχνικά και συμμετέχει σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.
Το 2019 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα “Ζάχαρη άχνη” από τις εκδόσεις Ωκεανός.
Έχει το όμορφο blog: Painting by Mary Gkaziani
Σου γράφω - Μαίρη Γκαζιάνη
«Καληνύχτα αγαπημένε μου…
αγαπημένε μου
και τι να σου χαρίσω που δεν έχεις
να σου χαρίσω ολοστρόγγυλο τον ήλιο
για να τον δεις την ώρα που θα φεύγεις αγαπημένε μου
μια καλημέρα για το τέλος και ένα σύννεφο
να κρύψει το φεγγάρι να αντέχεις
σαν μακραίνω από σένα αγαπημένε μου
και τα κομμάτια που θα μείνουν
να ΄ναι δικά μου μόνο γιατί εγώ αντέχω
στα κομμάτια αγαπημένε μου…»

Ποίηση, Βιβλιοπωλείο “άβακας”, 2012

Ενα φεγγάρι λιγότερο - Μαίρη Γκαζιάνη
Η Αννα είναι μια γυναίκα που ξέρει να δίνει τη καρδιά της. Μια γυναίκα που ο λόγος της είναι όρκος ειλικρίνειας.
Ο Φάνης είναι ένας άντρας με ταλέντο. Ξέρει να πείθει εύκολα αυτούς που διαθέτουν ευαίσθητη ψυχή.
Ο σπόρος του έρωτα ανατρέφεται και θεριεύει μέσα από τον γυάλινο τοίχο του διαδικτύου, ώσπου ολοκληρώνεται κάτω από το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, με τις ευλογίες του ίδιου του θεού, όπου η Άννα χρίζεται ιέρεια και ο Φάνης ιππότης.
Ομως ο ανθός του έρωτα κόβεται απότομα και αντικαθίσταται από τον σπόρο της συντριβής, που ανθίζει και επιμένει να παραμένει αμάραντος.
“Θυμάσαι; Τότε που ο κόσμος συντελούσε, ώστε η πηγή του πόθου μας να παραμένει αστείρευτη και τα κρυστάλλινα νερά της να διατρέχουν τις κοιλάδες της άφθαρτης επιθυμίας της ψυχής και του σώματος; Θυμάσαι ψυχή μου; Κι αν όχι, πες μου πώς να ζήσω χωρίς τη ζωή μου, γιατί εγώ θυμάμαι…”, γράφει η Αννα.
Υπάρχει ο σπόρος της λύτρωσης; Και ποια είναι η διαδρομή που θ΄ ακολουθήσει η Άννα για να φτάσει ως αυτήν;
Ποια μοίρα οδηγεί τη ζωή του Φάνη, ώστε ν΄ ανακαλύψει άγνωστες μέχρι τότε πτυχές της ψυχής του;
Πώς μπορεί ένας άγνωστος να βοηθήσει και μια γυναίκα να προκαλέσει άθελά της σύγχυση;

Μυθιστόρημα, Ελληνική Πρωτοβουλία, 2013, 270 σελ.

Τα πλήκτρα της σιωπής - Μαίρη Γκαζιάνη
Η Αλέξια είναι μια εικοσιπεντάχρονη καθηγήτρια, προερχόμενη από εύπορη οικογένεια, που ο πρώτος διορισμός της, την στέλνει σ΄ ένα απόμακρο νησί της Ελλάδας.
Ο Νικολάι είναι ένας σαραντάχρονος πιανίστας που ζει ολομόναχος στο αρχοντικό σπίτι ενός λόφου του νησιού.
Οι νότες της μουσικής που εκπέμπονται από το σπίτι του λόφου και διαχέονται στην ατμόσφαιρα, μαγεύουν την Αλέξια, η οποία ρίχνεται στην αναζήτηση της πηγής της.
Ενας έρωτας αναδύεται σε ρυθμούς πιανίσιμο, αντάντε, κρεσέντο, φόρτε της μουσικής του Νικολάι. Οι μυστικοπάθειες, οι εξομολογήσεις, μια τυχαία ανακάλυψη, αλλά και η μοίρα καθοδηγούν τον έρωτα στην τελική πορεία του.
Θα επιζήσει;
Η ιστορία διαδραματίζεται, πολλά χρόνια πριν, σε κάποιο μακρινό νησί της Ελλάδας, όπου ακόμα την διηγούνται, άλλοτε σαν μύθο κι άλλοτε σαν πραγματικότητα.

Μυθιστόρημα, Όστρια Βιβλίο, 2014, 264 σελ.

Άλικα βήματα - Μαίρη Γκαζιάνη
Η Έλενα, μια νέα γυναίκα, λόγω πρωτοφανούς κακοκαιρίας, βρίσκεται εγκλωβισμένη μαζί με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους σ’ ένα αεροδρόμιο. Οι πτήσεις έχουν σταματήσει και τα αεροπλάνα είναι ακινητοποιημένα. Η κακοκαιρία επιδεινώνεται συνεχώς…

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2016, 224 σελ.

Ζάχαρη άχνη - Μαίρη Γκαζιάνη
Η Αύρα γεννιέται μια κρύα νύχτα του Γενάρη σε μια μικρή επαρχιακή πόλη κι είναι το όγδοο παιδί μιας πολυμελούς πολυμελούς οικογένειας. “Σε χρίζω μάνα” είπε η μια από τις τρεις μοίρες που στάθηκαν πάνω από την κούνια της. Κι αυτός ο ρόλος την ακολούθησε σ΄ όλη της τη ζωή. Πρώτο της μωρό το αδερφάκι που γεννήθηκε μετά απ΄ αυτήν, ύστερα η κούκλα που της έφερε ο αδερφός της από την Αμερική, κι ακολούθησαν ανίψια και παιδιά που δεν γέννησε. Ή μήπως γέννησε;

Έφηβη γνωρίζει τον Λεωνίδα, έναν φαντάρο που υπηρετεί τη θητεία του. Η απλή γνωριμία τους κατέληξε σ’ έναν βεβιασμένο γάμο που γρήγορα διαλύθηκε.

Με τη στάμπα της ζωντοχήρας “φυγαδεύτηκε” από το χωριό για την Αθήνα, σε μια από τις αδερφές που μόλις είχε παντρευτεί και είχε γεννήσει. Ακόμα μια φορά ανέλαβε τον ρόλο της μάνας.

Ώσπου θα έρθει στη ζωή της ο Αρίστος… Είναι γι’ αυτήν η αδερφή ψυχή, αλλά τα εμπόδια μπροστά τους ορθώνονται βουνό…

Μια ζωή γεμάτη εμπόδια, μια ζωή πικρή, μια ευτυχία σαν ζάχαρη άχνη… που σκορπίζει στο παραμικρό φύσημα του ανέμου.

Μυθιστόρημα, Ωκεανός, 2019, 512 σελ.

Μυθιστορήματα
Ενα φεγγάρι λιγότερο (2013), Ελληνική Πρωτοβουλία
Τα πλήκτρα της σιωπής (2014), Όστρια Βιβλίο
Άλικα βήματα (2016), Εμπειρία Εκδοτική
Ζάχαρη άχνη (2019), Ωκεανός

Ποίηση
Σου γράφω… (2012), Βιβλιοπωλείο “άβακας”

Πηγές: BIBLIONET, Όστρια Βιβλίο, Ελληνική Πρωτοβουλία, Εμπειρία Εκδοτική, Ωκεανός