Σπούδασε οικονομικές επιστήμες και εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα, της οποίας χρημάτισε ανώτατο διευθυντικό στέλεχος.
Στη λογοτεχνία μπήκε από πολύ νωρίς, από τα μαθητικά του ακόμα χρόνια (πρώτα δημοσιεύματα διηγημάτων του το 1937). Από τότε άρχισαν πυκνές δημοσιεύσεις κειμένων και άρθρων του γύρω από θέματα λογοτεχνίας, καθώς και καθαρά λογοτεχνικά κομμάτια του (ποιήματα, διηγήματα, κριτικές, μελέτες κ.λ.π.) σε πλήθος εφημερίδες και περιοδικά της επαρχίας και της πρωτεύουσας. Συνέγραψε θεατρικές επιθεωρήσεις στη λεσβιακή ντοπιολαλιά, που παίχτηκαν από ερασιτεχνικούς θιάσους της ιδιαίτερης πατρίδας του, καθώς και πολλά θεατρικά έργα (πάνω από τριάντα), αρκετά απ’ τα οποία ανεβάστηκαν κυρίως από ερασιτέχνες στη Μυτιλήνη, την Αθήνα, το Μονακό, και την Αυστραλία, και διδάχτηκαν από το ελληνικό ραδιόφωνο. Έδωσε πλήθος διαλέξεων πάνω σε πνευματικά θέματα στην Αθήνα και την επαρχία, καθώς και στο εξωτερικό, σε ομογενειακές παροικίες (Αμερική, Αυστραλία). Διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό “Λόγος” της Μυτιλήνης (1953-1955), και το πολιτιστικό περιοδικό “Συνεργασία” της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (1974). Εξέδωσε περί τα είκοσι-πέντε βιβλία, κυρίως μυθιστορήματα και διηγήματα, αρχίζοντας από ποιήματα (1951). Το (2002) εκδόθηκαν δυο πολυσέλιδα μυθιστορήματά του, το “Οι κύκλοι του έρωτα” και το “Πέρα απ’ τη θύελλα”. Συνεργάστηκε σαν σεναριογράφος με τον κινηματογράφο (“Ψαρόγιαννος”, “Αγώνας δίχως τέλος”), και με την τηλεόραση, στα ελληνικά κρατικά κανάλια της οποίας έδωσε, είτε σε διασκευές έργων της λογοτεχνίας μας, είτε σε πρωτότυπα έργα, μερικά απ’ τα πιο επιτυχημένα -κατά την άποψη της κριτικής- σήριαλ, όπως: η “Γαλήνη”, οι “Πανθέοι”, η “Τελευταία νύχτα της γης”, η “Μαρία Πάρνη”, ο “Δρόμος”, “Η Λάμψη των άστρων”, η “Θύελλα”, oι “Ημέρες Οργής” κλπ. (περί τα 400 επεισόδια, που αντιστοιχούν σε 80 βιβλία των 250 σελίδων το καθένα). Πεζογραφικά έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ουγγρικά, ρουμανικά, κινέζικα κλπ.
Τον Νοέμβριο 2001 το βραβευμένο απ’ την Ακαδημία Αθηνών μυθιστόρημά του “Ένα νησί ταξιδεύει” κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στη Ρουμανία, και τον Σεπτέμβριο 2002 βγήκε σε δεύτερη έκδοση.
Τιμήθηκε επανειλημμένα με βραβεία, ανάμεσα στα οποία: το Βραβείο Ουράνη της Ομάδας των Δώδεκα, το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, και το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για την πεζογραφία, ενώ το διήγημά του “Φυγή” εκπροσώπησε την Ελλάδα στον παγκόσμιο διαγωνισμό διηγήματος της εφημερίδας Herald-Tribun της Νέας Υόρκης το 1954, και μεταφράστηκε σε 22 ξένες γλώσσες. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της “Λεσβιακής Παροικίας” Αθηνών, στην οποία εργάστηκε σαν Γενικός Γραμματέας επί είκοσι χρόνια (1965-1985), και στη συνέχεια σαν Πρόεδρός της επί άλλα δέκα πέντε (1985-2000). Σήμερα είναι Επίτιμος Πρόεδρός της. Γενικά το έργο του, λυρικό στη βαθύτερη ουσία του, όπως έχουν γράψει οι κριτικοί του, χαρακτηρίζεται από απέραντο ανθρωπισμό, που αγκαλιάζει όλον τον κόσμο. Μ’ αυτό το εφόδιο διερευνά τις ανθρώπινες σχέσεις, και ιδιαίτερα εκείνες των δύο φύλων.
Κύκνειο λογοτεχνικό άσμα του, το μυθιστόρημα “Τοπία ζωής” του 2016, από τις εκδόσεις “Αγγελάκη”. Το προηγούμενο, “Ένα παρελθόν χωρίς μέλλον” των εκδόσεων “Αιολίδα” περιείχε τις αναμνήσεις του απ’ την πολύχρονη θητεία του στα ελληνικά γράμματα. Στις σελίδες του παρελαύνουν ένα πλήθος γνωστά και άγνωστα πρόσωπα της πνευματικής, της πολιτικής, της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου μας, στοιχισμένα σε επιτυχίες, αποτυχίες, χαρές, λύπες, όνειρα, διαψεύσεις. Μια γλυκόπικρη γεύση του αιώνα που πέρασε.
Έφυγε από τη ζωή στις 16 Φεβρουαρίου του 2021 στην Αθήνα, όπου και κατοικούσε, σε ηλικία 98 ετών.
Η λάμψη των άστρων (1983), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Ένα νησί ταξιδεύει (1988), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Το κοίλον του κύματος (1996), Οδυσσέας
Απαγωγή (1999), Άγκυρα
Πέρα απ’ τη θύελλα (2002), Άγκυρα
Οι κύκλοι του έρωτα (2002), Άγκυρα
Ένα νησί ταξιδεύει (2004), Άγκυρα
Μισή ζωή (2006), Ελληνικά Γράμματα
Η ώρα των αγγέλων (2006), Άγκυρα
Τοπία ζωής (2016), Αγγελάκη Εκδόσεις
Διηγήματα
Φυγή (1954)
Άγαλμα σου μιλώ (1997), Άγκυρα
Πεζά
Καμπάνες (1954)
Ζωή (1956)
Το χαμένο πουλί (1963)
Έρημος (1970)
Ένας πολίτης ελεεινής μορφής (1975)
Άτομο (1978)
Ψαρόγιαννος (1982)
Τζούλφους (1983)
Πέρα απ’ το τέλος (1992)
Παιδί μου (1995)
Αφηγήσεις
Ένα παρελθόν χωρίς μέλλον (2010), Αιολίδα
Παιδική και εφηβική λογοτεχνία
Ίτε παίδες (Η φλόγα της Νιότης) (1966), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Η μαγεία του κόσμου (1989), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο μικρός πραματευτής (1996), Άγκυρα
Η φλόγα της νιότης (1996), Άγκυρα
Ιερή γη (1996), Άγκυρα
Πέρα από τ’ όνειρο (2005), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο γυρισμός (2005), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ανοίγοντας τα φτερά (2005), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ποίηση
Τομές (1952)
Δοκίμια-Μελέτες
Ο βάμβαξ και αι εις τα χώρας της Κοινής Αγοράς δυνατότητες εξαγωγής του (1964)
Μακαρία: Η Λέσβος και η αιώνια πνευματική της άνοιξη (1989)
Σενάρια για τον Κινηματογράφο και την Τηλεόραση
Το μεγάλο ταξίδι (1957)
Ψαρόγιαννος (1966)
Γαλήνη (1976)
Οι Πανθέοι (1977-79)
Ο δρόμος (1978-1980)
Αγώνας δίχως τέλος (1979)
Τελευταία νύχτα της γης (1980)
Μαρία Πάρνη (1980)
Η Λάμψη των άστρων (1983)
Θύελλα (1987)
Ημέρες Οργής (1992)
Θεατρικά έργα
Ο Μιχάλης ο Λιόντας (1953)
Τα κουδούνια του τρελού (1954)
Ψαρόγιαννος
Πάρε με άνεμε (1962)
Το άνθος (1966)
Βασίλης ο αρβανίτης (1978)
Συλλογικά έργα
Αθάνατη ιδέα (1996), Άγκυρα
Μεταφράσεις
Henri Troyat, Η αράχνη (1970), Γρηγόρη
Denis de Rougemont, Ανοιχτή επιστολή στους ευρωπαίους (1972)
Βραβεία-Διακρίσεις
«Ανεμώνη» – Πρώτο Βραβείο της Ελληνικής Περιηγητικής Λέσχης (1952)
«Ζωή» – Βραβείο Ουράνη της Ομάδας των Δώδεκα (1956)
«Το Μεγάλο Ταξίδι» – Πρώτο Βραβείο Διαγωνισμού σεναρίου του περιοδικού «Ταχυδρόμος» και της «Unifrance Film» (1957)
«Πάρε με Άνεμε» – Έπαινος Κρατικού Θεατρικού Διαγωνισμού (1962)
«Ιερή Γη» – Βραβείο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (1968)
«Ένας πολίτης ελεεινής μορφής» – Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1975)
«Άτομο» – Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1978)
«Ένα νησί ταξιδεύει» – Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1988)
«Απαγωγή» – Βραβείο Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων (1999)
Βραβείο υπουργείου Αιγαίου για τη συνολική προσφορά του στο ερασιτεχνικό θέατρο και εν γένει στον πολιτισμό (2002)
Ένα νησί ταξιδεύει – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Όταν γεννιέσαι σ’ ένα πανέμορφο νησί, κι είσαι ζωσμένος απ’ τη θάλασσα και τους ανέμους της, το δίχως άλλο στην ψυχή σου ισάρονται σημαίες για ονειρεμένα ταξίδια στη ζωή και στον κόσμο.
Οι ήρωες αυτού του βιβλίου, με σίγουρη πυξίδα τη νιότη τους, ξεδιπλώνουν τα πιο ωραία τους χρόνια μέσα στο κλίμα του παρθένου έρωτα, των αγνών σχεδίων, των αθώων ιδεών, αλλά και των κινδύνων με τους οποίους απειλούσαν την ανθρωπότητα τα δικτατορικά καθεστώτα του μεσοπολέμου.
Η Άρτεμις είναι ένα προσφυγόπουλο. Ο Άρης, η ενσάρκωση της ιδανικής ομορφιάς. Ο Πέτρος, η αγωνία της φιλοσοφίας. Ο Δρόσος, η προσγείωση της ζωής. Η “Καμφορά”, η “Άλγεβρα”, ο Νάσος, ο Θόδωρος, ο Ρένος, η Καλή, κι ο Στρατής, οι περιπλοκές της ιστορίας, που μια χάνεται και μια ξεπετιέται στα στενά δρομάκια του νησιού…
Το κοίλον του κύματος – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Μια ερωτική ιστορία με πολλαπλές εκφάνσεις, με φόντο τα συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα της κατοχικής περιόδου και του μεταπολέμου, έως τις μέρες μας: αντιφασιστικός αγώνας, εμφύλιος πόλεμος, μετεμφυλιακές αναζητήσεις, δικτατορία των συνταγματαρχών, μεταπολίτευση – και ο έρωτας, αγωνία και απελπισμένο κυνηγητό της ουτοπίας, ως μόνη λύση στο υπαρξιακό πρόβλημα.
Αναζητήσεις, διαπλοκές, συγκρούσεις, όνειρα, διαψεύσεις, αυταπάτες. Και το ερώτημα: μπορεί η μεταμέλεια να σε βγάλει από το αδιέξοδο ή μήπως κανένας δρόμος δεν έχει επιστροφή;
Πέρα απ’ τη θύελλα – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Οι θύελλες περίσσεψαν στον πλανήτη μας και στην ανθρώπινη ιστορία. Αλλά για τον καθένα μετρούν εκείνες που χτύπησαν κάποια δεδομένη στιγμή τον τόπο του και τους δικούς του. Μια απ’ αυτές έπληξε οδυνηρά και την πατρίδα μας κατά τον περασμένο αιώνα και επισώρευσε πάμπολλα δεινά στην οικονομία και την κοινωνία μας – δεινά, που ακόμα και σήμερα, πέρα απ’ τη θύελλα, εξακολουθούν να ταλανίζουν πλήθος ανθρώπων. Πόσες οικογένειες δεν ξεριζώθηκαν και δεν ξεκληρίστηκαν, πόσοι βασανισμένοι δε σκορπίστηκαν από ‘δω κι από ‘κει, και πόσα πλάσματα δε χάθηκαν μες στη δίνη των ανέμων. Μπορεί στη συνέχεια οι πιο πολλοί να ορθοπόδησαν, να έριξαν καινούριες ρίζες και να πρόκοψαν στη νέα τους ζωή, δημιουργώντας συνθήκες μιας σύγχρονης πραγματικότητας, μ’ όλα τα χαρακτηριστικά της σημερινής κοινωνίας: τη δράση, τους ανταγωνισμούς, τη φιλία, τον έρωτα, την υπονόμευση, το μίσος. Όμως, ο παλιός καημός του χαμένου δεν έσβησε και δε θα σβήσει ποτέ απ’ την καρδιά των πρωταγωνιστών, όσων ζουν ακόμα, παρά μόνο όταν θα κλείσουν τα μάτια τους.
Το βιβλίο τούτο είναι η αληθινή ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων εκείνης της εποχής, που ακόμα και πέρα απ’ τη θύελλα, ως την τελευταία τους ώρα, ως τα σήμερα, δεν έπαψαν ν’ αναζητούν αυτούς με τους οποίους τους είχαν κάποτε δεμένους ο Θεός και η μοίρα.
Οι κύκλοι του έρωτα – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Είναι η αναζήτηση του απόλυτου έρωτα, ή απλά του έρωτα, που στοιχειώνει τις μέρες μας, και οδηγεί τα βήματά μας ώς τις πιο ακραίες ενέργειες και επιδιώξεις;
Ο ήρωας του βιβλίου ζει, σκέφτεται, δρα, και κινείται απ’ τη μόνιμη, ενστικτική, αλλά και συνειδητή ταυτόχρονα ανάγκη μιας σχέσης με ανθρώπινο πρόσωπο, όπου, σαν έτερο ήμισυ, θα βρει καταφύγιο πληρότητας. Φυσικά, σ’ όλες του τις συμπεριφορές κυρίαρχο ρόλο παίζει ο ερωτικός πόθος και το ερωτικό πάθος, που αποτελεί το βιολογικό του πλαίσιο, δημιουργώντας τις συνθήκες της καθημερινότητάς του.
Στον ίδιο κύκλο περιστρέφονται και οι ηρωίδες, σαν αντικείμενα των παραπάνω επιθυμιών, είτε ανταποκρίνονται θετικά, είτε αρνητικά στις προσπάθειές του να τις πλησιάσει και να συνδεθεί μαζί τους. Βέβαια, η καθεμιά ζει τη δική της ψυχική περιπέτεια, ανάλογα με τον κόσμο της, γεγονός που φέρνει τις συγκρούσεις, με τελική απόληξη η επιδιωκόμενη ιδανική σχέση να ψάχνει συνέχεια να βρει την καταξίωσή της.
Σε τελευταία ανάλυση, το ερώτημα παραμένει: διαφεντεύει λοιπόν τόσο πολύ ο έρωτας τις μέρες μας και τη ζωή μας;
Πέρα από τ’ όνειρο – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Ο Αντόνιο Μάλφι, ο νεαρός φίλος του Μάρκο Πόλο, που ύστερα από μύριες όσες περιπέτειες έφτασε μαζί του ως τη βαθιά Ανατολή, στο βασίλειο του Κουμπλάι Χαν, είναι θαμπωμένος απ’ τα όσα έχει δει και κυρίως από τα πλούτη και το χρυσάφι του Μεγάλου Βασιλιά. Γι’ αυτό αισθάνεται ευγνωμοσύνη για το φίλο του Μάρκο, που τον πήρε μαζί του στο ταξίδι, και πίστη απέναντι στον Κουμπλάι Χαν, που έθεσε στη διάθεσή τους όλα τα καλά του Θεού στις επαρχίες της απέραντης Κίνας, όπου τους έστειλε να κάνουν επιθεώρηση.
Ο Αντόνιο δεν μπορεί να συγχωρήσει την τρέλα του Μαρτσέλο, ενός νέου από τη συνοδεία τους, που έχει ερωτική σχέση με την κόρη του μεγάλου αυλάρχη και τελικά δεν τους ακολουθεί στη μεγάλη τους περιπέτεια στις αχανείς εκτάσεις της μυθικής Κίνας.
Μήπως τάχα και οι ίδιοι, εξαιτίας του Μαρτσέλο, αντιμετωπίσουν την οργή του αυτοκράτορα;
Ο γυρισμός – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Ο Μάρκο Πόλο και ο φίλος του Αντόνιο Μάλφι συνεχίζουν να ταξιδεύουν στο εσωτερικό της Κίνας για χρόνια, ώσπου αρχίζουν να νοσταλγούν την αγαπημένη τους Βενετία.
Ο Αντόνιο συλλογιέται τη μητέρα του και φοβάται μήπως επιστρέφοντας δεν τη βρει ζωντανή. Σκέφτεται και τα καμώματα του συντρόφου τους Μαρτσέλο, που η περιπέτειά του με την κόρη του μεγάλου αυλάρχη στο παλάτι του Κουμπλάι Χαν τους έχει θέσει σε κίνδυνο και ίσως τους στοιχίσει τη ζωή. Καταστρώνουν σχέδια με τον Μάρκο πώς θα καταφέρουν να φύγουν.
Βρίσκουν τον τρόπο. Αρχίζει το ταξίδι της επιστροφής, καθώς απ’ το παλάτι τούς αναθέτουν τη συνοδεία μιας πριγκίπισσας που πάει να παντρευτεί στην Περσία. Επανδρώνουν πλοία και ξεκινούν να διασχίσουν τις νότιες θάλασσες και τον Ινδικό Ωκεανό, ως τον Περσικό Κόλπο. Και αρχίζουν νέες περιπέτειες με άγρια κύματα, με πειρατές, με βροχές και καταιγίδες…
Ανοίγοντας τα φτερά – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Το να ξεκινάς να ταξιδέψεις για να γνωρίσεις άλλες θάλασσες, άλλες χώρες κι άλλους τρόπους πέρα απ’ τους ορίζοντες, ανοίγοντας τα όρια του γνωστού σου κόσμου, είναι ανείπωτη χαρά. Όταν αυτή η χαρά εμπλουτίζεται και με τη γνωριμία νέων ανθρώπων, που η σχέση σου μαζί τους σου ενδυναμώνει την ψυχή, τότε η ζωή σου στεριώνεται ακόμα πιο πολύ πάνω στη γη, χαλυβδώνεται η συνείδησή σου.
Αυτό συνέβη και στο νεαρό Μάρκο Πόλο που, συντροφιά με το συνομήλικό του Αντόνιο Μάλφι και με την προστασία του πατέρα του και του θείου του, ξεκίνησαν το μεγάλο ταξίδι προς την Ανατολή, ψάχνοντα τα μυστικά του κόσμου.
Και τι δε συνάντησαν στο δρόμο τους: φουρτούνες και θύελλες, ληστές και κακά πνεύματα, παραδεισένιες χώρες , πανέμορφα τοπία και απέραντες ερήμους, απειλές και θανάσιμους κινδύνους, καινούργιους λαούς, φτώχια και πλούτη, για να καταλήξουν τελικά στο μυθικό βασίλειο του αυτοκράτορα της Κίνας, Κουμπλάι Χαν, όπου θαμπώθηκαν από τα παλάτια και το χρυσάφι του.
Μισή ζωή – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Στην εποχή του διαδικτύου ένα δέμα με παλιούς φακέλους αλληλογραφίας σηματοδοτεί το αναπόφευκτο πέρασμα του χρόνου. Όταν η συγκεκριμένη αλληλογραφία έχει ερωτικό περιεχόμενο (όπως συμβαίνει στη “Μισή ζωή” του Τάκη Χατζηαναγνώστου) τότε το πέρασμα του χρόνου χρωματίζεται από δυνατά αισθήματα τα οποία παρασύρουν το αναγνώστη σε έναν επαναστοχασμό της ζωής. Στη “Μισή ζωή” ο πρωταγωνιστής (και αναγνώστης της αλληλογραφίας) βρίσκεται στο τέλος της ζωής του. Ξαναδιαβάζοντας θυμάται και, δια της ερωτικής μνήμης, υποχρεώνεται στη βασανιστική αριθμητική: τόσα κέρδη, τόσες απώλειες.
Η ώρα των αγγέλων – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Αν υπάρχει κάτι που δεν το ξεχνά κανείς ποτέ, σ’ όλη του τη ζωή, αυτό είναι οι χώροι όπου περπάτησε τα πρώτα του βήματα, οι άνθρωποι που γνώρισε σ’ αυτούς τους χώρους, και ιδίως η πρώτη αγάπη που άνθισε στα τρυφερά παιδικά του στήθια, όταν, ζώντας την ώρα των αγγέλων, ψηλαφούσε δειλά τον προσωπικό του μύθο στα στενοσόκακα της φτωχής γειτονιάς του με τα χαμηλά σπίτια και τους ταπεινούς γειτόνους του.
Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον ονείρου και αγνότητας, λίκνο όπου πλάθεται η αθωότητα της ανθρώπινης ψυχής, είναι φυσικό να παίρνει διαστάσεις συγκλονιστικού, καταλυτικού, και ανατρεπτικού γεγονότος κάθε πράξη που παραβιάζει την απλή τάξη των πραγμάτων για κρύφιους κι ανεξερεύνητους σκοπούς. Πόσο μάλλον όταν η πράξη αυτή είναι ένα έγκλημα…
Ένα παρελθόν χωρίς μέλλον – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Αναμνήσεις από μια μακρά θητεία στα ελληνικά γράμματα
Ένα παρελθόν που ήδη χάνεται μες
στην ομίχλη του χρόνου…
Ένα παρελθόν γεμάτο χαρές και επιτυχίες,
αλλά και πικρίες, και απογοητεύσεις,
και διαψεύσεις…
Ένα παρελθόν γεμάτο γνωριμίες, πρόσωπα, φυσιογνωμίες…
Ένα παρελθόν που το στοιχειοθετεί κανείς καθώς πορεύεται προς το μέλλον,
αλλά που το ίδιο δεν έχει μέλλον πια…
Ωστόσο, ένα παρελθόν με μια εξαίσια γεύση, που την ορίζουν τα όσα ίχνη γράφτηκαν ως τώρα στην καρδιά…
Το καινούριο βιβλίο του γνωστού Λέσβιου συγγραφέα, με αναμνήσεις απ’ την πολύχρονη θητεία του στα ελληνικά γράμματα. Στις σελίδες του παρελαύνουν ένα πλήθος γνωστά και άγνωστα πρόσωπα της πνευματικής, της πολιτικής, της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου μας, στοιχισμένα σε επιτυχίες, αποτυχίες, χαρές, λύπες, όνειρα, διαψεύσεις. Μια γλυκόπικρη γεύση του αιώνα που πέρασε.
Αφηγήσεις, Αιολίδα, 2010, 252 σελ.
Τοπία ζωής – Τάκης Χατζηαναγνώστου
Σ’ έναν κόσμο που μαστίζεται από αλλεπάλληλες κρίσεις: οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, και δέρνεται από φανατισμούς που δημιουργούν κλίμα φόβου, τρόμου και θανάτου, σίγουρα δε μετρούν ιδιαίτερα οι ανθρώπινες ιστορίες, ακόμα κι αν έχουν οδυνηρό χαρακτήρα.
Όμως αυτές οι ίδιες ανθρώπινες ιστορίες: της γηραιάς κυρίας Εύστρας, της αδελφής της Μαρίας, των κοριτσιών Ελεονόρας και Ηλέκτρας, του παππού Αλόνσου, του κυνηγημένου Ανδρέα, του πρόσφυγα Περίανδρου, κι άλλες ακόμα, είναι εκείνες που συνθέτουν με τον μύθο τους τον καμβά των Τοπίων της ζωής, δίνοντας με την πολυχρωμία τους την τρέχουσα περιπέτεια του σήμερα. Είτε έχουν είτε δεν έχουν άμεση σχέση με τη δεδομένη πραγματικότητα, εντούτοις, απ’ αυτήν προέρχονται, κι αυτή διαμορφώνουν με τις εξελίξεις τους.
Μυθιστόρημα, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2016, 342 σελ.
Πηγές: EKEBI, Biblionet, Άγκυρα, Καστανιώτης, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Εκδόσεις Αγγελάκη, Αιολίδα, Ελληνικά Γράμματα
