Τάσος Ψάρρης

Το αγαπημένο της μαύρο – Τάσος Ψάρρης

Ένα τραγικό γεγονός διαταράζει την ψυχική υγεία της μικρής Χαράς και τη σχέση της με τη μητέρα της την Ξένια. Εκείνη, απελπισμένη, την παίρνει και απομονώνονται στο σπίτι ενός θείου της στο βουνό. Εκεί θα γνωρίσουν τον Θόδωρο, έναν ιδιόμορφο και μυστηριώδη ζωγράφο που θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή τους. Ο Θόδωρος αναλαμβάνει να μυήσει τη Χαρά στα μυστικά της ζωγραφικής και να της προσφέρει στοργή και προστασία. Χωρίς να το θέλει, η Ξένια διεισδύει σε έναν κόσμο πρωτόγνωρο, σ’ ένα σύμπαν που θα ανατρέψει όλα όσα γνώριζε μέχρι τώρα για τη ζωή.
Πίνακες, φωτογραφίες, γράμματα και μηνύματα θα την οδηγήσουν σε μια σειρά από οδυνηρές αποκαλύψεις και σ’ έναν δρόμο που δεν έχει γυρισμό.

Μυθιστόρημα, Momentum, 2012, 356 σελ.

Συσκότιση – Τάσος Ψάρρης

Να μ’ ανταμώνεις
στους κρύους περιπάτους μου
στα μυστικά μου ταξίδια
να μου δείχνεις τα σημάδια του χειμώνα
και να με φωνάζεις σώμα
αργά, σαν της ατέλειωτης φυγής το παρακάλι
πάντα την ίδια ώρα
την ώρα του θυμού και της συσκότισης
με το κόσμημα του έρωτα στο στήθος
και της αποστασίας τις φωτιές.
Να με κρατάς ψηλά, μέχρι τα σύννεφα,
να μου χαρίζεις την πνοή της σωτηρίας
αγριεμένη κυρά της αντοχής.

Ποίηση, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2013, 48 σελ.

Η βιτρίνα – Τάσος Ψάρρης

Η Παναγούλα ζει μαζί με τον άντρα και τον γιο της σ’ ένα φτωχό ορεινό χωριό που μαστίζεται από ξηρασία. Αυτό το χωριό δεν είναι όπως τα άλλα: οι κάτοικοι, αρνούμενοι να το εγκαταλείψουν, αντισταθμίζουν τη δυστυχία τους μέσω της λειτουργίας μιας πρωτοποριακής κοινοτικής επιχείρησης που στεγάζεται σ’ ένα παλιό ελαιοτριβείο. Αφεντικό της επιχείρησης και ολόκληρου του χωριού είναι μια αυταρχική γριά που έχει το πρόσωπο καλυμμένο με μαντήλι. Το “ελαιοτριβείο” είναι τόσο γερά θεμελιωμένο στη συνείδηση των κατοίκων που τίποτα δεν είναι ικανό να διαταράξει τη λειτουργία του: η ανάγκη για επιβίωση δεν αφήνει περιθώρια για κλυδωνισμούς. Ο τραγικός όμως θάνατος μιας χωριανής και η ανεξήγητη λιποθυμία του γιου της Παναγούλας θα πυροδοτήσουν μια σειρά εξελίξεων που θα δοκιμάσουν τις αντοχές του τοπικού συστήματος αξιών. Τι κρύβεται πίσω απ’ αυτά τα περιστατικά; O καινούργιος δάσκαλος του χωριού, ένας άνθρωπος που ταιριάζει τόσο λίγο με τη φιλοσοφία του χωριού όσο και ο ήλιος με τη νύχτα, είναι αποφασισμένος να μάθει. Σπρωγμένος από τις προσωπικές του εμμονές, προσεγγίζει την Παναγούλα με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι το κάνουν οι άλλοι: μ’ έναν τρόπο περισσότερο, ή μάλλον εξ’ ολοκλήρου πνευματικό. Στόχος του είναι να της παρουσιάσει μια νέα πραγματικότητα και να τη φέρει αντιμέτωπη με την άλλη πλευρά του εαυτού της. Ο δάσκαλος αμφισβητεί την ισχύουσα τάξη πραγμάτων, ψάχνει, ανακατεύει, αναμιγνύεται, αντιστέκεται, αναζητά μια αλήθεια που φαίνεται πολύ μακρινή, παρασύροντας την Παναγούλα σ’ έναν δρόμο χωρίς γυρισμό.

Μυθιστόρημα, Σμίλη, 2017, 464 σελ.

Εγχειρίδιο ναυαγού – Τάσος Ψάρρης

ΔΕΙΠΝΟ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΚΕΡΙΩΝ

Συνεννοηθήκαμε.
Αύριο κλείνεις εσύ την πόρτα.
Ούτε ο γάτος, ούτε ο άνεμος
ούτε αυτός ο ανάγωγος υπηρέτης
που δεν ξέρει ούτε τα γάντια του να φορέσει.
Την κλείνεις, και τέλος.
Και μην μπερδευτείς:
θα πρέπει να είσαι από τη μέσα μεριά.
Το στρωμένο τραπέζι θα σε περιμένει.

Ποίηση, Εκάτη, 2017, 48 σελ.

Φονικές ουσίες – Τάσος Ψάρρης

Ο Τάσος Ψάρρης, ήδη καταξιωμένος στον χώρο της γραφής, με πολλές μεταφράσεις, διηγήματα, μυθιστορήματα και δύο ποιητικές συλλογές, έρχεται με αυτήν την τρίτη να συμπυκνώσει εμπειρίες ζωής και σκέψης. Η πένα του ρέει, παρασύροντας τον αναγνώστη σε σκέψεις και εικόνες, με πολιορκίες κι αποχαιρετισμούς, με λογοδοσίες κι εκρήξεις που διαγράφουν την ήττα μας μέσα από το κλάμα ενός παιδιού. Η αποτίμηση γίνεται με λυρική διάθεση και η απολογία με αυτοσαρκασμό.

ΓΡΑΜΜΗ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ
Εντός της ημέρας
θα χαράξω στο χώμα
τη γραμμή του τερματισμού
με το ξίφος που κρατώ
απ’ τον πρώτο μου πόλεμο.

Κι από τη μέσα μεριά
από τη μεριά της ντροπής
και της λύπησης
θα γράψω με μεγάλα γράμματα
Σιωπή
για να ξέρουν οι νικητές
ότι ο δρόμος δεν τελειώνει ποτέ.

Ποίηση, Εκάτη, 2018, 48 σελ.

Μολύβι για τα μάτια – Τάσος Ψάρρης

Ένα παιδί περιπλανιέται κάθε βράδυ στο παρελθόν στιγματισμένο από το αγεφύρωτο κενό της απώλειας. Ο σπόρος της ευαισθησίας βλασταίνει στην ψυχή ενός στρατιώτη ακόμα κι όταν όλα γύρω του καίγονται. Η επιτυχία είναι ο τόπος της αιώνιας άρνησης σ’ έναν κόσμο λερωμένο από το αίμα κάθε ατομικής ιστορίας. Η αδιαφορία μιας μάνας για την ιδιαιτερότητα του γιου της είναι το χώμα που θα τη σκεπάσει για πάντα. Το εσωτερικό φως μιας τυφλής γυναίκας υπερισχύει της εκτυφλωτικής αχρειότητας του άντρα της. Η συγγραφή ως το μοναδικό μέσο διείσδυσης στη χειροπιαστή εκδοχή του απείρου. Ο πόθος για μια καινούργια ηδονή, για ένα καινούργιο σαρκικό όραμα, γκρεμίζει τα σαθρά τείχη μιας συζυγικής σχέσης. Η μεγαλομανία ενός ανθρώπου που βλέπει καλύτερα κάτω από το νερό παρά πάνω στη γη. Η αγάπη δεν σταματά όταν σταματά η καρδιά που τη φιλοξενεί. Ο πλανήτης αλλάζει χέρια, χωρίς όμως να αλλάζει τίποτα ουσιαστικό επάνω του.
Δέκα στιγμιότυπα, δέκα αναπαραστάσεις της αδιάσπαστης ροής στιγμών και σημείων, δέκα σκηνές από το ατέλειωτο μυθιστόρημα της ματαιοπονίας. Η κάθε προσπάθεια για αλλαγή, για κατανόηση, για ανύψωση, οδηγεί πάντα σ’ ένα κατώτερο επίπεδο σκέψης, σ’ ένα κατώτερο επίπεδο γλώσσας, σ’ ένα κατώτερο επίπεδο έκφρασης. Η κάθε πράξη, το κάθε συναίσθημα, το κάθε γεγονός, είναι και μια ενέδρα: είναι το σημείο ταφής της συνείδησης, ο τόπος μαρτυρίου της βιωματικής γνώσης του ανθρώπου.

Μυθιστόρημα, Σμίλη, 2019, 432 σελ.

Είκοσι λεκτικά σχέδια πάνω σε πίνακες του Μπρέγκελ – Τάσος Ψάρρης

13.
Ένα χλομό πανί
άσπρο της νύχτας πιόνι
σε θέση αναμονής
παράξενα που λιώνει!
αθόρυβα που στάζει!
σαν το σφιχτό σχοινί
μοιραία ταπεινώνει
το σώμα της φωνής
παιδί και με κοιτάζει
του πόνου η απειλή
τα κύτταρα ματώνει
μιας στείρας προσμονής
θλιμμένα με σκεπάζει
ένα χλομό πανί.
(“Ο θάνατος της Παρθένου” / “The Death of the Virgin”, 1564)

Ποίηση, Εκάτη, 2020