Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και, όταν τελείωσε τις σπουδές του, διορίστηκε καθηγητής στη Δημόσια Εκπαίδευση. Υπηρέτησε μια δεκαετία ως Σχολικός Σύμβουλος στην Ευρυτανία. Το 1992 αποσπάστηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, όπου με άλλους συναδέλφους του έγραψε το διδακτικό βιβλίο της Α’ Γυμνασίου “Η ελληνική γλώσσα μέσα από κείμενα αρχαία, βυζαντινά και λόγια” εγκαινιάζοντας έτσι συλλογικά την επαναφορά των αρχαίων ελληνικών στο Γυμνάσιο. Τον Ιανουάριο του 1995 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελπήνωρ το βιβλίο του “Χειραψίες με την τρέλα”.
Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού (2014), Ωκεανός
Γκαλίνα, η καλόγρια της αμαρτίας (2016), Ωκεανός
Φόνος στην οδό Ζακύνθου (2019), Οσελότος
Η δίκη της Υπατίας (2019), Οσελότος
Ο γλάρος που πετούσε περίεργα (2020), Οσελότος
Διηγήματα
Χειραψίες με την τρέλα (1995)
Δώρο γενεθλίων (2018), Οσελότος
Βιογραφίες
Γεώργιος Βιζυηνός (2021), Οσελότος
Αρχαία-Διδασκαλία-Λεξικά
Ξενοφώντος Ελληνικά Α΄ λυκείου (1997), Gutenberg-Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
Εγχειρίδιο γλωσσικής διδασκαλίας για την αρχαία ελληνική για την Α΄ λυκείου (1997), Gutenberg-Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
Λατινοελληνικό λεξικό (2004), Πελεκάνος
Λεξικό λατινοελληνικό και ελληνολατινικό (2009), Πελεκάνος
Συλλογικά έργα
Βασικό λεξικό της αρχαίας ελληνικής (1997), Gutenberg-Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
Μικρό λεξικό της αρχαίας ελληνικής (1999), Gutenberg-Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
Γεώργιος Βιζυηνός – Θεοδόσης Μοσχόπουλος
Βίος και πολιτεία
Στην ποίηση μπορεί να μην έχει σημαντική θέση ο Βιζυηνός, στην πεζογραφία όμως είναι ανεπανάληπτος. Άφησε ένα έργο αλώβητο από τον χρόνο που αποδεικνύει ότι ο δημιουργός του ήταν βαθύς ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής. Τα διηγήματά του είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο και αποτελούν ένα αυθεντικό καθρέφτισμα της ζωής του. Σε όλα λειτουργεί μια πραγματικότητα που απέχει πολύ από τη συμβατική λογική. Ο Βιζυηνός υιοθετεί απόψεις, όπου η προσδοκία και η διάψευση διαδέχονται η μία την άλλη με τέτοιο ρυθμό και τέτοια πειστικότητα, ώστε να παρέχουν την εντύπωση της παραφροσύνης.
Βιογραφία, Οσελότος, 2021, 296 σελ.
Ο γλάρος που πετούσε περίεργα – Θεοδόσης Μοσχόπουλος
Ο γλάρος που πετούσε περίεργα ήταν ένα πολύ έξυπνο και πολύ τολμηρό πουλί, μοναδικό στην αδελφότητα των γλάρων. Λεγόταν Θόας και ήταν σοφός. Είχε δίψα για γνώση και έθελγε τους άλλους γλάρους με τη διδασκαλία του. Απέκτησε δώδεκα αφοσιωμένους μαθητές και μια μέρα τους κάλεσε στην ακροθαλασσιά και τους μίλησε έτσι:
“Αδελφοί μου, η ώρα τούτη είναι ώρα περισυλλογής και ευθύνης. Ένας βαθύς διαλογισμός θα σας δώσει σωματική δύναμη και πνευματική ευεξία για την αυριανή μέρα. Λοιπόν, τώρα δε θα κουνηθείτε από τη θέση σας ούτε εκατοστό. Με διπλωμένες τις φτερούγες σας, ακίνητοι, θα ακούτε τη θάλασσα και θα κοιτάτε την ομορφιά γύρω σας. Η ομορφιά δεν είναι ανάγκη· είναι έκσταση. Είναι τραγούδι που το ακούτε, ακόμη και όταν τα αυτιά σας είναι βουλωμένα. Θ’ ακούτε τη θάλασσα και θα ευχαριστείτε σιωπηλά τον άνεμο που σας έφερε εδώ και σας έκρινε άξιους να πετάτε μαζί του με το φως των αστεριών…”
Το εκλεπτυσμένο χιούμορ είναι μια ευγενική ιδιότητα της ανθρώπινης ψυχής. Στην πένα του Θεοδόση Μοσχόπουλου αυτή η ιδιότητα αποκτά ένα θυμόσοφο χρώμα, μουσικό, τρυφερό και λυπητερό.
Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2020, 176 σελ.
Η δίκη της Υπατίας – Θεοδόσης Μοσχόπουλος
Η Υπατία η Αλεξανδρινή ήταν σπουδαία μαθηματικός και φιλόσοφος. Έζησε στο τέλος του 4ου μ.Χ. αιώνα. Το έξοχο πνεύμα της και η ευθύτητα του χαρακτήρα της αποτέλεσαν πρόκληση για τον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία της εποχής της. Ήταν το σύμβολο της κλασικής παιδείας και της ελεύθερης σκέψης και, όπως ήταν φυσικό ήρθε σε σύγκρουση με τη θρησκευτική εξουσία. Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο από τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Κύριλλο, για τις φιλελεύθερες ιδέες της. Αφού την κακοποίησαν, διαμέλισαν το σώμα της με θραύσματα από πήλινα αγγεία (οστράκοις ανείλον) και το έριξαν ύστερα στην πυρά το 415 μ.Χ. Πλάι στην Αντιγόνη, που καταδικάστηκε σε θάνατο από τον Κρέοντα για την άρνησή της να υπακούσει στους γραπτούς νόμους, στέκει η γενναία και ανυποχώρητη Υπατία.
Με αφορμή το φριχτό της θάνατο από τη θρησκευτική εξουσία της Αλεξάνδρειας ο συγγραφέας του βιβλίου Θεοδόσης Μοσχόπουλος εξεικονίζει με καλειδοσκοπική ροή τη μισαλλοδοξία της ιεροσύνης στην ταραγμένη εκείνη εποχή της ιστορίας. Παράλληλα στηλιτεύει με υπαινικτικό λόγο την υποκρισία και την απληστία του χριστιανικού ιερατείου βγάζοντας στην επιφάνεια με απόλυτη τεκμηρίωση όλη του τη νοσηρότητα.
Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2019, 246 σελ.
Φόνος στην οδό Ζακύνθου – Θεοδόσης Μοσχόπουλος
“Ενώ παρατηρούσα τον κήπο από το τζάμι του παραθύρου, μου ήρθε η ιδέα ν’ ανοίξω το πλαϊνό ντουλάπι της βιβλιοθήκης. Ήταν κι αυτό τίγκα στο χαρτομάνι. Ανάμεσα σε διάφορα χαρτιά πήρε το μάτι μου ένα τετράδιο πενηντάφυλλο που έγραφε απέξω: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ. Το πήρα στα χέρια μου, κάθισα στο γραφείο και άρχισα να διαβάζω το περιεχόμενό του. Ανάμεσα στις σελίδες κατά διαστήματα υπήρχαν αποξηραμένα λουλούδια. Διαπίστωσα διαβάζοντας ότι το τετράδιο περιείχε τον κωδικό που μου άνοιξε τον δρόμο για τον ηδονικό βίο του Ευγένιου Κουμάντου. Ήταν μια νωπογραφία της ερωτικής καθημερινότητας του συγγραφέα, τον οποίο δεν είχα γνωρίσει προσωπικά, αλλά είχα διαβάσει τα βιβλία του και τον θαύμαζα βαθύτατα. Η αριστουργηματική του γραφή και η απαρασάλευτη οξυδέρκειά του με συγκινούσαν ως τα τρίσβαθα της ψυχής”.
Το παράξενο αυτό βιβλίο του Θεοδόση Μοσχόπουλου είναι ένα μείγμα ποίησης, μυθοπλασίας και δοκιμίου. Μια κρυφή γοητεία είναι διάχυτη στις σελίδες του. Ο οίστρος της επινόησης και ο θαυμαστός πλούτος της γλώσσας συντελούν, ώστε το ενδιαφέρον του αναγνώστη να βρίσκεται διαρκώς σε κορύφωση.
Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2019, 198 σελ.
Δώρο γενεθλίων – Θεοδόσης Μοσχόπουλος
Μετά τα δύο μυθιστορήματα που έγραψε ο Θεοδόσης Μοσχόπουλος, “Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού” και “Γκαλίνα, η καλόγρια της αμαρτίας” (εκδ. Ωκεανός) ακολουθεί τώρα το νέο του βιβλίο με τον τίτλο “Δώρο γενεθλίων”.
Είναι ένα παράξενο βιβλίο που περιέχει έξι αλλόκοτες ιστορίες γεμάτες ιστορικές αναφορές, σύμβολα και υπαινιγμούς. Η άλλοτε παιγνιώδης και άλλοτε υπονομευτική διάθεση, καθώς και η καταιγιστική ροή της αφήγησης ασκούν στον αναγνώστη μια ακαταμάχητη γοητεία.
Διηγήματα, Οσελότος, 2018, 146 σελ.
Γκαλίνα, η καλόγρια της αμαρτίας – Θεοδόσης Μοσχόπουλος
Η Φαίδρα, μετά τον θάνατο του αγαπημένου της πατέρα και μη αντέχοντας την καταπιεστική μητέρα της που βιάστηκε να ξαναφτιάξει τη ζωή της, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Άλλωστε μια σύντομη σχέση με έναν νεαρό, κατέληξε σε αποτυχία…
Στο μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, θα γνωρίσει ανάμεσα σε άλλες μοναχές και την πανέμορφη και μυστηριώδη Γκαλίνα, μια Ρωσίδα ψυχίατρο, με μια ερωτική αποτυχία στο ενεργητικό της. Η Γκαλίνα έχει κι αυτή εγκαταλείψει το ιατρείο της στο Κίεβο για να ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού και στο ψυχιατρείο της μονής φροντίζει ανθρώπους που έχουν ατυχήσει στη ζωή τους…
Μέσα από τη φιλία των δύο γυναικών θα αποκαλυφθεί ένας καινούργιος κόσμος, συμπόνιας και
αγάπης…
Μυθιστόρημα, Ωκεανός, 2016, 352 σελ.
Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού – Θεοδόσης Μοσχόπουλος
Ο Αντώνης και η γυναίκα του η Μαρίνα, που μένουν στη Βουλιαγμένη, θέλουν να κάνουν ένα παιδί, αλλά δεν μπορούν. Αποφασίζουν μετά από πολλές συζητήσεις και ενδοιασμούς να υιοθετήσουν ένα αγόρι, τον Ίωνα…
Όταν όμως το υιοθετημένο αγόρι γίνεται δεκαέξι χρονών, εμφανίζεται η πραγματική του μητέρα που είναι ζωγράφος και μένει στα καμένα Βούρλα. Αυτή αποκαλύπτει στη Μαρίνα ένα συγκλονιστικό μυστικό που η δραματική αποκάλυψή του σημαδεύει την ψυχή της Μαρίνας και ανατρέπει τη ζωή του ζευγαριού.
Μια αληθινή ιστορία με τραγικές συνέπειες, όπως τη διηγήθηκε στον συγγραφέα η Δώρα Μαξίμου, το γένος Δραγάτση, που ήταν εξαδέλφη της Μαρίνας.
Μυθιστόρημα, Ωκεανός, 2014, 320 σελ.
Λεξικό λατινοελληνικό και ελληνολατινικό – Θεοδόσης Μοσχόπουλος
Λεξικό, Πελεκάνος, 2009, 855 σελ.
Λατινοελληνικό λεξικό – Θεοδόσης Μοσχόπουλος
Λεξικό, Πελεκάνος, 2004, 580 σελ.
Χειραψίες με την τρέλα – Θεοδόσης Μοσχόπουλος
Το παράξενο αυτό βιβλίο του Θεοδόση Μοσχόπουλου περιέχει έξι αλλόκοτες ιστορίες που είναι ένα δάσος από ιστορικές αναφορές, σύμβολα και υπαινιγμούς. Μια πικρή ειρωνεία και ένα λεπτό υποδόριο χιούμορ αναδίνονται κάθε στιγμή στις σελίδες του. Το τραγικό με το κωμικό και το σοβαρό με το αστείο βρίσκονται τόσο κοντά το ένα με τ’ άλλο, που ο αναγνώστης θα δυσκολευτεί να τα ξεχωρίσει, και σε πολλά σημεία μπορεί και να τα μπερδέψει παίρνοντας το σοβαρό για αστείο και το αστείο για σοβαρό. Πρόκειται για ένα βιβλίο με τις απολαυστικότερες σελίδες της νεοελληνικής πεζογραφίας. Η άλλοτε παιγνιώδης και άλλοτε υπονομευτική διάθεση, η ευρηματικότητα του ευφυολογήματος και οι διφορούμενες ιστορικές αναφορές ασκούν στον αναγνώστη μια ακαταμάχητη γοητεία.
Διηγήματα, Ελπίνωρ, 1995, 160 σελ.
Πηγές: Biblionet, Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, Πελεκάνος, Εκδόσεις Ωκεανός, Οσελότος
