Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών από όπου και αποφοίτησε το 1986. Έζησε στην Αθήνα 24 χρόνια και τώρα κατοικεί στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εργάζεται ως γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο.
Ο χορός των απαλών ανθρώπων (2002), Μεταίχμιο
Το πορτρέτο της Άλλης (2005), Μεταίχμιο
Το τέλος των ημερών (2009), Αρμός
Δυτικότερα της λήθης (2012), Περίπλους
Θάλαμος (20)14 (2016), Κέδρος
Θάλαμος (20)14 – Βάνα Λυδάκη
Ο θάλαμος 14 είναι ένας τερματικός σταθμός στη ζωή των ηρώων: άνθρωποι καθηλώνονται, ιστορίες ανταλλάσσονται, σχέσεις δημιουργούνται. Η γιατρός Άννα Βασιλάκη, ευαισθητοποιημένη από το πλήθος των ανασφάλιστων στην Υγεία, λειτουργεί στα όρια της παραπτωματικότητας για να τους βοηθήσει. Κι ενώ η δράση της αποκαλύπτεται, μαθαίνει ότι η μητέρα της, η κυρία Στέλλα, έχει την επάρατη νόσο. Ο Στάθης Παπαγεωργίου, άνθρωπος της διοίκησης, αναλαμβάνει να διεξαγάγει μια ένορκη διοικητική εξέταση, αν και δεν το επιθυμεί. Η γριά κομμουνίστρια Ειρήνη, επαναπατρισθείσα χρόνια πριν από την Τασκένδη, έχει ένα αίτημα που μόνο η ανιψιά της η Ξένια μπορεί να εκπληρώσει. Η Ξένια, μοναχική γυναίκα του κυβερνοχώρου και χακτιβίστρια, με σκοτεινό παρελθόν, θα φορτωθεί το άχθος μιας συνωμοσίας που θα την εξοντώσει και θα συναντήσει τον έρωτα που θα τη σώσει. Ο άνεργος Μανόλης, ο εθισμένος στο διαδίκτυο έφηβος Έκτορας, ο οργίλος αγωνιστής γιατρός Άγγελος Τσιάλης, ο χειροπρακτικός θεραπευτής Άρης Ξενίδης, ο Μπανγκλαντεσιανός μετανάστης Σουχιέλ, ο πολιτικός εξόριστος Στρατής, η γλυκιά Ευτέρπη, η Γεωργιανή Έκα, ο Εβραίος Ααρών Βουλγάτης, ο “κουτεντές” Παναγιώτης διασταυρώνονται στον θάλαμο 14 και γίνονται ο καθένας μέρος της ιστορίας του άλλου, χτίζοντας έτσι σιγά σιγά ένα έργο που αφορά έναν αιώνα που έδυσε και έναν αιώνα που ανέτειλε.
Ένα πολυπρισματικό μυθιστόρημα για τη σημερινή Ελλάδα, που, καθώς καθρεφτίζεται πάνω στο πρόσφατο παρελθόν της, ανακλά το βασικό ερώτημα της εποχής: Ποια στάση κρατά ο πολίτης απέναντι στην αδικία και στην ανέχεια;
Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2016, 256 σελ.
Δυτικότερα της λήθης – Βάνα Λυδάκη
Το μυθιστόρημα «Δυτικότερα της Λήθης» είναι ένα βιβλίο για τους ανθρώπους που έδρασαν στα ηρωικά χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου και του Εμφυλίου Πολέμου, αλλά εξοντώθηκαν μέσα από τους μηχανισμούς που επικράτησαν στην μετέπειτα μακρόχρονη ειρήνη.
Για τη δοκιμασία της ψυχοθεραπείας και την γονιμοποιό δύναμη του έρωτα.
Η αναγκαστική παρουσία του ανοϊκού Στέφανου στη ζωή του συγγραφέα Άρη Μονιάκη ανατρέπει ολοκληρωτικά τη ζωή του. Το οδυνηρό παρελθόν γίνεται παρόν, η πένα του «στεγνώνει», το αλκοόλ πρωτεύει κι η σκέψη του θανάτου γίνεται φιλική. Αυτό τον οδηγεί στο ιατρείο της ψυχοθεραπεύτριας Αμέλειας Μουρούζη όπου αρχίζει η ενδοσκόπηση, η επαφή του καλλιτέχνη με τον άνθρωπο, η συνάντηση του ανθρώπου με την ιστορία και η γείωση του μέσα της.
Η συνάντηση του ανθρώπου με τον υπολοχαγό Στέφανο Μονιάκη, ένα Μινώταυρο παγιδευμένο στον Λαβύρινθο του…
Η συνάντηση του άνθρωπου με τον λοχαγό του Δημοκρατικού Στρατού, Πέτρο Θάλλαρη, που δεν διαπραγματεύεται τις αρχές του, αλλά αντίθετα τις υπερασπίζεται με το κορμί του, αν χρειαστεί…
Η συνάντηση του άνθρωπου με τη Δανάη Κούζη, κόρη πολιτικών προσφύγων του Εμφυλίου και μεγαλωμένη μέσα στη χείμερα του παρελθόντος, που αποφεύγει τις μεγάλες Ιδέες και Οράματα, ζει για το φευγαλέο, τον έρωτα κι έχει επιλέξει την Ιδιωτική της Οδό…
Κατοπτρικοί ήρωες, κατοπτρικές ζωές, κατοπτρικά τοποθετημένο το παρόν με το παρελθόν, σε ένα βιβλίο που μιλά για την αυτογνωσία και την αφύπνιση του Νεοέλληνα απέναντι στο ιστορικό του παρελθόν.
Ωστόσο, το ερώτημα, αν η ανθρώπινη επίγνωση μπορεί να ανατρέψει το μοιραίο, αφήνεται στην κρίση του αναγνώστη.
Μυθιστόρημα, Περίπλους, 2012, 277 σελ.
Το τέλος των ημερών – Βάνα Λυδάκη
“…Δεν σε αδικώ που δεν με καταλαβαίνεις, φίλε μου. Εκεί στη μεγαλούπολη ζεις με δανεική φαντασία από τις φτηνές αμερικάνικες ταινίες. Όλα είναι κατασκευασμένα γύρω σου… κι εσύ ζεις καλωδιωμένος με τα Μέσα Ενημέρωσης, ολοκληρωτικά πιστός στην παραποίηση της αλήθειας που προβάλλουν. Και το χειρότερο: Δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να έρθεις εδώ, στο νησί, να αποτοξινωθείς και να μάθεις να βλέπεις ξανά από την αρχή. Να μάθεις να προφέρεις την πραγματικότητα σωστά – μέσα από τη δική σου ύπαρξη…”
Πρόκειται για μια ατμοσφαιρική περιπέτεια μυστηρίου, που ρουφάει τον αναγνώστη μέσα της. Το Νησί του Ματιού είναι το σημείο τομής του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον. Ο άνθρωπος του Μεσαίωνα συναντιέται με τον Ζαρατούστρα κι ο Ζαρατούστρα με τον μεταμοντέρνο του αδερφό. Στο νησί δεν υπάρχει καμιά σιγουριά ή ασφάλεια, ενώ ό,τι θεωρείται δεδομένο στην πορεία χάνεται. “Μια αράχνη ρουφάει τις ψυχές μας σαν τ’ ασπράδια των αυγών” ομολογεί ο γιατρός όταν τα μυστικά και οι αποκαλύψεις, τα ψέματα και οι κρυφές αλήθειες θα τον θάψουν μέσα τους. Θα δώσει η επιστήμη κάποια λύση ή όλες τους οι ελπίδες θα εναποτεθούν τελικά στο Γέροντα;
Μυθιστόρημα, Αρμός, 2009, 338 σελ.
Το πορτρέτο της Άλλης – Βάνα Λυδάκη
Μέσα από μυθιστορηματικά σκηνικά που αλλάζουν διαρκώς και μια θυελλώδη περιπέτεια υπαρξιακής αναζήτησης, τρεις άνθρωποι, η Σεμέλη, ο Τρύφωνας και ο Γεράσιμος αναζητούν τις ρίζες του εαυτού τους και φέρουν ως χαρακτήρες καίριους προβληματισμούς της σύγχρονης εποχής. Ποίηση, έρευνα, οικολογία, ορθολογισμός, μεταφυσική, αυτογνωσία, όλα σε μια διαλεκτική, στημένα σαν πιόνια σε σκακιέρα.
Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2005, 412 σελ.
Ο χορός των απαλών ανθρώπων – Βάνα Λυδάκη
“…Μια ζωή πίστευα πως η ζωή είναι κάπου αλλού. Όχι αυτό που βλέπουμε. Όχι αυτό που ζούμε. Αυτά δεν ήταν ποτέ αρκετά. Αυτά πάντα με πρόδιδαν. Ένοιωθα ότι βρισκόμουν στο ενδιάμεσο δύο κόσμων, στο χείλος της ζωής. Ζούσα μια ζωή που δεν άξιζε να την περπατήσει κανείς, ποθούσα μία άλλη που δεν υπήρχε. Που εξατμιζόταν σαν σαπουνόφουσκα όταν προσπαθούσα να την αγγίξω.
Θυμάσαι μια συζήτηση που είχαμε κάνει πριν χρόνια; Σου είχα πει ότι μ’ αρέσει να χάνομαι. “Δεν σ΄ αρέσει να βρίσκεσαι εδώ”, με ρώτησες. Κι εγώ σου απάντησα ότι αυτό δεν το έχω αποφασίσει ακόμη. Και τότε εσύ θύμωσες. Το είχες πάρει προσωπικά, αγάπη μου…”
Πώς κερδίζεται η ζωή και πώς χρεοκοπεί;
Πώς υφαίνεται η αποτυχία και η καταστροφή;
Πώς μεταφέρονται τα φορτία από γενιά σε γενιά και πώς ενσωματώνονται τα κοινωνικά γεγονότα στη “μοίρα” των ανθρώπων;
Πώς αρχίζει η φυγή και πώς ριζώνει μέσα μας όταν το παιγνίδι της ζωής δεν μας καλεί αλλά μας διώχνει;
Και τέλος, μπορεί η ίδια η φυγή να χαράξει μονοπάτια επικοινωνίας, αντί να οδηγεί σε μια ατέρμονη μοναξιά;
Η αφήγηση γίνεται από τη θάλασσα στο βράχο, δύο στοιχεία της φύσης που λειτουργώντας σαν αρχέτυπα, παιγνιδίζουν μεταξύ τους, συγκινούνται και φιλοσοφούν στα ενδιάμεσα της περιπέτειας. Κι όταν εκείνα σιωπούν, ο μικρός σκανταλιάρης Θεός παίρνει την τύχη της τελευταίας πράξης στα χέρια του.
Το μυθιστόρημα αυτό διανύει και υφαίνεται μέσα από τα γεγονότα που τάραξαν τη χώρα μας όλο τον εικοστό αιώνα. Αφηγείται την τραγική ιστορία της Ασημίνας και του Λευτέρη, που ενώθηκαν, πάλεψαν για τη ζωή τους και τελικά απέτυχαν. Το βάρος της δικής τους αποτυχίας θα στιγματίσει τα τρία παιδιά τους.
Η σκυτάλη της ιστορίας περνάει πλέον στην επόμενη γενιά και συγκεκριμένα στην κόρη τους Άννα που προσπαθεί να ξεφύγει από την προϊστορία και αναζητά κάπου αλλού τον δικό της τόπο, για να φτιάξει τη μοίρα της με τα δικά της δεδομένα, να χαράξει και να προχωρήσει στο δικό της μονοπάτι. Η Άννα θέτει τους δικούς της στόχους και προσπαθεί να τους πετύχει, περνώντας πάντα μέσα από τις δικές της επιθυμίες, αλλά και μέσα από τις κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες της εποχής της.
Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2002, 404 σελ.
Πηγές: Biblionet, Μεταίχμιο, Αρμός, Περίπλους, Κέδρος