Χρυσούλα Λουλοπούλου

Η ζωή με τη μανούλα – Χρυσούλα Λουλοπούλου

Χιουμοριστικά διηγήματα


Μια ηλικιωμένη μάνα και μια μεσήλικη κόρη συγκατοικούν στην Ελλάδα του σήμερα. Είναι γυναίκες με διαφορετικό χαρακτήρα, γεγονός που τις φέρνει καθημερινά αντιμέτωπες με καταστάσεις τραγελαφικές, αλλά τόσο οικείες σε όλους! Έχουν βρει όμως τρόπους για να τα καταφέρουν: την αγάπη, την υπομονή, την ενσυναίσθηση και το χιούμορ. Στις απολαυστικές αυτοτελείς ιστορίες του βιβλίου, όλοι θα βρούμε τον εαυτό μας. Κι αν ακολουθήσουμε το παράδειγμα ζωής των δύο πρωταγωνιστριών, αφού αυτές έζησαν καλά, θα ζήσουμε κι εμείς καλύτερα.

Εικονογράφηση: Συμεών Δερμεντζίδης

Διηγήματα, Εκδόσεις Οξύνοια, 2023, 160 σελ.

Ξέρεις, σ΄ αγαπώ… – Χρυσούλα Λουλοπούλου

Ερωτική ποίηση

Ποίηση, Εκδόσεις Οξύνοια, 2022, 60 σελ.

Η πέτρα και το φύλλο – Χρυσούλα Λουλοπούλου

Σε ένα δασάκι ζούσε ένα δέντρο ψηλό, γεμάτο καφετιά κλαδιά και πανέμορφα χρυσαφιά φύλλα, που κατέβαιναν ως κάτω κοντά στη γη. Κάποια ανοιξιάτικη μέρα ένας χείμαρρος άφησε μια μικρή πέτρα πλάι στον κορμό του, που σιγά-σιγά μπήκε βαθιά στη γη κι έκανε εκεί το σπίτι της. Και τότε άλλαξαν όλα… «Η πέτρα και το φύλλο» είναι μια μικρή και συγκινητική ιστορία που μιλά για την διαφορετικότητα και την αγάπη.

Εικονογράφηση: Βιβή Μαρκάτου

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Οξύνοια, 2021, 16 σελ.

Χρύσα, η αγαπημένη των γλάρων – Χρυσούλα Λουλοπούλου

…Η μικρούλα Χρύσα μεγάλωνε δίπλα στο κύμα. Έμαθε να κολυμπά πριν ακόμη αρχίσει να περπατάει. Δε φοβόταν τίποτε! Σαν γοργόνα έκανε βουτιές με ανοιχτά μάτια για να θαυμάζει τον βυθό και κρατούσε την αναπνοή της όσο άντεχε.
Λάτρευε τη θάλασσα!

Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Όστρια, 2020, 30 σελ.

Μια νύχτα με τη γιαγιά στον ουρανό – Χρυσούλα Λουλοπούλου

“Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, η Λία. Ζούσε ευτυχισμένο με τους γονείς και την αγαπημένη της γιαγιά.

Κάθε μέρα, όταν σχολούσε από το Νηπιαγωγείο, η γιαγιά την περίμενε με ανοιχτή αγκαλιά να περάσουν όμορφες στιγμές φυτεύοντας λουλούδια στον κήπο, πλάθοντας κουλουράκια, κοιτώντας τ’ αστέρια. Μια μέρα όμως, όταν η Λία γύρισε από το σχολείο, η γιαγιά Βαγγελίτσα έλειπε. Όσο κι αν την αναζήτησε, δεν τη βρήκε πουθενά. Η μαμά λυπημένη της είπε ότι η γιαγιά δεν θα ξανάρθει…”
Ένα παραμύθι που μιλά για την απώλεια αγαπημένων προσώπων, πώς επιδρά στην ψυχολογία των παιδιών και πώς να χειριστούμε με προσεκτικές κινήσεις αυτή τη δύσκολη στιγμή.

Εικονογράφηση: Βιβή Μαρκάτου

Παιδική λογοτεχνία, Ελκυστής, 2019, 32 σελ.

Αντίο, μαμά! – Χρυσούλα Λουλοπούλου

Ώσπου αρρώστησες. Λευχαιμία. Τρόμαξα!
Τα στηρίγματα κάτω απ’ τα πόδια μου έτριξαν απειλητικά. Η μάνα είναι κάτι δεδομένο και το δεδομένο δεν παθαίνει τίποτε, ποτέ! Η μάνα είναι… ‘αθάνατη’! Απρόσβλητη από αρρώστιες, δυνατή και παρούσα πάντα! Έτσι δεν πιστεύουμε όλοι; Μέχρι να μας έρθει ο ουρανός κατακέφαλα…
Όταν έμαθα τα νέα, συνειδητοποίησα πόσο απαραίτητη μου ήσουν, απλά γιατί…σ’ αγαπούσα! Η ανακάλυψη ήταν σπουδαία! Ναι, παρόλες τις μονομαχίες μας, ακόμη σ’ αγαπούσα. Πάντα σ’ αγαπούσα. Γι’ αυτό θύμωνα τόσο μαζί σου. Επειδή με αφορούσες. Επειδή μ’ ένοιαζε η γνώμη σου, όσο κι αν έκανα ότι την πετούσα αδιάφορα στο καλάθι των αχρήστων. Την πετούσα, μα πάντα ξαναγύριζα όταν δεν έβλεπε κανείς και ξετσαλάκωνα την ετυμηγορία, ρουφώντας τις αγκαθωτές λέξεις σου. Δίπλα τους πάντα σχηματιζόταν από τα δάκρυά μου ένα «Γιατί;»

Θεατρικό, Όστρια Βιβλίο, 2018, 44 σελ.

Το Πάσχα του Πέπερ – Χρυσούλα Λουλοπούλου

Ο Μάρκος μέσα στη γκρίζα πολυκατοικία της μεγάλης πόλης δεν ήταν ευτυχισμένος.
Ήθελε να βρίσκεται σε ένα λιβάδι, να κυλιέται στο χορτάρι, να τρέχει ανάμεσα στα στάχυα, να παίζει κυνηγητό με το μπαμπά του στο δάσος, να ξαπλώνει κάτω από τη σκιά των δέντρων και ν’ ακούει τα αηδόνια…..» Όπως ήθελε να είναι ο Μάρκος στην εξοχή, έτσι ήθελε να είναι και το κουνελάκι του ο Πέπερ. Το μήνυμα; Δεν κρατούμε τα ζώα φυλακισμένα στο διαμέρισμα. Τα αφήνουμε ελεύθερα γιατί έτσι είναι μόνο ευτυχισμένα…

Παιδική λογοτεχνία, Όστρια Βιβλίο, 2018, 20 σελ.

Η πρώτη ευγενική αλήθεια – Χρυσούλα Λουλοπούλου

Ηταν απόλυτα ευτυχισμένοι, τίποτα δεν τους άγγιζε. Κι έτσι πέρασαν εφτά χρόνια γάμου… Υστερα όμως ήρθε η ώρα της πρώτης ευγενικής αλήθειας… Ηταν γραφτό να γίνει η ζωή της ένα πέλαγο γεμάτο τρικυμίες και να ζήσει στιγμές σαν εκείνες που νομίζεις πως τα πάντα χάθηκαν και πως τέλειωσαν οι άνθρωποι. Αλλά οι άνθρωποι ποτέ δεν τελειώνουν…

Μυθιστόρημα, Όστρια Βιβλίο, 2017, 356 σελ.

Δις εξαμαρτείν – Χρυσούλα Λουλοπούλου

«Άκου τι λέει εδώ!»
αναζήτησε την προσοχή του η Ευγενία, «Η Πρώτη Ευγενική Αλήθεια λέει πως στη ζωή υπάρχει πόνος…»
Ο Αντρέας της απάντησε πως στη δική τους ζωή δεν υπήρχε πόνος. Ήταν απόλυτα ευτυχισμένοι, τίποτε δεν τους άγγιζε.

Κι έτσι πέρασαν εφτά ασυννέφιαστα χρόνια γάμου.
Ύστερα όμως ήρθε η ώρα της Πρώτης Ευγενικής Αλήθειας.

Ήταν γραφτό να γίνει η ζωή της ένα πέλαγο γεμάτο τρικυμίες και να ζήσει στιγμές σαν εκείνες που νομίζεις ότι όλα χάθηκαν και πως τέλειωσαν οι άνθρωποι.

Αλλά οι άνθρωποι δεν τελειώνουν ποτέ…

Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2016, 78 σελ.

Το δέντρο της αληθινής ευχής – Χρυσούλα Λουλοπούλου

“Και πού βρίσκεται αυτό το δέντρο;” “Πέρα μακριά, στο Μαγικό Βουνό”. Και από τα πέρατα της γης φτάνει ο καθένας εκεί, να κάνει τη μία και μοναδική ευχή. Να την ακούσει το καλόψυχο Δέντρο και να την πραγματοποιήσει. Δυο μικροί, ο Θοδωρής κι ο Φώτης, θα ξεκινήσουν για τον ίδιο προορισμό με ένα τριαντάφυλλο στο σακίδιό τους και μια ευχή στην καρδιά τους. Είναι η αληθινή ευχή; Θα προλάβουν το Δέντρο που μέρα με τη μέρα μαραζώνει από την πίκρα και τα βάσανα των ανθρώπων;
Μια ιστορία για τη δύναμη της αληθινής αγάπης, για το τι θέλουμε, τι μπορούμε, τι είναι σημαντικό και τι όχι.
Μια ιστορία παραμυθένια για το μεγάλο κι όμορφο παραμύθι της ζωής.

Eικονογράφηση: Ευτυχία Κουκουζέλη – Δημακοπούλου

Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Σαΐτα, e-book, 2013, 28 σελ.

The Princess who didn’t Eat Eggplants – Chryssoula Loulopoulou

How troubled is the life of Princess Helena! She does not like eggplants, need she say it again? Helena has everything. Toys, clothes, a big beautiful house and her parents adore her.
How ungrateful on her behalf, people say! If she has all she could ever need, then why is she so sad?
And then, one day everything changed. Going through a hole in the royal fence, Helena meets… Felicity and she tastes a funny named food.
“The Princess who didn’t eat eggplants” is a fascinating story about friendship and the value of sharing goods.
“And f you believe in this tale and you also do good things for those around you, even if you are not a princess or a king… who knows? Maybe, with your little help, this world will be a better place!”

Mετάφραση: Πέτρος Μπεϊμανάβης
Eικονογράφηση: Eftichia Koukouzeli – Dimakopoulou

Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Σαΐτα, e-book, 2013, 26 σελ.

Η πριγκίπισσα που δεν έτρωγε μελιτζάνες – Χρυσούλα Λουλοπούλου

Τι βάσανα που έχει η ζωή της πριγκίπισσας Έλενας! Αφού δεν της αρέσουν οι μελιτζάνες, πόσες φορές πρέπει να το πει;
Η Έλενα έχει τα πάντα. Παιχνίδια, ρούχα, ένα μεγάλο όμορφο σπίτι και γονείς που την λατρεύουν. Τι αχαριστία, θα έλεγαν όλοι! Αφού λοιπόν δεν της λείπει τίποτα, γιατί είναι τόσο θλιμμένη;
Ώσπου μία ημέρα, όλα αλλάζουν. Περνώντας μέσα από μια τρύπα του βασιλικού φράχτη, η Έλενα συναντάει την …Ευτυχία και δοκιμάζει ένα φαγητό με περίεργο όνομα.
“Η πριγκίπισσα που δεν έτρωγε μελιτζάνες” είναι μια σαγηνευτική ιστορία για τη φιλία και τη σημασία της προσφοράς των αγαθών.
“Κι αν το πιστέψεις το παραμύθι αυτό και κάνεις κι εσύ καλό για όσους είναι γύρω σου, ακόμη κι αν δεν είσαι πριγκίπισσα ή βασιλιάς, πού ξέρεις; Μπορεί με τη μικρή σου βοήθεια, αυτός ο κόσμος να γίνει καλύτερος!”

Eικονογράφηση: Ευτυχία Κουκουζέλη – Δημακοπούλου

Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Σαΐτα, e-book, 2013, 42 σελ.

Η πρώτη ευγενική αλήθεια – Χρυσούλα Λουλοπούλου

“Άκου τι λέει εδώ” αναζήτησε την προσοχή του η Ευγενία, “Η πρώτη ευγενική αλήθεια λέει πως στη ζωή υπάρχει πόνος…” Ο Αντρέας όμως της απάντησε πως στη δική τους ζωή δεν υπήρχε πόνος. Ήταν απόλυτα ευτυχισμένοι, τίποτα δεν τους άγγιζε. Κι έτσι πέρασαν εφτά χρόνια γάμου…
Ύστερα όμως ήρθε η ώρα της πρώτης ευγενικής αλήθειας… Ήταν γραφτό να γίνει η ζωή της ένα πέλαγο γεμάτο τρικυμίες και να ζήσει στιγμές σαν εκείνες που νομίζεις πως πάντα χάθηκαν και πως τέλειωσαν οι άνθρωποι.
Αλλά οι άνθρωποι ποτέ δεν τελειώνουν…

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2002, 320 σελ.