Είναι κάτοχος MBA και ΜSc της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με εξειδίκευση τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Έχει εκδώσει τα βιβλία ποίησης “Ανήλικης νυκτός παρίστιον δέρμα”, Γαβριηλίδης, 2003, “Romeo and Juliet”, Δέλεαρ, 2004, “Στη γλώσσα του”, Γαβριηλίδης, 2005, “Curriculum Vitae”, “Μελάνι”, 2006, “Εισπνοές”, Ίκαρος, 2009, “Εκπνοές”, Ίκαρος, 2014 και “Διάλυσις”, Ίκαρος, 2017, και έχει μεταφράσει τα “Γράμματα γενεθλίων” του Τεντ Χιουζ, (“Μελάνι”, 2005), ποιήματα της Άννας Αχμάτοβα και αυτοχείρων Αμερικανών ποιητών και μια βιογραφία της Άννας Αχμάτοβα. Η προσωπική του ιστοσελίδα έχει τίτλο Exploring Poetry.
Ανήλικης νυκτός παρίστιον δέρμα (2003), Γαβριηλίδης
Romeo and Juliet (2004), Δέλεαρ
Στη γλώσσα του (2005), Γαβριηλίδης
Curriculum Vitae (2006), Μελάνι
Εισπνοές (2009), Ίκαρος
Εκπνοές (2014), Ίκαρος
Διάλυσις (2017), Ίκαρος
Αυτός, ο κάτω ουρανός (2019), Ίκαρος
Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2006 (2007), Κοινωνία των (δε)κάτων
Karaoke Poetry Bar (2007), Futura
Τα ποιήματα του 2007 (2008), Κοινωνία των (δε)κάτων
Hellenica: Το καινούργιο εντός ή πέραν της γλώσσας: Ανθολογία νέων Ελλήνων ποιητών (2009), Γαβριηλίδης
Τα ποιήματα του 2009 (2010), Κοινωνία των (δε)κάτων
Ποιητές στη σκιά (2012), Γαβριηλίδης
Ανθολογία ποιητικών διαλόγων (2015), Εκδόσεις Γκοβόστη
2ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών (2015), Κοινωνία των (δε)κάτων
Τα ποιήματα του 2014 (2016), Κοινωνία των (δε)κάτων
3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών (2017), Κύκλος Ποιητών
Μεταφράσεις
Ted Hughes, Γράμματα γενεθλίων (2005), Μελάνι
Wolfgang Hässner, Άννα Αχμάτοβα (2007), Μελάνι
Anna Akhmatova, Ποιήματα (2008), Μικρή Άρκτος
Συλλογικό έργο, Η θηριώδης μούσα (2008), Μικρή Άρκτος
Thomas Stearns Eliot, Η έρημη χώρα. Προύφροκ. Οι κούφιοι άνθρωποι (2017), Γαβριηλίδης
Αυτός, ο κάτω ουρανός – Γιάννης Αντιόχου
Το έβδομο βιβλίο του Γιάννη Αντιόχου αποτελεί ένα σημείο τομής στην κατακτημένη του γλώσσα. Μία σωματική σύνθεση στην οποία ο ποιητικός χρόνος αναδιπλώνεται εξαφανίζοντας το ποιητικό υποκείμενο. Πρόκειται για έργο μετάβασης σε ένα άλλο πλαίσιο σύνθεσης ύστερα από το τελευταίο του έργο, “Διάλυσις” (2017).
Το βιβλίο “Αυτός, ο κάτω ουρανός” είναι η εξόδιος ακολουθία τού άνευ χρόνου, ταυτότητας, υπόστασης Προσώπου εξ ονόματος του οποίου κατατέθηκαν τα πιο πρόσφατα έργα του ποιητή, μια ζωή εν τάφω μαινόμενη από ελευθερία απέναντι σε κάθε συνειδητή θέαση κάθε κόσμου. Η ανάληψη του ποιητή, το κύκνειο άσμα του σώματος, για όλα αυτά που ενώ δεν βλέπουμε συλλαμβάνουμε τη ρυθμολογία τους. Στον κάτω ουρανό ο ποιητής είναι η ρωγμή του. Το φως που εκπέμπεται τον βεβαιώνει πως όλα κινούνται μέσα σε μια μεγάλη ακινησία. Ο μεγάλος ακίνητος είναι ο χρόνος -αυτή η συντριβή”.
Ποίηση, Ίκαρος, 2019, 104 σελ.
Διάλυσις – Γιάννης Αντιόχου
OBSCURUS
Στριφογυρίζει ο ανεμοδείχτης
Εκρήγνυται όλος ο πλανήτης
Μέσα στις στάχτες βυθισμένο
σκούρο πανσέληνο φεγγάρι
δες το, μας γνέφει ερειπωμένο
το τελευταίο ετούτο βράδυ
Μπήγει ο ένας το μαχαίρι
πονάει ο άλλος και το ξέρει
ότι ο κόσμος δεν ξεχνά
και πως το λάθος μαρτυρά
Σηκώνει δείκτη σαν πιστόλι
τον ψεύτικο έρωτα σκοτώνει
Πεθαίνει απόψε ο ποιητής
για την αλήθεια μιας ζωής
γέρνει σιγά, τα μάτια σβήνει
φυσάει αέρας και τα κλείνει
Πάνω στη γη είναι νεκρός
ο έρωτάς του ο σκοτεινός
Ποίηση, Ίκαρος, 2017, 104 σελ.
Εκπνοές – Γιάννης Αντιόχου
ΕΝΑΣ ΜΙΛΗΤΙΚΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
Όλη τη μέρα σταυροκοπιόταν επιπόλαια
Αυτός ο καθ’ έξιν θεοσεβούμενος αλήτης
Που πασπάτευε αριθμούς και χρόνους
Μακαρίζοντας την τύχη του
Ανήμερα της επετείου
Του παρολίγον θανάσιμου τραυματισμού του
Κι όταν έφτασε η νύχτα
-ποτέ άλλοτε δεν του είχε φανεί τόσο εξαντλημένη
όπως σε χάρτινο φαναράκι το φως που σώνεται θαμπώνει
κι ελάχιστο απλώνει-
Προσπαθώντας να θυμηθεί
Στον αζήτητο προπέρσινο Αύγουστο
Την αιώρηση του οχήματός του
Έγειρε στο πλάι
Δικαιώνοντας τα λάθη της ζωής του…
Ποίηση, Ίκαρος, 2014, 80 σελ.
Εισπνοές – Γιάννης Αντιόχου
Και λέει: Μακριά
Να χτίσουμε και τείχος
Να μη βλεπόμαστε
Και λέει: Διαζύγιο
Να σκίσουμε τα χαρτιά
Να κάψουμε το σπίτι μας
Και διάλεξαν για σπίρτο
Ένα γιγάντιο δέντρο-καρδιά με κόκκινα φύλλα
Κι αφού το ξεριζώσανε
Το σύρανε στη μεγάλη άσφαλτο
Το δέντρο-καρδιά στην αρχή σπινθήρισε
Αφήνοντας φωτεινές ουρές
Γεννώντας άστρα
Βράχηκε όμως στα στάσιμα νερά μιας λίμνης
Και ποτέ
Ποτέ δεν αναφλέχθηκε
Κι έγινε νύχτα
Κι είπαν: Τώρα τι κάνουμε;…
Ποίηση, Ίκαρος, 2009, 52 σελ.
Curriculum Vitae – Γιάννης Αντιόχου
Το νέο ποιητικό βιβλίο του Γιάννη Αντιόχου απαρτίζεται από είκοσι ποιήματα, με ανοικτό και ελεύθερο στίχο, ποιήματα ομοιοκατάληκτα, ποιήματα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, ποιήματα περιπλανήσεις σ’ ένα τοπίο όπου ο έρωτας και ο θάνατος καθορίζουν το περιβάλλον αναφοράς ενός ποιητικού σώματος που πάσχει. Ο ποιητής ενσωματώνει στοιχεία του ροκ κινήματος, είτε χρησιμοποιώντας τους εκφραστές του, είτε χρησιμοποιώντας φόρμες τις οποίες έχει επεξεργαστεί και ενσωματώσει στην ελληνική γλώσσα
Το βιβλίο, παίρνει θέση απέναντι σε πολιτικές, πολιτισμικές και θρησκευτικές αντιλήψεις. Ως παράδειγμα στον στίχο…ο Πλανητάρχης εξασκείται στην μαύρη μαγεία, ο γραμμικός κώδικας εγγράφει νέες μορφές στον ποιητικό κανόνα, αναγγέλλεται ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο Bin Laden διαδράμει στους στίχους, ενώ ο Homo Spatialis (ο άνθρωπος του διαστήματος) μετοικεί στο νέο πλανήτη.
Η ποίηση του Γιάννη Αντιόχου στο Curriculum Vitae, εμφανίζεται ως έντονα σωματική ενώ ταυτόχρονα διαπνέεται από μια έντονη μυστικιστική, υπερφυσική σχεδόν, ποιητική εξιστόρηση με έντονα υπερρεαλιστική εικονοποιεία. Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής επιδιώκει να περιγράψει μια ποιητική οντότητα, τα πιστεύω εντέλει του ποιητή και το αποτέλεσμα αυτής της επιδίωξης, είναι μια ιδιαίτερα σκληρή ποίηση, η οποία αποδομεί οικείες πεποιθήσεις και αντιλήψεις, όπως κάνει για παράδειγμα στο ποίημα: “Παιδικά Παραμύθια αλλιώς διαΣτροφές”.
Το κολάζ εξωφύλλου φιλοτεχνημένο από τον ίδιο τον ποιητή αναπαριστά την σκληρή πραγματικότητα του ποιητικού του περιβάλλοντος, ενώ το βιβλίο ως ποιητικό σώμα, τελειώνει στο οπισθόφυλλο, όπου και εκτίθεται το ομότιτλο ποίημα της συλλογής.
Ποίηση, Μελάνι, 2006, 59 σελ.
Στη γλώσσα του – Γιάννης Αντιόχου
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΛΑ ΟΝΕΙΡΑ
Για να δεις καλά όνειρα, μικρά παιδιά χρειάζονται με δάχτυλα ζαχαρωτά και
κλωστίτσα του Μάρτη πιασμένη ολονυχτίς στις τριανταφυλλιές.
Και σύννεφο χρειάζεται, μια πρέζα θρυμματισμένων δαφνόφυλλων, λευκού λύκου
κυνόδοντες κι ένα σπίτι σχολικής χαρτοκοπτικής δίχως θεμέλια πάνω απ’
ορύγματα αβύσσου να αιωρείται.
Ωστόσο μένει, σ’ αγέννητο χαρτί όλα τούτα να χωρέσεις. Να ανυψώσεις το
κρεβάτι σου σε τέσσερις τάκους μυρτόξυλου και ν’ ανοίξεις ιστίο λευκό το
σεντόνι, χαράζοντας πορεία στα βορειανατολικά του ύπνου σου.
Αλλιώς, έτσι εξηγείται η ελεύθερη πτώση από τ’ ονείρου τους βατήρες.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2005, 109 σελ.
Romeo and Juliet – Γιάννης Αντιόχου
Τρία ποιήματα
ROMEO AND JULIET
Ο κρύος αέρας της αντιγραφής
Μιας ιστορίας σύντομης και βιαίας
Η οποία δεν μπορεί να επιβεβαιώσει
Αυτό που θα λέγαμε έναρξη
Και ίσως να την ορίσουμε χρονικά στο 26950
Του Αστρικού έτους της Άριας Φυλής
Κι επειδή δεν είμαι θεωρητικός
Ή φυσικός ή μαθηματικός
Για να την υπολογίσω επακριβώς με εξισώσεις σε κβαντοϋπολογιστές
Ας μου επιτραπεί η παραβολή με την εικόνα…
Ποίηση, Δέλεαρ, 2004, 15 σελ.
Ανήλικης νυκτός παρίστιον δέρμα – Γιάννης Αντιόχου
ΦΕΓΓΑΡΟΝΗΣΟΣ
Ευτυχώς που ακόμη ονειρεύομαι
ένα νησί φανταστικό
Να τ’ αντικρίζω από τη βορειανατολική πλευρά της Σελήνης
επιβάτης πλοιαρίου εύξεινου
Κάθε τόσο άνθρωποι ακουμπισμένοι στα κουάρκς
ανοίγουν τα χέρια τους διάπλατα
διπλώνοντας την ακτινοβολία προσεχτικά μέσα σε ταξιδιωτικά σακίδια
στοιβάζοντάς την έπειτα στις εντοιχισμένες ντουλάπες των σπιτιών τους
κι όλο κάτι λίγο
ανοίγουν οι γυναίκες
για να φεγγοβολήσουν τα λυμένα μαλλιά των παιδιών τους…
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2003, 59 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ίκαρος, Μελάνι, Γαβριηλίδης
