Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και εργάστηκε στη μέση εκπαίδευση, στο Μουσικό Σχολείο. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές “Τοιχογραφία της άνοιξης” (1998, β’ έκδ. 2006), “Νερά απαρηγόρητα” (2004), “Διηγήματα” (2010, βραβείο Γιώργου Αθάνα της Ακαδημίας Αθηνών), “Ποιητών και αγίων πάντων” (2013, βραχεία λίστα Κρατικών Βραβείων), “Για Σίκινο, Ανάφη, Αμοργό” (2017). Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα ισπανικά, στα γερμανικά και στα ουγγρικά.
Έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη 19 Ιουλίου 2018 σε ηλικία 57 ετών.
Τοιχογραφία της άνοιξης – Γιώτα Αργυροπούλου
ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
Στον Δημήτρη
Ευφημισμός ο τίτλος στο εξώφυλλο.
Ευφημισμός η εικόνα. Τα χελιδόνια
ερωτοτροπούν στην ευωδία των κρίνων
και εικονίζουν αισιόδοξα
την εποχή του έρωτα
που τα υποσχόταν όλα.
Να ξαναγράψεις ερωτικά ποιήματα.
Τα ερωτικά είναι το στοιχείο σου
είπε φίλος αργότερα.
Μα ο φτερωτός θεός
δεν είναι το παιδί που παριστάνουν
για να το ξεγελάσεις με ποιήματα
συνταγογραφημένα.
Δε θέλει θυσία αναίμακτη
τους στίχους που θα γράψεις.
Κοιτώ τον σύντροφό μου,
παρακαλώ βουβά να μη γράψω ποτέ πια
ερωτικά ποιήματα.
Να μείνει αυτός το ζωντανό σημάδι
πως ο θεός
εξευμενίστηκε
με τους φτωχούς μου στίχους.
Ποίηση, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1998, 49 σελ.
Νερά απαρηγόρητα – Γιώτα Αργυροπούλου
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ
Ξεχασμένα τζούκ-μπόξ σ’ αδειανά καφενεία
και η παλιά πελατεία
φωτογραφία στον τοίχο.
Ξεχασμένα τζούκ-μπόξ
χωρίς ήχο.
Θυσίαζα σε σας το χαρτζιλίκι μου
Και τι δε θα θυσίαζα και τώρα
που έμεινε η Κυριακή
σαν καλαμιά
στον κάμπο.
Ποίηση, Πλανόδιον, 2004, 64 σελ.
Τοιχογραφία της άνοιξης – Γιώτα Αργυροπούλου
Στίχοι που επιχειρούν να εκφράσουν τα ποιητικά αισθήματα και τις εικόνες που έχει συλλέξει η ποιήτρια κατά τη συνάντησή της με το μαγικό γεγονός της ζωής.
Νέα αναθεωρημένη έκδοση, με νέα ποιήματα, της ομότιτλης ποιητικής συλλογής της Γιώτας Αργυροπούλου που κυκλοφόρησε το 1998.
Ποίηση, Μεταίχμιο, 2006, 77 σελ.
Διηγήματα – Γιώτα Αργυροπούλου
Η νέα ποιητική συλλογή της καλαματιανής ποιήτριας Γιώτας Αργυροπούλου “Διηγήματα” αποτελεί ένα σχόλιο στην ίδια την ποίηση και την ανταπόκριση που βρίσκει σήμερα, ενώ μέσα από αναφορές στην ποιητική μας παράδοση ζωντανεύει εικόνες και αισθήματα που γεννά η ζωή.
Βραβείο “Γιώργου Αθάνα” Ακαδημίας Αθηνών 2010
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΕΣΤΩ
Όταν προ ετών απηύθυνα νερά απαρηγόρητα
σε οίκο εκδοτικό
ειλικρινώς μας ενδιαφέρει η γραφή σας είπε η υπεύθυνη
αλλά ξέρετε δεν κινείται η ποίηση.
Μήπως έχετε κάποιο πεζό, νουβέλα
ύη μυθιστόρημα; Διηγήματα έστω.
Η ποίηση δεν κινείται.
Και όμως κινείται
αντέτεινα ασυναίσθητα.
Δεν είχα υπόψη μου στατιστικά κι ευπώλητα
μονάχα αποστολές των ποιητών με τα ταχυδρομεία
κι ακόμη της αμέτρητες μποτίλιες
που αφήνουν κάθε βράδυ ναυαγοί
στου διαδικτύου τους ιστότοπους
αυτούς τους έστω τόπους
το ίδιο για μένα ακατανόητους
με αυτούς που όριζε ο μαθηματικός στον πίνακα
σε ένα μαύρο πουθενά
στη στερεομετρία.
Και όμως κινείται.
Υπερασπίστηκα ασυναίσθητα την ταπεινή μου τέχνη.
ασυναίσθητα της αφιέρωσα τις ιστορίες μου όλες.
Διηγήματα λοιπόν. Διηγήματα έστω.
Ποίηση, Μεταίχμιο, 2010, 76 σελ.
Ποιητών και αγίων πάντων – Γιώτα Αργυροπούλου
Με την ποιητική της συλλογή “Ποιητών και Αγίων πάντων” η Γιώτα Αργυροπούλου αποτίει φόρο τιμής στην ποιητική της οικογένεια· όχι μόνο στους μεταστάντες αλλά και στους ποιητές που κυκλοφορούν ακόμη γύρω μας. Μια ενότητα ποιημάτων αναφέρεται εξολοκλήρου στον Κ. Π. Καβάφη αλλά και στον Σαχτούρη, τον Σολωμό, την Πολυδούρη, τον Γκάτσο.
Από την άλλη μας ξεναγεί στην τοπιογραφία των νεανικών της χρόνων κατά τα οποία συντελέστηκε η μύησή της στην ποίηση. Μας βάζει στο ποιητικό εργαστήρι να παρακολουθήσουμε από κοντά το θαύμα της γέννησης του ποιήματος και καταθέτει προβληματισμούς γύρω από τα ερωτήματα τι είναι ο ποιητής, πώς η έλλειψη γίνεται δημιουργία και γεννιέται το ποίημα, και “τι εννοεί εδώ ο ποιητής” – ποια είναι δηλαδή η πρόσληψη της ποίησης στις μέρες μας.
Ποιήματα με βιωματικό χαρακτήρα αλλά και στοχαστική διάθεση -κομψά σατιρική κάποτε- μας αποσπούν από τα καθημερινά και μας μεταφέρουν στα σεπτά δώματα της ποίησης.
«Η έλλειψη γεννάει τον ποιητή
η έλλειψη τον τρέφει
και μόνο το σκοτάδι
που πέφτει στη σελίδα
έρχεται για λίγο
τον παρηγορεί.»
Ποίηση, Μεταίχμιο, 2013, 80 σελ.
Για Σίκινο, Ανάφη, Αμοργό – Γιώτα Αργυροπούλου
“Όσα ταξίδια έκανε στη γη
ήταν με το άλογό του.
Όταν κάποτε ρώτησα πώς είναι η θάλασσα
άφησε το αλέτρι από τα χέρια του
μού έδειξε τον ουρανό.
Εφτά χρονώ αντίκρισα τη θάλασσα
μα ο καλός μου ζευγολάτης κατέβηκε
κούρος αρχαϊκός
βαθιά μέσα στα χώματα που όργωνε
με δυνατό ζευγάρι
βόδι και άλογο.
Και δεν αντίκρισε ποτέ τη θάλασσα.”
Η ποιήτρια, όπως συμβαίνει στη μοντέρνα ποίηση, προβάλλει τις ενδόμυχές της συγκινήσεις, αλλά επιτυγχάνει να συναντήσει τον αναγνώστη στην προβολή και των δικών του συγκινήσεων. Συνομιλεί με τους μείζονες εκπροσώπους της ποίησής μας, αλλά και τους ήσσονες (“οι πιο πικροί ελάσσονες / εκείνοι με συντρόφεψαν”), με την οικειότητα της βαθιάς γνωριμίας μαζί τους που έχει υπολογίσει μέτρα και σταθμά και γι’ αυτό ο ιδιαίτερός της λόγος ακούγεται πλήρως αποδεκτός και από εκείνους οικείος, βιωμένος, συντροφευμένος με όλες αυτές τις φωνές σε κύματα και αρμυρίκια.
Η ανθρωπογεωγραφία των νησιών του Αρχιπελάγους συμπυκνωμένη στους στίχους της “Γνωρίζω μόνο ότι [το αιγαίον φως] με τεχνοτροπία βυζαντινή τα δειλινά / αγιογραφεί τους βράχους” δεν μπορεί να ιδωθεί χωρίς το κόκκινο που δεν είναι από το λιόγερμα, αλλά που και πάλι “στις μέρες μας είναι αίμα”, κατά τον λόγο του Γιάννη Ρίτσου. Δεν γίνεται αλλιώς “ακταιωρός” και στο τέλος της ποιητικής της συλλογής η Γιώτα Αργυροπούλου επισημαίνει ότι “Στα νηολόγια του καιρού / ανθίζει το μελάνι”. (ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΟΥΡΟΥ-ΧΡΟΝΗ, bookpress.gr, 30/9/2017)
Ποίηση, Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, 2017, 77 σελ.
Τοιχογραφία της άνοιξης (1998), Εκδόσεις Καστανιώτη
Νερά απαρηγόρητα (2004), Πλανόδιον
Τοιχογραφία της άνοιξης (2006), Μεταίχμιο
Διηγήματα (2010), Μεταίχμιο
Ποιητών και αγίων πάντων (2013), Μεταίχμιο
Για Σίκινο, Ανάφη, Αμοργό (2017), Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2006 (2007), Κοινωνία των (δε)κάτων
Τα ποιήματα του 2008 (2009), Κοινωνία των (δε)κάτων
Τα ποιήματα του 2010 (2011), Κοινωνία των (δε)κάτων
1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών (2013), Κύκλος Ποιητών
Τα ποιήματα του 2013 (2014), Κοινωνία των (δε)κάτων
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Καστανιώτη, Πλανόδιον, Μεταίχμιο, Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
