Γιώργος Μπλάνας

Συμπαιγνία – Γιώργος Μπλάνας

Η νουβέλα του Γιώργου Μπλάνα συναντάει την Καλή Μωραΐτη την 28η Μαΐου 1943. Το απόγευμα εκείνης της μέρας, κι ενώ τρεις κατοχικοί στρατοί εργάζονται εντατικά για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα ακόμα ζωντανό μουσείο ανθρώπινης αθλιότητας, η 22χρονη οικιακή βοηθός επιβεβαιώνει μια οδυνηρή υποψία, που τη συνόδευε από παιδί: ο θεός είναι εντελώς ανήμπορος μπροστά στη συμπαιγνία των ανθρώπων με τον θάνατο.

Νουβέλα, Κοβάλτιο, 2020, 56 σελ.

Για τη μετάφραση του αρχαίου δράματος – Γιώργος Μπλάνας

Αυτές οι σχηματικές θέσεις για την μετάφραση του αρχαίου δράματος κατατίθενται εδώ μετά από την προσωπική επισήμανση μιας εξαίρετης πανεπιστημιακού πως «πρέπει να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τη λογική με την οποία γίνεται μια μετάφραση και μετά να την καταδικάζουμε». Ελπίζω πως με αυτόν τον τρόπο ίσως αποφύγω κάθε μελλοντική ακούσια εμπλοκή μου σε δυσάρεστες καταστάσεις, τροφοδοτούμενες από την χυδαιότητα υπερσυντηρητικών «φρουρών» της τριτοκοσμικής ταυτότητάς μας. Ελπίζω να μην χρειαστεί ν’ ασχοληθώ με την υπεράσπιση του αυτονόητου δικαιώματός μου να πειραματίζομαι ως ποιητής, έστω κι αν συχνά σπάζω τα εργαστηριακά σκεύη, στην προσπάθειά μου να διερευνήσω τις εκφραστικές δυνατότητες της ελληνικής γλώσσας. Καλού-κακού, ωστόσο, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω προκαταβολικά τα λόγια του Λούθηρου: «Αν έπρεπε να εξηγήσω όλες τις σκέψεις που βρίσκονται πίσω από τις μεταφραστικές δραστηριότητές μου, θα χρειαζόμουν έναν ολόκληρο χρόνο -τουλάχιστον. Έχω μάθει από την εμπειρία ποια είναι η τέχνη και το καθήκον της μετάφρασης και ως εκ τούτου δεν θα ανεχθώ κανένα παπικό μουλάρι που ενεργεί ως δικαστής. Αν σε κάποιον δεν αρέσουν οι μεταφράσεις μου, μπορεί να τις αγνοήσει. Μπορεί να κάνει μόνος του μια μετάφραση της αρεσκείας του».

Μετάφραση και ερμηνεία, Bibliotheque, 2020, 54 σελ.

Τερατούργημα – Γιώργος Μπλάνας

ΜΕΤΑ ΤΟΥΤΩΝ ΗΝΟΙΞΕΝ ΙΩΒ
ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΥΤΟΥ

Θύμωσα τώρα. Όπως θυμώνει το σίδερο μέσα στην πέτρα
και κρατάει την ανάσα του ο θάμνος να μην πάρει
φωτιά κι είναι μαρτύριο το δάκρυ του Ιορδάνη
στον δρόμο για την Άκαμπα – ντάλα ο ήλιος· έτσι
θύμωσα. Από πέτρα δεν με θέλατε; Κρατήστε
τις ξερικές ανάσες που μου φέρατε. Δεν έχω
ούτε δόντια ούτε γλώσσα για πέταμα. Σωπάστε
κι ακούστε. Ζέχνετε ολόκληροι απάτη, πανουργία
τελώνη, υποκρισία τοκογλύφου.
Έντιμος άνθρωπος δεν σπεύδει να δηλώσει
με τόση προθυμία υποταγή στον Νόμο,
ιδίως όταν τον ακούει ο Δικαστής.
Εκτός αν ένας απ’ τους δυο είναι εντελώς
ηλίθιος – ο άλλος αρκεί να ’ναι πονηρός.
Αν η ζωή μου είναι ζωή μου,
προς τι το χρέος; Αν είναι δώρο
Θεού, προς τι αυτοί οι αβάσταχτοι τόκοι; Τραβάτε
τώρα τον δρόμο σας. Μπορώ να το κερδίσω
μόνος το στοίχημα. Δεν έχετε μερίδιο σ’ αυτήν
την ιστορία. Ήρθε η ώρα των γνήσιων τσακαλιών.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2017, 48 σελ.

Παγκόσμια ιστορία της τρομοκρατίας – Γιώργος Μπλάνας

Το μικρό αυτό βιβλίο δεν έχει καμία σχέση ούτε με την επιστήμη ούτε με την επιστημονική μελέτη της τρομοκρατίας. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται πως: “Τρομοκρατία είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι στους ανθρώπους επειδή είναι άνθρωποι”. Δηλαδή, επιμένει να μην τρομοκρατείται από τη λογική της λογικής και συγκροτημένης ανάλυσης του ζητήματος, πιστεύοντας ακράδαντα πως μόνον έτσι μπορεί να έχει κάποια ελπίδα να ζήσει τη ζωή του (όσο τον αφήσουν οι τρομοκράτες αντιτρομοκράτες) σαν δική του ζωή. Διαβάζει, λοιπόν, ορισμένες σημαντικές σελίδες του Best Seller που ονομάζουμε τρομοκρατία και αφηγείται τι δεν είδε ρητά διατυπωμένο. Δεν ξέρει τι άλλο μπορεί να κάνει ως συγγραφέας για επισημάνει στους συνανθρώπους του πως ο μόνος πραγματικός τρομοκράτης είναι ίσα-ίσα αυτός που τρέχει πάνω-κάτω φωνάζοντας πως κινδυνεύει από τρομοκράτες. Το βέβαιο είναι πως διαβάζοντας τους τρόμους του ξεχνάει τους τρόμους του κανείς.

Eπιμέλεια σειράς: Νέστορας Πουλάκος

Δοκίμιο, Εκδόσεις Βακχικόν, 2015, 102 σελ.

Στασιωτικά [51-100] – Γιώργος Μπλάνας

«Στασιωτικό Εξηκοστό»
“Αν η ζωή του καθενός δεν είναι
του καθενός ζωή, προς τι
επάνω ο ουρανός και κάτω η γη;
Τουλάχιστον τα ζώα δεν προσποιούνται πως διαβάζουν
την ιστορία των λαθών τους στη βουλιμία του ζώου.
Κανένα στερέωμα δεν διεκδικεί
την πείνα της πείνας.Το σκοτάδι
είναι όντως σκοτάδι και η νύχτα
κοιμάται πάντα τη νύχτα”.

Σαν παράπονο
ακούστηκαν τα λόγια του. Ήταν
κι εκείνα τα μάτια -Ω, τι μάτια:
ένας κρυστάλλινος βυθός
που φώτιζε σαν μεσημέρι αμμουδερό
στα όνειρα δειλού αγοριού
και δειλινό αναμμένο
στα πόδια ανάμεσα γενναίου κοριτσιού.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2015, 143 σελ.

A Universal History of Terrorism – Yorgos Blanas

This book starts with a cosmological allegory: Bahamut, the beast that supports the foundations of creation and on top of Bahamut the seven heavens, Man’s ideal and eternal aspiration. Were it up to me, I would place them in reverse order: The heavens aren’t Man’s end goal; the highest of heavenly plains is Man’s purported certainty, the single and personal truth regarding the ways of the world in all its aspects; However, the true nature of things lies not on top, but in the murky waters of chaos, where Bahamut swims.

To even get a glimpse of that monster is to dig your way through every layer of existence, questioning everything, scraping away until your hand touches the outer surface of chaos, the back, and not the belly of the beast. Some would go mad, and rightly so; yet for some others, this revelation would allow them to grasp their existence, and pursue their lives “as if they are truly their own”.

This book is the sum of many years of studious observations. Its purpose is to provide, if not an answer, then some meaningful insight, or at the very least, a few good ideas. It did for me; I hope it does the same for you.
Alexandros Tsantilas

Mετάφραση: Alexandros Tsantilas
Eπιμέλεια σειράς: Νέστορας Πουλάκος

Δοκίμιο, e-book, Εκδόσεις Βακχικόν, 2013, 102 σελ.

Παγκόσμια ιστορία της τρομοκρατίας – Γιώργος Μπλάνας

Το μικρό αυτό βιβλίο δεν έχει καμία σχέση ούτε με την επιστήμη ούτε με την επιστημονική μελέτη της τρομοκρατίας. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται πως: “Τρομοκρατία είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι στους ανθρώπους επειδή είναι άνθρωποι”. Δηλαδή, επιμένει να μην τρομοκρατείται από τη λογική της λογικής και συγκροτημένης ανάλυσης του ζητήματος, πιστεύοντας ακράδαντα πως μόνον έτσι μπορεί να έχει κάποια ελπίδα να ζήσει τη ζωή του (όσο τον αφήσουν οι τρομοκράτες αντιτρομοκράτες) σαν δική του ζωή. Διαβάζει, λοιπόν, ορισμένες σημαντικές σελίδες του Best Seller που ονομάζουμε τρομοκρατία και αφηγείται τι δεν είδε ρητά διατυπωμένο. Δεν ξέρει τι άλλο μπορεί να κάνει ως συγγραφέας για επισημάνει στους συνανθρώπους του πως ο μόνος πραγματικός τρομοκράτης είναι ίσα-ίσα αυτός που τρέχει πάνω-κάτω φωνάζοντας πως κινδυνεύει από τρομοκράτες. Το βέβαιο είναι πως διαβάζοντας τους τρόμους του ξεχνάει τους τρόμους του κανείς.
Γιώργος Μπλάνας

Eπιμέλεια σειράς: Νέστορας Πουλάκος

Δοκίμιο, e-book, Εκδόσεις Βακχικόν, 2012, 110 σελ.

Στασιωτικά [1-50] – Γιώργος Μπλάνας

Το μεσημέρι, ασύστατοι, με σκοτεινές ακίδες
αλμύρας σύγκορμης αρχίζουν το τραγούδι οι αχινοί:
“Αφέντη, δρυοκολάπτη των νερών
και των βυθών παγόνι, σου φέρνουμε τα μήλα ζευγαρωμένα.
Δέξου τη μήτρα των ακτών από του πονηρού,
πονηρέ: ο επίμαχος θεός των θερινών καταγμάτων,
ο καταγεγραμμένος σατανάς των αμήχανων λαχανιασμάτων,
ο εκπεφρασμένος άνθρωπος των επιδέξιων αμαρτημάτων.
Λοιπόν, κάποιος ασύστατος
έχωσε στης μέρας τα νεφρά μια πέτρινη αιχμή
(το κρυφό επίθετο της κόλασης)
και αφανίστηκε ο άνθρωπος,
για χάρη των τοξικών συνηθειών σας
και για χάρη των τρωκτικών θεσμών σας:
αυτός που πέθανε από την πείνα
κι αυτός που έζησε από την πείνα
αυτού που πέθανε από την πείνα,
κι αυτός που μάζεψε τα παιδιά του από τον κήπο
κομματιασμένα, μισοκαμένα
και αυτός που φύτεψε τα παιδιά του στον κήπο
αυτού που μάζεψε απ’ τον κήπο
τα παιδιά που φύτεψε αυτός
που έζησε από την πείνα
αυτού που πέθανε από την πείνα.
Και το ποντίκι σήκωσε το ματωμένο
ρύγχος του στον σκοτεινό ουρανό.
Τα μάτια του μελαγχόλησαν μια λάμψη φρικτή.
Θυμήθηκε πως δεν ήταν ποτέ ένα κοράκι
στην κάμαρα του ποιητή απ’ την αρχή.

Βραβείο Ποίησης – Περιοδικό “Διαβάζω” (2012)

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2011, 178 σελ.

Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη – Γιώργος Μπλάνας

Στο ποίημα αυτό προτίθεμαι να τραγουδήσω τον αρχιστράτηγο του μένους των Ελλήνων, Γεώργιο Καραϊσκάκη. Όχι επειδή επιθυμώ τίποτα αναίμακτα βραβεία, κι, ίσως ίσως την στρίγγλα εκείνη συντριβή του εθνικού ποιητή στη χάμω γλώσσα, αλλ’ επειδή -τουλάχιστον εγώ- ταράζομαι τα βράδια, όταν είναι το φεγγάρι κάποιο είδος τροχαλίας που ανασύρει απ’ το πηγάδι της σιωπής τα όνειρα της πέτρας. Τότ’ επιστρέφει ο νεκρός παλικαράς της γης μου και πελεκάει τεχνικά των ζωντανών την γλώσσα… Τότ’ επιστρέφει ο φωτεινός και με ξυπνάει, κι είναι απ’ ώρα ποτάμια οι φλέβες μου ανοιχτές…

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2010, 43 σελ.

Φώτης Αγγουλές – Γιώργος Μπλάνας

Νυχτερινός τραγουδιστής


Πως ο Αγγουλές ήταν απλά “ένας λαϊκός τροβαδούρος του πόνου, της αγάπης, της ανθρωπιάς” θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Τα συναισθήματα που διατρέχουν τα ποιήματά του είναι κάπως κοινά, με την έννοια που δίνουμε στον όρο “κοινή αίσθηση”, αλλά η νοοτροπία του απέχει πολύ από τον κοινό νου. Το έργο του έχει βέβαια τα όριά του, αλλά είναι φανερό πως ανήκει σ’ εκείνον τον τύπο ποιητή που γέννησε ο Καρυωτάκης: ο ανένταχτος διανοούμενος, που αδυνατεί να αναγνωρίσει δικαιώματα στην αρχή της πραγματικότητας και χάνεται στην προσωπική του άβυσσο, υπερασπίζοντας μιαν άδολη ηθική. Τέτοιος ήταν ο Αγγουλές, από την απροσδόκητη αρχή, μέχρι και το αναμενόμενο τέλος του.

Eπιμέλεια σειράς: Κώστας Καναβούρης

Βιογραφίες, Ηλέκτρα, 2008, 126 σελ.

Τα ποιήματα του προηγούμενου αιώνα – Γιώργος Μπλάνας

Επανέκδοση σε ένα τόμο των ποιητικών συλλογών:
“Η ζωή κολυμπά σαν φάλαινα ανύποπτη πριν τη σφαγή”, (1η έκδ. Υάκινθος, 1987)
“Η αναπόφευκτη ανθηρότητά σου”, (1η έκδ. Διάττων, 1990)
“Νύχτα”, (1η έκδ. Νεφέλη, 1991)
και “Παράφορο!”, (1η έκδ. Δελφίνι, 1997).

Ποίηση, Ερατώ, 2004, 103 σελ.

Επεισόδιο – Γιώργος Μπλάνας

Ένα πολιτικό ποίημα

Ποίηση, Νεφέλη, 2002, 53 σελ.

Η απάντησή του – Γιώργος Μπλάνας

Eπιμέλεια σειράς: Χάρης Βλαβιανός

Ποίηση, Νεφέλη, 2000, 57 σελ.

Άννα – Γιώργος Μπλάνας

Ποίηση, Ερατώ, 1998, 14 σελ.

Παράφορο! – Γιώργος Μπλάνας

Κι έτσι, εφηύρα τα Παράφορα Πνεύματα που κατοικούν αυτό το βιβλίο. Χρειαζόμουν τη συντροφιά τους, προπάντων για να κρατήσω την καλή μου διάθεση, μέσα σε κακά πράγματα.

Ποίηση, Δελφίνι, 1996, 35 σελ.

Νύχτα – Γιώργος Μπλάνας

Ποίηση, Νεφέλη, 1991, 25 σελ.