Σπούδασε νομική και θέατρο στο Α.Π.Θ. Έκανε μεταπτυχιακό στην ιστορία, φιλοσοφία και κοινωνιολογία του δικαίου.
Ασχολείται επαγγελματικά με τη θεατρική σκηνοθεσία.
Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές, “Πισώπλατος ουρανός” (Γαβριηλίδης, 2010) και “Τα νερά του μετανάστη” (Μελάνι, 2015).
Το 2015 εκπροσώπησε την Ελλάδα στη 17η Biennale Νέων Λογοτεχνών.
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και φιλοξενηθεί στο site του Πανεπιστημίου Harvard, και δοκίμιά του στο περιοδικό “Stonecutter”.
Πισώπλατος ουρανός – Ζαφείρης Νικήτας
Ο θύτης στο εδώλιο.
Όπισθεν, βεβιασμένα παρακαθήμενο, το διακορευμένο
ανήλικο θύμα.
Ο κατηγορούμενος ομιλεί με πάσα ειλικρίνεια
ενόσω ψεύδεται λέγοντας πειστικά:
“μετά βίας γνώριζα το θύμα, αξιότιμε κύριε δικαστά,
μετά βίας”.
Η δικαιοσύνη εκ γενετής κατάκοιτη στο κρεβάτι
περιμένει την συγκάτοικο αντώνυμη αδελφή της
να σχολάσει απ’ τη δουλειά.
Είναι γεροντοκόρες και δίδυμες, δυο σταγόνες νερό·
έτσι κανείς δεν παίρνει χαμπάρι κι όλα δουλεύουν
υπνωτισμένο εκκρεμές.
Εκτός αιθούσης
οι καθαρίστριες σκουπίζουν αίματα και υμέναιους
και θρύψαλα σπασμένη αθωότητα.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2010, 62 σελ.
Τα νερά του μετανάστη – Ζαφείρης Νικήτας
ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ
Κάθε μέρα η Φάτου
ξεκινά το φιλόδοξο ταξίδι:
από την πατρίδα της (τη Λιβερία)
φτάνει στα σύνορα με τη Σιέρα Λεόνε,
δεύτερη πατρίδα της, γιατί εκεί ζει η οικογένειά της
Όταν η μια πλευρά ανοίγει τα σύνορα
η άλλη, όχι σπάνια, τα κρατά κλειστά
Όμως η Φάτου δεν πτοείται –
στο δρόμο της επιστροφής εφοδιάζεται με καθαρό νερό
“Τα νερά του μετανάστη” μιλούν για τη ζωή σε κίνηση – η Φάτου διασχίζει τη Λιβερία αναζητώντας την οικογένειά της, ο στρατιώτης Ματίας ανακαλεί τη μακρινή αγαπημένη του, η Πραμπάτι γλυτώνει από το φονικό σεισμό στο Κατμαντού, χάρη σε ένα ανεπιθύμητο γάμο. Μέσα από ναυάγια και διασώσεις, λαμπρές συγκυρίες και καταστροφές, Τα νερά του μετανάστη ιχνογραφούν τις ζωές ανθρώπων που παλεύουν, γενναία, για τον έρωτα, την οικογένεια, την εστία.
Ποίηση, Μελάνι, 2015, 48 σελ.
Άγριος έρωτας – Ζαφείρης Νικήτας
“Σήμερα διάβασα την παλάμη του Βίτολντ. Ο δείκτης μου, σαν έμπειρο μοιρογνωμόνιο, ακολούθησε τα χαραγμένα ρυάκια της παλάμης του: τη γραμμή της ζωής, τη γραμμή της τύχης, τη γραμμή της καρδιάς. Αν και αρνείται να το ομολογήσει, ο Βίτολντ αναρριγούσε, τα μάτια του, αεικίνητα σαν φλογίτσες στον άνεμο, προσπαθούσαν να διαβάσουν τι διαβάζω. Νομίζει πως μπορώ να σπάσω τον κώδικα της μοίρας του. Αυτοί οι πήλινοι δίσκοι, οι παλάμες μας, μου είχε πει κάποια στιγμή, είν’ ό, τι μας χωρίζει από τα ζώα, είν’ ό, τι μας κρατάει στον πολιτισμό”.
Οι ήρωες και οι τόποι στον “Άγριο έρωτα” συγκροτούν μια παγκόσμια ανθρωπογεωγραφία της σύγχρονης ζωής. Από την Κίνα μέχρι τη Χιλή κι από τη Λιβερία μέχρι τη Βουδαπέστη, ο συγγραφέας καταγράφει αφηγήσεις μιας πραγματικότητας που πάλλεται από την οικονομική, την πολιτική και την συναισθηματική κινητικότητα. Αυτό που παραμένει σταθερό, από σελίδα σε σελίδα, είναι ο ανυποχώρητος ανθρωπισμός του βλέμματος, η μαχητική διεκδίκηση της επόμενης μέρας.
Διηγήματα, Μελάνι, 2017, 80 σελ.
Άγριος έρωτας (2017), Μελάνι
Ποίηση
Πισώπλατος ουρανός (2010), Γαβριηλίδης
Τα νερά του μετανάστη (2015), Μελάνι
Συλλογικά έργα
Θέατρο και δημοκρατία (2018), ΕΚΠΑ. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Θεατρικών Σπουδών
Μεταφράσεις
Darren Bader, Round Room (2015), Radio Athenes
Πηγές: BIBLIONET, Γαβριηλίδης, Μελάνι